چرا تساوی با چین نتیجه خوبی نیست

ایران ورزشی: در تحلیل‌هایی که بعد از تساوی ایران مقابل چین مطرح شد، گروهی معتقد بودند که ۴ امتیاز از دو بازی نتیجه خوبی است. استدلال آنها این بود که تیم ملی با حفظ این روند، یعنی برد در خانه و تساوی در خارج از خانه می‌تواند یکی از دو تیم سرگروه باشد و به جام جهانی برسد. اگر تیم ملی با همین آهنگ پیش برود در پایان مسیر ۲۰ امتیازی می‌شود و این مجموع برای ایستادن روی یکی از دو سکوی اول کافی خواهد بود. تیم ملی در مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ هم توانست از ۸ بازی ۱۶ امتیاز بگیرد و با میانگین دو امتیاز بالاتر از کره‌جنوبی در صدر جدول بایستد.

نکته‌ای که در این نتیجه‌گیری نادیده گرفته می‌شود شرایط متفاوت بازی‌هاست. نمی‌توان از حالا پیروزی در همه بازی‌های خانگی را تضمین شده دانست. تیم‌ها معمولا در ورزشگاه آزادی فشرده بازی می‌کنند و احتمال گره خوردن بازی وجود دارد. برد روز اول مقابل قطر هنوز در خاطرمان است. این سه امتیاز با دردسر زیادی به دست آمد و اگر اشتباه دروازه‌بان نبود شاید امروز دو امتیازی بودیم. تازه قطر بر خلاف تصور اولیه یکی از مدعیان اصلی گروه نیست و با شکست خانگی مقابل ازبکستان از جمع رقبا دور شد.

اگر با فرض برد در بازی‌های خانگی و تساوی در خارج از خانه پیش برویم، ایران باید بتواند از دو بازی بعدی هم چهار امتیاز بگیرد، ولی این دو بازی کجا، دو بازی اول کجا؟ تیم ملی برای سومین بازی‌اش باید به تاشکند برود و با تیم آماده ازبکستان بازی کند. بازی چهارم تیم ملی در خانه مقابل کره جنوبی خواهد بود و هیچ تضمینی نیست که بتوان از این تیم سه امتیاز گرفت.

میانگین دو امتیاز از هر بازی به معنی بردن در بازی‌های خانگی و تساوی در خارج از خانه نیست. تیم ملی با حریفان متفاوتی بازی دارد و نمی‌توان روی 15 امتیاز بازی‌های خانگی حساب کرد، همانطور که تساوی در همه بازی‌های خارج از خانه کار آسانی نیست. برای رسیدن به متوسط امتیاز تیم ملی باید بتواند از حریفان آسانتر شش امتیاز بگیرد تا در صورت لغزش برابر یک تیم مدعی به دردسر نیفتد. چین در دو بازی اخیر نشان داد که مدعی جدی صعود نیست و احتمالا با این ترکیب نمی‌تواند امتیازات زیادی جمع کند. حتی کی‌روش هم در بازگشت از شن‌یانگ اعتراف کرد که ممکن است سایر تیم‌ها بتوانند در خاک چین به پیروزی برسند و این اتفاق خوبی برای ما نخواهد بود. پیروزی در این بازی قبل از دو بازی سخت می‌توانست حاشیه امنیت خوبی برای تیم ملی بسازد.

می‌توانیم به مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ رجوع کنیم. تیم ملی در شروع مسیر امتیازات مهمی از دست داد و برای صعود مجبور شد در زمین قطر و کره جنوبی برای پیروزی بازی کند. اگر می‌خواهیم دوباره در این موقعیت سخت گرفتار نشویم، نباید در شروع مسیر امتیازات آسان را از دست بدهیم.