چگونه تاتنهام ۲ گل به یوونتوس زد
وقتی قرعهها درآمدند بانوی پیر ناراضی نبود، بود؟ آنها که در مرحله گروهی پشتسر بارسلونا قرار گرفته بودند، از بند رویارویی با پاریسنژرمن و منچسترسیتی رهایی پیدا کرده بودند و به مصاف تاتنهام میرفتند.
بسیاری از نبردهای کلاسیک آنها با نتایج زیر و رو شدهشان کلاسیک شدهاند. نبرد ایتالیایی- انگلیسی تورین برای یووه رویایی و شیرین آغاز شد و برای تاتنهام، کابوسزده و تلخ. یووه که در 6 بازی مرحله گروهی فقط 7 گل زده و بدترین رکورد میان 16 تیم صعودکننده را داشت در کمتر از 10 دقیقه 2 بار دروازه تاتنهام را باز کرد. 2 گل پیاپی ایگوآین از یکسو برخاسته از هوشیاری تورینیها بود و از سوی دیگر بازتابنده سردرگمی لندنیها. پاس پیانیچ به ایگوآین- که به نظر میرسید در آفساید قرار داشت- و شوت سر ضربش توپ را در کمتر از 80 ثانیه درون دروازه لوریس جای داد؛ سپس بن دیویس، برناردسکی را سرنگون کرد تا ایگوآین از روی نقطه پنالتی دوباره دروازه را باز کند.
در آن لحظات خاطره مدافعان آهنین یووه را مرور میکردیم؛ کاتاناچیو را. اینکه راه راهپوشها چگونه بر دروازه بوفون قفل بزرگی خواهند زد. اینکه تاتنهام به در بسته خواهد کوفت ولی ترکیب کیلینی- بن عطیه در قلب دفاع شکننده بود... مصدومان یووه پرشمار بودند: دیبالا، کوادرادو، ماتیودی، بارتزالی، هوودس و... کاپیتان بیصلابت شده بود: بوفون... بزرگان نزول کرده بودند: خدیرا در مقایسه با دمبله...آن نیمکت لاغر شده بود: ورود بنتانکور جای خدیرا و استورارو جای مانژوکیچ... همه اینها یوونتوس را براستی «پیر» نشان میداد و تاتنهام را برخلاف انتظار پس از ۱۰ دقیقه آغازین، حاکم میدان.
آلگری پیش از بازی هشدار داده بود که «نباید در خانه گلی دریافت کنیم» ولی پسر انگلیسی که 6 گل در 5 بازی لیگ قهرمانان زده بود، باز هم دروازه را گشود؛ دروازه بوفون را. آن گل برای هری کین هم گرانبها بود و هم خاطرهانگیز. او در میدانی گل زد که اولین بازی ملیاش با پیراهن انگلیس در ترکیب اصلی را همان جا انجام داده بود، در مارس 2015. همان بعد از ظهری که جورجو کیلینی او را محو کرده بود ولی حالا کین در اوج قرار داشت و کیلینی 33 ساله خسته به نظر میرسید، خسته و از نفس افتاده. کین هفتمین گلش در لیگ قهرمانان این فصل را زد تا به رکورد استیون جرارد که در فصل 09-2008 هفت گل زد و بهترین گلزن انگلیسی طی یک فصل در لیگ قهرمانان شد برسد و به دیدارهای پیشرو بنگرد. نمیتوانیم کین را ستایش نکنیم. او در 9 بازی اولش در لیگ قهرمانان 9 گل زده، بیشتر از رونالدینیو، دیدیه دروگبا و دیگو کاستا که با این تعداد بازی 8 گل زدند.
با این وصف یووه میتوانست در همان نیمه اول گل سوم را هم بزند. سرژ اوریه- که در دفاع کناری جای کایران تریپیر را گرفته بود- مقهور داگلاس کاستا و فرار مهارناپذیرش شد و ضربه پنالتی دیگری تقدیم ایگوآین کرد ولی ایگوآین در واپسین ثانیههای نیمه اول توپ را به تیر دروازه کوبید تا شاید در صورت حذف یووه برای این ضربه از دست رفتهاش زیر شلاقها قرار بگیرد و ۲ گلی که زد را فراموش کنند. وقتی اریکسن با آن ضربه آزاد در نیمه دوم بازی را به تساوی ۲-۲ کشید، رکورد غبطهانگیز مردان آلگری را به هیچ گرفته بود. یووه که طی ۱۶ دیدار در ۸۶ روز فقط یک گل- از ورونا - خورده بود طی ۷۰ دقیقه ۲ بار تسلیم شده بود. دستها را بالا برده بود. به دیدار برگشت در ویمبلی نگاه میکرد؛ به بازگشت دیبالا و ماتیودی. با این وصف وقتی در تورین ۲ گل دریافت کرده و در پایان بازی را به تساوی کشیدهاید، پیروز شدهاید؛ بله! پیروز شدهاید... تاتنهام در هیبت تیم پیروز به لندن بازمیگشت.
