شعبده در ۳ دقیقه؛ درس یوونتوس برای تاتنهام

آی اسپورت: معجزه سه‌دقیقه‌ای در حالی باعث حذف تاتنهام از لیگ قهرمانان شد که یووه با تکیه بر تاریخ و ایمان عظیمش انگار مطمئن به پیروزی بود. در دو بازی رفت‌ و برگشت یک‌هشتم‌نهایی لیگ قهرمانان ۱۲ دقیقه هم تاتنهام طوفان به پا کرد، ولی این اهمیتی ندارد. در آن لحظات حساس، تیمی مثل یووه انعطاف‌پذیری، بردباری و نبوغ لازم را داشت؛ چیزی که حاصل سال‌ها تجربه‌شان در برگرداندن شکست‌ها و تساوی‌های حسّاس است.

گونزالو ایگواین مهاجمی نابغه است. از او در تاریخ فوتبال به عنوان قربانی‌ای بزرگ یاد خواهد شد؛ زیرا شانس‌هایی متعدد برای حضور در بازی‌های بزرگ را در کنار لیونل مسی از دست داد. اگر نبودند مسی و رونالدو، هیگواین همهٔ استانداردهای لازم برای بازیکن برتر فوتبال را داشت. دو گل سریع و آتیشن در نه دقیقه‌ی آغازین بازی رفت، باعث شد تاتنهامی‌ها با وجود برتری از آن پس، همچنان کار دشواری برای پیروزی در تورین داشته باشند. نمایش بازی رفت یووه جای امیدی برای هوادارنش باقی نمی‌گذاشت. آن‌ها واقعا می‌ترسیدند که این پایان راه باشد. تیم به نظر بی‌حرکت، پا به سن گذاشته و بی‌ایده می‌آمد. حضور آندره بارزالی در سمت راست دفاع در بازی دیشب آن هم در سی‌وهفت سالگی، یادآور نیاز به تازه شدن امور و سرآغاز دوره‌ای جدید از موفقیت در تورین بود. سان کره‌ای همین بارزالی را جا گذاشت و با شایستگی گل برتری را برای میزبان در نیمه اول ومبلی به ثمر رساند.

سپس اتفاقی افتاد. در بازه‌ی دو دقیقه و ۴۹ ثانیه، سرنوشت تاتنهام معلوم شده بود؛ چیزی که این سرنوشت را تعیین کرد دو تعویض یوونتوس بود. مکس آلگری شرایط را با آوردن لیختشتاینر به جای بن‌عطیه و جا به جایی او با بارزالی، و همچنین ورود آسموئا که اجازه‌ی حمله نفوذ بیشتر را به الکس ساندرو می‌داد. یاران اسپورز فقط زمان کافی نداشتند. سانتر بی‌نقص لیختشتاینر جلوی پای هیگوئاین پرتاب شد و او هم اشتباه نکرد. این مهاجم نه برای قهرمانی‌های و عنوان‌های ایتالیا، بلکه برای چنین شب‌هایی به یووه افزوده شد. او قهرمان آن‌ها و نقطه عطف لحظه‌ها در اروپاست. همچنان که صدای غرش‌هاش پس از گل بالاتر رفت، او در مقابل ایتالیایی‌های حاضر شادمانه به خوشحالی پرداخت و هم‌تیمی‌هایش را تشویق به پیش‌روی کرد، در حالی که ماموریت به ظاهر ناممکن‌شان حالا شدنی‌تر به نظر می‌رسید.

وقتی پوچتینو گل دوم یووه را آنالیز کند، اشتباه پشت اشتباه از بازیکنانش خواهد دید. ولی از دیدگاه یوونتوس، عجب گلی بود! هیگوئاین ساخت و سوپراستار آینده‌دارشان کار را تمام کرد. سرانجام کلید پیروزی در این تساوی، پاولو دیابالا بود. کسی که در ماه‌های اخیر مصدوم بود، هفته پیش با گل‌زنی مقابل لاتزیو برگشت؛ گلی که یووه را به مسیر بردن دوباره سری‌آ برگرداند. چنین تیمی هستند؛ قادر به شگفت‌زده کردن در آخرین لحظات. و او چنین بازیکنی است. هر کس دیگری ممکن بود با دیدن چشم‌های دروازه‌بان در چنان لحظه‌ای وحشت کند ولی تمام‌کنندگی او فوق‌العاده بود. ومبلی سرتاسر در سکوت مرگ فرو می‌رفت در حالی که رویاهای لیگ قهرمانان برای تاتنهام جلوی چشمان‌شان محو می‌شد. یووه سرانجام همان جا بود که می‌خواست؛ بازگشته به اوج!

سفیدهای لندن درست مثل پاریسی‌ها دارند درس بی‌رحمانه‌ی اروپا را می‌آموزند. پی‌اس‌جی دارد یکی‌درمیان خوب و بد پول خرج می‌کند. اسپورز راه صرفه‌جویانه‌تری را در پیش می‌گیرند. هر دو مقابل شاهان اروپایی‌ای قرار گرفتند که تاریخ، سنت، و ایمانی ظاهرا بی‌انتها در چنته داشتند. ممکن است فوتبال بهتر را بازی نکرده باشند، ولی هم یووه و هم رئال راه خود را پیدا کردند. شاید دیشب تساوی نتیجه عادلانه‌تری بود. بی‌شک آن‌ها در میان جذاب‌ترین تیم‌های مرحله‌ی گروهی بودند؛ یکی از تنها چهار تیمی که به‌کل نباخته و مادرید و دورتموند را برده بودند. ولی این دیگر اهمیتی ندارد؛ در حال حاضر، صعود یا شکست تنها انتخاب‌های ممکن هستند و یووه قصد ندارد شکست را بپذیرد. چنانچه بارزالی پس از بازی گفت: «ما قادر به هر کاری هستیم؛ مثل پنجاه دقیقه‌ی افتضاح و بعد نتیجه را برگرداندن. ما سرسختی‌مان را ثابت کرده‌ایم. یوونتوس اگر سرسخت نباشد یوونتوس نیست.» تاتنهام هنوز چنین مایه قدرتمندی را ندارد.

ترجمه از گل‌دات‌کام: پرهام طباطبایی