دایی: با سایپا سفید امضا کردم چون خانه‌ام است

خبرگزاری فارس: سرمربی موفق فصل گذشته تیم فوتبال نفت تهران گفت: بارها مورد تقدیر مسئولان اداره مالیات قرار گرفتم اما به خاطر عدم پاسخگویی مسئولان پرسپولیس برای اولین بار در زندگی‌ام حساب‌هایم مسدود و اتومبیل‌هایم توقیف شد.

دیروز پنج‌شنبه برابر بود با اولین هفته‌ای که تیم نفت تهران با بی‌بضاعتی محض توانست شگفتی بیافریند و قهرمان جام حذفی کشور شود. این در حالی است که همانطور که همه علاقه‌مندان به فوتبال می‌دانند تیم نفت در فصلی که گذشت یکی از سخت‌ترین و بی‌پول‌ترین فصل‌های تاریخ تیم‌های ایرانی را پشت‌سر گذاشت به طوری که برخی از روزها این تیم نه زمین تمرین داشت و نه تغذیه‌ای برای بازیکنان اما با همه این شرایط علی دایی، کاری کرد کارستان و علاوه بر هت‌تریک کردن خودش در قهرمانی جام حذفی در کسوت مربی، یکبار دیگر ثابت کرد که در فوتبال همه چیز به پول و امکانات ختم نمی‌شود. هر چند که قهرمان شدن چنین تیم بی‌بضاعتی شاید بدعت بدی در فوتبال کشورمان به جای بگذارد.

در زیر قسمتی از صحبت‌های علی دایی را می‌خوانید.

این روزها به صورت مرتب در کلاس‌های پیشرفته مربی‌گری شرکت می‌کنید. برای شروع مصاحبه از این کلاس‌ها بگویید و اینکه سطح کیفی این کلاس‌ها را چطور ارزیابی می‌کنید؟

به هر حال کلاس‌ها با اینکه فشرده است و انرژی زیادی از ما می‌گیرد اما باید بگویم کلاس‌های خوبی است و مدرس سطح بالایی به این کلاس‌ها آمده است. باید همه سعی خودمان را انجام دهیم تا چیزهایی که در فوتبال امروز دنیاست را یاد گرفته و اطلاعات آن را به دست بیاوریم. فدراسیون فوتبال کار خیلی خوبی کرده و همین که می‌توانیم با یک مدرس بزرگ کار کنیم جای شکرش باقی است.

همه مربیان لیگ برتری در این دوره شرکت کردند. به نظر شما حضور در چنین کلاس‌هایی چه تأثیری می‌تواند در افزایش بینش و دانش مربیان جوان کشورمان داشته باشد؟

مطمئناً این کلاس‌ها تأثیر دارد و بدون اثر نیست. حتی کوچک‌ترین موضوعی که در این کلاس‌ها یاد بگیریم به ما کمک زیادی می‌کند. همه ما دوست داریم نکات جدیدی یاد بگیریم و مطمئناً کسی نمی‌تواند ادعا کند که من همه چیز را می‌دانم. ما باید همیشه یاد بگیریم و این روال کار را باید ادامه دهیم.

هفته گذشته و با قهرمانی نفت مأموریت شما در این تیم به پایان رسید؛ آن هم در حالی که فصل بسیار سختی را پشت‌سر گذاشتید. در روزهای ابتدایی عقد قرارداد قول‌های زیادی به شما داده شد اما در عمل هیچ کدام اجرایی نشد.

این مسائل در فوتبال ما طبیعی است همیشه اول همه چیز گل و بلبل است. قول می‌دهند که فلان کار را انجام می‌دهند اما متأسفانه در ادامه راه همیشه تنها می‌مانیم. متأسفانه وقتی بحث بخش خصوصی به میان می‌آید نظارتی انجام نمی‌شود و نمی‌گوییم که آنها چه هدفی را دنبال می‌کنند. باید مشخص شود آنها چه کاره هستند و باید از آنها یک ضمانت گرفته شود تا مشخص شود که آنها چه کاره هستند. باید مشخص شود برنامه و هدف آنها چیست. به نظر می‌رسد ما فقط می‌خواهیم تیم را از سر خودمان باز کنیم. در این بین مشکلاتی پیش آمد که من هیچ‌وقت ندیده بودم. در عمر فوتبالی‌ام خیلی چیزها دیده بودم اما این مدلی را تا به حال ندیده بودم. تا به حال ندیده بودم که یک نیم فصل مدیرعامل یا سرپرست موقت هم نداشته باشد. ما هیچ هیأت مدیره‌ای ندیدیم و نه کسی سراغ تیم آمد. تیم نفت به امان خدا رها شده بود و تا به حال چنین مسائلی ندیده بودم. بازیکنان از نظر تغذیه مشکل داشتند و این اواخر بچه‌های تیم خودشان کمک می‌کردند تا کارها انجام شود. من امسال خیلی چیزها یاد گرفتم؛ از بازیکنانم مسائلی یاد گرفتم که می‌توانم به مردانگی و غیرت آنها اشاره کنم. آنها خیلی مرد بودند که تا آخر کار پای تیم ایستادند و در نهایت هم قهرمان جام حذفی شدند. البته چیزهای منفی هم از آقایانی که باشگاه را خریدند یاد گرفتم. بزرگترین حسنی که امسال تیم نفت داشت این بود که با یکسری مرد کار کردم. آنها تا روز آخر بدون هیچی کار کردند و به خواسته خودشان هم رسیدند و قهرمان شدند. به همه آنها تبریک می‌گویم البته از جانب خودم و آنها از خانواده بازیکنان عذرخواهی می‌کنم چون متأسفانه بازیکنان نتوانستند به قول‌هایی که به آنها داده بودند عمل کنند.

آقای دایی!‌ که چرا تیم‌های خصوصی در فوتبال ایران محکوم به فنا و شکست هستند؟

باید مشخص شود که هدف آنها از تیم‌داری چیست؟ اگر هدف من درست نباشد به نتیجه نمی‌رسم. کسی که نقشه و هدف نداشته باشد به جایی نمی‌رسد. باید برنامه کوتاه‌مدت ، میان مدت و بلندمدت داشته باشد، آقایانی که تیم نفت را خریدند شما بروید و از آنها بپرسید آیا نقشهو برنامه‌ای داشتند؟ ببینید اصلاً به کجا می‌خواستند برسند؟ چطور می‌خواستند برسند؟ چشم انداز یا ویژن آنها چه بود؟ البته من جواب همه این سؤالات را دارم و می‌دانم آنها برای چه این تیم را خریدند که البته بماند و آن را توضیح نمی‌دهم. متأسفانه فدراسیون و ادارات کل ما در این زمینه‌ها خیلی ضعیف عمل می‌کنند.

فکر نمی‌کنید بهتر است که شما این مسائل ناگفته را بگویید تا همه چیز برای همه مشخص شود و دیگر شاهد چنین مسائلی نباشیم؟

به نظر شما چه چیزی مشخص می‌شود؟ همه چیز مشخص شده است، تیمی که از نظر بودجه جزو سه تیم آخر بوده به بعضی از بازیکنان ۳۰ درصد پول داده و به برخی دیگر ۳۳ یا ۳۴ درصد. متأسفانه فردی که سمتی در این باشگاه نداشت و ما او را اصلاً ندیدیم مصاحبه‌ای کرده بود و گفته بود که همه بازیکنان ۴۱ درصد پول گرفته‌اند. در حالی که ایگورپراهیچ پول کمی گرفته و خیلی از بازیکنان جوان هم پول کمی گرفتند. بازیکنانی مثل آندو یا شهباززاده که نیم‌فصل دوم به تیم اضافه شدند فکر نمی‌کنم اصلاً پولی گرفته باشند و نمی‌دانم چطور این فرد قسم می‌خورد که بازیکنان ۴۱ درصد پول گرفتند. باید بگویم من و همکارانم در کادر فنی ۴۱ درصد پول گرفته‌ایم و تعدادی از بازیکنان هم ۴۱ درصد گرفته‌اند اما بازیکنانی هم بوده‌اند که ۳۰ درصد یا ۳۵ درصد پول گرفته‌اند. چطور این مقام ناآگاه چنین صحبتی انجام می‌دهد و قسم می‌خورد؟ شما ببینید که در سایت باشگاه نفت یکی از همکاران شما چقدر برای خودش بیانیه و مطلب نوشت، شما ببینید اینها چند درصد پول گرفتند یا اینکه چطور پول گرفتند. من کار تجاری کرده‌ام و هیچ‌وقت در کاری وارد نمی‌شوم که در آن موفق نشوم.

