پرتغال چطور بدون رونالدو برنده بازی شد؟
کریس رونالدو روی زمین نشسته بود و اشک می‌ریخت. هواداران پرتغال و بسیاری دیگر احساسی شده بودند ولی همان زمان، فرناندو سانتوس در سرش درگیری دیگری داشت. او باید راه‌حلی پیدا می‌کرد که چطور تیم بدون فرمانده‌‌اش را مقابل فرانسه میزبان زنده نگه دارد.
خبر ورزشی: کریس رونالدو روی زمین نشسته بود و اشک می‌ریخت. هواداران پرتغال و بسیاری دیگر احساسی شده بودند ولی همان زمان، فرناندو سانتوس در سرش درگیری دیگری داشت. او باید راه‌حلی پیدا می‌کرد که چطور تیم بدون فرمانده‌‌اش را مقابل فرانسه میزبان زنده نگه دارد.
دقيقه ۲۵ بازي فينال بود كه جدال تازه‌تري براي پرتغالي‌ها شكل گرفته بود؛ كريس رونالدو روي زمين نشسته بود و اشك مي‌ريخت. هواداران پرتغال و بسياري ديگر احساسي شده بودند ولي همان زمان، فرناندو سانتوس در سرش درگيري ديگري داشت. او بايد راه‌حلي پيدا مي‌كرد كه چطور تيم بدون فرمانده‌‌اش را مقابل فرانسه ميزبان زنده نگه دارد. اتفاقاً آناليزي كه بعد از بازي آمد، مشخص كرد كه مصدوميت كريس رونالدو به ضرر فرناندو سانتوس كه نشده هيچ، بلكه كمكي هم كرد تا پرتغالي‌ها با انسجام بيشتري بتوانند راه‌هاي نفوذ فرانسوي‌ها را ببندند و در نهايت هم ضربه كاري‌شان را وارد كنند.
قبل از مصدوميت كريس رونالدو
قبل از اينكه كريس روي زمين بيفتد، پرتغال فرناندو سانتوس داشت با سيستم ۲-۴-۴ بازي مي‌كرد؛ رونالدو و ناني در كنار همديگر در خط حمله ايستاده بودند و مترصد فرصت بودند تا دفاع فرانسه اشتباه كند. البته در آن بازه زماني مدافعان فرانسه اشتباهي نكردند تا تركيب پرتغال دست‌نخورده و با همان دو مهاجمي كه تعريف شده بود، باقي بماند. تصوير شماره يك چيدمان بازيكنان پرتغال قبل از تعويض شدن رونالدو را نشان مي‌دهد.
بعد از بيرون رفتن رونالدو
سانتوس به جاي رونالدوي مصدوم، كوارشماي باتجربه را وارد زمين مسابقه كرد؛ با اين تفاوت كه به جاي بازي گرفتن از او در نوك خط حمله كوارشما را به سمت راست برد تا ناني به عنوان تك‌مهاجم تيمش فعاليت كند. در تصوير شماره دو مشخص شده كه با آمدن كوارشما سيستم پرتغال از ۲-۴-۴ به ۱-۴-۱-۴ تغيير كرده است؛ همين سيستم باعث شد تا يك لايه دفاعي بيشتر هم به تيم پرتغال اضافه شود و بازيكنان فرانسه فضاي كمتري براي مانور دادن با توپ داشته باشند.
سانتوس، سرمربي پرتغال درباره نگرشش نسبت به بازي در بين دو نيمه، در كنفرانس خبري بعد از بازي گفت: «رونالدو بهترين بازيكن دنياست و طبيعي است كه تيم ما با او سازگار باشد. وقتي او بيرون رفت، بايد كاري مي‌كرديم اين مشكل برطرف شود و نياز به يك استراتژي خاص داشتيم. بين دو نيمه به بازيكنانم گفتم سرشان را بالا بگيرند. به آنها گفتم بايد سعي كنيم بيشتر مالكيت توپ را داشته باشيم و فرانسوي‌ها را بدوانيم. بايد منتظر فرصت مي‌مانديم تا گل بزنيم و قهرمان شويم».
تعويض‌هاي سانتوس
البته برگ برنده پرتغالي‌ها نه تغيير سيستم از ۲-۴-۴ به ۱-۴-۱-۴ بلكه تعويض‌هايي بود كه فرناندو سانتوس در نيمه دوم بازي انجام داد. او ابتدا در دقيقه ۶۶، موتينيو را وارد زمين كرد تا خط مياني تيمش را تقويت كند. سرانجام در دقيقه ۷۹ هم نوبت به ورود ادر به زمين مسابقه شد. از همين‌جا بود كه دوباره سيستم بازي پرتغال تغيير كرد. در واقع پرتغالي‌ها بعد از اين تعويض تغيير سيستم دادند و ۳-۳-۴ بازي كردند؛ با اين تفاوت كه ناني جايش را در نوك خط حمله به ادر داد و خودش رفت در سمت راست خط حمله جاي كوارشما بازي كرد. تصوير شماره ۳ نشان مي‌دهد كه پرتغال با آوردن ناني به سمت راست در پي اين بود كه به پاتريس اورا كه بازيكن مسني است در وقت‌هاي اضافه فشار بياورد. ادر هم كه درست در پيكان خط حمله قرار گرفت تا با فيزيك مناسبش مدافعان مياني پرتغال را اذيت كند؛ اتفاقي كه البته رخ داد و سرانجام او در ميان غافلگيري شوت قهرماني پرتغال را به سمت دروازه رقيب زد. موردي كه مشخص است اينكه اگر رونالدو مصدوم نمي‌شد نه تنها استراتژي پرتغال در زمين مسابقه تغيير نمي‌كرد بلكه شايد ادر، هرگز فرصت بازي كردن در اين مسابقه را هم پيدا نمي‌كرد و طبيعتاً قهرمان پرتغالي‌ها در فينال هم لقب نمي‌گرفت.
