ستاره‌ ستیزی؛ ماجرای تکراری استقلال

ایران ورزشی: پیش از آغاز تمرین دیروز تیم استقلال ۴ بازیکن این تیم با سیدرضا افتخاری دیدار و گفت‌و‌گو کردند. پژمان منتظری، خسرو حیدری، امید ابراهیمی و لئوناردو پادوانی ۴ بازیکن تیم استقلال بودند که صبح روز گذشته و پیش از آغاز تمرین در باشگاه با سیدرضا افتخاری به صحبت پرداختند. هنوز علت حضور این نفرات مشخص نیست اما ظاهرا منتظری، حیدری و ابراهیمی برای اتفاقات پیرامون جباری با مدیرعامل باشگاه جلسه برگزار کردند و ظاهرا قصد داشتند برای این بازیکن پادرمیانی کنند.

مجتبی جباری هم تمام شد. درست مثل عنایتی، همچون طالب لو و به مانند آندرانیک تیموریان. نام‌ها را ببینید. اینها سرمایه‌های بزرگ استقلال بوده‌اند. مردانی که غالبا در تیم‌های پایه ساخته شدند وبه نوعی فرزندان خلف باشگاه استقلال محسوب می‌شوند. چهره‌های نامداری که به بدترین وضع ممکن از استقلال کنار گذاشته‌ شدند. بی هیچ تقدیری. بی هیچ تشکری و بی آنکه برای شان مراسمی ترتیب داده شود یا حتی یک بازی نمادین خداحافظی. استقلال با اسطوره‌هایش چه می‌کند؟ این چه رسمی است که همه خوبان اینگونه بدررقه می‌شوند؟ باشگاه استقلال مگر چند جباری داشت؟ چند طالب داشت و چند آندرانیک تیموریان؟ چرا با این نام‌های بزرگ برخورد مناسب و دوراندیشانه‌ای نشده است؟ چرا باشگاه استقلال به خودش احترام نمی‌گذارد؟

اخراج جباری را باید در ردیف تصمیم‌های تامل برانگیز مدیریت، در مواجهه با بازیکنانی دانست که طول عمر بالایی در باشگاه استقلال داشته‌اند. چهره‌های ماندگاری که فصول بسیاری با بازی‌های خاطره انگیز و ماندگار ذهن هواداران را مشغول خود کرده‌اند و از درجه محبوبیت در جایگاه رفیعی قرار دارند. جباری در درسته همین بازیکنان است که به رغم مصدومیت‌های پی درپی و آسیب دیدیگی‌های بسیار و با وجود رفتارهای گاه نسنجیده‌اش اما به واسطه پاس‌های ماهرانه‌اش در مستطیل سبز محبوبیتی ویژه میان هواداران استقلال داشت. بازیکنی که حالا برحسب یک تصمیم عجیب و قابل نقد ازفهرست کنارگذاشته شده و در اوج بی احترامی اخراج شده است.