شما در صبای قم هم که بودید شرایطی مشابه همین اتفاقات را لمس کردید.

ببینید صبا که خصوصی نبود! صبا دولتی بود و یک اسپانسر آمد تا مالکیت را به آن بدهند اما نتوانستند وگرنه می‌توان گفت که باشگاه نفت کاملاً خصوصی است. شما نمی‌توانید بگویید صبا خصوصی است. این تیم زیرمجموعه استانداری قم است و آنها اسپانسر آوردند تا اگر امکانش بود اسپانسر تیم را بخرد اما نخرید.

شما نفت بدون پول و امکانات را قهرمان جام حذفی کردید اما به نظر شما برای فوتبال ایران بد نیست که تیمی این چنین قهرمان شود اما تیم‌هایی که نزدیک به ۳۰ میلیارد تومان هزینه کرده‌اند قهرمان نشوند؟

در فوتبال که تنها پول ضامن موفقیت نیست. برای موفقیت خیلی عوامل دخیل است که یکی از مهمترین آن عوامل پول و پرداخت دستمزد به موقع بازیکنان است. البته مطمئناً پول نقش زیادی در موفقیت دارد. برای همین گفتم بازیکنانم مردانگی کردند چون در فوتبالی که بخش عمده ای را انضباط مالی مشخص می‌کند بدون پول و بدون اینکه ۵ ماه چیزی بگیرند قهرمان جام حذفی شدند؛ آن هم نه با شانس یا اقبال. ما در این مسابقات استقلال را بردیم و سپاهان را در خانه‌اش شکست دادیم. در فینال هم تراکتورسازی را شکست دادیم، از ۵ تیم بالای جدول ۳ تیم را شکست دادیم. تیم‌های دوم، سوم و پنجم لیگ را شکست دادیم تا قهرمان جام حذفی شویم پس بازیکنانم کار بسیار بزرگی کردند. در این فوتبال حرفه‌ای امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری خیلی حرف‌ها می‌زند. ما تیمی بودیم که خیلی مواقع نمی‌توانستیم حتی تمرین کنیم چون زمین تمرین نداشتیم. اینها مسائلی است که باید درباره آن صحبت کرد. این چه باشگاهی است که نمی‌تواند یک زمین چمن برای تیمش فراهم کند؟ اینجا لازم می‌دانم از حاج مهدی اربابی و همه کسانی که به ما زمین یا سالن بدنسازی دادند تشکر کنم چرا که از ما پول هم نمی‌گرفتند. برخی از دوستان خود من یا دوستان محسن خلیلی هم به ما کمک زیادی کردند. ما نیم فصل دوم نفت را مثل یک تیم محلی نگه داشتیم. حالا به لطف خدا تیم قهرمان شده و یک نفر دیگر مصاحبه می‌کند!!!! اما یکی به من بگوید این فرد تا حالا کجا بوده که الان سر و کله‌اش پیدا شده است. این اولین مصاحبه من بعد از قهرمانی در جام حذفی است. این همه فشار و سختی کشیدیم اما یک نفر دیگر مصاحبه می‌کند و پیگیر تیم نفت شده است! این مسائل به آدم فشار می‌‌آورد.

