به یاد بازی چین-ایران در شهریور ۷۶
آخرین باری که ایران و چین در راه جام جهانی برابر هم قرار گرفتند به دیدارهای انتخابی جام جهانی ۱۹۹۸ برمیگردد.
آخرین باری که ایران در یک دیداری مقدماتی جام جهانی در چین به میدان رفت در ۲۲ شهریور ۱۳۷۶ بود، اولین بازی در گروهی که به غیر از ایران و چین سه تیم عربستان، قطر و کویت هم حضور داشتند.
تیم جسور ایران با مربی گری محمد مایلیکهن پس از درخشش در جام ملتها امیدوارانه راهی چین شد. همه نگاه ها به مثلث باقری-دایی-خداداد بود. مثلثی که در جام ملتها غوغا کرده بودند.
در دیدارهای مرحله قبل هم خط آتش ایران با گلباران دایی و باقری به مالدیو و قرقیزستان رحم نکرده بود.
با این حال حاشیههایی هم اطراف تیم دیده می شد، در دیدار با سوریه اختلاف بین علی دایی و مایلیکهن علنی شد و حتی ابتدا مایلیکهن دایی را دعوت نکرد، از طرفی خداداد عزیزی هم دیگرمثل قبل جایگاه ثابتی در تیم نداشت، با این حال همه از تیم ملی انتظار صعود داشتند.
مسابقات آن دوره به شکل عجیبی برگزار می شود. تیم ها مثل باشگاهها هر هفته بازی می کردند و علی دایی، خداداد عزیزی و کریم باقری سه لژیونر ایران مجبور بودند هر هفته بین ایران و آلمان پرواز کنند.
امید همه به این سه تفنگدار بود اما در دالیان شهر افسانه ای چینی ها که سالها بود آنجا نباخته بودند اتفاقات به سود میزبان رقم خورد.
در آن ظهر تابستان یک اتفاق دیگر هم در ایران حسابی توجه همه را جلب کرده بود. صبح ۲۲ شهریور نتایج کنکور سراسری اعلام شد و مردم در تب و تاب نتایج کنکور آن هم در یک روز کاری(شنبه) پیگیر بازی ایران-چین هم بودند. حتی خیلی ها کنجکاو بودند تا متوجه شوند نعیم مایلیکهن پسر سرمربی ایران در چه رشته ای قبول شده است!
به دالیان برگردیم جایی که بازی برای ایران خوب شروع نشد. چین با یک پنالتی نیمه اول را یک-صفر جلو افتاد. نیمه دوم هم برای ایران خوب شروع نشد و "لی مینگ" با یک ضربه تماشایی در دقیقه ۵۴ میزبان را دو بر صفر پیش انداخت.
به نظر می رسید جادوی دالیان دوباره به کمک چین آمده اما قرار بود سرنوشت این بازی را یک جوان ۲۰ ساله رقم بزند. پنالتی کریم باقری در دقیقه ۶۱ اختلاف را به حداقل رساند و امیدها در اردوی ایران زنده شد.
چند دقیقه بعد توفان کیا شروع شد. مهدوی مهدویکیا در آن زمان جوان ترین عضو ثابت تیم ملی بود. یک جوان ۲۰ ساله که حدود یک سالی بود در تیم ملی فیکس شدهبود. محرومیت نعیم سعداوی و اعتقاد نداشتن محمد مایلیکهن به جواد زرینچه فرصتی طلایی در اختیار این جوان سرعتی قرار دادهبود. مهدی هم از این فرصت به خوبی استفاده کرد. جوان اول پرسپولیس در آن روزها با بازیهای قابل قبول در دیدارهای مرحله قبل جایگاه ثابتی برای خودش در پست پیستون راست تیم ملی دست و پا کرده بود. مهدی یک بازیکن هجومی بود اما خودش هم به خوبی میدانست در حضور آن همه مهاجم و هافبک سرشناس اگر می خواهد یکی از ۱۱ نفر اصلی تیم ملی باشد باید به همان پست پیستون راست بچسبد. او بد هم کار نمیکرد اما کسی از مهدی مهدویکیا انتظار نداشت ایران را برنده کند همه نگاهها به دایی و خداداد و البته کریم بود. دقیقه ۶۸ بازی ایران و چین در دالیان لحظه پرواز مهدوی مهدویکیا در آسمان فوتبال ایران و آسیا شد. مهدی در سمت راست توپ را ربود، مثل باد از بین مدافعان چینی رد شد، خود را به داخل محوطه جریمه رساند و با یک ضربه بی نقص بازی را به تساوی کشاند. او در همان لحظه هم قهرمان بازی بود اما این جوان تهرانی ۱۶ دقیقه بعد روز رویاییاش را تکمیل کرد.
یک شلیک باورنکردنی از فاصله حدودا ۳۵ متری آن هم از کناره زمین، همه از کریم انتظار چنین شوتهایی را داشتند اما دیده نشده بود مهدویکیای جوان چنین گلی بزند. گلی که به عنوان بهترین گل آسیا در سال ۱۹۹۷ انتخاب شد.
این دو گل باعث شکوفایی مهدویکیا در فوتبال ایران و آسیا شد. از ۲۲ شهریور ۱۳۷۶ به بعد دیگر مهدی مهدویکیا هم در فهرست ستارههای تیم ملی ایران قرار گرفت. او با آن جادوی دالیان خود را برای بیش از یک دهه در تیم ملی ماندگار کرد. ضمن اینکه همان دو گل به مهدی کمک کرد که عنوان برترین بازیکن جوان آسیا را هم از آن خود کند.
اگر بازی دالیان نبود مهدویکیا با آن سرعت در فوتبال ملی پیشرفت نمیکرد. دالیان سکوی پرتاب موشک شد. ایران در نهایت به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه راه پیدا کرد. مهدوی کیا با درخشش در جام جهانی پای خود را به بوندسلیگا را باز کرد و به بهترین لژیونر تاریخ فوتبال ایران تبدیل شد. هر وقت به بازی ایران-چین میرسیم یکی از ماندگارترین صحنه های این تقابل، گلهای مهدویکیا ۲۰ ساله است. باید دید سهشنبه "شن یانگ" میتواند یک سکوی پرتاب برای ملیپوشی دیگر باشد؟
نظر کاربران
یادش بخیر عجب بازی بود همه بعد از گل دوم چین دیگه نا امید شده بودند که مهدوی کیا طوفان به پا کرد. واقعا طوفان به پا کرد.