راه سخت بایرن مونیخ برای تکرار قهرمانی

کسب ۸ پیروزی در ۸ بازی رسمی و تنها یک گل خورده کارنامه فوق العاده را برای کارلو آنچلوتی در اولین فصل حضورش در آلمان رقم زده است. این بهترین شروع تاریخ بایرن مونیخ محسوب می شود. نتایج بیش از حد خوب هستند. تیم کارلتو خوب نتیجه می گیرد اما هوادارن بایرن مونیخ از سبک بازی تیم چندان راضی به نظر نمی رسند. در فصل جدید بایرن مونیخ تغییر زیادی در ترکیب خود نداده اما شیوه بازی این تیم توسط آنچلوتی کاملاً دگرگون شده است، دیگر خبری از حفظ توپ و بازی مالکانه نیست، تغییر پست های غیر عادی و ماجراجویی های تاکتیکی دیده نمی شوند، راه های مختلف برای رسیدن به گل امتحان نمی شوند، مولر کمتر گل می زند، تیم بازی مستقیم و ضدحمله را در دستور کار دارد، نویر کمتر در بازی شرکت می کند و ... .

اما در عوض تیم متحدتر و یک دل شده است، به بازیکنان آزادی بیشتری داده می شود، بازیکنان جوان فرصت بازی بیشتری پیدا می کنند، ریبری مجدداً شکوفا شده است. بایرن مونیخ در ۵ بازی ابتدایی اش در بوندس لیگا پیروز میدان بوده است و این نتایج برای کسانی که فقط آمار را نگاه می کنند جای هیچ بحثی باقی نمی گذارد اما باید توجه کرد که ۲ برد مقابل شالکه و هامبورگ در آخرین لحظات بازی رقم خوردند در حالی نتیجه بازی می توانست به نفع این دو تیم رقم بخورد. شکل بازی بایرن مونیخ در ۵ بازی ابتدایی نشان داده این تیم نمی تواند همچون تیم پپ حریفان خصوصا تیم های ضعیف را در منگنه قرار دهد و با این روند تیم کارلتو در هفته های آینده قطعاً امتیاز از دست خواهد داد، آن هم نه در یکی دو بازی. از ۵ برد بوندس لیگایی بایرن مونیخ، ۴ برد مقابل تیم هایی کسب شده است که هم اکنون اگر جدول بوندس لیگا را برعکس کنیم در رده های ۱ تا ۴ قرار می گیرند.

بایرن مونیخ پپ گواردیولا به تیم های ضعیف مجال خودنمایی نمی داد و آرزوی بعضی از این تیم ها حضوری چند ثانیه ای در نیمه بایرن مونیخ بود اما این حکمروایی بر جریان بازی در تفکرات آنچلوتی جایی ندارد و در این ۵ هفته همه تیم ها دروازه نویر را چندین بار تهدید کرده اند و اگر این حقایق را در کنار هم قرار دهیم می توانیم بگوییم، بایرن مونیخ اگر قهرمان شود به آسانی ۴ سال اخیر نخواهد بود، اگر قهرمان شود ...

دورتموند در حال پوست اندازی مجدد است، چیزی که تبدیل به یک عادت در این تیم شده است، عادتی بد که باید از یک جایی این ریسمان قطع شود و بازیکنانی که در این تیم ستاره می شوند نباید به عنوان یک سکوی پرتاب به این باشگاه نگاه کنند. دورتموند اگر بتواند به مرور زمان این نقیصه را در باشگاهش رفع کند و روندی همچون اتلتیکو مادرید داشته باشد می تواند به یکی از باشگاه های بزرگ اروپا بدل شود و در آن سطح بماند، چون تمام ظرفیت ها را دارد. زمانی که تابستان ۳ ستون این تیم تصمیم به جدایی گرفتند تصور می شد دورتموند دوباره به دوران زوال خود خواهد برگشت ولی عملکرد فوق العاده تیم فنی باشگاه در نقل و انتقالات و جذب چند بازیکن جوان و بسیار خوش آتیه از آینده ای درخشان برای زردپوشان وستفالن خبر داد، آینده ای که هم اکنون در آن قرار داریم.

مهم ترین نکته در مورد بازیکنان جدید وفق پیدا کردن آن ها در تیم جدید است. در چند فصل اخیر تیم های نظیر تاتنهام و لیورپول چنین وضعیتی را تجربه کرده بودند و شکست این دو تیم انگلیسی باعث شده بود خیلی ها چنین وضعیت برای دورتموند متصور باشند. دورتموند از جدایی هوملس، گوندوعان و میخیتاریانی که گویا در منچستر گم شده است بهترین استفاده را کرد و به خوبی نسل تیم خود را عوض کرد. شیوه بازی آن ها نسبت به فصل قبل تغییر خاصی نکرده است فقط با حضور شورله و دمبله سرعت حملات این تیم خیره کننده تر شده است. عثمان دمبله از حضور یک فوق ستاره آتی دنیای فوتبال در دورتموند خبر می دهد، رافائل گوئریرو مدافع چپ تیم ملی پرتغالی در پست های دیگری توسط توخل به بازی گرفته می شود و بهترین بازدهی ها را داشته است، تکنیک، حرکات پا به توپ و خوش نقشی امره مور همگان را شیفته بازی این جوان ترک کرده، گوتسه، بارترا و شورله هم در حال بازیابی فرم های خوب خود هستند و ... . تمامی بازیکنانی که جدیداً به تیم پیوسته اند غیر از مایکل مرینو کاملاً در تیم جا افتاده اند و در برنامه های توخل نقش مهمی بازی می کنند. دورتموند با داشتن چنین ترکیب غنی ای در سال های آینده در سطح فوتبال اروپا دوباره حرف هایی برای گفتن خواهد داشت، حرف هایی که امید آن می رود هر سال آن ها را تکرار کند؛ شیرین ترین تکرار.