این افراد همان کسانی بودند که در خرمشهر می‌خواستند روی سکوی قهرمانی رفته و جام را بالای سر ببرند اما این اجازه به آنها داده نشد؟

باشگاه باید مدیرعامل یا سرپرست داشته باشد که بتواند کسی را معرفی کند. وقتی باشگاهی مدیر ندارد چه کسی این آقایان را معرفی می‌کند؟ شما به من بگویید که این آقایان اول باید وجاهت داشته باشند یا نه؟ کسانی که وجاهت قانونی ندارند و کاره‌ای نیستند چرا باید جام را بالای سرش ببرند؟ من اصلاً در قید و بند دنبال جام و کاپ و این حرف‌ها رفتن نیستم و اگر هم روی سکو می‌رفتند ناراحت نمی‌شدم اما بازیکنانم اجازه این کار را به آنها ندادند چون دوست نداشتند آنها روی سکو بروند. آنها کسانی بودند که روز فینال یک دفعه سر و کله‌شان پیدا شد. یکی به من بگوید که آنها تا الان کجا بودند و چه کمکی به ما کردند؟ در این یک سال که من در نفت بودم آنها چه کمکی به ما کردند؟ این مسائل است که انسان را اذیت می‌کند.

البته همین افراد در مصاحبه‌هایشان از اینکه تعداد زیادی همراه با تیم نفت به خرمشهر آمده بودند گله‌مند بودند اما عنوان کردند که ما هزینه‌های آنها را هم داده‌ایم. این در حالی است که برخی تیم‌ها تا حدود ۳۰ میلیارد تومان هم هزینه کردند اما موفقیت تیم شما را به دست نیاوردند.

من ۶۰، ۷۰ نفر را ندیدم اما در هر حال تیم نفت به خرمشهر رفته است. اگر شما این کار را نمی‌کردید دیگر می‌خواستید چه کار کنید؟ این حرف‌ها معنا دارد؟ خیلی از تیم‌ها به گفته شما نزدیک به ۳۰ میلیارد تومان هزینه می‌کنند و آرزوی‌شان این است که قهرمان جام حذفی بشوند اما ببینید سطح آقایان چقدر پایین است که درباره این مسائل صحبت می‌کنند. آنها در حالی این حرف‌ها را می‌زنند که کل هزینه‌ها که برای قهرمانی نفت انجام شد به ۵ میلیارد تومان هم نمی‌رسید. برای یک قهرمانی پول اسکان ۶۰، ۷۰ نفر مگر چقدر می‌شود؟ مگر اقوام و خانواده من به این سفر آمدند که این حرف‌ها را می‌زنند؟ اگر دوستان من هم که ۴، ۵ نفر بودند که به خرمشهر آمدند بلیط‌‌شان را خود من خریده بودم و پول هتل را هم خودم پرداخت کردم. اگر کسی اضافه به خرمشهر آمده لشکر خود آقایان بوده که به این شهر ‌آمده است. این چه حرفی است که الان می‌زنند؟ اگر حرفی است بیایند و بگویند که یکی از دوستان من با پول باشگاه آمده است. خود من همه این هزینه‌ها را دادم. خدا را شکر از روز اول یک دانه بلیط هم روی دست باشگاه نینداختم و همه را خودم دادم. این حرف‌ها خنده‌دار است. اگر خودشان را هم بکشند نهایتاً برای فینال حذفی ۶۰ میلیون تومان هزینه کردند و این در حالی است که خیلی از تیم‌ها آرزو دارند ۱۰ میلیارد هزینه کنند تا قهرمانی جام حذفی را بیاورند. نفت حدود ۸-۹ سال است که در لیگ برتر کار می‌کند و یک قهرمانی آورده است. با همه این مشکلات ما یک مسیر سخت را سپری کردیم و سه تیم بزرگ ایران را بردیم تا قهرمان شویم.

خواسته مدیران و مسئولان باشگاه نفت در ابتدای فصل از شما چه بود؟

روز اولی که من با آقایان قرارداد بستم به من گفتند فقط نفت را در لیگ برتر نگه دار. هدف باشگاه باقی ماندن در لیگ بود اما ما در حالی در لیگ برتر نهم شدیم که خیلی راحت می‌توانستیم جزو سه تیم اول باشیم. البته اگر آقایان به قول‌هایی که در ابتدای فصل دادند عمل می‌کردند می‌توانستیم به این جایگاه هم برسیم. به نظر من باید آقایان کلاهشان را خیلی بالا بیندازند.

