نیمکتی که رفقا را دشمن می‌کند!
داستان انتخاب سیروس دینمحمدی و بیژن طاهری به عنوان دستیاران وینفرد شفر و کنار نیامدن این سرمربی آلمانی با مردان تحمیلی! خیلی حرف و حدیث راه انداخته است.
خبر ورزشی: داستان انتخاب سیروس دینمحمدی و بیژن طاهری به عنوان دستیاران وینفرد شفر و کنار نیامدن این سرمربی آلمانی با مردان تحمیلی! خیلی حرف و حدیث راه انداخته است. مربیانی که سرمربی جدید استقلال از انتخاب آنها علناً ابراز بی‌اطلاعی کرده و به نظر می‌رسد تمایلی برای کار با این دو نفر نشان نمی‌دهد.
ماجراهای دستیاران در استقلال قدمتی بالغ بر 40 سال دارد؛ تاریخی بسیار پر فراز و نشیب که گاهی اوقات به سرفصلی برای تاریخ آبی‌پوشان بدل شده است.
دستیاری که پدر شد
اوایل دهه 50 بود که منصور پورحیدری به دلیل مصدومیت ترجیح داد فوتبال را کنار بگذارد و مربی شود. او از همان دوران بازیگری‌اش علاقه‌مند به این عرصه بود و قرار گرفتن کنار بزرگمردی چون زدراکو رایکوف فرصت بسیار خوبی برایش فراهم کرد تا از او بیاموزد. آموزشی که پس از روی کار آمدن ولادیمیر جگیج هم ادامه یافت تا منصورخان فقید پس از انقلاب با تجربیاتی که کسب کرده بود، سرمربی استقلال شود.
پورحیدری در تمام سالیانی که سرمربی یا مدیرفنی استقلال بود، بسیاری از شاگردانش را به حیطه مربیگری وارد کرد. پرویز مظلومی، مجید نامجومطلق، صمد مرفاوی، محمود فکری، سیروس دینمحمدی، آتیلا حجازی و... از جمله مردانی بودند که کار مربیگری خود را در زمان پدر استقلال در این تیم آغاز کردند. البته در میان آنها، پرویز مظلومی رابطه‌ای جدانشدنی با پورحیدری داشت و جزو کسانی بود که بارها و بارها مورد لطف منصورخان قرار گرفت و ۲ بار به عنوان سرمربیگری استقلال هم رسید که مرهون تلاش استادش بود.
ماجراهای دستیاران ناصرخان
دستیارانی که ناصر حجازی عزیز در دوران سرمربیگری خود آورد نیز جالب توجه تلقی می‌شود. ناصرخان در سال ۷۵ سرمربی شد و اصغر حاجیلو را آورد ولی دستیارش پس از مدتی به خاطر اختلاف با مدیران وقت باشگاه کنار رفت تا چند ماه بعد نوبت به دستیار شدن امیر قلعه‌نویی برسد. خبرسازترین رابطه سرمربی و دستیار که تا زمان مرگ ناصرخان ادامه یافت. حجازی در زمستان سال ۷۷ قلعه‌نویی را عزل کرد و دوباره حاجیلو را برگرداند تا رابطه طرفین حسابی سرد شده و کار به جدال‌های رسانه‌ای کشیده شود.
فقط و فقط نعلچگر
دستیار شدن رضا نعلچگر در استقلال هم در نوع خود خواندنی است. در بهار سال ۷۲ که استقلال راهی دسته سوم شده و کسی حاضر نبود در این باشگاه سمت بگیرد، یک سرمربی روس به نام «یوگنی سکوموروخوف» برای استقلال آمد و رضا نعلچگر که در آن زمان تازه فوتبال را کنار گذاشته بود به عنوان دستیارش انتخاب شد. رابطه این دو نفر آنقدر خوب شد که ۶ سال قبل وقتی سکوموروخوف را دوباره برای استقلال آوردند، زیر بار هیچ دستیاری نرفت و گفت فقط و فقط حاضر است با نعلچگر کار کند!
دستیاری نافرجام
امیر قلعه‌نویی طی دو مقطع در استقلال دستیار بوده که هر دو نیز به نوعی نافرجام بوده است. در مورد برهه اول دستیاری‌اش که با ناصر حجازی فقید کار می‌کرد که کاملاً توضیح دادیم ولی دومین دفعه‌ای که دستیار شد نیز کلی حاشیه داشت. امیر در تابستان سال ۸۱ دستیار اول رولند کخ شد ولی کمتر از ۲ ماه بعد عطای کار را به لقایش بخشید. بعد از جدایی امیر، کخ طی مصاحبه‌ای کنایه‌آمیز گفت: «امیر می‌خواست خودش ناخدای کشتی باشد.»
نکته حائز اهمیت اینجاست که خود قلعه‌نویی پس از اینکه در استقلال سرمربی شد و به آرزویش رسید، در مورد دستیاران خبرساز شد. او سالیان متمادی با صمد مرفاوی کار کرد ولی بعداً روابط‌شان بر سر همین استقلال به تیرگی گرایید و حالا دیگر مانند سابق با هم گرم نیستند. کلاً یکی از اتفاقات مهمی که در استقلال رخ می‌دهد این است که رفاقت‌ها را بر هم می‌زند و روابط دوستان قدیمی را با همدیگر سرد می‌کند.
خارجی‌های ناکارآمد
نمی‌شود مطلب فوق را تمام کرد و در آن اشاره‌ای به دستیاران خارجی نداشت. طی سالیان اخیر آبی‌ها کلی دستیار خارجی داشته‌اند. از بونژاک و روته مولر گرفته تا میشائیل هنکه، یورگن گده و... اما به جرأت می‌توان گفت هیچ‌کدام‌شان (البته غیر از مرحوم بونژاک) کارایی چندانی در این تیم نداشته‌اند و فقط آمدند یک پولی گرفتند و رفتند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر