غروب آبی‌هایِ سیتی در اروپا
«محو شدن آبی‌ها»! این بهترین توصیف در مورد شرایط کنونی منچسترسیتی است.
آی اسپورت: «محو شدن آبی‌ها»! این بهترین توصیف در مورد شرایط کنونی منچسترسیتی است. بیش از ۲ میلیاد دلار سرمایه‌گذاری، ۱۰ سال تلاش و برنامه‌ریزی مالکین ثروتمند اماراتی در آبی‌های شهر منچستر، اما در نهایت آنچه نصیب‌شان شد از دست رفتن بهترین فرصتِ تاریخ منچسترسیتی برای رسیدن به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا بود. رویایی بزرگ که تنها طی نیم‌ساعت اول بازی رفت مقابل لیورپول در آنفیلد در تابوت گذاشته شد و بعد از عصبانیت پپ گواردیولا و اخراج‌اش در بازی برگشت، آخرین میخ به تابوت پادشاهی سیتیزن‌ها در اروپا در این فصل زده شد. هرچند پپ مدعی‌ست که به داور مسابقه، متئو لاهوز، هیچ توهینی نکرده اما چه درست و چه غلط، او یک نیمه در کنار زمین حضور نداشت و نبودش کار را تمام کرد. سر زدن این اشتباه از جانب کسی که به تمام جزئیات موبه‌مو دقت می‌کند و شب‌های زیادی را تنها برای چیدمان دقیق خط دفاعی تیم‌اش بدون خوابیدن به صبح رسانده، غیر قابل قبول است. آیا درگیری لفظی سرمربی گران‌قیمت تیم با داور مسابقه و در نتیجه آن، دریافت کارت قرمز در بین دو نیمه، آنهم در شرایطی که سیتی با یک گل از رقیب پیش افتاده، قابل پذیرش است؟
با این حال اشاره کردن به این کارت قرمز به عنوان عامل اصلی باخت من‌سیتی آنهم در دیداری که لیورپول به طور کامل مستحق پیروزی در آن بود، چندان منصفانه نیست. در واقع پپ در این بازی به جز اخراج، اشتباهات دیگری را نیز مرتکب شد. در نیم‌ساعت نخست بازی، محمد صلاح، مهاجم گلزن لیورپول، با ۳ پاس و تنها ۸ لمس توپ، به بازیکنی بی‌اثر در زمین تبدیل شده بود. در همین بازه زمانی، سیتیزن‌ها ۲۰۰ پاس و سرخ‌پوشان لیورپول ۵۸ پاس با یکدیگر ردوبدل کردند. تمام آمار به سود شاگردان پپ بود اما خستگی ناشی از بازی‌های نزدیک بهم و فشار روانی، کار خود را کرد و در نیمه دوم شاکله تیم به طور کل بهم ریخت. پاس‌های اشتباه همانند چاقو در هوا به چرخش درآمدند و در نهایت ۱۰ دقیقه پس از شروع نیمه دوم، محمد صلاح یکی از این چاقوهای معلق در هوا را ربود و با ضربه‌ای نرم و تماشایی، در قلبِ سیتی فرو رفت.
خط مقدم لیورپول در این بازی نه در محوطه جریمه سیتی، بلکه در میانه میدان بود و از همانجا ضربات مرگبار و کارسازی بر پیکر نیمه‌جان رقیب شلیک کردند. این همان نقصی‌ست که گریبان آبی‌های منچستر را در ۳ بازی اخیر گرفت، نقصی که هم در دربی مقابل یونایتد زمین‌گیرشان کرد، هم در جدال برابر سرخ‌پوشان مرسی‌ساید در لیگ قهرمانان اروپا. پپ همواره خواستار ارائه بازی هجومی است و تمایلی به کنترل بازی با شیوه‌های تدافعی ندارد و این در حالی‌ست که در فوتبال بعضاً تنها راه موفقیت، تخریب بازی و گرفتن فرصت درخشش از رقیب است.
آنچه مشخص است، رویایی قهرمانی در اروپا برای یک فصل دیگر برای من‌سیتی از دست رفت، فصلی که به عقیده کارشناسان، منچسترسیتی یکی از مهم‌ترین شانس‌های قهرمانی‌اش بود. حال حسرت پپ گواردیولا برای کسب جام نقره‌ای به ۷ سال رسید، جامی که آخرین بار در زمان حضورش در بارسلونا موفق به لمس‌اش شده بود. این اتفاق در حالی رخ داد که سیتیزن‌ها در این فصل، سر تا پا مسلح بودند و عدم قهرمانی، ضربه‌ای سخت بر پیکر آنها وارد کرد.
پپ در مصاحبه مطبوعاتی پس از بازی، به جزئیات بسیار زیبایی از بازی و دلایل حذف تیم تحت رهبری‌اش اشاره کرد اما چیزی که او تمایلی به دیدنش ندارد، وجود یک الگو در باخت‌های این تیم است، الگویی که در تمامی شکست‌های سیتی به وضوح دیده می‌شود. بدون شک، گواردیولا و سیتی باز هم به پا خواهند خواست و سال آینده با تیمی قوی‌تر و با ستاره‌هایی بزرگ‌تر به سمت کسب جام نقره‌ای هجوم خواهند آورد اما نباید فراموش کنند که تاکتیک یکسان، نتیجه یکسان نیز در پی دارد.
ارسال نظر