تابستان از نوع آرسنالی؛ بهترین‌ها را از دست بده

ورزش سه: حمیدرضا صدر به شرایط آرسنال در بازار نقل و انتقلات پرداخته، به دلشوره دیرآشنای توپچی ها...

اگر آرسن ونگر بازیکن آرسنال بود، خودش را هم می فروخت". این جمله را یکی از وبلاگ نویس های طرفدار آرسنال نوشته. یکی از آن جمله های ژورنالیستی، ولی در عین حال بازتابنده دلشوره دیرآشنای طرفداران آرسنال هم هست.

برای آنها تابستان به سرعت در حال سپری شدن است و حکایت تابستانی آرسنال هم در حال تکرار شدن. آنها پارسال را در رده دوم لیگ به پایان بردند و فصل سپری شده را در رده پنجم که به معنی از دست دادن لیگ قهرمانان بود. هنوز نشانی از ورود بازیکنان بزرگ نیامده و از آن هشداردهنده تر به نظر می رسد بزرگان باشگاه پیراهن قرمز و سپید را بر تن نخواهند کرد. چنان که بارسلونایی ها در تب و تاب نشان دادن علاقه شان به هکتور بلرین مدافع راست توپچی، آرسنال را یکی از آن باشگاه های "همیشه فروشنده" خوانده اند. نوشته اند مگر سسک فابرگاس، آلکس سانگ، توماس فرمالن، آلکساندر هلب و تیری آنری از لندن راهی بارسلونا نشدند؟

حفره های آرسنال پرشمارند. پتر چک درون دروازه سی و پنج ساله شده و صلابتش را از دست داده. ونگر در فینال جام حذفی کنارش گذاشت و اسپینا را درون دروازه قرار داد. آرسنال بین شش تیم اول جدول بیشترین تعداد گل را دریافت کرد: 44 گل. اولویت خرید یک هافبک دفاعی است. فرانسیس کاکلین و محمد الننی در این پست ناکام ماندند و گرانیت گاکا سی و پنج میلیونی یکی از نومیدکننده ها بود. غیبت یک گوش راست در تیم در سراسر فصل احساس شد، چرا که آکسلید چمبرلین توانایی بازی در این پست را نداشت. آرسنال به یک مهاجم نوک هم نیاز دارد. وقتی رابین فن پرسی در 2012 رفت 37 گل برای آرسنال زده بود و از آن زمان هیچ یک از مهاجمان آرسنال به چنین رکوردی نزدیک نشده اند. سانچز بهترین گلزن فصل سپری شده مهاجم نوک سنتی نیست، همین طور تئو ولکات و الیور ژیرو هم در همه رقابت ها فقط 16 گل زد.

در چنین قابی زمزمه رفتن بازیکنان اصلی دهان به دهان گشته: آلکسی سانچز، مسعود اوزیل، هکتور بلرین، الیور ژیرو، تئو ولکات. در حالی که اگر از طرفداران آرسنال بپرسید می گویند باید همه شان را حفظ کرد و از شر دبوشی، گیبس، گابریل، سانوگو، جنکینسن و کاکلین خلاص شد. ولی نقل و انتقالات آرسنال معلق مانده اند، چرا که آرسن ونگر نمی داند آلکسی سانچز و مسعود اوزیل را در اختیار خواهد داشت یا نه. سانچز در پنجاه و یک بازی فصل سپری شده ۳۰ گل زده و اوزیل ۱۲ گل زده و ۱۴ پاس گل ارسال کرده. آنها تابستان بعدی بازیکنان آزادی خواهند شد. هر دو بیست و هشت ساله اند که یعنی قرارداد بعدی شان مهم ترین تصمیم حرفه ای شان تا زمان آویختن کفش های شان خواهد بود و به همین دلیل عجله ای نشان نداده اند. ولی شرایط نگران کننده تر از این هم هست و تابستان بعد جک ویلشر، سانتی کازورلا، کایران گیبس، پر مرتساکر و آکسلید چمبرلین هم در این سیاهه قرار خواهند گرفت.

می توان سانچز و اوزیل را به روایت طرفداران آرسنال نکوهش کرد، ولی ناکامی توپچی ها در راهیابی به لیگ قهرمانان شرایط را پیچیده تر کرد. ونگر حاضر شده برای بدست آوردن آلکساندر لاکازت مهاجم بیست و شش ساله فرانسوی لیون 44 میلیون بپردازد، ولی لاکازت گفته در لیگ قهرمانان بازی کند، نه در آرسنال. چنان که کایلیان امپاپه داغ ترین متاع تابستانی برغم مراوده اش با ونگر نمی خواهد راهی باشگاهی شود که در لیگ قهرمانان جایی پیدا نکرده.

سانچز ستاره تیم که قهرمانی جام حذفی را برای آرسنال به ارمغان آورد طرفداران پرشماری دارد و خوان آنتونیو پیتزی مربی شیلی گفته همه باشگاه ها دنبالش افتاده اند. سانچز با پپ گواردیولا و خوزخه سامپائولی کار کرده. می داند مدیریت بهتر و رهبری هوشیارانه تر چگونه شیلی کوچک را در مصاف با غول ای آمریکای جنوبی قهرمان کرد. می داند آرسنال در مصاف با لسترسیتی کوچک، قهرمانی لیگ را به این دلیل از دست داد که در تابستان فقط پتر چک را به خدمت درآورد. می داند ساختار مالی باشگاه آرسنال اجازه پرداخت دستمزدهای نامتعارف را نمی دهد. آرسنال در فصل سپری شده حدود ۲۰۰ میلیون دستمزد به بازیکنانش پرداخت کرد، ۱۸ میلیون کمتر از چلسی، ۲۱ میلیون کمتر از منچستریونایتد و ۲۵ میلیون کمتر از منچسترسیتی.

طرفداران آرسنال چنین تابستانی را سپری کرده اند. شش سال پیش بود که سامی نصری و سسک فابرگاس نقش امروز اوزیل و سانچز را بازی کردند. صبر کردند و صبر و نصری سرانجام راهی منچسترسیتی شد و فابرگاس راهی بارسلونا. آرسنال با رفتن آن دو فصل 12-2011 را مصیبت بار آغاز کرد. تساوی بدون گل برابر نیوکاسل، شکست در خانه برابر لیورپول و سقوط 2-8 مقابل منچستر یونایتد. نتایجی که آرسنال را به خریدهای عجولانه در آخرین روزها سوق داد: پارک چو یونگ، آندره سانتوز، پر مرتساکر، مایکل آرتتا و یوسی بنایون.

طرفداران آرسنال در فصل سپری شده تجربه متفاوتی را سپری کردند. آخرین باری که آرسنال پنجم شد سال 1995 بود، یک سال پیش از ورود آرسن ونگر. ولی شاید تجربه فصل پیش رو از این هم نامتعارف تر باشد.