تلنگر به پرسپولیس
پرسپولیس باشکوه؛ تیمی که قریب به دو سال است فوتبال باشگاهی ایران را تحت تاثیر قرار داده بود و با نمایشی متفاوت، یکی یکی بازی‌ها را می‌برد و یکه‌تاز لیگ بود.
ایران وذزشی: پرسپولیس باشکوه؛ تیمی که قریب به دو سال است فوتبال باشگاهی ایران را تحت تاثیر قرار داده بود و با نمایشی متفاوت، یکی یکی بازی‌ها را می‌برد و یکه‌تاز لیگ بود. از فصل گذشته تا همین چند هفته پیش، دنیا به کام هواداران پرسپولیس پیش می‌رفت و آنها با دیدن بازی‌های مقتدرانه تیم‌شان، امیدوار بودند که پس از سال‌ها شاید این پرسپولیس و برانکو، در آسیا حرف‌های تازه‌ای برای گفتن داشته باشند و رویایی را که سرخ‌ها دنبالش بودند، با این تیم برآورده شود. پرسپولیس حتی پس از بازی مقتدرانه رفت مقابل الهلال و متعاقب آن پیروزی برابر الوحده، بارقه‌های امید را در دل هوادارانش زنده کرد. آن روزها صحبت از این بود که اگر تیم برانکو تقویت شود، آنها ظرفیت رسیدن به جمع ۴ تیم برتر آسیا را دارند و چه بسا بخت و اقبال با آنها یار شود و جام قهرمانی را در آسیا هم روی سر ببرند. همه با این رویاهای شیرین روزگار سپری می‌کردند که به یکباره تمرین نکردن بازیکنان، بند خیال همه خوش‌خیال‌ها را پاره کرد تا تصویری واقعی از آنچه زیر پوست قهرمان ایران می‌گذرد، عیان گردد.
3 روز تمرین نکردن، دلخوری هواداران، ورزشگاه خالی، بازیکنان اشباع شده و ذوب‌آهن سرشار از انگیزه؛ همه اینها کافی بود تا تلنگری جدی به پرسپولیس وارد شود. قهرمان لیگ در 20 دقیقه ابتدایی توسط ذوب‌آهن سلاخی شد و 2 توپ را از کنج دروازه‌اش بیرون کشید تا وسط زمین بکارد. شاید اگر این ضربه مهلک ابتدای بازی نبود و ذوب‌آهن به پرسپولیس اینگونه نمی‌تاخت، آنها در آستانه بازی سرنوشت‌ساز مقابل الوحده همچنان در خواب غفلت بودند. بازی با ذوب‌آهن خیلی چیزها را نشان داد. اول از همه به پرسپولیسی‌ها و هواداران خوش‌خیال این تیم فهماند که قهرمانی در آسیا رویایی در دوردست‌هاست که با این شیوه نمی‌توان آن را لمس کرد.
ذوب‌آهن نمونه‌ای از یک تیم آسیایی معمولی بود که در روزهای بحرانی به تور پرسپولیس خورد و گریبان شاگردان برانکو را گرفت تا بفهماند پرسپولیس با آن همه شکوه، با آن همه ستاره و مربی درجه یک، می‌تواند در چشم برهم‌زدنی متلاشی شود. بحث ما، بر سر نمایش پرسپولیس مقابل ذوب‌آهن نیست بلکه موضوع اصلی، پرسپولیس و موفقیت در آسیا است. پرسپولیس در 2 فصل اخیر همواره شرایط ایده‌آلی داشته؛ چه از نظر مدیریتی باثبات بوده و چه در میزان پرداخت‌ها و دستمزدها اوضاع مناسب‌تری نسبت به سایر تیم‌ها داشته است. این شرایط مطلوب در کنار یک مربی خوب - که زمانش را صرف کار و کار و کار میکند - از پرسپولیس یک تیم استثنایی ساخته بود اما یک اشتباه و یک لحظه بی‌مسوولیتی، تمام آرامش و تمرکز تیم قهرمان را گرفت.
پرسپولیس به عنوان بهترین تیم ایران که محصول کار دو ساله برانکو و مدیریت باشگاه است، با ادامه این روند می‌توانست همه را به موفقیت در آسیا امیدوار کند اما حالا چه؟
پرسپولیس دیگر آن تیم هفته‌های قبل نیست؛ هواداران ناراضی رغبتی به حضور در ورزشگاه ندارند، بازیکنان مشغله‌های ذهنی تازه‌ای پیدا کرده‌اند و کادر فنی هم به جای اینکه به تحلیل و ارزیابی حریف آسیایی‌اش مشغول باشد، با سوالات پرحاشیه رسانه‌ها دست و پنجه نرم میکند که آیا با این اتفاق - تمرین نکردن - موافق بوده یا نه؟ همین نکات ریز و به ظاهر سطحی است که یک تیم را به فینال آسیا می‌رساند و یکی دیگر - ولو پرسپولیس دوست‌داشتنی این روزها - را لبه تیغ حذف می‌گذارد.