شب هری کین
نبرد حساسی که مدتها منتظرش بودیم فرا رسیده بود؛ این بار در تورین بین قاتلی چون هری کین و سدی به نام دفاع یووه. میگفتند سد آهنین یووه هرگز توسط انگلیسیها تخریب نمیشود فارغ از اینکه اندکی درک کرده باشند با زوج اریکسن، دله علی و قاتلی چون هری کین برای انگلیسیها هیچ چیز غیر ممکن نیست! تاکتیکهای همیشه مرموز پوچتینو برابر مکس آلگری که چند سالی است در ایتالیا آقایی میکند.
تاتنهام نیمه اول گنگ بود؛ در لیگ قهرمانان اروپا اگر چنین شرایطی داشته باشید توسط بازیکنی چون پیانیچ مورد جریمه قرار خواهید گرفت. یووه نیمه اول همان کاری را توانست انجام دهد که پیش از این مورینیو و کلوپ در انجامش ناکام بودند. آنها به تاتنهام اجازه استفاده از کنارههای زمین را ندادند و در دامی که پوچتینو در نظر گرفته بود هرگز قرار نگرفتند. اما خود همین یووه هم بدون عیب و نقص نبود. قرار گرفتن مانژوکیچ در سمت چپ خط حمله عملا هیچ بود و بار مثبتی برای تیم آلگری ایجاد نکرد و برعکس ضرباهنگ خط هافبکها را هم کند کرد؛ جایی که پیانیچ و برناردسکی برای یافتن حفرههای خط دفاع تاتنهام آماده بودند اما این اشتباه آلگری در انتخاب پست باعث شد کار تاتنهام در همان نیمه اول یکسره نشود.
بریش آلمانی، داور مسابقه بیش از هر داوری به کنشهای داخل محوطه حساس است، او در ۱۵ بازی که صحنههای مشابه در داخل محوطه جریمه رخ داده، ۷ بار اعلام پنالتی کرده است؛ هشداری که دفاع تاتنهام به آن دقت نکرد و سبب گلزنی برای بار دوم آن هم از روی نقطه پنالتی توسط ایگوآین شد.
فرتونگن و سانچز هر چه قدر در دیدار با آرسنال مستحق تعریف و تمجید بودند برابر یووه، همانند بازیکنان آماتور بودند. گل اول یووه حاصل همین اشتباهات آماتوری از تاتنهام آن هم در موقعیت حساس مرحله حذفی بود.
نیمه دوم تغییرهای تاتنهام ثمربخش بود؛ جایی که پوچتینو دله علی را نزدیک هری کین قرار داد و یوناس اریکسن را کمی به کنارهها کشاند. دی شیلیو ضرباهنگ بن عطیه و کیلینی را اندکی کند کرد تا فرصت کافی به مثلث مرگ تاتنهام داده باشد و هری کین همان کاری را که استادانه بلد است اینبار هم انجام دهد: «بوسه زدن توپ به تور برابر هر دفاع آهنین و هر دروازهبانی» کاری است که هری کین مانند یک قاتل بالفطره از پسش بر میآید.
هر چقدر زمان بیشتر میگذشت یوونتوس اثرات سری آ را بیشتر حس میکرد. نداشتن رقیب آنچنانی و همینطور مواجه نشدن با تاکتیکهای گردنکلفت. یکهتازی در سری آ بدون داشتن رقیبی گردنکلفت، در اکثر این سالها به یووه در مراحل حذفی آسیب رسانده است. خبری از یوونتوس نیمه اول نبود. نوبت آقایی کردن انگلیسیها در قلمرو تورین بود. شلیک نهایی توسط اریکسن و دوباره زمین خوردن بوفون. اینکه بوفون و تیمش ویمبلی را تبدیل به جهنم میکنند یا توسط شوالیه آنها به قتل میرسند سناریویی است که باید صبر کرد و دید.
ارسال نظر