رونالدو؛ تنها مانع بهترین گلر تاریخ

بوفون و توپ طلا؛ زمانی برای تغییر تاریخ

هیولایی به نام مسی، با کنار رفتن از لیگ قهرمانان، تقریبا شانسی برای توپ طلای ششم خود ندارد و حالا همه رونالدو را نزدیک به توپ طلای پنجمش می بینند؛ ولی در این میان یک امای بزرگ وجود دارد.

ورزش سه: هیولایی به نام مسی، با کنار رفتن از لیگ قهرمانان، تقریبا شانسی برای توپ طلای ششم خود ندارد و حالا همه رونالدو را نزدیک به توپ طلای پنجمش می بینند؛ ولی در این میان یک امای بزرگ وجود دارد.

قهرمانی در چمپیونزلیگ در چند سال اخیر، یک فاکتور بسیار مهم برای فتح توپ طلا بوده است.

بسیاری معتقدند که مسی سال ۲۰۱۶، بازی های به مراتب بهتری از رونالدو انجام داده بود؛ ولی در نهایت توپ طلا به فوق ستاره پرتغالی رسید که فاتح لیگ قهرمانان و نیز یورو ۲۰۱۶ شده بود. سال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ نیز اوضاع به همین منوال بود. اگر رونالدو سال ۲۰۱۴ و مسی سال ۲۰۱۵ فاتح توپ طلا شدند؛ یکی از دلایل اصلی اش، قهرمانی آنها در چمپیونزلیگ با رئال و بارسا بود.

بوفون

«لیگ قهرمانان برای من یک وسواس نیست»؛ این اظهار نظر بوفون در نشست خبری پیش از بازی با موناکو بود. بوفون مثل همیشه رک و مصمم بود و در قسمتی دیگر از مصاحبه اش تاکید کرد که حتی در صورت قهرمانی در این جام، از فوتبال خداحافظی نخواهد کرد.

اما چه کسی باور می کند که بوفون به جای خالی لیگ قهرمانان در ویترین افتخاراتش، حسرت وار نگاه نمی کند؟ وسواس به کنار، برای هواداران یوونتوس و بسیاری علاقمندان به فوتبال، اینکه بهترین گلر تاریخ فوتبال هنوز نتوانسته قهرمان چمپیونزلیگ شود، یک افسوس و شاید یک بی عدالتی بزرگ است.

قهرمانی در ارزشمندترین جام باشگاهی دنیا، افتخاری است که بوفون تاکنون به آن دست پیدا نکرده؛ ولی امسال به دلایل زیادی می تواند پایانی باشد بر این بی عدالتی بزرگ.

یوونتوس بزرگ

یووه البته شانس اول قهرمانی در چمپیونزلیگ نیست ولی بدون شک سال ها بود که یوونتوسی یه این قدرتمندی را در نیمه نهایی شاهد نبودیم. برتری ۲-۰ در زمین موناکو در یکصدمین بازی بوفون در لیگ قهرمانان، اثبات کننده این ادعاست و اگر نخواهیم خیلی بدبیاننه نگاه کنیم، باید بگوییم که بانوی پیر از حالا در فینال حضور دارد و حریفش نیز رئال مادرید خواهد بود.

این یوونتوس، نقاط ضعف و قوت خود را به خوبی می داند و یاد گرفته است که ضعف هایش را چگونه پوشش داده و حداقل پنهان کند. البته این به آن معنا نیست که یووه به طور قطع قهرمان خواهد شد که رئال مادرید همیشه رئال مادرید است و از یک فاکتور روحی بزرگ در فینال ها بهره مند است؛ ولی بیانکونری ها امسال نزدیک تر از همیشه به قهرمانی هستند.

اگر در فینال سال ۲۰۱۵ که یوونتوس مقابل بارسا بازنده شد، این تیم، قدرتی نوظهور در اروپا محسوب می شد، امسال تیمی فوق العاده قدرتمندتر و باتجربه تر است. یووه نمی تواند و نباید این فرصت و شانس بزرگ را از دست بدهد.

بیانکونری ها بهترین دفاع اروپا را در اختیار دارند و ترکیبی ایده آل از جوانان و باتجربه های با کیفیت در این تیم حضور دارند. به اینها عطش ایگواین و پیانیچ برای قهرمانی در اروپا(مهمترن دلیل پیوستن شان به یووه) و نیز تجربه ستاره هایی چون دنی آلوس و خدیرا که پیش از این سابقه قهرمانی در این جام را دارند را هم اضافه کنید.

توپ طلا

فردای روزی که یوونتوس قهرمان اروپا شده باشد و با تماشای جام قهرمانی بر فراز دستان بوفون؛ تصور اینکه توپ طلا در نهایت به بازیکنی غیر از مسی و رونالدو برسد، چندان دور و غیرواقعی نخواهد بود. بهترین پاداش برای گلری که در دوران ورزشی خود به همه چیز دست یافته؛ حتی قهرمانی دنیا با ایتالیا.

با نشان فیفا روی سینه بوفون، دیگر مانعی برای اینکه توپ طلا به بوفون برسد وجود نخواهد داشت؛ توپ طلایی که سال ۲۰۰۶ نیز می توانست به وی برسد(نصیب کاناوارو شد). با کاهش فوق العاده شانس لیونل مسی که نیمه نهایی لیگ قهرمانان را از خانه تماشا کرد، حالا رونالدو تنها رقیب جدی بوفون خواهد بود و جی جی می تواند به ۹ سال سلطه ۲ هیولا در توپ طلا پایان داده و صفحه ای جدید در تاریخ برای خود باز کند؛ هرچند که افسانه او چندیست که در تاریخ فوتبال به ثبت رسیده است.