دفاع از گران کردن بلیت بازی پرسپولیس - الریان

ورزش سه: مسجل شدن قهرمانی سرخ پوشان پایتخت، جو مثبت و پرنشاطی که در بین هواداران قرمز حکمفرماست، حساسیت بالای بازی ... نوید تکرار تجمعی صدهزار نفری یا آنطور که روزنامه های ورزشی به استقبالش رفتند "جهنم" برای حریف می داد.

جهنم در این موارد کاربردی استعاره ای-ورزشی دارد که باب میل هواداران است و کیست که ترس و وحشت در چشمان میهمانان یا لرزش ساق پایشان را هنگامی که آزادی مملو از جمعیت است ندیده باشد؟

همه انتظار داشتند، ورزشگاه لبالب از جمعیت شود. اما چنین نشد و یک چهارم صندلی ها خالی ماند. انتقادها قبل از سوت آغاز بازی شروع شد: مدیریت باشگاه نباید قیمت بلیت را افزایش می داد. حتی برخی صحبت از لزوم رایگان کردن آن کردند.

در واقع یکی از نکات ویژه و بی سابقه این بازی، کشف مدیریت پرسپولیس در قوانین و آئین نامه های کنفدراسیون فوتبال آسیا بود که به باشگاه اجازه می داد سازماندهی فروش بلیت را مستقلا به عهده گیرد. آقای طاهری هم از فرصت استفاده کرد و برخی قیمت ها را تا سه برابر افزایش داد.

قبل از آنکه چنین سیاستی را مورد شماتت قرار دهیم، باید به سوالات زیادی پاسخ گفت. اینکه چه نوع جهنمی مناسب این میهمانان ورزشی است؟ آیا پیروزی در مسابقه فوتبال، ارزش ریسک جان یک تماشاگر را دارد؟ آیا تماشای یک بازی رایگان با خطر جانی، گران نیست؟ آیا در گذشته توان مدیریت امنیتی تجمعات ورزشی صدهزار نفری رایگان را داشته ایم؟

حتی آن دسته از باشگاه های بزرگ حرفه ای دنیا که بخش عمده ای از هزینه های خود را از طریق حق پخش تلویزیونی تامین می کنند، بدون منابع حاصل از فروش بلیت و دیگر مشتقات نمی توانند به بقای خود در سطح اول فوتبال ادامه دهند. مدیرانی که دهه هاست کل سیاست گذاری های حرفه ای فوتبال ایران را معطل دریافت حق پخش تلویزیونی کرده اند مسبب عقب افتادگی سازمان فوتبال و برنامه ریزی های غلط در بسیاری از حوزه ها هستند. مثل سرمایه گذاری روی ورزشگاه های بزرگ با پیست تارتان با گنجایش زیاد در حالی که متوسط شمار تماشاگران ۶ باشگاه لیگ برتر در فصل ۹۴/۹۵ کمتر از سه هزار تماشاگر در هر بازی گزارش شده است.

طبق رنکینگ ۲۵ اسفند ماه کنفدراسیون فوتبال آسیا، بالاترین رتبه یک باشگاه ایرانی، رتبه ۲۳ سپاهان است. هیچ باشگاه ایرانی در بین بیست باشگاه اول آسیا حضور ندارد. این واقعیتی است که باید بپذیریم. وصف العیش قهرمانی در لیگ قهرمانان، ما را وارد بیست باشگاه اول آسیا نمی کند. خودمان را پشت دلارهای نفتی، بازیکنان دو ملیتی، اژدهای چینی یا حقوق پخش تلویزیونی که شامل حال بسیاری از باشگاه های سطح اول آسیا شده است قایم نکنیم.(سهم بسیاری از آنها از حق پخش تلویزیونی کمتر از ده درصد بودجه است) هنوز خیلی کارهاست که برای حرفه ای شدن نکرده ایم و مطمئنا اگر بدون برنامه ریزی و با ساختارغلط پیش رویم، تزریق پول در چنین ساختاری به جای توسعه منجر به فساد بیشتر خواهد شد.

از فصل پیش چند باشگاه پرطرفدار کشور با موهبت مشارکت پیامکی هواداران در تامین بخش مهمی از بودجه سالانه خود مواجه بوده اند. در بین مدیران این باشگاه ها، آقای طاهری نشان داده است بیش از بقیه مایل به تعمیق این وجه از ابعاد منابع مالی برای دخل و خرج است. فراخوان برای مشارکت در هزینه های شکایت مانوئل خوزه، حاکی از پافشاری بر روی این فاکتور برای حل معضلات ناشی از بدهی های انباشته شده باشگاه است. ایشان در دو نوبت میزان کمک های واریز شده روی حساب باشگاه را اعلام کرد. حال چرا باید در چنین شرایطی، نهایت استفاده مالی را از دیدار پرسپولیس- الریان نبرد؟ دیداری که نزدیک به ۸۰۰ میلیون تومان برای باشگاه درآمد(ناخالص) داشت. آیا اگر قیمت بلیت برای آن بیست هزار صندلی ۵۰۰۰ تومان اعلام می شد، استادیوم پر می شد؟ مشخص نیست. اگر هم پر می شد با قیمت های سابق، نصف این دریافتی هم نصیب باشگاه نمی شد.

آزادی شاید آن جهنم همیشگی نبود. ولی در عوض امنیت کسی در معرض خطر قرار نگرفت، ترقه ای منفجر نشد، جریمه های دویست هزار دلاری برای تخطی از قوانین مشکلی به وضعیت بحرانی اقتصادی باشگاه اضافه نکرد، محرومیتی در چشم انداز نیست. درعین حال رکورد بیشترین استقبال از یک بازی در لیگ قهرمانان زده شد و شاید با یک برنامه ریزی صحیح، بخش بزرگتری از هواداران که تا اینجا با کمک ۶۰۰ میلیونی برای حل معضل بدهی مانوئل خوزه به فراخوان باشگاه پاسخ دادند، در بازی های آینده صندلی های خالی را پر کنند.

برای حرفه ای شدن می توان در مقیاس کوچکتر ولی با کیفیت بالاتر شروع کرد. برای یک ورزشگاه ۲۰ هزار نفری بیشترین امکانات امنیتی، رفاهی و سرگرمی را مهیا کنیم. برای حرفه ای شدن باید ماموران امنیتی حرفه ای دوره دیده داشت، سیستم های کنترل مدار بسته برای شناسایی اشخاصی که لیزر می اندازند، سیستم هایی که هزینه اش از جریمه های فیفا کمتر است، هزینه هایی که تنها به جرایم مالی محدود نمی شوند و می توانند برد یک بازی ملی را با باخت ۳-۰ معاوضه کنند.

آقای طاهری بیش از بقیه به اهمیت حیاتی مشارکت مالی هواداران برای تامین بخش عمده هزینه های باشگاه واقف است. اینکه ایشان خود را ملزم دیده است گزارش دریافتی از کمپین مانوئل خوزه را ارائه کند را باید به فال نیک گرفت. این نمایانگر آن است که مدیریت از ارزش این سرمایه آگاه است و می داند برای پرستاری از آن دِینی به نام "شفافیت" در برابر سخاوتمندی هواداران باشگاه پرسپولیس دارد. اگر گستره این شفافیت، ارائه دریافتی از سامانه هواداری و بیلان سالانه باشگاه ها را در برگیرد، آن وقت می توان گفت که برای حرفه ای شدن راه درستی را می پیماییم.