آیا تبعیض جنسیتی در ورزش به پایان می‌رسد؟
یکی از اختلافات بزرگ میان مردان و زنان ورزشکار، شرایط مالی و درآمد است.
آسمان آبی: یکی از اختلافات بزرگ میان مردان و زنان ورزشکار، شرایط مالی و درآمد است. در رده‌بندی ۱۰۰ ورزشکار پردرآمد جهان در سال ۲۰۱۷ تنها یک زن (سرنا ویلیامز) وجود دارد. او در این فهرست نفر ۵۱ است و سالانه درآمدی برابر ۲۷ میلیون دلار (۶۶ میلیون دلار کمتر از کریستیانو رونالدو) دارد. درآمد و پاداش‌های ورزشکاران زن در جهان فاصله زیادی با ورزشکاران مرد دارد. تیم فوتبال زنان آمریکا که در سال ۲۰۱۵ قهرمان جام‌جهانی شد، دو میلیون دلار پاداش گرفت؛ این در حالی است که قهرمان جام‌جهانی ۲۰۱۴ فوتبال مردان، ۳۵ میلیون دلار دریافت کرد. این‌ها تنها مثال‌هایی از فاصله‌های بسیار زیاد میان حقوق مردان و زنان ورزشکار در جهان است. البته در سال‌های اخیر تلاش‌هایی برای کمتر شدن اختلاف درآمد مردان و زنان ورزشکار صورت گرفته است. در حال حاضر در ۸۳ درصد ورزش‌ها در جهان، مردان و زنان به یک میزان جایزه و پاداش دریافت می‌کنند.
در مسیر تساوی
در مسیر تساوی
در سه سال اخیر این تساوی بیشتر شده است. در سال ۲۰۱۴ این میزان ۷۰ درصد بود. در سال ۱۹۷۳ هیچ‌کدام از ورزش‌ها به یک میزان به زنان و مردان پاداش نمی‌دادند. بخش زنان سازمان ملل در بیانیه‌ای اعلام کرد: «زنان امروزه به نسبت زمان‌های گذشته بیشتر در ورزش دیده می‌شوند، اما هنوز سرعت تغییرات کند است و راه طولانی تا برابری میان ورزشکاران مرد و زن وجود دارد.» فوینا هاتورن، مدیرکل اتحادیه حقوق زنان، نیز گفت: «ما در حال پیشرفت هستیم، اما سرعت بسیار پایین است. فضای دنیای ورزش هنوز بسیار مردسالارانه است و نابرابری در برخی از ورزش‌ها تعجب‌آور است.»
ورزش‌های کریکت، گلف، فوتبال، دارت، اسنوکر و اسکواش در این زمینه بدترین شرایط را دارند؛ این در حالی است که ارزش تجارت ورزش جهان ۱۴۵.۳ میلیارد دلار است و میزان سرمایه‌گذاری در بخش زنان با مردان تفاوت چشمگیری دارد.
حقوق تیم‌ملی فوتبال زنان آمریکا یک‌چهارم مردان
بئاتریس فری، یکی از مدیران ورزشی در بخش زنان سازمان ملل، درباره سرمایه‌گذاری صنعت ورزش در بخش زنان و مردان می‌گوید: «هیچ صنعت دیگری را سراغ ندارم که چنین اختلافی در آن وجود داشته باشد. در برخی از کشورها یک مرد در زمینه ورزش ممکن است میلیاردر باشد و یک زن حتی حداقل درآمد را نداشته باشد.» در مطالعات اخیر نشان داده شده که نه‌تنها پاداش قهرمان جام‌جهانی زنان بسیار کمتر از قهرمان جام‌جهانی مردان است، در آمریکا، بازیکنان تیم‌ملی فوتبال زنان یک‌چهارم مردان حقوق دریافت می‌کنند. درحالی‌که تیم فوتبال زنان آمریکا قهرمان جام‌جهانی شده است، تیم فوتبال مردان این کشور در اولین بازی خود شکست خورده است.
هزینه 40برابری برای مردان
فیفا برای جام‌جهانی فوتبال زنان حدود ۱۵ میلیون دلار هزینه می‌کند؛ این در حالی است که جام‌جهانی مردان ۵۷۶ میلیون دلار برای فیفا هزینه در بر دارد، یعنی ۴۰برابر بیشتر از مسابقات زنان.
طبق گزارشLadbrokes، وین رونی، کاپیتان سابق تیم‌ملی انگلیس، هفته‌ای ۴۰۰ هزار دلار درآمد دارد؛ درحالی‌که استف هیوتون، کاپیتان تیم فوتبال زنان انگلیس، هفته‌ای ۱۶۰۰ دلار درآمد دارد. اختلافاتی در ورزش‌های دیگر نیز مشاهده می‌شود. در مسابقات گلف اپن آمریکا مردان برای یک جایزه یک و نیم میلیون دلاری با هم رقابت می‌کنند که این رقم دوبرابر جایزه زنان است. لیدیا کو، از نیوزیلند در سال ۲۰۱۵ جوان‌ترین گلف‌بازی شد که تاکنون در رده‌بندی یک جهان قرار گرفته است. درآمد همان سال این گلف‌باز کمتر از گلف‌باز رده ۲۵ جهان در رده‌بندی مردان بود.
در ورزش کریکت، تیم قهرمان جام‌جهانی مردان هفت برابر بیشتر از تیم قهرمان جام‌جهانی زنان درآمد دارد. در لیگ‌های حرفه‌ای جهان همچون لیگ NBA و WNBA نیز چنین اختلافی به چشم می‌خورد. گران‌ترین بازیکن لیگ WNBA یک‌پنجم ارزان‌ترین بازیکن لیگ NBA درآمد دارد.
