مردم، خواهان ورود خانوادهها به ورزشگاهها
خانوادهها و ورود به ورزشگاه؛ شاید جمله غریبهای برای مردم، رسانهها و مسئولان نباشد اما با وجود علاقه جامعه برای رویدادن چنین اتفاقی هنوز شاهد عملیشدن آن نبودیم.
رأی به حضور خانوادهها
برنامه نود همزمان با آغاز دولت دوازدهم مهمترین انتظار جامعه فوتبال از دولت دوازدهم را از مخاطبانش سوال کرده بود که از میان ٥ گزینه مطرح شده، درنهایت فراهمکردن شرایط فرهنگی حضور خانوادهها در ورزشگاهها نزدیک به ٣٤درصد رأی آورد و رتبه نخست را به خود اختصاص داد. ایجاد بستر لازم برای خصصوصیسازی باشگاهها، کمک به سلامت فوتبال و برخورد با فساد، ساخت و تجهیز ورزشگاهها و توجه ویژه به تیمملی برای حضور پرقدرت در جامجهانی به ترتیب درصد پایینتری از رأی مردم را کسب کردند. این نشان میدهد که مهمترین مسأله برای مردم حضورشان در ورزشگاه در فضایی خانوادگی است و آنها با فضایی پر از تنش، توهین و جنجال مخالف هستند.
درخواستی که عملی نشد
با اینکه کمپینی برای ورود خانوادهها به ورزشگاه در دیدار ایران و سوریه که جشن صعود شاگردان کیروش به جامجهانی هم در همان روز انجام خواهد شد، تشکیل شده بود، به نظر نمیرسد در فاصله کوتاه باقیمانده تا این مسابقه اتفاقی رخ دهد. برخی بازیکنان تیمملی فوتبال بانوان چنین درخواستی را از رئیسجمهوری مطرح کرده بودند اما با توجه به شرایط فعلی حداقل برای این بازی تمهیدات جهت حضور خانوادهها اندیشیده نشده است.
پیشنیازهای لازم
برای صدور مجوز ورود زنان به ورزشگاه تلاشهایی صورت گرفته اما برای قطعیشدن چنین اتفاقی باید در ابتدا شاهد فراهمشدن پیشنیازهایی باشیم. زیرساختهای ورزشگاههای ایران ازجمله استادیوم آزادی در شرایط فعلی امکان ورود جداگانه زنان را ندارد و همچنین از نظر فرهنگی نیز به نظر نمیرسد چنین بستری فراهم شده باشد. در همین برنامه نود بود که عادل فردوسیپور دقایقی به بحث توهین به پرسپولیسیها در تبریز پرداخت و اعلام کرد؛ این اتفاق در تمام ورزشگاههای کشور رخ میدهد و محرومیتها نیز نتوانسته جلوی چنین اتفاقی را بگیرد.
درودگر: نه غیرقانونی است، نه غیرشرعی!
صادق درودگر، مدیر باسابقه فوتبال ایران درباره انتظار جامعه از دولت دوازدهم برای عملیشدن وعده حضور خانوادهها در استادیومهای فوتبال به «شهروند» میگوید: «هر چقدر این ماجرا را به تعویق بیندازیم، شاهد هستیم که معضلات استادیومها بیشتر میشود. اگر نگاه ما بسته باشد و بخواهیم به حرف چند نفر گوش فرا دهیم، مطمئن باشید ضربه میخوریم. برای ورود خانوادهها به ورزشگاهها باید کارشناسان، جامعهشناسان، روانشناسان و حتی مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی تحقیق کرده و نظرات خود را ارایه دهند. باید تحقیق کنیم که چطور ٤دهه قبل زنان در کنار مردان بدون هیچ مشکلی وارد ورزشگاه میشدند. یکبار در بازی با استرالیا خواستیم چنین کاری را انجام دهیم که متاسفانه بدون کارشناسی انجام شد و نتیجه خوبی هم نداشت.»
وی همچنین میافزاید: «برخی افراد تعصب کور دارند و این موضوع نمیتواند به ایران بهعنوان رهبر کشورهای اسلامی در بخش ورزش کمک کند. در خیلی از اماکن مثل سینما، پارک و... ورود خانوادهها آزاد است اما در استادیوم فوتبال که میتوانیم حتی با کارت ملی هویت افراد را شناسایی کنیم، چنین اتفاقی رخ نمیدهد. زمانی که رئیس کمیته فوتسال بودم، جام باشگاههای آسیا در سال ٢٠٠٥ را در ساوه با حضور خانوادهها برگزار کردیم و اتفاقا نیمی از ورزشگاه را نیز زنان پر میکردند. این اتفاق با یک کارگروهی و کارشناسیشده انجام شده و کوچکترین مشکلی هم به خاطر حضور زنان به وجود نیامد، حتی استاندار وقت مرکزی از من به خاطر چنین اتفاقی تشکر کرد.»
درودگر در پایان با اشاره به پیشنیازهای لازم برای حضور زنان در ورزشگاه میگوید: «قبل از هر چیز باید مسیر ورودی و خروجی آقایان و خانمها از هم جدا شود. درهمین استادیوم آزادی میتوانیم چنین کاری انجام دهیم و مسیر ورود و خروج زنان را به یک پارکینگ متصل کنیم که هیچ ارتباطی با مسیر آقایان نداشته باشند. حتی در خیلی از استادیومهای جهان اتاق شیشهای VIP برای خانوادهها در نظر گرفته شده و تمام امکانات نیز آنجا وجود دارد که این کار را هم میتوانیم انجام دهیم. در آخر باید بگویم حضور زنان در ورزشگاه نه از نظر شرعی مشکلی ایجاد میکند و نه با قانون اساسی کشور منافاتی دارد؛ پس نباید خیلی سخت بگیریم.»
در انتظار شکستن طلسم
آرزوی خیلی از زنان ایرانی است که برای یک بار هم که شده، بازی تیمملی ایران یا تیم باشگاهی محبوبشان را از نزدیک مشاهده کنند. خیلی از مردان هم آرزو دارند روزی همراه با همسر و فرزند خود وارد ورزشگاه شوند و از یک بازی فوتبال در محیطی خانوادگی لذت ببرند. از زمانی که مسعود سلطانیفر در وزارت ورزش و جوانان روی کار آمده، وعدههایی را درباره حضور زنان در ورزشگاهها داده است و اخیرا نیز در گفتوگوی خود با «شهروند» با صراحت دراینباره صحبت کرد. باید دید در شرایطی که او قرار است در دولت جدید نیز به کار خود ادامه دهد، میتواند در یک دوره ٤ساله و با چشمانداز بلندمدت شرایط را برای حضور زنان و خانوادهها در محیطی سالم فراهم کند یا خیر. این انتظار جامعه از وزیر ورزش و مدیران دولتی است و آنها نیز قطعا به این موضوع واقف هستند.
نظر کاربران
با این جوی که ورزشگاههای ما دارن و با اون شعارای منشوری که میدن هیچ خونواده عاقلی خانمش رو نمیفرسته ورزشگاه.