چهار دلیل برای پایان یک رویا

آی اسپورت: من سیتی در هفته ۲۲ لیگ برتر انگلیس در یک بازی پر هیجان با نتیجه ۲ـ۲ با تاتنهام به تساوی رسید. آبی‌های منچستر با وجود تاکید گواردیولا برای تلاش برای کسب مقام قهرمانی شاید با این تساوی امیدهای خود را برای قهرمانی لیگ جزیره از دست دادند البته نه بخاطر فاصله ۱۰ امتیازی با چلسی بلکه به جهت تداوم ایراداتی که زمینه رفع آن‌‌هادر این فصل وجود ندارد. پپ با سیستم ۱ـ۴ـ۱ـ۴ آگوئرو را به عنوان مهاجم تارگت و در یک خط عقب‌تر استرلینگ در سمت راست، سیلوا و دی بروین در وسط و سانه در انتهای چپ و در پشت آنها یحیی توره به‌عنوان هافبک دفاعی و بالاخره خط دفاعی ۴ نفره متشکل از زابالتا در راست، اوتامندی و استونز در وسط و کولاروف در دفاع چپ ودر اخر هم براوو را بعنوان دروازه بان به زمین فرستاد.

آنها چه اشکالاتی در این بازی داشتند که موفق به کسب ۳ امتیاز نشدند؟

۱- آنها در تمام بازیهای این فصل لیگ جزیره و البته بازی با تاتنهام، بر اساس فلسفه پپ مالکیت توپ را در اختیار داشتند و به همین نسبت موقعیت‌های بیشتری از رقیبان خلق کردند. در بازی با تاتنهام آنها۱۱ موقعیت خطرناک در مقابل ۲ موقعیت تاتنهام به دست اوردند. اما هر دو تیم در پایان بازی ۲ گل بزده بودند. این به آن معنی است که آگوئرو و عناصر تهاجمی تیم قابلیت تمام کنندگی لازمه را ندارند و نوع گلهای سیتی که بیشتر به علت اشتباه دروازه بان بود تا موقعیتهای ایجاد شده،‌دلیلی بر این ادعاست. شاید گواردیولا با خرید زمستانی خسوس برزیلی سعی در رفع این نقیصه کرده باشد ولی انتظار نمی رود که ورود این بازیکن دراین موقع از فصل بتواند در حد کسب قهرمانی لیگ جزیره تاثیر گذار باشد.

‎۲- در تمام تیم‌های با رویکرد تهاجمی یکی از مهمترین نقاط آسیب پذیری از دست دادن توپ و مواجهه با انتقال سریع توپ از حمله به دفاع است. این تیم‌ها باید در مقابل پرسینگ شدید بازیکنان حریف قادر به حفظ و گردش هدفمند توپ و ایجاد موقعیت گل برای عناصر تهاجمی باشند. این مساله در تیمهای سابق گواردیولا و با وجود بازیکنان خلاق و با تکنیک مشکلی ایجاد نکرده بود ولی من سیتی در فصل جاری با وجود مالکیت بالای توپ، امتیازات بعضی از مسابقات از جمله بازی با تاتنهام، چلسی و لیورپول و لسترسیتی را به همین دلیل از دست داد. در بازی شب گذشته یکی از نکات قابل دفاع آبی‌های لندن جنگندگی و بردن نبردهای تک به تک و پاس‌های سریع در کمتر از دو ثانیه برای در هم شکستن اثر تخریبی پرسینگ شدید تیم حریف بود. در بعضی از صحنه ها یار پرسور تاتنهام وقتی به بازیکن من سیتی می رسید که او توپ را چند لحظه زودتر پاس داده بود. شاید یکی از دلایل خلق موقعیتهای پر تعداد من سیتی در بازی دیشب همین بود.

‎ ۴- فضای بین مدافعین میانی من سیتی از مناطقی است که انها بیشترین گلهای خود را از این ناحیه خورده اند. علاوه بر ضعف انها در ممانعت از ارسال توپهای سریع و بلند از جناحین انها در پشت شش قدم هم قادر به کنترل توپ‌های ارسالی و توپ‌های دوم و سوم نیستند. گل اول تاتنهام وقتی از جناح چپ ارسال شد و کولاروف قادر به قطع ان نشد در غیاب استونز و اوتامندی با یک ضربه سر منجر به گل شد. همانگونه که ارسال سریع توپ لو رفته به همین منطقه گل دوم تاتنهام را زد و اگر به یاد بیاوریم چلسی هم از همین نقطه به گل رسید. اینکه گواردیولا بتوان. تا پایان فصل این نقاط اسیب را مرتفع نماید غیر ممکن نیست ولی دستاورد قهرمانی خوشبینانه ترین نتیجه ممکنه برای ان می تواند باشد. بنظر می رسد رویای پپ در این فصل به پایان رسیده و او باید طیف متنوعی از ناکارآمدیهای تیم خود را در حوزه بازیکنان، سبک بازی، فرایندهای دفاع تیمی و همچنین انالیز بازی رقبا شناسایی و مدیریت کند.