تولد استقلال از استقلال

جوان‌ها یکی پس از دیگری می‌آیند. از سیدحسین حسینی که با نمایش به یادماندنی‌اش مقابل سپاهان خنده بر لب‌هایمان جاری کرده بود، تا مجتبی حقدوست، مجید حسینی، میلاد زکی‌پور و حالا امید نورافکن که ورودش به ترکیب استقلال را از بازی با نفت تهران اعلام کرده است.

ایران ورزشی: جوان‌ها یکی پس از دیگری می‌آیند. از سیدحسین حسینی که با نمایش به یادماندنی‌اش مقابل سپاهان خنده بر لب‌هایمان جاری کرده بود، تا مجتبی حقدوست، مجید حسینی، میلاد زکی‌پور و حالا امید نورافکن که ورودش به ترکیب استقلال را از بازی با نفت تهران اعلام کرده است.

جوان‌های رعنا و با ارزشی که ما را به آینده استقلال سخت امیدوار و خوشبین می‌کنند.

پیش‌ترها هم فرشید اسماعیلی ورود خود به ترکیب اصلی را اعلام کرده بود؛ بازیکن خوش تکنیک و با شعوری که انگار از همان روز اول هیچ نشانی از بی‌تجربگی و خامی نداشت.

عصر پنج‌شنبه وقتی به ساق‌های بازیکنان جوان استقلال چشم می‌دوختی این خاصیت را در وجود همگی به وضوح مشاهده می‌کردی. آنها درعین جوانی مردانی بودند با اعتماد به نفس.
مردانی فرصت طلب که آمده‌اند از مجالی که در اختیارشان قرار گرفته بیشترین بهره را ببرند و هم آتیه خود را بسازند و هم آتیه استقلال را. این تحولات محصول یک ایده است؛ دکترینی صحیح، اقدامی راستین و از سر صحت و درستی که منظوری جز ساختن و پروردن استقلالی برای فردا ندارد. هر چند دیر اما این تصمیم، استقلال را به سمت و سویی سوق می‌دهد که انتظارش را بسی زودتر می‌کشیدیم.

منصوریان هر چند با تاخیر اما ورود آبی‌ها به سرزمینی تازه را اعلام کرده است. همان کاری که پرسپولیس دو فصل پیش انجام داد که نتیجه‌اش را حالا گرفته است و همان اراده‌ای که ابتدای فصل جاری از سران باشگاه سپاهان سر زد.

استقلال هر چند با مکث، تانی و تاخیر اما اکنون در جاده‌ای قدم برمی‌دارد که حتی اگر به ناکامی هم منتهی شود بسیار امیدبخش خواهد بود.

از تماشای این استقلال خوش وقت و خرسندیم، استقلالی که انگار دوباره از دل خود متولد و بارور شده است. استقلال همان شده که غریب به 10 سال و اندی پیش شد. روزگاری که امیر قلعه‌نویی جوان و جسور آمد و بی آنکه واهمه‌ای از آینده کاری‌اش داشته باشد، استقلال را با بهره‌مندی از بازیکنانی که از تیم‌های پایه‌اش ساخته شده بودند، به تیمی نونوار بدل ساخت. تیمی که بیننده را چه در ورزشگاه‌ها و چه پای گیرنده‌های تلویزیون همواره میخکوب می‌کرد. حالا منصوریان هم در همان مسیر منتهی به موفقیت است و اگر کمی صبر و حوصله کنیم استقلال او نیز جام‌هایی را به دست خواهد آورد که سال‌ها انتظارش را داشته‌ایم.

گرچه آن موفقیت‌هایی که امیر قلعه‌نویی با استقلال به دست آورد، محصول مدیریت‌های پرفکر و پرفایده مدیران وقت هم بود و اگر استقلال امروز نیز از این مدیریت بهره ببرد و یکدستی و یک صدایی جایش را به چند دستگی بدهد، استقلالی که منصوریان ساخته نیز به زودی صاحب دستاوردهای بزرگ خواهد شد.

منصوریان در لباس جدید و در قبای تازه دیگر آن مربی بی‌برنامه جلوه نمی‌کند و دیگر کمتر کسی خواهان جدایی او از پیکره این تیم است. آن تیم مرده و نحیف هفته‌های میانی حالا جایش را به تیمی داده که درست‌ترین تعبیرش همین است که سرمربی استقلال در نشست خبری پس از بازی گفته است؛ تیمی برای فردا. تیمی که می‌خواهد آرام آرام قد بکشد و به الگویی برای فوتبال ایران بدل شود.

در این راه منصوریان باید به عالی‌ترین شکل ممکن از سوی مدیران باشگاه استقلال حمایت شود تا او در بازی‌های آتی نیز به جوانگرایی‌هایش ادامه دهد.