چلسی و کونته: وحشت از سرنوشت آنچلوتی

ورزش سه: حمیدرضا صدر به حال و هوای تب زده چلسی پرداخته، به دلشوره های آنتونیو کونته، به شکست قهرمان لیگ در اولین بازی فصل...

آنتونیو کونته طی مصاحبه ای در سنگاپور جمله ای را با تاکید بر زبان آورد "... تکرار می کنم، ما باشگاه بزرگی هستیم، ولی اجازه نداریم اشتباهی از ما سر بزند"، گفت "شرایط خطرناک است"، گفت "باید بهتر شویم"... واژه هایی که بر زبان آورد نیشدار بودند و هشدار دهنده. عاری از خوش بینی. وقتی نبرد چریتی شیلد تمام شد هشدارهای کونته را در باب "شرایط" و "بهتر شدن" درک می کردیم. چلسی برابر آرسنال که فقط پنج بازیکن اصلی اش را راهی میدان کرد زانو زده بود. همه می دانستند نمی توان با چریتی شیلد به جمع بندی دست زد، ولی پایان تلخ ژوزه مورینیو و کارلو آنچلوتی در استمفورد بریج از یادها نرفته بود: قهرمانی چلسی با مورینیو در لیگ و سقوط با مورینیو در فصل بعد، همین طور قهرمانی چلسی با آنچلوتی در لیگ و نزول با او در فصل بعد.

سقوط چلسی در چریتی شیلد برابر آرسنال یادآور شکست دو سال پیش آنها در همین دیدار - ۲۰۱۵ - با یک گل برابر توپچی ها بود.

در همان بعد از ظهری که مورینیو سرانجام مغلوب آرسن ونگر شد و چهار ماه بعد استمفورد بریج را ترک کرد. شکست چلسی یادآور فینال جام حذفی هفتاد و یک روز پیش برابر آرسنال هم بود. چنان که کارت قرمز پدرو تکرار اخراج ویکتور موزس در آن میدان بود. چلسی این جا با گل موزس تا هشت دقیقه به پایان تیم برنده بشمار می رفت، ولی دروازه اش بلافاصله پس از اخراج پدرو با ارسال اولین توپ درون محوطه جریمه باز شد و سرانجام طی ضربه های پنالتی ۱-۴ شکست خورد.

توفیق چلسی در لیگ فصل سپری شده طی دوری از رقابت های اروپایی حاصل شد. آنها در فصل پیش چهل و هفت بازی انجام دادند بی آن که جزیره را ترک کنند. در حالی که منچستر یونایتد شصت و سه بار به میدان رفت که هشت تایش سفر اروپایی بود. چلسی در این فصل به لیگ قهرمانان بازگشته و نبردها طاقت فرساتر شده اند. در نگاه اول به نظر می رسد آبی پوش ها جای مردان رفته را پر کرده اند: آلوارو موراتا جای دیگو کاستا آمده، آنتونیو رودیگر با رفتن جان تری به خط دفاع پیوسته و تیمو باکایوکو جای نمانیا ماتیچ به میدان خواهد رفت، ولی ابرهای تیره ای هم جلوی آفتاب استمفورد بریج را گرفته اند.

پای کونته از اواخر فصل پیش به کشاکش های مدیریتی چلسی باز شد. قراردادش را تا پیش از فینال جام حذفی تمدید نکردند و اختلافاتش با مایکل امانالو مدیر فنی باشگاه که مدیریت انتقالات بازیکنان را برعهده دارد پوشیده نماند. او برای پر کردن جای کاستا خواهان ورود لوکاکو شد، ولی مهاجم دیگری را به او معرفی کردند. مهاجم اسپانیایی ۶۵ میلیون پوندی را، گران ترین خرید تابستانی باشگاه را. بازیکنی که کونته او را خوب می شناخت و روزگاری برایش در یووه بازی کرده بود. موراتا را، "پسر خوب منزه" را که قرار است جای "پسر بد کثیف" را پر کند، جای دیگو کاستا را.

موراتا فصل پیش در لالیگا ۱۵ گل با پیراهن رئال مادرید زد و بهترین رکورد زندگی حرفه ای اش را ثبت کرد، ولی شصت درصد گل هایش را برابر پنج تیم آخر جدول شلیک کرد و دروازه چهار تیم بالانشین را نگشود (برخی از روزنامه های اسپانیایی ها اعتقاد دارند موراتا در سایه بازاریابی پدرش که یک مدیر رسانه ای برجسته است بالا آمده). موراتا برابر آرسنال در هفده دقیقه به پایان راهی میدان شد. همان زمانی که چلسی تیم پیروز میدان بود. بازی به تساوی کشیده شد و توپ در واپسین لحظات برابر دروازه روس سر او فرود آمد. فرود آمد تا او ضربه پیروزی بخش را بزند. ولی او توپ را با سر به خارج میدان کوفت. کمی بعدتر پشت توپ ایستاد تا یکی از ضربه های پنالتی را بزند و این بار هم توپ را راهی خارج میدان کرد. آن هم در بعد از ظهری که سعید کولاسیناچ مدافع چپ بیست و چهار ساله در سوی دیگر میدان با ضربه سر گل تساوی بخش آرسنال را زد. همان پسر گمنام بوسنیایی که به عنوان بازیکن آزاد از شالکه راهی آرسنال شده و ونگر برایش مبلغی نپرداخته.

پرسش های کونته پرشمارند؟ انتظار دارید با میچی باتشوایی و موراتا به عنوان مهاجم در چند جبهه جنگید؟ چرا کایل واکر راهی تیم قهرمان انگلیس نشد؟ چرا هنوز مدافعین کناری کارسازی وارد نشده اند؟ چرا چلسی میلیونر در بازار پشت سر منچسترسیتی و منچستریونایتد قرار گرفته؟

کونته فصل را با دردسر آغاز کرده. زانوی ادن هازارد طی دیدارهای ملی در تابستان مصدوم شده و تا دو ماه غایب خواهد بود. باکایوکو که قرار بوده جای ماتیچ را بگیرد پنج هفته آغازین را به دلیل مصدومیت از دست خواهد داد. کورت زوما رفته، همین طور لوفتوس چیک... از آخرین باری که قهرمانی لیگ برتر از عنوانش دفاع کرده نزدیک یک دهه سپری شده. سال ۲۰۰۸ بود که منچستر یونایتد به رهبری آلکس فرگوسن عنوان قهرمانی لیگ را حفظ کرد.

پس از آن چلسی با مورینیو، منچسترسیتی با پیگرینی و لسترسیتی با رانیری ناکام ماندند. آیا دوباره نوبت چلسی شده؟ این بار با ایتالیایی دیگر؟