خبر ورزشی: الهام فرهمند ستاره فوتبال بانوان ایران در گفتگویی خواندنی از دغدغه ها و وضعیت ورزش بانوان در ایران سخن گفت.
او به واسطه ارسال هایش در زمین به دیوید بکام فوتبال بانوان ایران مشهور شده است.
*در یكی از برنامههای 90، گلی كه شما به تیم سیرجان زده بودید، بهعنوان یكی از برترین گلهای ماه انتخاب شد. بازتاب این اتفاق چگونه بود؟
برای خودم هم جالب بود. شاید اگر گلهای استقلال و پرسپولیس در این نظرسنجی نبود، میتوانست رأی اول را بهدست آورد. به هر حال، اتفاق خوبی بود.
*همه بازیها فیلمبرداری میشوند؟
نه! همه بازیها فیلمبرداری نمیشوند. امیدوارم كه باز هم این اتفاق بیفتد. استقبال مردم هم خیلی خوب بود. فیلم این بازی را به فدراسیون ارسال كرده بودند و فدراسیون هم پس از بررسی فیلم، گل مرا انتخاب كرد.
*در كل استقبال از بازیها چگونه است؟
استقبال خیلی خوبی از بازیها میشود؛ مثلا از بازی ذوبآهن با تیم ما استقبال بسیار خوبی شد. حدود 400 نفر به ورزشگاه آمده بودند. با توجه به اینكه سكو و جایگاه تماشاگر نداریم.
*با توجه به اینكه با حجاب بازی میكنید، تماشاگر مرد هم دارید؟
نه! مردان اجازه ندارند به دیدن بازیهای ما بیایند.
*پدرتان هم بازی شما را ندیده است؟
پدرم یكی، دو بار به ورزشگاه آمد و بازی مرا دید. این برای دو، سه سال پیش بود ولی نماینده فدراسیون فوتبال اجازه نمیدهد كه مردان به ورزشگاه بیایند.
*حضور خانوادهها در ورزشگاه تا چه اندازه روی كار شما تأثیرگذار است؟
زمانی كه خانوادههای ما در ورزشگاه باشند، بیشتر انگیزه میگیریم و تلاش بیشتری میكنیم. دوست دارم پدرم بازیهای مرا ببیند. بودن خانوادهها در ورزشگاه انگیزه فوتبالیستهای زن را بیشتر میكند.
*آینده فوتبال زنان را چطور میبینید؟
اگر همین روال ادامه پیدا كند دوباره از «رنكینگ» فیفا خارج میشویم. حتی از زمان مسابقات غرب آسیا كه چند سال قبل دوم شده بودیم، عقبتر هستیم. این شرایط، نابودی فوتبال زنان را به همراه دارد.
*پس از دو سال تیم ملی زنان تشكیل شد و این تیم مجدد به «رنكینگ» فیفا بازگشت. این بازگشت چه حاصلی برای فوتبال زنان تا این لحظه داشته است؟
حدود دو تا دو سال و نیم خبری از تشكیل تیم ملی نبود.بعد از این مدت خانم آزمون سرمربی شدند و واقعا زحمات زیادی برای تیم ملی كشیدند.پس از تشكیل تیم فرصت زیادی برای آمادهسازی تیم برای جام ملتهای آسیا نداشتیم. بهمن ماه تمرینات را شروع كردیم و 11 فروردین عازم ویتنام شدیم. در ویتنام بهنظرم فراتر از حد انتظار ظاهر شدند. با دو ماه تمرین نمایش خوبی ارائه دادیم و جای امیدواری بود.
*در این دو ماه بازی تداركاتی هم برگزار كردید؟
بله! دو بازی با تیم اوكراین انجام دادیم، ولی بعدا متوجه شدیم كه تیم ملی زیر 20 سال اوكراین بود نه تیم ملی.
*تیم ملی نمایندهای ندارد تا با مسئولان فدراسیون فوتبال درباره مشكلات موجود صحبت كند؟
باور كنید دستمان به جایی بند نیست. حتی مدتی كه اردو بودیم نتوانستیم پول فاكتورهای رفت و آمدمان به تهران را بگیریم. تنها با سرپرست تیم، خانم كاكاوند در تماس بودیم. حتی در مورد لباسهایمان به سرپرست تیم گفتیم كه با مسئولان فدراسیون فوتبال صحبت كنند كه ایشان هم پیگیر این موضوع بودند؛ چون لباسها در حد و اندازههای یك تیم ملی نبود.
*تفاوت زیادی بین فوتبال زنان و مردان از لحاظ امكانات سخت افزاری و مالی وجود دارد؟
اصلا فوتبال زنان با فوتبال مردان و شرایط آنها قابل مقایسه نیست. یكی از مشكلاتی كه ما داریم مساله دستمزدهاست. پولی كه در فوتبال به ما میدهند حتی با بازیكن مردی كه روی نیمكت مینشیند یا حتی در لیست 18 نفره هم نیست، قابل قیاس نیست. دریافتی پارسال من پنج میلیون تومان بود كه این مبلغ را از كل قراردادم گرفتم؛ یعنی حدود 18 درصد. با این پول نمیتوانم تغذیه یك ورزشكار حرفهای را داشته باشم.
*بالاترین دستمزد بازیكنان شما چقدر است؟
فكر كنم بالاترین میزان دستمزد 25 میلیون تومان است.
*پس به لژیونر شدن هم به سختی میشود دست یافت؟
هماكنون خودم را آن اندازه آماده نمیبینم كه بخواهم لژیونر شوم؛ چون فیلم خاصی از مسابقاتمان نداریم كه باشگاههای خارجی، آن را ببینند. بنابراین باید با هزینه خودمان برای تست دادن برویم.
*دلیل این همه كمبود چیست؟
واقعیت این است كه اسپانسری نداریم كه ما را حمایت كند. كمكهایی كه به باشگاههای فوتبال زنان میشود خیلی كم است؛ مثلا حدود 5تا 10میلیون به ما كمك میشود كه اصلا كافی نیست. اسپانسرهای رسمی كه مثل تیمهای فوتبال مردان ما را حمایت كنند نداریم. مساله دیگری كه باید به آن اهمیت بدهیم، این است كه نگاه جنسیتی را برداریم. ما زنان 50درصد جامعه هستیم. بنابراین چرا باید با مردان فرق كنیم؟!
*با توجه به مشكلاتی كه وجود دارد، چه ارزیابی از لیگ فوتبال زنان دارید؟
كیفیت مسابقات سال به سال بهتر میشود. نسبت به چند سال قبل بازیها خیلی جذابتر شدهاند، اما انگیزهها كمتر شده است. بازیكنان خیلی تلاش میكنند تا به چشم بیایند. همه تیمها حرفهایی برای گفتن دارند اما حیف كه كسی بازیهای ما را نمیبیند.
*با این وصف، همچنان به فوتبال ادامه میدهید؟
بله! فوتبال را خیلی دوست دارم. حتی اگر زمانی هم بازی را كنار بگذارم دنبال مربیگری و داوری میروم.
*سقف آرزوهای شما تا كجاست؟
بازی در جام جهانی یكی از آرزوهای ورزشیام است كه امیدوارم روزی به آن برسم.
ارسال نظر