زیدان - آلگری؛ نیش‌ها را به هیچ بگیر

ورزش سه: حمیدرضا صدر به عملکرد زیدان در رئال و آلگری در یووه پرداخته. دو مربی که با واکنش سرد طرفداران دو تیم وارد شدند، ولی اکنون در آستانه فتح لیگ قهرمانان قرار گرفته اند...​​​​​​​

عاشقان سینه چاک به آنها پشت کرده بودند. چه سپیدپوش های برنابئو و چه راه راه پوش های سپید و سیاه تورین. پرچم ها تاب می خوردند و آنها با تردید به آن دو نگاه می کردند. با بدبینی. با سوءظن. انتظار رفتن شان را می کشیدند. نه چندان دور. همان نزدیکی. طی همان اولین فصل.

وقتی زیدان چهل و دو ساله را به عنوان سر مربی رئال معرفی کردند ابروان مادریدی ها همان قدر بالا رفتند که طرفداران یووه برابر معرفی آلگری چهل و شش ساله به عنوان جانشین آنتونیو کونته واکنش نشان دادند. آنها نق زدند و اخم کردند. نیش زدند و گزینه های دیده شده و نشده را به رخ کشیدند. ولی حالا قهرمانی اروپای 2017 در دستان همان دو تن قرار گرفته. همان های که قرار بود زود بروند. در چنگ زین الدین زیدان از یک سو ماسیمیلیانو آلگری در سوی دیگر.

سال های به میدان رفتن زیدان و آلگری زمین تا آسمان فرق داشت. یکی بزرگ بود و سرشناس و دیگری کوچک بود و بی نشان. یکی با حرکات هنرمندانه اش مرد میانی را بازتعریف کرد و دیگری در گمنامی به میدان رفت و در گمنامی هم کفش هایش را آویخت.

زیدان با یوونتوس قهرمان سری آ شد، با رئال مادرید قهرمان لالیگا و لیگ قهرمانان، و با فرانسه جام جهانی را بالا برد. آخرین عنوان او نایب قهرمانی جام جهانی بود. در حالی که آلگری طی نوزده سال پیراهن سیزده باشگاه را عوض کرد و بهترین توفیقش صعود به سری آ با پسکارا در اوایل دهه نود بود و وقتی در سی و چهار سالگی کفش هایش را در آلیانسه آویخت تیمش در رتبه هشتم لیگ چهارم ایتالیا فصل را به پایان رسانده بود.

هر دو آنها اکنون مربیان کم حرف و آرامی به نظر می رسند، ولی پایان دوران بازی کردن هر دوی شان طوفانی بود. زیدان فینال جام جهانی 2006 را با کوبیدن سر به سینه ماتزاتزی به پایان برد و آلگری در 2001 یکی از هفت بازیکنی بود که به اتهام تبانی در یکی از بازی های جام حذفی یک فصل پیش با یک سال محرومیت روبرو شد و کمی بعد کفش ها را آویخت.

زیدان: رام کردن خرده گیران مادریدی

وقتی زیدان به عنوان سرمربی رئال معرفی شد طرفداران رئال او را مربی دوره انتقالی پس از آنچلوتی / بنیتس قلمداد کردند. زیزو همان مربی ناموفق تیم ب رئال مادرید بود که کارنامه اش با کارنامه درخشان پپ گواردیولا در تیم ب بارسلونا مقایسه می شد. غیر رئالی ها به مصاحبه های معمولا بی سر و ته زیدان پوزخند می زدند. حتی توفیق فصل پیش زیدان هم زبان خرده گیران را نرم نکرد. گفتند پیروزی زیدان در اولین ال کلاسیکویش برگرفته از درخشش رونالدو بوده و زمزمه کردند قهرمانی اروپا سال پیش هم برتافته از هنر بازیکنان بوده. ولی توازن و تداوم رئال در این فصل نمایشگر سوی پنهان زیدان شد. زیزو با آرامش پاسخ خرده گیران را داد.