قرارداد اسپانسرینگ‌ها با مردان
برای برقراری اعتدال فقط مسئولان فدراسیون‌های جهانی مسئول نیستند؛ بلکه شرایط اسپانسرینگ و قراردادها نیز تأثیرگذارند؛ برای مثال در ورزش تنیس در مسابقات گرنداسلم از سال ۲۰۰۷ جایزه مسابقات مردان و زنان برابر شد. بااین‌حال مردان تنیس‌باز هنوز هم درآمد بیشتری نسبت به زنان دارند، زیرا قراردادهای اسپانسرینگ در تنیس مردان ارزشمندتر هستند. به همین دلیل سرنا ویلیامز تنها زن در بین صد ورزشکار پردرآمد جهان است و درواقع این فهرست بیشتر یک فهرست مردانه است. کریستیانو رونالدو که با ۹۳ میلیون دلار درآمد سالانه در صدر فهرست است، ۳۵ میلیون دلار از اسپانسرینگ درآمد دارد. ۹۰درصد درآمد تایگر وودز و یوسین بولت از اسپانسرها تهیه می‌شود.
ریشه‌های تاریخی تبعیض
فری درباره تبعیض میان زنان و مردان ورزشکار می‌گوید: «تبعیض جنسیتی در سطح ابتدایی و سطح حرفه‌ای صنعت ورزش ریشه دارد. در سطح ابتدایی دختران نمی‌توانند در ورزش‌هایی که اغلب دخترانه به حساب نمی‌آیند شرکت و پیشرفت کنند. در سطح حرفه‌ای زنان ورزشکار به قدری درآمد ندارند که بتوانند زندگی خود را بگذارنند و در کنار آن تمرینات ورزشی خود را پی بگیرند. بازنشستگی نیز برای زنان ورزشکار دردسرساز است. علاوه بر این‌که آن‌ها در زمان بازی خود درآمد کمی داشته‌اند، بعد از بازنشستگی نیز از حقوقی همچون خانه، حقوق بازنشستگی و امنیت برخوردار نیستند. به این ترتیب چرا زنان باید بخواهند ورزشکار شوند؟» تبعیض میان زنان و مردان در ورزش ریشه‌های تاریخی نیز دارد. در جوامع مختلف، فعالیت فیزیکی از گذشته‌ها، کاری مردانه به حساب می‌آمد، زیرا زنان همواره موجوداتی ظریف و آسیب‌پذیر به شمار می‌رفتند. پیر کوبرتن، پدر المپیک مدرن، ورزش زنان را «نازیبا» توصیف و اظهار کرد مسابقات زنان جالب و مناسب نیست. بااین‌حال در سال ۱۹۰۰ به تعدادی از زنان حق شرکت در بازی‌های المپیک داده شد.
شارلوت کوپر، اولین زن شرکت‌کننده در المپیک
سال ۲۰۱۲ اولین المپیکی بود که همه کشورهای شرکت‌کننده حداقل یک ورزشکار زن داشتند. روت هولدوی، از اعضای گروه حقوق زنان در ورزش، درباره مشکلات ریشه‌ای ورزش زنان می‌گوید: «مشکل حضور زنان در ورزش از زمان مدرسه آغاز می‌شود؛ این‌که زنان آگاهی کافی به بدن خود ندارند و تصورات غلط و شایعات نادرست را باور می‌کنند. آمارهای بخش زنان سازمان ملل نشان می‌دهد ۴۹درصد زنان بعد از رسیدن به سن بلوغ ورزش را کنار می‌گذارند.»
4درصد پخش تلویزیونی برای زنان
تبلیغات و پوشش‌های تلویزیونی نیز تبعیض‌هایی در زمینه ورزش زنان و مردان ایجاد می‌کند. بررسی‌ها در سال ۲۰۱۴ نشان داده است تنها ۴درصد از پوشش‌های تلویزیونی مسابقات ورزش مختص ورزش بانوان است. معمولا شبکه‌های تلویزیونی به این بهانه که ورزش بانوان بیننده زیادی ندارد، پخش تلویزیونی کمتری به آن اختصاص می‌دهند. فری می‌گوید: «این بهانه عادلانه‌ای نیست. ابتدا باید در زمینه ورزش بانوان سرمایه‌گذاری شود و بازاریابی صورت گیرد؛ به این ترتیب درآمد حاصل از ورزش بانوان افزایش خواهد یافت.»
پاداش یکسان در برخی رشته ها
با همه این‌ها در سال‌های اخیر در برخی از ورزش‌ها پاداش‌ها و جوایز زنان و مردان یکسان شده است. ورزش‌های اسکیت، تیراندازی، والیبال، شیرجه، قایقرانی، تکواندو و موج‌سواری از این دست هستند.
کمتر از ۳۰درصد مدیران ورزشی زن هستند
یکی از دیگر موارد مؤثر در کاهش اختلاف‌ها و پیشرفت ورزش زنان، استفاده بیشتر از مسئولان زن در ارگان‌های ورزشی است. کمتر از ۳۰ درصد مدیران ورزشی را بانوان تشکیل می‌دهند. در ۲۸ فدراسیون جهانی فقط ۱۸ درصد اعضای هیئت‌مدیره زن هستند. به این ترتیب صنعت ورزش و دنیای ورزش حرفه‌ای نیازمند تغییرات فرهنگی است تا سرعت رشد ورزش بانوان بیشتر شود و اختلافات میان شرایط ورزشکاران زن و مرد کاهش یابد. به این ترتیب در سال‌های آینده شاهد حضور هر چه بیشتر ورزشکاران زن در عرصه ورزش و اقبال بیشتر مردم به ورزش بانوان خواهیم بود.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر