چه بر سر آبی‌ها آمد؟
چهار سال پیش در چنین روزهایی، استقلال مشغول بازی برگشت خود با اف.سی. سئول کره جنوبی به شکلی پرشکوه در مرحله نیمه نهایی لیگ فوتبال قهرمانان آسیا بود.
ایران ورزشی: چهار سال پیش در چنین روزهایی، استقلال مشغول بازی برگشت خود با اف.سی. سئول کره جنوبی به شکلی پرشکوه در مرحله نیمه نهایی لیگ فوتبال قهرمانان آسیا بود. یک نتیجه نه چندان ناامیدکننده در دیدار رفت سبب شده بود آبی‌ها در صورت پیروزی در تهران حذف حریف پرقدرت خود را به تصویر بکشند و برای اولین بار از سال ۱۹۹۹ به بعد به فینال این مسابقات برسند. آن نتیجه بدست نیامد و اف.سی. سئول با مهاجم «زلاتان» وارش زهر لازم را در دقایق حساس بر پیکر استقلال وارد و این تیم را حذف کرد و خودش فینالیست شد. در آن زمان رسم کنونی که تیمهای غرب و شرق قاره قبل از فینال با یکدیگر برخورد نمی‌کنند، برقرار نبود و آبی‌های تهرانی در مرحله یک چهارم نهایی، یک شرق آسیایی دیگر همچون بوریرام تایلند را حذف کرده بودند
امیر قلعه‌نویی آن سال تیمش را سرشار از مهره‌های ملی‌پوش کرده بود و حتی روی نیمکت آن تیم نیز نفراتی می‌نشستند که سابقه بازی در تیم ملی را داشتند. ژنرال که می‌دانست فقط با مهره‌های دارای تجربه بالای بین‌المللی به نتیجه می‌رسد حتی پژمان نوری را هم از ملوان جذب کرده بود و همه تلاشش را کرد تا به منتقدانش که بارها و بارها گفته بودند سقف و مرز موفقیت‌های او «داخلی» است و او در عرصه‌های «بین‌المللی» کارایی ندارد، خلاف این را ثابت کند. مهم این بود که استقلال با آن تیم و عزم و انسجام به جمع ۴ تیم برتر قاره رسید و اگر قدری اقبال خوش‌تر داشت شاید فینالیست هم میشد. هیچ‌کس آن واقعه را یک موفقیت بزرگ تلقی نکرد زیرا سقف توقعات موجود از آبی‌ها بسیار بالا بود.
امروز اما در طلیعه پاییز ۱۳۹۶ اوضاع استقلال چنان خراب شده که فرار از ته جدول لیگ داخلی را موفقیتی بزرگ برای خود می‌انگارد و شرط ابقای سرمربی لرزان و ناموفق خود را چنین دستاوری قرار داده است. از مهره‌های آن سال استقلال هنوز نظایر خسرو حیدری، پژمان منتظری، سیدمهدی رحمتی و مجتبی جباری در ترکیب این تیم حاضرند اما هرچه به تیم فعلی بیشتر نگاه می‌اندازیم کمتر نشانی از جبروت گذشته در آن می‌یابید. بدون احتساب بازی شب پیش استقلال برابر ذوب‌آهن در تهران، آبی‌ها در شش دیدارشان در لیگ برتر ۹۷-۱۳۹۶ فقط یک گل زده و تنها یک برد کسب کرده و به رده ما قبل آخر جدول سقوط کرده بودند و ۶ بار دروازه‌شان به روی رقبا گشوده شده بود. هر دو دیدار قبلی آبی‌ها چه مسابقه خانگی مقابل پدیده و چه بازی دور از خانه مقابل پارس جنوبی جم با نتیجه ۲ بر صفر به نفع رقبا تمام شده و زندگی برایشان هر چه تاریک‌تر گشته بود و مهلت‌گذاری سران باشگاه برای سرمربی و انتخاب‌های فنی و انضباطی علیرضا منصوریان و فرار برخی از مسوولیت‌های خویش، به بن‌بست دوشنبه شب در برنامه تلویزیونی «نود» منتهی شده. شبی که به اعتقاد اکثر آبی‌ها یکی از بدترین اتفاقات تاریخ
حیات ۷۰ و چند ساله آنان را رقم زد و دوران خاکستری آنها را تیره‌تر کرد.
