دور باطل در کمیته و دپارتمان داوران

وبسایت نود: در دوره گذشته، همیشه این انتقاد به کمیته و دپارتمان داوران وجود داشت که داوران زنجانی بدون تست وارد لیست می شوند و یا داوران و کمک داوران زنجانی که همشهری های فریدون اصفهانیان هستند، بدون قبول شدن در تست، در لیگ برتر قضاوت می کنند! یا اینکه در ماجرای معرفی به کلاسهای بین المللی کمیته و دپارتمان تبعیض هایی قائل می شوند.

همان زمان که اصفهانیان در کمیته و دپارتمان قدرت ویژه ای داشت، مسئول دپارتمان وقت (یعنی حسین عسگری) را مجبور کرد که او را به دو دوره از کلاسهای بین المللی معرفی کند و این در حالی بود که خود اصفهانیان به زبان انگلیسی آشنایی نداشت و به همین دلیل در هر دو کلاس مردود شد تا چیزی عاید داوری فوتبال ایران نشود. خبرهایی که به ما رسیده نشان می دهد که حسن کامرانی فر هم چنین رویه ای را پیش گرفته است.

کامرانی فر این روزها خود را مرد قدرتمند دپارتمان داوران می داند و آنطور که خبر رسیده در امتحانی فرمالیته خود و دوست همشهری اش یعنی جواد نقی پور را دوباره به همان دوره کلاسها معرفی کرده است. جالب اینجاست که هر دو نفر یعنی کامرانی فر و نقی پور در دوران ریاست حسین عسگری در دپارتمان با خواهش و تمنا و فرستادن سفارش های ویژه در همین دوره که مربوط به آمادگی جسمانی داوران است، شرکت کرده بودند اما چون مثل فریدون اصفهانیان به زبان انگلیسی و استفاده از نرم افزارها مسلط نبودند، مردود شدند.

هر چند این بار کامرانی فر حواسش بوده و ایرج احمدی، منشی دپارتمان داوران را که تازه سابقه تدریس در آمادگی جسمانی هم ندارد، به کنفدراسیون فوتبال معرفی کرده است.اما چرا کامرانی فر چنین کاری کرده است؟ دلیل خیلی ساده است. ایرج احمدی به زبان انگلیسی مسلط است و کارهای بین المللی داوران را انجام می دهد و مطمئنا در این دوره برای کامرانی فر و نقی پور نقش مترجم را ایفا خواهد کرد. نقشی که البته پیش تر نوید مظفری برای فریدون اصفهانیان ایفا کرده بود و متونی که تدریس می شد را به صورت فینگیلیش برای اصفهانیان ترجمه می کرد و در نهایت همه دیدند که چه اتفاقی افتاد!

با یک سرچ اینترنتی ساده می شود متوجه شد که در این دوره حدود ۴۰ کشور آسیایی حضور دارند و تنها یک یا دو نفر به عنوان مدرس و یا ناظر کنفدراسیون فوتبال آسیا انتخاب می شوند اما مثل اینکه آقای کامرانی فر در جریان نیست! حتما هم طبق روال معمول یک یا دو نفری که گفتیم، از بین داوطلبان شرق آسیا انتخاب می شوند چرا که هم تسلط بهتری بر زبان انگلیسی نسبت به نمایندگان داوری ایران دارند و هم کرسی های قوی تری در کنفدراسیون در اختیار نمایندگانشان است.

چه خوب بود که آقای تاج به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال و آقای اسدی به عنوان دبیرکل فدراسیون فوتبال، در اعزام نمایندگان دقت بیشتری داشته باشند و اساتید داوری پرشانسی را به این دوره ها معرفی کنند. خوبی معرفی افراد پر شانس این است که حداقل اگر بعدها که به خاطر ناجوانمردی کنفدراسیون و یا نداشتن لابی قوی، نمایندگان پر شانس رد شدند پیش خودمان بگوییم که افراد لایق و شایسته را به این دوره فرستاده شده اند و چیزهایی یاد گرفته اند که در بازگشت به ایران به داوران و کمک داوران ایرانی ارائه کنند.

جالب است بدانید که علی رغم شرکت تعداد بالای نمایندگان ایران در این دوره ها، در سالهای گذشته هنوز هیچ کس موفق به قبولی نشده است. به نظر می رسد در این وانفسای بی پولی فدراسیون فوتبال، شرکت در این کلاسها جز دور ریختن بودجه آموزش داوران، دستآورد دیگری نداشته باشد. این در حالی است که ظاهرا هزینه اعزام و اقامت در این دوره ها، بر عهده فدراسیون های هر کشور است، مگر اینکه قوانین تغییر کرده باشد. البته حتی اگر هزینه ها هم بر عهده کنفدراسیون فوتبال باشد، باز هم در اصل ماجرا فرقی نمی کند. اصل ماجرا این است که افراد شایسته و پرشانس به این دوره ها معرفی نشوند نه کسانی که با کمترین شانس فقط مسافرهای پرواز تهران- کوالالامپور و کوالالامپور- تهران باشند!