او تابستان را برخلاف سنت مادریدی بدون ریخت و پاش سپری کرد و وقتی ژانویه رسید رکورد چهل بازی متوالی بی شکست رئال را ثبت کرده بود. او که اجازه نداد بارسا تقویم فشرده صدرنشینی را از تیمش بگیرند. او که دیوید بتونی - مدافعی که 2004 کفش ها را آویخت و مدارک فیفا را هم نداشت - را کنارش حفظ کرد. او که آنتونیو پینتاس مربی بدنسازی ایتالیایی که در لیون بود و با موناکو به فینال 2003 لیگ قهرمانان رسیده بود را کنارش قرار داد تا بازیکنانش هر چه فصل جلوتر رفت شاداب تر شدند و زهردارتر. همان بازیکنانی که در دیدارهای مقدماتی لیگ قهرمانان پشت سر دورتموند قرار گرفته بودند از فوریه به بعد جان دیگری گرفتند. سرجیو راموس در قلب دفاع گل های کلیدی اش را دنبال کرد و رافائل واران توانایی جسمی اش را به رخ کشید. دنی کارواخال در دفاع راست بی اشتباه شد و مارسلو در دفاع چپ را بهترین بازیکن رئال خواندند. کاسمیرو و ایسکو و مادریچ در میانه میدان درخشیدند و رونالدو دو هت تریک در لیگ قهرمانان برابر آتلتیکو مادرید و بایرن مونیخ ثبت کرد و تا این جا طی 45 بازی 40 گل زده.

آخرین باری که یک بازیکن سوپراستار روی نیمکت مربیگری درخشید یوهان کرایف بود و حالا زیدان شانه به شانه کرایف شده. زیدان که برای شکست یوونتوس دورخیز کرده، همان تیمی که روزگاری ستاره بی بدیلش بود.

آلگری: رام کردن طعنه‌زنان تورینی

وقتی ماسیمیلیانو آلگری جای آنتونیو کونته را گرفت طرفداران یووه اخم کردند. او میلان را در 2011 قهرمان سری آ کرده بود، با شش امتیاز بیشتر از اینتر. ولی آنها قهرمانی میلان را برگرفته از نزول سایر تیم ها خواندند. از نزول یووه که با لوییجی دل نری فصل را در رتبه هفتم به پایان برد. آنها خطاب به آلگری شعار "کثافتی از روسونری" سردادند و او را برای لاغر بودنش به طعنه "ماهی ساردین" خواندند. سه قهرمانی لیگ با یووه برگرفته از میراث کونته بود، ولی دو بار راهیابی به فینال لیگ قهرمانان طی سه سال به ماهی ساردین تعلق داشت. آنها طی دوازده بازی این فصل لیگ قهرمانان هنوز شکست نخورده اند و اگر قهرمان شوند پس از منچستر یونایتد 2008 قهرمان بی شکست اروپا خواهند شد. آلگری یووه را پس از 119 سال در آستانه سه گانه رویایی قرار داده. ماموریتی که 2015 با شکست برابر بارسلونا نیمه تمام ماند.

آیا آلگری می تواند طلسم اروپایی بانوی سالخورده را بشکند؟ طلسم چهار شکست در چهار فینال متوالی برابر دورتموند، رئال، میلان و بارسا را. جی جی بوفون یگانه بازمانده شکست فینال 2003 برابر میلان می خواهد سرانجام قهرمان اروپا شود. بوفون که نقطه مقابل کیلور ناواس ایستاده. ناواس طی 40 بازی 49 گل دریافت کرده و به فقط هفت کلین شیت دست یافته، در حالی که کاپیتان بوفون در 42 بازی اش فقط 28 گل دریافت کرده. آلگری امیدوار است دنی آلوز سی و چهار ساله مهره اقبالش شود. آلوز دوباره شکوفا شده که طی چهارده فصل در اسپانیا 22 بار برابر رئال پیروز شده و دو گل زده. آلوز که سه بار لیگ قهرمانان را فتح کرده و در فینال 2015 با پیراهن بارسا برابر همین یووه به پیروزی چنگ زده.

آلگری در فاصله یک قدمی معبد بزرگ یوونتوس ایستاده. در یک قدمی جووانی تراپاتونی و مارچلو لیپی که یووه را بر بام اروپا نشاندند. برابر درب معبد، زیدان فرانسوی ایستاده. زیدان که می خواهد با قهرمانی رئال کنار یک افسانه ایتالیایی دیگر بایستد، کنار آریگو ساچی که میلان را دو سال پیاپی در 1989 و 1990 قهرمان کرد.