حالا اگر پرسپولیس در تهران حریف الوحده نشود و حاشیه‌ها تاثیر خودش را بگذارد، دو سال تلاش و زحمت یک مجموعه دود می‌شود و به هوا می‌رود. پرسپولیسی‌ها باید یک سال دیگر صبر کنند که آیا باز هم همین تیم با همین کادر فنی، همین بازیکنان آماده را در اختیار خواهند داشت که در آسیا از گروه خود صعود کنند؟
واقعیت این است که موفقیت در آسیا، محصول حداقل ۳ سال کار سخت و طاقت‌فرسا است، به شرطی که در انتهای کار و جایی که باید مزد زحمات را درو کنند، با ندانم‌کاری و سهل‌انگاری ده‌ای هر چه کاشته‌اند به باد فنا رود.
پرسپولیس دو سال با ثبات را گذراند اما بازیکنان این تیم ظرفیت پایینی داشتند. برای آنها یک قهرمانی کافی بود و پس از آن با خود چرتکه انداختند و به فکر تقسیم غنیمت افتادند، بی‌آنکه بفهمند کار تمام نشده و آسیا هم بخش مهمی از مسوولیت آنها است. امیدواریم تلنگر ذوب‌آهن، پرسپولیسی‌ها را به خودشان بیاورد و آنها مقابل الوحده جوری بازی کنند که پس از سوت داور حسرت به دل نمانند که اگر پیروز می‌شدند، با نتیجه‌ای که در دوحه میان الریان و الهلال رقم خورده، بخت صعود داشتند. این پرسپولیس با این نفرات، با این کادر فنی و مدیریتی ظرفیت کارهای بزرگ را دارد و اگر از گروهش صعود کند و از مرحله نخست حذفی به سلامت بگذرد، با تقویت تیمش در فصل بعد می‌تواند شگفتی‌ساز لیگ قهرمانان آسیا باشد.
سایر رقبای پرسپولیس در آسیا، چیزی بیشتر از پرسپولیس ندارند؛ الا حرفه‌ای‌گری، برنامه‌ریزی و نگاه درست به هدفی که ابتدای کار برای خودشان تعریف کرده‌اند. پرسپولیس باید قدر زحمات دو سال سخت خود را بداند و برای گرفتن مزد خود تا آخرین لحظه پا پس نکشد و الا شاید دیگر چنین تیمی با این فضا، با این نفرات و با این سبک و مدل بازی حالا حالاها کنار هم چفت نشود تا بتوان به موفقیتی فراتر از قهرمانی در لیگ فکر کرد. پرسپولیس روزهای حساسی را سپری میکند؛ عیار مدیریت، قدرت مقابله با بحران و سرمربی و ظرفیت بازیکنان این روزهاست که به قضاوت گذاشته می‌شود.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
پرسپولیس باشکوه؟؟؟؟نه برادر امیر عابدینی و کمیته ی داوران باشکوه. مگر نمی بینی حتی خود طرفداران پرسپولیس قهرمانی به دلشان ننشست. چون خودشون هم فهمیدن بودار بوده
پاسخ ها
بوی سوزش میاد ابی کیسه کش خخخخخخخخخخخخخخخخخخ
اولا که توی کیسه کش ساکت شو که داره تمام وجودت از قهرمانی سرورت آتیش می گیره دوما روز بازی با الوحده چنان جهنمی واسه اماراتی ها درست کنیم که تو عمرشون ندیده باشن سوما این روزا شما با تعصب آیا میتونین زندگی تونو بگذرونین آیا با تعصب و بدون پول یه نون بهتون میدن ؟
دوپینگ و داور و تبانی بردارین بعد ببنین
بازی سپاهان：اخراج خنده دار حاج صفی و پنالتی مفت برای لنگ
بازی با تراکتور：شب قبل بازی صداش درمیاد که تراکتور محروم شده و نمیتونه از بازیکنایی که چهار پنج هفته نیم فصل دوم استفاده کرده استفاده کنه!
بازی با نفت：دقیقه چهار دروازه بان یهویی در وسط زمین ظاهر و با یک اسبک موسوی وار توپ را دور میکند و اخراج میشه و بلافاصله دایی بهترین بازیکنش رو بیرون میکشه!
بازی با استقلال：دقیقه ۸۸ سید جلال با یک اپرگاد به کمر وارد و گل دوم لنگ را میزند و داور رحمتی رو اخراج و چهار جلسه محروم می شود!
.
.
بسه دیگه خسته شدم حال ندارم بقیه اش رو بگم