با همه این شرایط شما خالق یک رکورد خیلی خوب در جام حذفی شدید و با سه بار حضور در فینال، سه قهرمانی در این رقابت‌ها به دست آوردید این مسأله را چطور ارزیابی می‌کنید؟

قسم می‌خورم به این مسائل فکر نمی‌‌کنم. هیچ گاه به دنبال رکورد و این مسائل نیستم اما وقتی به فینال می‌رسم مشخص است که دوست دارم قهرمان شوم اما اینکه نفر اول جام حذفی باشم یا نه، مسائلی نیست که بخواهم به آن فکر کنم.

از نفت بگذریم؛ با عملکردی که شما در تیم ملی و سال‌های بازی در تیم‌های باشگاهی داشتید یکی از ویژه‌ترین و محبوب‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران به شمار می‌آیید. این را در نظر بگیرید که ما در روزهایی زندگی می‌کنیم که فوتبالیست‌های حرفه‌ای به هیچ عنوان به اندازه‌ای که شما بازی می‌کردید محبوب نیستند. دلیل این مسأله را در چه می‌دانید؟

اولین چیز لطف خداست چون خدا به ما خیلی لطف داشته است. یک آدم خیلی راحت می‌تواند مشهور شود اما محبوب بودن یک موضوع دیگر است. اینکه مردم شما را دوست داشته باشند یک موضوع دیگر است. با هیچ چیزی در دنیا شما نمی‌توانید این را عوض کنید. هر چقدر هم خرج کنید نمی‌توانید محبوب شوید. مطمئناً ما به آن جایگاه که می‌رسیم نباید همه چیز را فراموش کنیم. فراموش کردن گذشته یعنی سقوط کردن. هیچ گاه گذشته ام را فراموش نکردم که از کجا آمدم و چطور آمدم. هیچ وقت هم فراموش نخواهم کرد. کسی که گذشته‌اش را به یاد داشته باشد خیلی سخت راهش کج می‌شود. من هر چه هستم همین هستم و پشت و رو ندارم و به خاطر همین است که مردم به من لطف دارند.

بحث لطف خدا به جای خود اما قاعدتاً شما و بازیکنان محبوبی نظیر خود شما رفتارهایی هم داشته‌اید که مردم را به سمت خود کشیده‌اید.

من که نمی‌توانم از خودم تعریف کنم اما من همینی هستم که می‌بینید. نه رو دارم و نه پشت. علی دایی در همین خلاصه شده است. من روی دیگری ندارم که بخواهم آن را نشان دهم.

از اینجایی از زندگی که در حال حاضر قرار دارید راضی هستید؟

آدمی که راضی باشد خیلی زود متوقف می‌شود. من همیشه خدا را شکر می‌کنم اما اشتباهاتی داشتم که اگر آن اشتباهات را نداشتم خیلی بهتر از این می‌توانستم موفق باشم. هم در زندگی ورزشی و هم در زندگی خصوصی منظورم بود. هیچ گاه انسان نمی‌تواند بگوید از همه چیز راضی است. البته از آنچه خدا داده راضی هستم اما می‌خواهم از راه درست پیشرفت کنم. هیچ وقت دوست ندارم از راه نادرست به چیزی برسم. نباید مثل مرداب ساکن باشیم بلکه همیشه باید مانند یک رود خروشان در تلاش بود.

همه می‌دانند که شما یک میل به برتری به خصوصی دارید که این موضوع بدون تعارف شما را از خیلی‌ افراد شاغل در ورزش متمایز می‌کند. در این باره هم صحبت کنید.