لایپزیگ پس از صعود به بوندس لیگا و حضوری فعال در نقل و انتقالات منفورترین تیم حال حاضر بوندس لیگا وضعیت بسیار خوبی دارد. این تیم به دلیل حمایت های مالی لایپزیگ از سوی هوادران تیم های بوندس لیگا دائم در حال شنیدن متلک و توهین است. آر بی لایپزیگ در اولین حضورش در بوندس لیگا نشان داده است عزم سران تیم برای تبدیل شدن به یک مدعی های لیگ و موفقیت های مستمر جدی است. لایپزیگ با هدایت رالف هازن هوتل بازی های بسیار چشم نوازی به نمایش می گذارد و می توان گفت در این فصل در کنار دورتموند از نظر بصری بهترین بازی ها را انجام داده اند.

لایپزیگ در ۵ بازی ابتدایی دو برد و سه تساوی کسب کرده است. از ۹ امتیاز کسب شده آن ها ۵ امتیاز را از تیم های دوم، سوم و چهارم جدول گرفته شده است. عملکرد این تیم در چند هفته ابتدایی و داشتن کادر بازیکنان گسترده و با کیفیت از آینده ای روشن برای این تیم در فصل جاری خبر می دهد. خبری که می تواند حضور آن ها در رقابت های اروپایی، حداقل یورو لیگ باشد. اگر این هدف محقق شود عزم آن ها برای تبدیل شدن به رقیب بایرن مونیخ جدی تر می شود.

۵ بازی، دو گل زده، ده گل خورده و ۰ امتیاز، این شرایط فقط یک تعریف دارد؛ بحران. مارکوس واینتسیرل از نظر فنی و شخصیتی بین مربیان بوندس لیگا جایگاه ویژه ای دارد و عملکرد درخشان او در آگزبورگ گواهی بر توانایی های بالای او است. شاید بسیاری از هواداران بوندس لیگا بخاطر حضور او روی نیمکت شالکه خواهان چنین وضعیتی برای این تیم نیستند. شالکه با کریستین هایدل در نقل و انتقالات عملکردی چشمگیر داشت و در تمامی خطوط تیم به خوبی تقویت شد اما کاپیتان شالکه در آخرین مصاحبه خود بعد از باخت مقابل هافن هایم از کم کاری بعضی از بازیکنان می گوید و در ضمن حمایت تمام قد خود و تیمش از واینتسیرل را اعلام می کند. شالکه روز پنج شنبه و در یورو لیگ میزبان سالزبورگ اتریش خواهد بود، پیروزی در آن بازی و بازی بعدی بوندس لیگا مقابل گلادباخ می تواند آبی های سلطنتی را از این وضع خلاص کند.

البته هنوز برای جبران این پنج هفته و رسیدن به رده های بالای جدول دیر نشده است، فصل گذشته و در چنین مقطعی گلادباخ وضعیتی مشابه شالکه داشت اما با استعفای لوسین فاوره و حضور شوبرت ورق برگشت و در پایان فصل گلادباخ مجوز حضور در مرحله پلی آف لیگ قهرمانان را کسب کرد. شالکه برای خروج از این وضعیت به یک تلنگر نیاز دارد، تلنگری که امیدواریم سهم واینتسیرل نباشد. نکته ای که می تواند هواداران شالکه را امیدوار کند این است که واینتسیرل در اولین سال حضورش در آگزبورگ در ۶ بازی ابتدایی بردی را کسب نکرده بود. بدون شک اگر فرصت کافی به این مربی داده شود آینده ای درخشان در انتظار باشگاه خواهد بود.

بایرن مونیخ کماکان مدعی شماره ۱ محسوب می شود همانگونه که در ابتدای فصل و در نظر سنجی بین مربیان فعال در بوندس لیگا ۱۵ مربی به قهرمانی این تیم رای دادند. قهرمانی بایرن مونیخ اگر به دست آید به آسانی فصول قبل نخواهد بود. دورتموند در ۶ فصل اخیر جدی ترین رقیب بایرن مونیخ بوده است و امسال هم بدین گونه خواهد بود. تیم توماس توخل منتظر کوچک ترین فرصت برای صدر نشینی است و به نظر می رسد رقابت آن ها با باواریایی ها تا آخرین هفته ها ادامه خواهد داشت.

بایر لورکوزن در دو سال اخیر با روگر اشمیت روند رو به رشدی داشته است اما عملکرد این تیم بیش از حد سینوسی است و بازی بسیار ریسکی تیم اشمیت بزرگترین مانع در رسیدن این تیم به موفقیت های بیشتر بوده است. کاندیداهای جدی سقوط بعد از گذشت پنج هفته دارمشتات و اینگول اشتات بوده اند، اگر چه آن ها اکنون چند تیم مثل هامبورگ و شالکه را پائین تر از خود می بینند اما روزگار همانند فصل گذشته بر وفق مراد این دو تیم نخواهد بود. فصل گذشته قرعه سقوط در بین تیم های سرشناس و بزرگ بوندس لیگا به نام اشتوتگارت و هانوفر در آمد و دو تیم ریشه دار به بوندس لیگا ۲ سقوط کردند و این فصل وردربرمن توانایی آن را دارد که این قرعه را به نام خود بزند.