روزهایی را به یاد می‌آوریم که مدیران باشگاه استقلال با شور و اشتیاق بسیار برای جذب شماره ۸ تلاش می‌کردند و نهایتا وقتی با این بازیکن توافق حاصل شد در حالی که خود را به واسطه این خرید بزرگ فاتح نقل و انتقالات می‌دانستند با او عکس‌هایی به یادگار گرفتند. همان افراد و همان مدیران که ابتدای فصل برای جذب شماره ۸ خود را به تکاپو انداخته بودند اکنون این بازیکن را به بدترین شکل ممکن از استقلال کنار گذاشته اند؛ عجیب نیست؟ چرا میان تفکرات ابتدای فصل مدیران استقلال با امروز که جباری از فهرست کنار گذاشته شده این اندازه تضاد و تفاوت وجود دارد؟ در این چند ماه چه گذشته که جباری بدل شده به بازیکنی که حتی شایسته و لایق حضور روی نیمکت استقلال نیست؟ مصاحبه‌هایی که مدیران استقلال پس از عقد قرارداد با جباری در رسانه‌ها انجام می‌دادند و به توصیف این خرید بزرگ می‌پرداختند را که در ذهن مرور می‌کنیم تنها به یک نتیجه می‌رسیم؛ اینکه در تفکرات مدیران استقلال هیچ تعادل و آینده نگری وجود نداشته است و جذب شماره ۸ بدون هیچ برنامه‌ای انجام شده و مدیریت باشگاه استقلال تنها برای اینکه تعداد خریدهای بزرگ فصل جاری را افزایش دهد و خود را فاتح نقل و انتقالات جا بزند اقدام به جذب این بازیکن شده است. بی تردید اگر برنامه‌ای در پس خرید دوباره شماره ۸ وجود داشت باشگاه استقلال رفتار دیگری را در قبال این بازیکن انجام می‌داد و فضا را به سمت و سویی نمی‌برد که اکنون افکار عمومی به این نتیجه برسد که شان و شخصیت یکی از مهم‌ترین بازیکنان تاریخ باشگاه زیر پا گذاشته شده است. علاوه بر آن باشگاه استقلال باید هزینه‌های سنگین چنین تصمیم بحث برانگیزی را هم بپردازد و به دلیل اینکه خود برای فسخ قرارداد پیش قدم بوده، باید همه حق حقوق جباری را بپردازد. ضررهای مالی ناشی از فسخ یک طرفه قرارداد جباری به کنار. باشگاه استقلال اکنون با این پرسش بزرگ درگیر است که چرا پی در پی شخصیت‌های بزرگی که غالبا خود ساخته را اینگونه تخریب می‌کند؟ مگر همین جباری محصول آکادمی باشگاه استقلال نبود؟ مگر همین جباری سال‌های بسیاری از دوران فوتبال خود را در باشگاه استقلال نگذرانده بود؟ جباری را بسیاری فرزند باشگاه استقلال می‌دانستند.

تعبیر نادرستی هم نبود به این دلیل که آقا مجتی از جوانی فوتبال را در همین باشگاه آموخت، رشد کرد و آرام آرام بدل شد به یکی از بهترین پاسورهای تاریخ فوتبال ایران. باشگاه استقلال می‌توانست حتی برای جباری بازی خداحافظی ترتیب دهد یا کارهایی از این دست که شان و شخصیتش حفظ شود اما کوچکترین توجهی به عقبه و سابقه این بازیکن بزرگ نشد. درست همان فضایی که پیش‌تر برای رضا عنایتی به وجود آمد یا برای وحید طالب لو و همین یک فصل پیش برای آندرانیک تیموریان برای جباری هم تکرار شده است.

نام‌ها را ببینید! اینها همگی بازیکنانی هستند که بخش عمده‌ای از دوران ورزشی خود را در باشگاه استقلال سپری کرده‌اند. اگر عنایتی را محصول آکادمی استقلال ندانیم طالب لو و آندو هم به مانند جباری نتیجه و برایندی از آکادمی باشگاه استقلال محسوب می‌شوند. فرزندانی که هیچ یک به درستی بدرقه نشده‌اند و تاریخ را ورق می‌زنیم می‌بینیم در مواجهه با هریک از این بازیکنان به نوعی اهمال و کم کاری‌های بزرگی شده و شان وشخصیت این بازیکنان هرگزمورد توجه قرار نگرفته است. این رفتار در واقع یک خودزنی بزرگ است. یک خودکشی تاریخی که اعتبار باشگاه استقلال را که بیش از ۷۰ سال سابقه دارد، زیر سوال می‌برد. باشگاهی که لازم است در این تصمیم گیری‌هایش تامل بیشتری به خرج دهد و این قدرساده بازیکنانی که خود پرداخته و به فوتبال ایران معرفی کرده را هدرندهد. تردید نکنید که اگرنام‌هایی همچون طالب لو، تیموریان و جباری درتیم‌های پایه پرسپولیس تولد یافته بودند اکنون ازآن‌ها اسطوره‌های بزرگی ساخته شده بود اما مشخص نیست که چرا باشگاه استقلال همواره رفتارنامناسبی با بازیکنان بزرگش دارد وهیچ مدیری هم نیست که با رفتارهای سنجیده و صحیح پایان دهد به این همه ندانم کاری و بی احترامی درمواجهه با بازیکنان بزرگ. استقلال باید این نوع برخورد با ستاره‌هایش را تمام کند. این یک ضرورت است.