هیچ گاه یک جا بودن را دوست ندارم. دوست ندارم همین جایی که هستم مرا راضی کند. می‌دانم که با تلاش کردن به خیلی چیزها می‌توان دست یافت. در زندگی من همیشه همین طور بوده که کار و تلاش کردم تا چیزی که می‌خواهم را به دست بیاورم. مهم این است که انسان در زندگی هدفگذاری درستی داشته باشد. وقتی هدف شما درست باشد و راهتان را درست انتخاب کنید حتماً موفق می‌شوید. در رسیدن به موفقیت نقش همسر و فرزندان و همچنین خانواده بسیار مهم است. شما باید دوست‌های خوبی کنارتان داشته باشید. خدا را شکر حداقل توانسته‌ام دور و بر خودم دوست‌های خوبی داشته باشم. آنها به من کمک کرده‌اند و از اعماق وجودشان با من همراه بوده‌اند. مطمئناً ایرادی داشته باشم دوستان و خانواده‌ام به من می‌گویند. دور و بر خودم کسانی را جمع نکرده‌ام که بی‌جهت مرا تمجید کنند و هر کاری می‌کنم احسنت بگویند.

شما جزو معدود مربیان موفق نسل طلایی سال ۹۸ تیم ملی بودید که در کسوت مربی‌گری نتایج خوبی گرفتید. این در حالی است که مربیان جوانی مثل جواد نکونام و وحید هاشمیان هم در آستانه اضافه شدن به چرخه مربیان لیگ برتر هستند، شما حضور مربیان جوان را چطور ارزیابی می‌کنید؟

مطمئناً حضور مربیان جوان به فوتبال ما کمک می‌کند به خصوص کسی مثل وحید هاشمیان که در آلمان دوران مربی‌گری را در بالاترین مرحله سپری کرده است. به نظر من جواد نکونام هم می‌تواند تجربیاتش را به بهترین شکل به بازیکنان منتقل کند. اینها می‌توانند فکر و ایده نو بیاورند. آنها دوست دارند موفق باشند و برای موفق بودن باید یاد گرفت و تلاش کرد. به نظر من این جوان‌ها بیایند به فوتبال ما چهره دیگری می‌دهند.

بعد از قهرمانی با نفت در جام حذفی حالا به سایپا برگشتید که یک بار این تیم را قهرمان لیگ برتر کردید. فصل بعد سایپا را چطور ارزیابی می‌کنید؟

سایپا تیم خود من بوده و من با این تیم قرارداد سفید امضا کردم. آقای درویش از دوستان من است و ما شاید باور نکنید که زیاد صحبت خاصی نکردیم و من فقط انتظارات باشگاه را شنیدم. من هم انتظاراتی که داشتم را گفتم و قرارداد را امضا کردم و بیرون آمدم. اصلاً نمی‌دانم چقدر قراردادم را امضا کردم و در آن چه بوده است! همیشه گفته‌ام که سایپا مثل خانه خود من است و من به خانه خودم برگشتم. اگر بتوانیم در زمانی که داریم تیم خوبی ببندیم می‌توانیم نتایج خوبی بگیریم از امروز یا فردا هم بحث جذب بازیکن را آغاز می کنیم تا یک تیم قدرتمند تشکیل دهیم و مطمئن باشید که سایپا حرف‌های زیادی برای گفتن خواهد داشت. البته مهم این است که تیم بیرونی چطور به من کمک کند و بتوانیم بازیکنانی که می‌خواهیم را جذب کنیم تا سایپای قدرتمندی بسازیم.

با اینکه فوتبال و نتایج تیم‌ها را نمی‌توان پیش‌بینی کرد اما فکر می‌کنید فصل بعد سایپا می‌تواند جزو ۴ تیم اول ایران باشد؟

اصلاً کسی نمی‌تواند این طور نظر بدهد. معجزه که نمی‌شود کرد. آن چیزهایی که مدنظر من است اگر انجام شود و بازیکنانی که می‌خواهیم جذب کنیم مطمئناً سایپا برای بالای جدول خواهد جنگید.