دقيقه ۲۵ بازي فينال بود كه جدال تازه‌تري براي پرتغالي‌ها شكل گرفته بود؛ كريس رونالدو روي زمين نشسته بود و اشك مي‌ريخت. هواداران پرتغال و بسياري ديگر احساسي شده بودند ولي همان زمان، فرناندو سانتوس در سرش درگيري ديگري داشت. او بايد راه‌حلي پيدا مي‌كرد كه چطور تيم بدون فرمانده‌‌اش را مقابل فرانسه ميزبان زنده نگه دارد. اتفاقاً آناليزي كه بعد از بازي آمد، مشخص كرد كه مصدوميت كريس رونالدو به ضرر فرناندو سانتوس كه نشده هيچ، بلكه كمكي هم كرد تا پرتغالي‌ها با انسجام بيشتري بتوانند راه‌هاي نفوذ فرانسوي‌ها را ببندند و در نهايت هم ضربه كاري‌شان را وارد كنند.
قبل از مصدوميت كريس رونالدو
قبل از اينكه كريس روي زمين بيفتد، پرتغال فرناندو سانتوس داشت با سيستم ۲-۴-۴ بازي مي‌كرد؛ رونالدو و ناني در كنار همديگر در خط حمله ايستاده بودند و مترصد فرصت بودند تا دفاع فرانسه اشتباه كند. البته در آن بازه زماني مدافعان فرانسه اشتباهي نكردند تا تركيب پرتغال دست‌نخورده و با همان دو مهاجمي كه تعريف شده بود، باقي بماند. تصوير شماره يك چيدمان بازيكنان پرتغال قبل از تعويض شدن رونالدو را نشان مي‌دهد.
بعد از بيرون رفتن رونالدو
سانتوس به جاي رونالدوي مصدوم، كوارشماي باتجربه را وارد زمين مسابقه كرد؛ با اين تفاوت كه به جاي بازي گرفتن از او در نوك خط حمله كوارشما را به سمت راست برد تا ناني به عنوان تك‌مهاجم تيمش فعاليت كند. در تصوير شماره دو مشخص شده كه با آمدن كوارشما سيستم پرتغال از ۲-۴-۴ به ۱-۴-۱-۴ تغيير كرده است؛ همين سيستم باعث شد تا يك لايه دفاعي بيشتر هم به تيم پرتغال اضافه شود و بازيكنان فرانسه فضاي كمتري براي مانور دادن با توپ داشته باشند.
سانتوس، سرمربي پرتغال درباره نگرشش نسبت به بازي در بين دو نيمه، در كنفرانس خبري بعد از بازي گفت: «رونالدو بهترين بازيكن دنياست و طبيعي است كه تيم ما با او سازگار باشد. وقتي او بيرون رفت، بايد كاري مي‌كرديم اين مشكل برطرف شود و نياز به يك استراتژي خاص داشتيم. بين دو نيمه به بازيكنانم گفتم سرشان را بالا بگيرند. به آنها گفتم بايد سعي كنيم بيشتر مالكيت توپ را داشته باشيم و فرانسوي‌ها را بدوانيم. بايد منتظر فرصت مي‌مانديم تا گل بزنيم و قهرمان شويم».
تعويض‌هاي سانتوس
البته برگ برنده پرتغالي‌ها نه تغيير سيستم از ۲-۴-۴ به ۱-۴-۱-۴ بلكه تعويض‌هايي بود كه فرناندو سانتوس در نيمه دوم بازي انجام داد. او ابتدا در دقيقه ۶۶، موتينيو را وارد زمين كرد تا خط مياني تيمش را تقويت كند. سرانجام در دقيقه ۷۹ هم نوبت به ورود ادر به زمين مسابقه شد. از همين‌جا بود كه دوباره سيستم بازي پرتغال تغيير كرد. در واقع پرتغالي‌ها بعد از اين تعويض تغيير سيستم دادند و ۳-۳-۴ بازي كردند؛ با اين تفاوت كه ناني جايش را در نوك خط حمله به ادر داد و خودش رفت در سمت راست خط حمله جاي كوارشما بازي كرد. تصوير شماره ۳ نشان مي‌دهد كه پرتغال با آوردن ناني به سمت راست در پي اين بود كه به پاتريس اورا كه بازيكن مسني است در وقت‌هاي اضافه فشار بياورد. ادر هم كه درست در پيكان خط حمله قرار گرفت تا با فيزيك مناسبش مدافعان مياني پرتغال را اذيت كند؛ اتفاقي كه البته رخ داد و سرانجام او در ميان غافلگيري شوت قهرماني پرتغال را به سمت دروازه رقيب زد. موردي كه مشخص است اينكه اگر رونالدو مصدوم نمي‌شد نه تنها استراتژي پرتغال در زمين مسابقه تغيير نمي‌كرد بلكه شايد ادر، هرگز فرصت بازي كردن در اين مسابقه را هم پيدا نمي‌كرد و طبيعتاً قهرمان پرتغالي‌ها در فينال هم لقب نمي‌گرفت.
ارسال نظر