دردسرهای عمیق بارسا و رئال بعد از مسی و رونالدو

ایران ورزشی: تصور کنید یک میلیارد دلار پول داشته باشید و بخواهید بازیکنی بخرید که جای لیونل مسی یا کریستیانو رونالدو را پر کند. نمی‌توانید. واقعا هیچ کس نیست که به این اندازه خوب باشد، مهم نیست که چقدر برایش پول می‌دهید. این مشکلی است که در حال حاضر مقامات بارسلونا و رئال مادرید را نگران کرده. در این بهار، این دو باشگاه در صدر جهان هستند و شانس قهرمانی اروپا محسوب می‌شوند اما سلطه طولانی آنها ممکن است چند سال دیگر به پایان برسد.

فارغ از بحث بی‌پایان و احمقانه اینکه کدام یک بهتر هستند، نکته اینجا است که این دو از بهترین بازیکنان باشگاهی تاریخ فوتبال هستند. درست است که هرگز نمی‌توانیم ثابت کنیم کیفیت شان بیشتر از دیگو مارادونا، پله یا یوهان کرویف بوده اما این را می‌دانیم که آمار باشگاهی شان خیلی بهتر است. رونالدو و مسی در سال 2008 به این سطح رسیدند و از آن موقع میانگین گل در بازی‌های لیگ بیش از یک گل بوده و از 9 دوره لیگ قهرمانان شش تا را برده‌اند با احتساب قهرمانی رونالدو با منچستریونایتد در سال 2008.

کار مسی و رونالدو البته فقط گل زدن نیست اما این آمار نشان می‌دهد چقدر خاص هستند. با بهترین مهاجمان زمان ما مقایسه شان کنید: لوییس سوارس تنها در یکی از هفت فصل حضورش در لیگ‌های تاپ میانگین گلش بیش از یک گل بوده و زلاتان ابراهیموویچ در یکی از ۱۳ فصل چنین آماری داشته.

اما مسی 29 ساله و رونالدوی 32 ساله تا ابد نمی‌مانند. رونالدو همین حالا کمی افت کرده. او دیگر آن استارت‌های سابق را نمی‌زند و این فصل با زدن 19 گل در 23 بازی در مسیر پایین‌ترین آمار گل خود از فصل 2010-2009 است. بله بخشی از آن به خاطر مصدومیت بوده اما مصدومیت نشانه بالارفتن سن است.

مادرید و بارسلونا تنها دو بازیکن غیرقابل جانشین را از دست نمی‌دهند، آنها یک نسل را از دست می‌دهند. از ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲، اسپانیا برای نخستین بار در تاریخ بهترین بازیکنان جوان را داشت که بیشترشان در بارسلونا یا مادرید رشد کردند یا در اوایل فوتبالشان به قیمتی نسبتا نازل به این تیم‌ها رفتند و چند قهرمانی لیگ قهرمانان را به دست آوردند.

اما کارلس پویول و ژاوی رفته اند، ژابی آلونسو این تابستان می‌رود و ایکر کاسیاس سال‌های آخر فوتبالش را در پورتو سپری می‌کند. سرخیو راموس (31)، آندرس اینیستا (32)، جرارد پیکه (30) و سرخیو بوسکتس (28) شاید دیگر خیلی نمانند. نسل اسپانیایی بعد از آنها دیگر چندان درخشان نیست. غیرممکن بودن جانشینی مسی را فراموش کنید؛ پیداکردن جایگزین برای اینیستا و راموس هم برای بارسا و مادرید تقریبا غیرممکن و بسیار گران خواهد بود.

در ۲۰۲۰ هم این تیم‌ها بازیکنان عالی خواهند داشت اما بعید است اسپانیا که کشوری نه چندان بزرگ و پولدار است، همچنان بر لیگ قهرمانان سلطه داشته باشد. بارسا و مادرید بهترین تیم‌های دوران ما هستند اما این یک بی قاعدگی تاریخی است که با روند معمولی اسپانیا بعد از دوران طلایی رئال در دهه ۵۰ فاصله زیادی دارد. از ۱۹۶۷ تا ۲۰۰۸، بارسا و مادرید روی هم پنج قهرمانی اروپا به دست آوردند و ممکن است این دوران افول دوباره آغاز شود.