روزگاری عده‌ای سقوط استقلال به دسته سوم لیگ کشور را که در اوایل دهه ۱۳۷۰ حادث شد بدترین اتفاق تاریخ این باشگاه می‌دانستند و برخی نیز به شکست معروف و شش گله مقابل پرسپولیس (۱۳۵۲) به عنوان پایین‌ترین دوران حیات آبی‌ها اشاره می‌کردند. متاسفانه مسایلی که در دو فصل اخیر و به ویژه فصل جاری در استقلال روی داده و شامل یک شکست ۶ تایی دیگر مقابل العین امارات هم شده، از آن حوادث بسیار تلخ‌تر بوده و اثر ویران‌کننده بیشتری داشته است و رودررو ایستادن برخی مدیران این باشگاه و ارتباط عجیب آنها با سرمربی که بعد از یک سال و نیم کار در این باشگاه هنوز معلوم نیست روش کار و تاکتیک‌های دلخواهش چیست، استقلال را به شرایط کنونی‌اش رسانده است.
خیلی‌ها می‌پرسند چه بر سر تیمی آمد که در سالهای ۱۹۷۰ و ۱۹۹۰ میلادی با ساز و برگ‌هایی بسیار کمتر و با بودجه‌هایی بدوی و اندک قهرمان آسیا شد و چرا آن تیم اینک با بودجه‌ای بالای ۲۰ میلیارد هم نتیجه نمی‌گیرد اما نگاهی ولو سطحی به روش کار استقلال در زمین و متدهای مدیریت باشگاه در سالهای اخیر ثابت می‌کند اشتباهات و لغزش‌های روی داده طی این مدت بیش از حد و محصول عملکرد افرادی بوده که به رغم اثبات ضعف‌هایشان همیشه راه نجاتی یافته‌اند و وقتی هم که رفته‌اند، جانشین‌شان چیزی بهتر از آنها نبوده است.
از دوران پرشکوه بازی برابر اف.سی.سئول انگار یک قرن گذشته است و آبی‌ها به جای نگاه به آسیا در پی راه‌حلی عاجل و موقتی برای دوری جستن از ته جدول لیگ داخلی هستند و حتی گلزنی صرف هم برایشان یک توفیق فوق‌العاده نشان می‌دهد. مسوولیت ناپذیری ایراد بزرگ سالهای اخیر استقلال بوده و این عارضه هنوز در پیکر این باشگاه حس می‌شود و تا چنین است، یک درمان دائمی بر دردهای کلان باشگاه متصور نخواهد بود و هر درمانی هم موقتی و زودگذر جلوه خواهد کرد..
نظر کاربران
خواهشایه کم منطقی تربنویسید.قهرمانی سالهای1970و 1990درشرایطی بودکه تیمهای درجه سه وچهارآسیا حضورداشتن.ژاپن،عربستان،وکره جنوبی اصلانماینده ای نداشتن.اگه استقلال 25 میلیاردهزینه کرده،اوناهم بیکارننشستن.چندبرابرهزینه کردن.همین الاهلی عربستان که به دست پرسپولیس حذف شد،170میلیارد هزینه کرده بود. استقلال چندسال پیش که رسیدبه نیمه نهایی،تو مراحل قبلی با الشباب امارات و بوریرام تایلندبازی کردکه جزء تیمهای درجه دو و سه هستن.. شک نکنیداگه دوریک هشتم به اف سی سئول کره میخورد،همونجاحذف میشد.بایدقبول کنیم که فوتبال باشگاهیمون خیلی ازآسیاعقبه.اگه هم هرچندسال یه بار یه تیم میادبالا،اونم تصادفیه.فقط یه جرقه اس.چون استمرارنداره.
پاسخ ها
ببین معلومه لنگی اگ درجه۴ آسیا بود لنگپولیس نتونسته تو ببن اوناهم قهرمان شه لنگی
تا زمانی که روزنامه ی لنگی خبر ورزشی و برنامه اختصاصی لنگ یعنی برنامه نود و آقای لنگی پور هستند و وجود دارند استقلال رنگ آرامش نمی بیند. تمام مشکلات استقلال از همینهاست
قابل توجه آقایون کیسه،اونموقع که شما تیمهایی از قبیل سریچاپاتای اندونزی و بودیگامبالا ازهند رو با کمک درباریان رژیم مثل تیمسارخسروانی درورزشگاه امجدیه بردیدوقهرمان شدید،ماباگل زیبای کرمانی مقدم الهلال رو بردیم وبه فینال رسیدیم.الهلال هم نیازی به گفتن نداره. ازتیمهای قدیمی وقدرتمندآسیاست.
لنگی شما کی اصلا رفتین فینال آسیا ک میگی الهلالو بردیم رفتیم فینال؟؟؟ واقعا خنده دارین. تاریخو میزارین زیرپا. درضمن مگ نمیگین تیمای اون زمان ضعیف بودن؟ خب چرا لنگ قهرمان نشد؟ درضمن ما سال 86رفتیم فینال. 4سال پیشم رفتیم جز چهارتیم. پس زرنزن