چرا کیروش لیگ ایران را ایگنور کرده است؟
چند ساعت پیش از دیدار تیم ملی با پاناما، وقتی خبرگزاری‌ها فهرست احتمالی یازده نفره را منتشر کردند و امیر عابدزاده گلر ترکیب بود، کمتر کسی تعجب کرد.
دو- تیم ملی ایران مقابل پاناما نمایش خیره‌کننده ای نداشت. اما وقتی مشخص شد هرنان داریو گومس بهترین نفراتش را به زمین نمی‌فرستد، قابل قبول بود که ایران هم با دست و دلبازی بیشتری به نفراتش میدان بدهد و بازی را دست بالا نگیرد. اگرچه در همین شرایط هم سهم بازیکنان لیگ ایران اندک بود. مقابل پاناما هفده بازیکن از جمع بیست‌و‌شش نفره ما در اردو به میدان رفتند و اگر لژیونرها و بازیکنان استقلال و پرسپولیس را کنار بگذاریم، فقط علی کریمی، سعید آقایی و عبدالله‌زاده می‌مانند. کمتر از بیست درصد. این دلزدگی از لیگ در حالی است که کیروش همچنان به بازیکنانی مثل دژاگه که ماه‌هاست تیمی ندارد روی خوش نشان می‌دهد. به رضاییان نیمکت‌نشین. به آزمون رو به نزول. این روگردانی در حالی است که همچنان میلاد محمدی، احسان حاج‌صفی، جهانبخش شانس بیشتری برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی دارند و اگر فیکس شوند مشخص نیست که سهمیه بازیکنان لیگی روی چه عددی می ایستد.
سه- بسیاری از منتقدان داخلی و هواداران تیم ملی، وقتی با آخرین فهرست کیروش مواجه شدند، کمی نق زدند یا حملات پراکنده‌ای به سرمربی تیم‌ملی تدارک دیدند که چرا لیگ را ندیده می‌گیرد. این رفتار او تازه نبود اما لیگ در اوج است و بازیکنانی مثل علی علیپور در آن می‌خرامند و بخشی از بازیکنان اروپایی ما مصدوم یا ناآماده‌اند، پس بسیاری انتظار داشتند کیروش با لیگی‌ها مهربانتر باشد. اما مرغ او یک پا دارد. او همچنان برای پیدا کردن بازیکنان موردنظرش چشم به لژیونرها و دو تیم بزرگ تهرانی دوخته. فلسفه او نامفهوم نیست. کیروش می‌خواهد بازیکنانش در شرایط حرفه‌ای‌تری تمرین کنند و مسابقه بدهند. او داشتن تجربه بین‌المللی و درک فضای تیم‌ها و میادین بزرگ را یکی از شروط مهم‌اش قرار داده. رسیدن به ظرفیت‌های حرفه‌ای. فاکتوری که با درخشش در پارس جنوبی جم (که تازه از لیگ یک آمده) و دیگر تیم‌های لیگ ایران سخت به آن دست پیدا می‌کنید. اما تمرین کردن زیر نظر برانکو، شفر و زلاتکو کرانچار و عضویت در باشگاه‌هایی که روح بزرگی و قهرمانی بر فراز سرشان در پرواز است، می‌تواند کمک‌تان کند.
چهار- حضور پرتعداد بازیکنان ایرانی در اروپا بی‌سابقه است. گفتن این که لیگ‌هایی مثل یونان، پرتغال و حتی سوئد و هلند، کیفیت فوق‌العاده‌ای ندارند غلط نیست. بازیکنان ما هنوز در چهار لیگ سطح اول اروپا سهمیه نگرفته‌اند و اگر جهانبخش و قدوس به ایتالیا و آلمان بروند اتفاقی بسیار خوشایند خواهد بود. اما بی‌تردید، همان لیگ‌های درجه دو و سه اروپایی هم با امکانات و شرایط حرفه‌ای که دارند، شخصیت فوتبالیست‌های ایرانی را ارتقا خواهند داد. یکی از آثار حضور کیروش در ایران تشویق بازیکنان برای کوچ به لیگ‌های اروپایی بوده است. شک نکنید که اگر او و اصرارش بر استفاده از لژیونرها در تیم ملی نبود، امروز کاوه رضایی و رضاییان و حاج‌صفی و بسیاری دیگر از بازیکنان ما قراردادهای نامتعارف داخلی خود را رها نمی‌کردند تا در شهر و دیاری غریبه به تمرین و دیسیپلین سخت تن بدهند.
کیروش فوتبال ایران را به سوی مرزهای دورتر هل داده است. چه با نتایجی که در تیم‌ملی می‌گیرد و چه با پافشاری‌اش بر حرفه‌ای‌شدن بازیکنان و رفتن‌شان به لیگ‌های معتبر. اگر دست کیروش باشد لابد در روسیه بیشترین نفراتش را از میان لژیونرها انتخاب خواهد کرد و کمترین نگاه را به لیگ ایران خواهد داشت. این بی‌توجهی، اگر برای کسی مهم بود، اگر چشم‌اندازی داشتیم، می‌توانست تبدیل به فرصت شود. با استفاده بیشتر و بهتر از مربیان خارجی، با بالا بردن سطح تمرینات و کیفیت مسابقات، با تلاش برای برگزاری لیگی معتبرتر. او نقش خودش را بازی کرده است و بقیه‌اش دست ما بوده و هست. ایگنور کردن لیگ داخلی و بازیکنانش، پیامی است که او چند سال برای مدیران فوتبال ایران ارسال کرد. پیامی که هنوز با واکنش مناسب مواجه نشده. حرف او ساده است.
نظر کاربران
زندبادکیروش بزرگ باهوش زرنگ وفهیم پرافتخار
اقا من نمیدونم اینا کین که اینطوری نظر میدن اونم تو یه محیط خبری رسمی? خوب راحت بگو چون فلان بازیکن و نیاورده من ناراحتم .نظر شخصیتو واسه خودت نگهدار چرا تو محیط رسمی انشار میدی .این نوشته هات جز چند تا جمله بیخود هیچی نیست نه تو سرمربی فوتبال ایرانی نه سر مربی یه تیم سطح بالا اینها رو تو نباید بگی چون.در حدش نیستی اصلا به تو چه