کمتر از یک سال دیگر، در تاریخ چهاردهم شهریور ماه سال ۹۶ ارزش پیروزی بر ازبکستان را بیش از امروز درک خواهیم کرد.
ایران ورزشی: کمتر از یک سال دیگر، در تاریخ چهاردهم شهریور ماه سال ۹۶ ارزش پیروزی بر ازبکستان را بیش از امروز درک خواهیم کرد. روزی که تیم ملی به طور قطع با حضور ۱۰۰ هزار تماشاگر، جشن صعود به جام جهانی را بر پا خواهد کرد. بعید هم نیست که زودتر از آن بازی پایانی صعود به جام جهانی روسیه مسجل شده باشد و تیم ملی ایران یکی از ۳۲ تیم حاضر در جام جهانی ۲۰۱۸ باشد.
تصویر شیرین صعود از همین جا ساخته می‌شود؛ از پنج‌شنبه‌ای که گذشت. روزی که کارلوس کیروش با اتخاذ عالی‌ترین تاکتیک ممکن و بهره گرفتن از شیوه‌های صحیح سخت‌ترین بازی خود را با کسب پیروزی یک بر صفر مقابل ازبکستان به پایان برد.
در حقیقت این برد بزرگ ریشه در تصمیم‌های درست کیروش دارد. تدابیری که به بهترین شکل ممکن از ذهن پویا و باهوش کیروش بیرون تراوید و مردان تیم ملی ایران نیز در اجرای آن درست عمل کردند.
کیروش در روزی که سخت‌ترین بازی ممکن را پیش‌رو داشت کاپیتان اولش را نیمکت نشین کرد تا سعید عزت‌اللهی به‌عنوان تک هافبک دفاعی مقابل چهار مدافع قرار بگیرد. پیش‌تر تیم کیروش را با دو هافبک دفاعی در میدان‌های مهم می‌دیدیم و این پیشینه تاکتیکی اجازه نمی‌داد که به بازی با یک هافبک دفاعی فکرکنیم اما کیروش برخلاف تمام معادلات پیش رفت و در تاشکند یکی از هجومی ترین روش‌های بازی خود را به نمایش گذاشت تا تیمش زودتر از آنچه تصور می‌شد به گل برسد و از رقیب پیش بیفتد.
شاید کیروش هم می‌دانست که اگر به همان منوال بازی با چین و قطر تیمش را آرایش کند راه به جایی نخواهد برد و به همین علت از پوسته محافظه‌کاری خارج شد تا عملکرد رخوت‌انگیز تیم ملی در دو بازی قبل جای خود را به یک بازی پرهیجان و شاداب بدهد.
کیروش براساس یک دکترین درست حاجی‌صفی را هم به دایره مردان خط میانی آورده بود تا از خصوصیت دفاعی و هجومی این بازیکن به طور توامان بهره بگیرد. البته دایره تصمیم‌های موشکافانه کیروش تنها به همین نقاط ختم نمی‌شود. سردار آزمون را نیز برخلاف معادلات‌مان روی نیمکت دیدیم. مردی که در بازی‌های اخیر تیم ملی به طور ثابت در ترکیب اصلی حضور داشت.
کیروش اما درست حدس زده بود. سردار با سبک بازی خاص‌اش نمی‌توانست او را به خواسته‌هایش برساند به همین دلیل قوچان نژاد را پس از ماه‌ها به ترکیب اصلی فراخواند تا علاوه بر استفاده از انگیزه‌های پنهان این بازیکن، درگیری، پرس از حمله و سرعت و انتقال سریع توپ به خط آتش را نیز به تیم ملی تزریق کند. درک صحیح از آمادگی مسعود شجاعی نیز در شرایطی که تصور می‌شد شماره ۷ به روزهای پایانی دوران فوتبال خود نزدیک است یکی دیگر از ابتکارات به یادماندنی آقای سرمربی بود. مسعود در ترکیب اصلی بازی کرد تا هم به واسطه تکنیک و قدرت دریبل‌زنی خود جنگ‌های یک در مقابل یک را ببرد و هم سازنده تنها گل باشد. حال براین باوریم که تیم کیروش نیم بیشتری از راه صعود را پیموده است و چنانچه در بازی‌های آتی- در همین بازی با کره جنوبی- همینگونه غیرمنتظره باشد و بی‌نقص‌ترین تصمیم‌های تاکتیکی را اتخاذ کند، پیروزی مقابل کره جنوبی هم دور از ذهن نخواهد بود.
