پایان نظامی بودن قرمز‌های تبریز
تراکتورسازی دیگر یک تیم نظامی نخواهد بود و به‌زودی از زیر‌مجموعه‌بودن سپاه پاسداران خارج می‌شود.
روزنامه شرق: تراکتورسازی دیگر یک تیم نظامی نخواهد بود و به‌زودی از زیر‌مجموعه‌بودن سپاه پاسداران خارج می‌شود. این خبر مهم را دیروز فرمانده سپاه عاشورا اعلام کرد.
به گزارش سایت پایگاه اطلاع‌رسانی سپاه عاشورا، سردار عابدین خرم، ظهر روز گذشته در اولین نشست خبری خود به مناسبت «روز پاسدار» درباره باشگاه تراکتورسازی تبریز هم صحبت کرد. او از تغییر مالکیت این باشگاه خبر داد و گفت: «همه تیم‌ها فراز‌و‌فرود دارند و تیم‌هایی مانند سپاهان نیز گرفتار مشکل شده‌اند، اما تراکتورسازی تبریز از سال ۸۹ تاکنون همواره در فراز بوده است. باید منصفانه قضاوت کرد، تراکتورسازی در زمان مدیریت سپاه به قهرمانی جام حذفی و نایب‌قهرمانی لیگ رسید. از روزی که فرماندهی سپاه عاشورا را بر عهده گرفتم، به‌دنبال پروسه واگذاری این تیم هستم و تمام تلاشم این بوده که تیم در لیگ بماند و عشق و علاقه‌ام صعود تراکتور است. بعد از پایان فصل تراکتور را به مجموعه‌های خصوصی قابل‌اطمینان واگذار می‌کنیم تا به سرنوشت صبا و پاس دچار نشود». تراکتورسازی در سال ۱۳۸۸ پس از هفت سال دوری از سطح اول فوتبال ایران به لیگ برتر بازگشت. تراکتورسازی پس از صعود یک تیم متفاوت شده بود، تیمی که تماشاگران پرشورش ورزشگاه ۷۰ هزار نفری یادگار امام را حتی در بازی‌های غیرحساس پر می‌کردند. پس از حدود یک سال اداره این باشگاه که دیگر یکی از
قطب‌های فوتبال ایران شده بود، به سپاه عاشورای آذربایجان شرقی واگذار شد. واگذاری این باشگاه به سپاه البته بی‌سروصدا انجام شد. حضور بازیکنان سرباز در تراکتورسازی و مدیریت افرادی با سابقه نظامی در این باشگاه مشخص کرد تراکتورسازی هم یک تیم نظامی شده است.
تراکتورسازی با مدیریت سپاه در هشت فصل گذشته لیگ برتر حضور داشت. این تیم در اکثر فصول یک مدعی بود، اما هرگز نتوانست قهرمان شود. این تیم در سال ۱۳۹۴ خیلی به جام نزدیک شد، اما در آخرین بازی، جام قهرمانی به شکلی باورنکردنی از دست این تیم سُر خورد. تراکتورسازی در این مدت که زیر نظر سپاه اداره میشد سه بار دوم شد، یک بار در رده سوم قرار گرفت و جام حذفی را هم فتح کرد، اما این عناوین چندان رضایت هواداران پرتعداد این تیم را جلب نکرد.
تبریزی‌ها چرا ناراضی‌اند؟
نارضایتی از مدیریت تراکتورسازی در یکی، دو سال اخیر کاملا برجسته بوده است. کم‌شدن چشمگیر تماشاگران حاضر در ورزشگاه یادگار امام و شعارهای همین هواداران نشان می‌دهد آنها از نحوه اداره تیمشان راضی نیستند. در ماه‌های اخیر بارها شعار «تراکتور نظامی، نمیخواهیم، نمیخواهیم» در ورزشگاه یادگار شنیده شده است. اوج این شعارها در دیدار تراکتورسازی- الغرافه قطر بود که باعث شد مدیریت باشگاه تراکتورسازی تغییر کند و عباس الیاسی جای مصطفی آجرلو را بگیرد.
