تیم ملی لژیونرها

چهار ماه از آغاز شانزدهمین دوره لیگ برتر می‌گذرد و از روزی که این رقابت‌ها استارت خورده، یعنی ۴ مرداد ماه تا روز آغاز بازی‌های هفته یازدهم لیگ برتر در روز ۴ آذر ماه، دقیقاً چهار ماه می‌گذرد و در طول این چهار ماه تنها ۱۰ هفته از بازی‌های لیگ برتر برگزار شده است.

برگزاری ۱۰ بازی در طول ۴ ماه، به خوبی نشان می‌دهد که در هر ماه چیزی حدود دو بازی برگزار شده و این واقعا ماهیت لیگ برتر را زیرسوال می‌برد و نمی‌توان نام آن را لیگ حرفه‌ای گذاشت.

همواره در طول چند سال اخیر به تعطیلی مکرر لیگ برتر اعتراضاتی وجود داشته و این فصل هم این اعتراضات همچنان ادامه دارد اما ظاهراًً با اوج گرفتن اعتراضات و زیاد شدن آنها، تعطیلات لیگ برتر هم بیشتر می‌شود و با این تعداد بازی در طول چهار ماه، به نظر می‌رسد در کنار سایر برنامه‌های فدراسیون فوتبال، لیگ برتر نیز برگزار می‌شود و اصلا مهم نیست که قرار است یک لیگ حرفه‌ای و پویا داشته باشیم.

اولین علایم افت شدید لیگ برتر و ضعف مفرط این لیگ نیز به خوبی نمایان است اما متاسفانه جنجال‌ها و حاشیه‌های مختلف فوتبالی و غیرفوتبالی مجال دیدن این علایم و نشانه‌ها را از فدراسیونی‌ها و مسوولان گرفته است.

همواره گفته شده که تیم ملی فوتبال کشورمان چکیده و عصاره لیگ برتر است و هر چقدر لیگ برتر اوضاع و شرایط خوبی داشته باشد و بازیکنان از آمادگی خوبی برخوردار باشند، تیم ملی هم با قدرت بیشتری در رقابت‌های بین المللی حضور خواهد داشت.

مصداق این گفته و این ادعا را هم بارها و بارها شاهد بودیم و نیازی به توضیح بیشتر نیست اما تیم ملی کشورمان هفته گذشته در آخرین دیدار بازی‌های رفت مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه به مصاف سوریه رفت و در بازی کاملا غیرحرفه‌ای و آماتور به خاطر ضعف فدراسیون فوتبال آسیا در انتخاب ورزشگاه برگزاری این بازی، تنها یک امتیاز از این بازی کسب کرد و با ۱۱ امتیاز همچنان صدرنشین گروه خود باقی ماند اما با نگاهی به آنچه که در این دیدار در ترکیب تیم ملی اتفاق افتاد، کاملا به نشانه‌ها و علایم ضعف و عقب ماندگی لیگ برتر پی خواهیم برد. در دیدار مقابل تیم ملی سوریه بازیکنانی همچون سوشا مکانی، سیدجلال حسینی، رامین رضاییان، کریم انصاری‌فرد، مرتضی پورعلی‌گنجی، میلاد محمدی، امید ابراهیمی، سعید عزت‌اللهی، اشکان دژاگه، مهدی طارمی و علیرضا جهانبخش به‌عنوان یازده مرد انتخابی کی‌روش وارد بازی شدند. یعنی در ترکیب اصلی تیم ملی تنها سیدجلال حسینی، رامین رضاییان، امید ابراهیمی و مهدی طارمی از لیگ برتر فوتبال کشورمان حضور داشتند و ۷ لژیونر از تیم‌های باشگاهی خارج از کشور در ترکیب اصلی تیم ملی به میدان رفتند. البته به نوعی می‌توان سید جلال حسینی، رامین رضاییان و مهدی طارمی را هم لژیونر به حساب آورد.

در هر حال به طور تقریبی تعداد بازیکنان لژیونر در ترکیب تیم ملی دو برابر تعداد بازیکنان حاضر در لیگ برتر بود، چیزی که روی نیمکت ذخیره تیم ملی هم شاهد آن بودیم. حتی در شرایطی که همگان اذعان داشتند محمدرضا اخباری با عملکرد خوبی که در تیم باشگاهی خود داشت در غیاب علیرضا بیرانوند، سنگربان اول تیم ملی خواهد بود، سوشا مکانی از لیگ دوم نروژ، جای او را گرفت و کارلوس کی‌روش نشان داد که واقعا لیگ برتر از نظر او تعطیل است و این تعطیلی فقط از نظر شکلی و برگزاری بازی‌ها نیست. اگر چه در طول ۴ ماه تنها ۱۰ بازی برگزار شده و این به معنای تعطیلی لیگ برتر است اما از نظر تعداد بازیکنان در ترکیب تیم ملی هم لیگ برتر واقعا تعطیل است واگر همین طور پیش برود، شاید خیلی زود لیگ برتر نماینده‌ای در ترکیب تیم ملی نداشته باشد. به طور حتم این اتفاق کمی به نگاه سرمربی تیم ملی بستگی دارد و علاقه کی‌روش به بازیکنان لژیونر چیزی نیست که بتوان از آن چشمپوشی کرد اما با نگاهی واقع‌بینانه‌تر و با توجه به شرایطی که لیگ برتر به جهت تعطیلی‌های مکرر و حاشیه‌های مختلفی که دارد، شاید بتوان به سرمربی تیم ملی بابت این نوع انتخاب و اهمیت قایل نشدن به لیگ برتر حق داد.