با شما که صحبت می‌کنیم نمی‌توانیم به سراغ پرسپولیس نرویم. پرسپولیسی که قهرمان لیگ برتر شد را چطور می‌بینید؟

نتایج پرسپولیس نشان می‌دهد که در لیگ چه عملکرد فوق‌العاده داشت. آنها خیلی خوب بودند و نتایج خوبی هم گرفتند. بعد از مدت‌ها تیمی را دیدیم که ۳، ۴ هفته مانده به پایان لیگ قهرمان لیگ برتر شد. این موضوع نشان‌دهنده اقتدار یک تیم است. تنها سالی بود که پرسپولیس فراز و نشیبی نداشت و هفته‌های زیادی صدرنشین بود. تیمی که با اقتدار قهرمان می‌شود نشان می‌دهد که تیم خوبی است و بازیکنان و کادرفنی بسیار خوبی هم دارد. آنها همه جوره ساپورت شدند و نتایج خوبی هم گرفتند. به نظر من لیاقت تماشاگران پرسپولیس خیلی بیشتر از اینهاست. امیدوارم روزی برسد که پرسپولیس قهرمان آسیا شود و من هم برای آنها آرزوی موفقیت می‌کنم. ان‌شاءالله آنها بتوانند این دوره از مسابقات قهرمانان لیگ آسیا را به خوبی پشت‌سر بگذارند و به دور بعد لیگ قهرمانان آسیا صعود کند.

در لیگی که گذشت مربیان و مدیران برخی تیم‌ها مدعی بودند که دست‌هایی در کار است تا پرسپولیس قهرمان شود. شما به عنوان یک مربی شاغل در فوتبال ایران آیا چنین دست‌هایی را حس کردید؟

چنین چیزهایی وجود ندارد و من به این مسائل اعتقاد ندارم. دست‌های پشت‌ پرده نهایتاً یکی، دو امتیاز به یک تیم کمک می‌کند اما تیمی که ۴ هفته مانده به پایان لیگ این طور با اقتدار قهرمان می‌شود دیگر ربطی به دست پشت پرده ندارد و این موضوع به توانایی مربیان و بازیکنان برمی‌گردد.

شما گفتید که آرزوی قهرمانی پرسپولیس در آسیا را دارید و این در حالی است که این تیم در این دو هفته دو بازی حساس با لخویای قطر دارد، فکر می‌کنید پرسپولیس توان قهرمانی در آسیا را دارد؟

مطمئناً پرسپولیس آن تیمی که بتواند قهرمان آسیا شود به نظر من نیست. هنوز آن پرسپولیسی که بخواهد در قامت قهرمانی آسیا باشد نیستند اما می‌توانند باشند. ان‌شاءالله وقتی لخویا را حذف کردند مطمئناً با یارگیری فصل بعد نقاط ضعف تیم را رفع می‌کنند و می‌توانند قهرمان آسیا هم شوند. در فوتبال هیچ چیزی غیرممکن نیست و همت و غیرت ایرانی باعث می‌شود این اتفاق رقم بخورد. بازیکنان ایرانی چیزی کم ندارند اما باید پذیرفت که تیم‌های مدعی آسیا خیلی بیشتر از چند ده میلیون‌ دلار هزینه می‌کنند. آنها توز را می‌آورند و هفته‌ای ۵۰ هزار پوند به او می‌دهند حالا شما فکرش را بکنید که آنجا چه خبر است. مطمئناً فوتبال ما از نظر بازیکن و استعداد عقب نیست و بازیکنان خیلی خوبی داریم. به نظر من مهدی طارمی همین حالا می‌تواند در آلمان یا اسپانیا بازی کند. در پرسپولیس از خط دروازه گرفته تا خط حمله بازیکنان خیلی خوبی دارد. این تیم تقویت شود حرف‌های زیادی برای گفتن خواهد داشت.

صحبت از مهدی طارمی شد شما این بازیکن را به پرسپولیس آوردید و محصول اعتماد شما به جوان‌هاست. برخلاف شما که یک مهاجم تمام‌کننده تمام عیار بودید طارمی فرصت ‌سوزی ‌های زیادی انجام می‌دهد.

به نظر من این طور نیست مهدی طارمی بازیکن خیلی خوبی است و باید با او بیشتر کار کنند، خودش هم باید تمرکز زیادی در تمرینات در بازی‌ها به خرج دهد. او حتی می‌تواند بهتر از من شود.