بر خلاف آنچه بیشتر هواداران فوتبال تصور می‌کنند، سابقه یک باشگاه یا روحیاتش یا یک مربی الهام بخش نیست که جام می‌آورد(شش قهرمانی رونالدو و مسی در اروپا با پنج مربی به دست آمده) راز موفقیت در فوتبال پول است. پول به شما کمک می‌کند بهترین بازیکنان را داشته باشید. پول باعث سلطه اسپانیا شده. رئال مادرید در رده‌بندی «لیگ پول» موسسه دلویت تا سال 2015 به مدت11 سال صدرنشین بود و بارسلونا با فاصله‌ای اندک پشت سرش اما حالا اسپانیایی‌ها ممکن است این برتری را از دست بدهند. بر اساس اعلام دلویت، منچستریونایتد ثروتمندترین باشگاه جهان در فصل 2016-2015 بود، ترسناک برای اسپانیایی‌ها اینکه یونایتد با وجود حذف از مرحله گروهی لیگ قهرمانان 689 میلیون یورو درآمد داشت و مادرید با وجود قهرمانی 620 میلیون و کمی کمتر از بارسلونا. در زمین مسابقه انگلیسی‌ها چشمگیر نیستند و بر اساس معیارهای یوفا بعد از اسپانیا و آلمان سوم هستند اما می‌توانند انتظار رشد داشته باشند، درآمد حق پخش تلویزیونی رو به افزایش است و در سه سال آینده به 8 میلیارد پوند می‌رسد.

درآمدهای تلویزیونی اسپانیا هم زیاد شده. لالیگا در حال مذاکره برای بزرگترین معامله با خارجی‌ها است. در سال ۲۰۱۵ اسپانیایی‌ها تصمیم گرفتند حق پخش را عادلانه‌تر تقسیم کنند و دیگر «سهم شیر» به مادرید و بارسلونا نرسد و به این ترتیب درآمد این دو باشگاه سالانه ۱۴۰ میلیون یورو کاهش می‌یابد.

بازار حق پخش اسپانیا در برابر انگلیس ناچیز است؛ مانل آرویو نایب رییس بارسلونا سال قبل گفت: «در انگلیس 16 تا 17 میلیون مشترک تلویزیونی است در مقایسه با 3 تا 4 میلیون در اسپانیا. جای شگفتی نیست که کل دستمزد لیگ برتر 6/3 میلیارد دلار است که از مجموع لالیگا، بوندس‌لیگا و سری A بیشتر است.»

در حال حاضر، بارسا و رئال در قراردادهای تجاری پیشرو هستند. به‌عنوان مثال، از سال ۲۰۱۸ بارسلونا حداقل برای هر فصل ۱۵۵ میلیون یورو از نایکی می‌گیرد اما وقتی مسی، رونالدو و نسل طلایی اسپانیا نباشند، این باشگاه‌ها جذابیت کمتری برای اسپانسرها خواهند داشت.

نتایج آن را در زمین هم خواهیم دید. تابستان قبل، منچستریونایتد برای پل پوگبا 116 میلیون دلار پول داد، او هرگز به کلاس مسی یا رونالدو نخواهد رسید اما شاید بهترین بازیکن نسل خودش شود. این تابستان، منچستریونایتد به دنبال آنتوان گریزمان است که کاندیدای دیگری برای عنوان بهترین بازیکن جهان در آینده محسوب می‌شود.

بعد بایرن‌مونیخ است که فاصله‌اش را با سه باشگاه ثروتمند کم کرده(فاصله هوشی خیلی کم شده و شاید در حال حاضر باهوش‌ترین باشگاه در زمین و بیرون آن از نظر بازاریابی برند خود و توسعه جهانی‌اش بایرن باشد اما متاسفانه در رده‌بندی دلویت، مغز جایی ندارد!). آلمان بزرگتر و پولدارتر از اسپانیا است و در تولید بازیکنان تاپ ثبات بیشتری از خود نشان داده.

نباید سلطه اسپانیا را همیشگی بدانیم. یادمان باشد مدتی تیم‌های ایتالیایی یا حتی هلندی بر اروپا سلطه داشتند اما هیچ امپراتوری ابدی نیست. شرط می‌بندم بایرن‌مونیخ و منچستریونایتد در سال‌های 2020 تا 2030 بیشتر از بارسلونا و رئال مادرید لیگ قهرمانان اروپا را ببرند.