بی‌شک اگر تصمیمات اخیر کیروش اتفاقی نباشد و او از دو بازی نخست تیم ملی درس‌های بزرگی گرفته باشد، تیمش برخلاف انتقادهایی که به دلیل نمایش ضعیف در چین اجرا کرد مورد تحسین‌های بیشتری قرار می‌گیرد. کارلوس کیروش اگر گاهی به نقد کشیده می‌شود بیشتر به دلیل روش‌های صرفا دفاعی‌اش در تیم ملی است در حالی که ابزار کافی برای خلق بازی‌های هجومی اما هوشمندانه و هدفمند- نظیر آنچه در تاشکند دیدیم- را دارد.
با احتساب بازی با کره جنوبی، شش نبرد تا پایان بازی‌های دور مقدماتی باقی مانده و حساب و کتاب‌ها می‌گوید که برای صعود مستقیم و قرار گرفتن در دایره دو تیم نخست جدول به 20 امتیاز نیاز است. در واقع تیمی که می‌خواهد از این گروه مستقیم به مسکو برود باید از بازی‌های دور رفت حتما 10 امتیاز و از بازی‌های دور برگشت نیز 10 امتیاز بگیرد. تیم کیروش بدون محاسبه بازی با کره جنوبی 7 امتیازی است و یک بازی دیگر با سوریه در پیش دارد که به احتمال زیاد امتیازش در بدبینانه‌ترین حالت ممکن به 10خواهد رسید.
گرچه منطقی نیست از همین حالا پیش‌بینی قطعی از آینده تیم ملی داشته باشیم اما برتری در تاشکند پیامی داشت برای ما که باور کنیم این تیم تا رسیدن به جام جهانی روسیه فاصله زیادی ندارد و این روند و این نحوه فوتبال، به صعود ختم می‌شود. این تیم با این سبک و سیاق بی‌شک می‌تواند یکی از 32 تیم حاضر در روسیه 2018 باشد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
اشکال ما ایرانی ها اینه که تحلیل گران خوبی نیستیم آقای نویسنده، چون:
فرز کنید این بازی رو ایران باخته، آیا باز هم به این شکل تعریف و تمجید میکردیم؟ خدا وکیلی بابای کیروش رو می آوردیم جلوی چشمانش که چرا این کار رو کرد اون کار رو نکرد.
بهتره واقع بینانه به این موضوع نگاه کرد و اونم اینه که:
کیروش ریسک بزرگی کرد وبه نوعی با آینده ی کاری و با دیسیپلین خودش بازی کرد و این ریسک بزرگ رو انجام داد و یک باره دیگه به منتقدانش فرق بین خودش و مربیان ایرانی رو ثابت کرد.
آیا همچنین ریسکی رو مربیان ایرانی تو این شرایط جدول و تو تاشکند میکردند؟
بگذریم از اون وزنه و روحیه ای که به نیمکت تیم ما و تضعیف روحیه به رقبا و تیم مقابل میده.......
بله آقای مایلی کهن عزیز!!!
نظر کاربران
اشکال ما ایرانی ها اینه که تحلیل گران خوبی نیستیم آقای نویسنده، چون:
فرز کنید این بازی رو ایران باخته، آیا باز هم به این شکل تعریف و تمجید میکردیم؟ خدا وکیلی بابای کیروش رو می آوردیم جلوی چشمانش که چرا این کار رو کرد اون کار رو نکرد.
بهتره واقع بینانه به این موضوع نگاه کرد و اونم اینه که:
کیروش ریسک بزرگی کرد وبه نوعی با آینده ی کاری و با دیسیپلین خودش بازی کرد و این ریسک بزرگ رو انجام داد و یک باره دیگه به منتقدانش فرق بین خودش و مربیان ایرانی رو ثابت کرد.
آیا همچنین ریسکی رو مربیان ایرانی تو این شرایط جدول و تو تاشکند میکردند؟
بگذریم از اون وزنه و روحیه ای که به نیمکت تیم ما و تضعیف روحیه به رقبا و تیم مقابل میده.......
بله آقای مایلی کهن عزیز!!!
موافق اقای جهانگیز هستم بسیار عالی