مهمانی نرفتگان؛ ستاره‌های لایه دوم

ورزش سه: کمتر از یک ساعت پس از بازی پرسپولیس-سپاهان، درست زمانی که همه داشتند جام قهرمانی لیگ را در دستان جلال حسینی تصور میکردند، عکس دسته جمعی تازه چندین بازیکن پرسپولیس در خانه هدایتی،کنار او و دوستانش منتشر شد.

در این عکس سه بازیکن اصلی پرسپولیس دیده نمیشوند. بیرانوند، وحید امیری و ربیع خواه. در این میان بیرانوند در فصل جاری چند بار هواداران پرسپولیس را با رفتارهایش آزرده کرده اما شرایط دو بازیکن دیگر را در نظر بگیریم. وحید امیری بازیکنی است که به شهادت تمام همبازیان و مربیان اش در پرسپولیس و تیم ملی، بیش از ۱۰۰ درصد تمرکزش روی فوتبال است و دیگری ربیع خواه است، بازیکنی که از نظر تکنیکی در سطح دیگر هافبک های پرسپولیس نیست اما ثبات فنی و اخلاقی اش جایگاه مناسبی در تیم صدرنشین لیگ برتر برایش ایجاد کرده. اینها ستاره های محبوب رسانه ها نیستند. از این دو بازیکن،تیترها و عکسهای پرفروش چندانی ساخته نمیشود. اما از ستاره های لایه اول چرا.

راستی نه اینکه رفتن به خانه هدایتی،لزوما معادل فنا شدن حرفه بازیکنان باشد،اما از آن طرف به ماجرا نگاه کنیم و از خودمان بپرسیم که چرا ربیع خواه و امیری دقایق بسیار زیاد و بازیهای زیادی در فصل جاری را در زمین بازی گذرانده و ثبات خوبی هم داشته اند؟ مهمترین دلیلش ثبات در تصمیمات و رفتارهای درست بیرون زمین است و انضباطی که از بیرون زمین به داخل زمین بازی برده اند.

فراموش نکنیم که تفاوت اصلی اغلب بازیکنان ایرانی که این روزها در اروپا بازی میکنند،با برخی مهره های مستعد لیگ ایران در سالهای اخیر که حالا افت کرده اند یا ستاره هایی که به اروپا نرفته اند و در سطح لیگ های خلیج فارس ماندند در همین رفتارهای بیرون زمین است.شاید امیری و ربیع خواه بعد از دعوت شدن به خانه هدایتی به این فکر کرده اند که خب دارند براساس قراردادشان از باشگاه پرسپولیس پول میگیرند و اگر هم قرار به گرفتن هدیه از یک عاشق پرسپولیس است،بهتر که از هدایتی این هدایا را نگیرند. راستی باز اگر بعضی ها نتوانستند جلوی خودشان را بگیرند و رفتند خانه هدایتی،میتوانستند تصمیم درست بگیرند و در صفحه شخصی شان ننویسند "مرسی که هستی".همانطور که بعضی ها این هوش را داشتند و درحالیکه از حضور در آن مهمانی لذت برده بودند، حتا تصویری از آن روی صفحات شخصی خود منتشر نکردند . شاید بازیکنان در یک یا ۱۰ بازی از روی مهارت در دریبل و پاس و شوت از هم تفکیک شوند. اما در بلندمدت همین جهت گیری های بیرون زمین و شخصیت فردی و اجتماعی بازیکنان سطح اول کشور(هر کشوری) است که از هم جدایشان می کند. یکسری را در تیم های مهم کشور در جایگاه خوب نگه می دارد و احترام مردم به آنها حفظ می شود و برخی هم خودشان این مواهب را از خودشان سلب می کنند.