شما زمانی که بازی می‌کردید در انتخاب تیم‌هایتان هوشمندانه رفتار می‌کردید به طور مثال به آرمینیابیله‌فلد رفتید که تیم معتبری نبود اما از همین تیم به بایرن‌مونیخ و هرتابرلین رفتید و حتی به فینال لیگ قهرمان اروپا رسیدید. این در حالی است که طارمی فصل گذشته انتخاب خوبی نداشت و با انتخابی عجولانه به تیم ترکیه‌ای رفت که در نهایت به ایران بازگشت. به نظر می‌رسد تفکر حرفه‌ای که شما یا مهدی مهدوی‌کیا و کریم باقری داشتید در بازیکنان امروزی وجود ندارد.

ببینید شما به نکته درستی اشاره کردید خیلی مهم است که یک نفر در انتخاب‌هایش تصمیم درست بگیرد. شما باید مشاوران و دوستان خوبی داشته باشید تا به شما کمک کنند. مهدی طارمی می‌تواند این موضوع را در نظر بگیرد و با داشتن دوستان و مشاوران خوب بتواند بهترین گزینه را انتخاب کند.

بحث شکایت شما از باشگاه پرسپولیس کماکان موضوع روز فوتبال ایران است.

متأسفانه همیشه گفته‌ام که آقایان شاغل در باشگاه پرسپولیس برای خودشان ارزش قائل نمی‌شوند نه اینکه فکر کنند برای من ارزش قائل نشدند. آنها در دو سال جواب ١٣ نامه ما را ندادند. آنها جواب اداره مالیات را هم ندادند و باعث شدند حسابم مسدود شده و اتومبیل‌هایم توقیف شوند. بعد از رفتن من از باشگاه پرسپولیس این باشگاه باید طبق قراردادی که با هم داشتیم مالیات من را پرداخت می‌کرد اما این کار را انجام ندادند. بارها به مدیران باشگاه نامه زدم اما توجهی به نامه‌هایم نکردند. ۱۳ نامه به باشگاه زده شد اما حتی یک بار هم جوابی به نامه‌های ما ندادند. در طول زندگی‌ام سابقه نداشت که حسابم مسدود شود اما به لطف آقایان این اتفاق رخ داد. حالا شما در نظر بگیرید در همه این سال‌ها بابت پرداخت به موقع مالیاتم بارها و بارها مورد تقدیر مسئولان اداره مالیات قرار گرفتم. این در حالی است که هنوز چک مالیات سال ۹۳ در دست من است و نقد هم نشده است. این موضوع مشکلات زیادی برای من به وجود آورد. به نظر شما من نباید برای رسیدن به حقم شکایت کنم؟ این را در نظر بگیرید که به ۱۳ نامه من پاسخی داده نشد. آقایان همه چیز را به شوخی گرفته‌اند. این مسائل متاسفانه در مورد بسیاری از دوستان و بازیکنان سابق هم رخ داده که این یک توهین آشکار به افرادی است که در تیم بزرگ و پر هوادار پرسپولیس کار کرده‌اند. اینها متأسفانه این کارها را کردند و من این مسائل را از دید پرسپولیسی‌ها نمی‌بینم. عده‌ای به باشگاه آمده‌اند که میهمان هستند و امروز هستند و فردا نیستند. این افراد متاسفانه اکثر مواقع پشت نام بزرگ پرسپولیس و هواداران مخفی می‌شوند. دوران آنها هم روزی تمام می‌شود و آنها هستند که این مسائل را به وجود آوردند. گره‌ای که خیلی راحت می‌شد با دست باز کنیم را به جایی رساندند که با دندان هم نمی‌شود آن را باز کرد. همه این کارها را مسئولان باشگاه پرسپولیس کردند. مردم دوست داشته باشند یک روز نامه‌ای که با دست خط خودم نوشتم را منتشر می‌کنم تا ببینید که علی دایی چطور از همه چیز گذشت و دنبال چیزی نبود و فقط دنبال گرفتن حق طبیعی‌اش بود. آن هم صد و خرده‌ای میلیون پولی بود که برای مالیاتم از جیب خودم پرداخت کردم. متأسفانه‌ آنها این کار را انجام ندادند و هم خودشان و هم من را در این چالش بزرگ انداختند.

چرا آنها این کار را انجام دادند؟

این را بروید از مدیران باشگاه بپرسید.