علت نارضایتی هواداران
نظامی‌بودن تراکتورسازی در این حدود یک دهه باعث شده این تیم به‌راحتی بتواند بازیکن جذب کند. بازیکنانی که سرباز می‌شوند خودشان به سمت تبریز حرکت می‌کنند. تراکتورسازی در این سال‌ها بدون دردسر و هزینه موفق شده ملی‌پوشانی مثل احسان حاج‌صفی، قاسم حدادی‌فر، محمدرضا اخباری، بختیار رحمانی، سروش رفیعی و... را جذب کند. از طرفی این تیم در اکثر فصول در بالای جدول حضور داشته است، با‌این‌حال این موارد نتوانسته رضایت آذری‌زبانان را فراهم کند. طرفداران پرشمار تراکتورسازی معتقدند این نظامی‌بودن بی‌ثبانی در تیمشان به وجود آورده، آنها معتقدند بازیکنان بدون اینکه علاقه‌ای به پیراهن تراکتورسازی داشته باشند برای پشت‌سر‌گذاشتن خدمت سربازی راهی تبریز شده‌اند. در این سال‌ها چندین مرتبه هم هواداران تبریزی با برخی بازیکنان سربازشان مثل امید عالیشاه و بختیار رحمانی به مشکل خورده‌اند. هواداران تراکتور همچنین عنوان می‌کنند که رفت‌وآمد سربازها باعث بی‌ثباتی در تیم می‌شود. بازیکنان می‌آیند دو سال بازی می‌کنند و می‌روند. سوء‌مدیریت در این چند ساله هم این نارضایتی را بیشتر کرده است. محرومیت یک‌ساله تراکتورسازی از خرید بازیکن، نتایج ضعیف
این تیم در این فصل، تغییرات بی‌ثمر مربیان، همه و همه دست‌به‌دست هم داد تا برخی از هواداران در این فصل با تیم محبوبشان قهر کنند. تراکتورسازی هم‌اکنون در رده دهم حضور دارد و شاید فصل را با رتبه پایین‌تر از این به پایان ببرد، بدترین جایگاهش در لیگ برتر در یک دهه گذشته. این نتایج ضعیف وضعیت را در تبریز بحرانی کرد.
معمای شفق
واگذاری تیم‌های فوتبال دولتی و خصوصی به بخش خصوصی قطعا یک اتفاق پسندیده است که با استانداردهای فوتبال حرفه‌ای هم‌خوانی دارد. حال این سؤال پیش می‌آید کدام بخش خصوصی توان اداره تراکتورسازی را دارد. باشگاهی با هزینه‌های چندده میلیاردی و فضای خاص هواداری. موضوع دیگری که واگذاری تراکتورسازی را پیچیده می‌کند ادعاهای ناصر شفق است. مدیرعامل پیشین تراکتورسازی مدعی است تراکتورسازی به او تعلق دارد. او می‌گوید مالک واقعی تراکتورسازی است و فقط اداره باشگاه را به سپاه واگذار کرده بود. شفق مدت‌هاست تلاش می‌کند دوباره تراکتورسازی را پس بگیرد و درگیر دعاوی حقوقی است. با‌این‌حال صحبت‌های دیروز فرمانده عاشورا نشان می‌دهد سپاه با واگذاری تراکتورسازی به شفق موافق نیست. دیروز خرم با تأکید بر اینکه تراکتور باید به افراد توانمند واگذار شود، گفت: «فردی که ادعا می‌کند مالک باشگاه تراکتور است سندی ندارد و باید مراجع قضائی به ادعای او رسیدگی کنند». به‌هر‌حال باید دید خصوصی‌شدن تراکتورسازی هم به سرنوشت استقلال و پرسپولیس دچار می‌شود یا این باشگاه با مدیریتی جدید در لیگ هجدهم شرکت می‌کند.
خبر بد برای بازیکنان
نظامی‌نبودن تراکتورسازی احتمالا اتفاق خوشایندی برای هواداران تراکتورسازی است، اما این خبر برای فوتبالیست‌های جوان ایران خبر خوبی نیست. در دو فصل اخیر تراکتورسازی تنها تیم نظامی لیگ بوده است. بازیکنانی که سرباز می‌شدند داوطلبانه به این تیم می‌رفتند، هم دوره سربازی‌شان طی میشد و هم در لیگ برتر بازی می‌کردند، آن هم در یک تیم مدعی. با غیرنظامی‌شدن تراکتورسازی و غیبت ملوان بندر انزلی و فجر سپاسی شیراز در لیگ برتر، دیگر باشگاهی نظامی برای بازیکنان وجود ندارد. مگر اینکه بخشی از سهام تراکتورسازی در اختیار سپاه بماند تا این باشگاه بتواند سرباز بگیرد، مثل کاری که در ملوان انجام شد. در ماه‌های گذشته این طرح ارائه شد تا به باشگاه‌های لیگ برتری اجازه داده شود بتوانند بازیکنان سرباز خود را حفظ کنند. اگر این طرح اجرائی نشود، شاید در فصول بعد شاهد حضور بازیکنان ملی‌پوشی مثل علیرضا بیرانوند و مهدی ترابی در لیگ دسته اول باشیم.
نظر کاربران
منظور از بخش خصوصی همان خصولتی شدن تیم هست
ایول این درسته
حالا ببینیم سوراختوریهای همیشه معترض میتونن تیمشونو جمع کنن یا عادت کردن به مفت در اختیار گرفتن فوتبالیستای درجه یک سرباز
پاسخ ها
همون بهتر بازیکنای خائنی چون عالیشاه بره در دسته دو بازی کنه و تا دو سال دیگه از یادها فراموش بشه نه اینکه بیاد تراختور و بعد دوطال برا خودمون شاخ بشن . ارزانی خودتان بازیکن بی تعصب نمیخواهیم همین فرشاد احمدزاده اگه تراختور نبود در نیمکت پرسپولیس فراموش میشد و میرفت پی کارش
همون بازیکنان بی تعصب مثل عالیشاه که چرتپولیسی بود. باید میرفت دسته یک فراموش میشد