کاش فوتبال هم می‌توانست

ورزش سه: فوتسالی ها بار دیگر نشان دادند دخل خود را از فوتبال کشور جدا کرده اند. آنها که خودشان، تک و تنها می بَرند و می دوزند فقط وظیفه خرج کردنشان بر عهده فدراسیون است. جایی مانند بهترین های آسیا که لازم است فدراسیون از دستاورد آنها (برای خودش) خرج کند!

تیم ملی فوتسال کشورمان حالا در نیمه نهایی جام جهانی 2016 است. جایی که فوتبالی هایمان حالا حالاها نمی توانند به آنجا برسند، کاری که سلطان های دریبل و گلزنی نتوانستند برایمان به ارمغان بیاورند و دستاوردی که حاصل دعواهای مربی و بازیکنی نیستند!

سالنی بازهای ایران در این تورنمنت بزرگ چهره شاخصی ندارند اما تیم مورد احترام جام هستند. هرچند آماده سازیشان ناکافی بود. امکانات نامطلوبی در اختیار داشتند و از همه این ها بدتر، بی توجهی آزار دهنده ای به آنها شد اما ثابت کردند وقتی از نظر ذهنی و بدنی آماده و به معنی واقعی کلمه تیم باشی، می شود تا این حد به نتایج درخشانی رسید. به خصوص پیروزی حماسی، ارزشمند و تاریخی برابر برزیل، ابر قدرت فوتبال سالنی جهان، آن هم در آن شرایط سخت و حساس که توانایی های سالنی بازان کشورمان را به خوبی نشان داد.

وقتی به اسپانیا باختیم و یا با آذربایجان مساوی کردیم هیچ کداممان به شاگردان ناظم الشریعه امیدی نداشتیم. حالا اما همگی خاطرخواه فوتسالی ها شده ایم. نصف شب پای بازی هایشان می نشینیم و تا جایی که بشود فریاد بزنیم، گلویمان را برایشان پاره می کنیم. حتی کار به جایی رسیده که امشب همگی چشم انتظار یک پیروزی دیگر و صعود تاریخی به فینال جام جهانی و جاودانه شدن صمیمی، طیبی، اسماعیل پور، کشاورز، حسن زاده، سنگ سفیدی، طاهری، توکلی، محمدی، احمدی، کاظمی، عالیقدر، جاوید و بهادری باشیم.

ناظم الشریعه، مربی آرام و توانای تیم ملی فوتسال کشورمان که بدون هیچ ادعایی تیم ملی را قهرمان جام ملت های آسیا کرد مهمترین دلیل این موفقیت قابل ستایش است. او با سابقه کار کردن در تیم های باشگاهی و رده های ملی و همچنین دستیاری کاندلاس همه مراحل را برای تبدیل شدن به یک مربی بزرگ و موفق گذرانده و شایستگی هایش را با صعود تیم ملی فوتسال به جمع ۴ تیم برتر دنیا به همه ثابت کرده است. مهمترین ویژگی کاری سرمربی ۴۷ ساله رفاقت و صمیمت او با بازیکنان تیمش است. او که با پیاده کردن پاور پلی برابر برزیل شجاعت ذاتی اش را به رخ کشید، این ویژگی بارز را به نقطه قوتی در تیم بدل کرده است، آنقدر که هر حریفی از مواجه شدن با شاگردانش بهراسد.

با اینکه احتمالاً در صورت شکست برابر روسیه تا عرق فوتسالی ها خشک نشده بار دیگر آنها را از یاد خواهیم برد حتی بدون اینکه به یاد آوریم با وجود تمام بی توجهی های آزار دهنده تا همین جا و برای تحقق این دستاورد بزرگ چه زحماتی کشیده و چه عرق هایی ریخته شده است اما خوشبختانه نتیجه نیمه نهایی در کلمبیا و سالن ایوان مدلین رقم خواهد خورد. پس بهتر است با بی خیالی(!) کاستی ها را تحمل کنیم و از این حضور در نیمه نهایی فوتسال لذت ببریم و کار بزرگ درون زمین را به سالنی بازهای با تعصب و کاربلدمان بسپاریم. اینگونه خیالمان هم راحت است که چیزی برای فینالیست شدن کم گذاشته نشده است!