استقلال ابزار دفاع چهار نفره را ندارد
بونوچی، بارتزالی، کیه لینی؛ این ترکیب ۳ نفره دفاع تیم ملی ایتالیا در یورو بود.
ایران ورزشی: بونوچی، بارتزالی، کیه لینی؛ این ترکیب ۳ نفره دفاع تیم ملی ایتالیا در یورو بود. لاجوردی‌‌پوشان در این تورنمنت به رغم آنکه در ضربات پنالتی مقابل آلمان شکست خوردند اما نمایشی خیره کننده داشتند و حتی می‌توانستند با کمی خوش اقبالی به فینال یورو ۲۰۱۶ نیز برسند.
ایتالیا در این رقابت‌ها بار دیگر دفاع رسوخ ناپذیر خود را بر رقبا دیکته کرد و با همان کاتاناچوی معروف خود توانست سمفونی دفاع به حمله را به زیبایی بنوازد. کونته سرمربی تیم ملی ایتالیا در این بازی‌ها برخلاف همه تیم‌ها از سیستم دفاع ۳ نفره بهره گرفت و به خوبی توانست از این روش در راستای بستن منفذهای دفاعی‌اش بر رقبا بهره بگیرد. روشی که در هیچ تیمی به اجرا در نیامد. در واقع فقط این تیم ملی ایتالیا بود که از دفاع ۳ نفره استفاده می‌کرد.
روش مذکور شاید به زعم برخی مربیان از کارافتاده و قدیمی باشد اما واقعیت این است که سیستم‌ها را باید براساس توانایی‌های بازیکنان انتخاب کرد نه فقط الگوهای رایج تاکتیکی. وضعیتی که در تیم ملی ایتالیا شاهد بودیم را می‌توانیم ارتباط بدهیم به یکی از مهم‌ترین تیم‌های فوتبال ایران که به نظر می‌رسد آنها نیز ابزار بازی با چهار دفاع را در اختیار ندارند.
استقلال منصوریان گر چه در این فصل برخوردار است از مدافعان کناری رونده و کوشایی همچون وریا غفوری، میثم مجیدی و احتمالا امید نورافکن اما استقلالی که منصوریان برایمان ساخته از داشتن مدافعان بازیساز عمیقا بی‌بهره است. فاکتوری که اهمیت والایی در سیستم چهار دفاعه دارد و بی‌شک اگر تیم‌هایی که قصد بازی با این روش را دارند، از مدافعان بازیساز و تکنیکی بی‌بهره باشند برای اجرای دفاع چهار نفره با مشکل مواجه می‌شوند.
نظیر همین اشکالات در استقلال فصل پیش نیز وجود داشت و بارها به مظلومی نیز توصیه شد با دفاع ۳ نفره تیمش را راهی میدان کند اما سرمربی سابق آبی‌ها اعتقادی به این روش نداشت و در همان مسیری که از ابتدای فصل آغاز کرده بود حرکت کرد تا اینکه استقلال را در بازی‌های مهم فصل نظیر دربی ۸۲ و البته بازی سرنوشت‌ساز با تراکتورسازی فاقد هماهنگی لازم در قلب خط دفاع دیدیم.
در حقیقت شاید اشکال بازی بدون در اختیار داشتن دفاع میانی بازیساز در بازی‌های آسان و نیمه آسان به چشم نیاید اما ناگهان در بازی مهم و سخت فصل حفره‌های بزرگ در قلب خط دفاع عیان می‌شود که در استقلال اینگونه بود.
حال از منصوریان که در آغاز راه خود با استقلال قرار دارد انتظار می‌رود که این اشکال‌های احتمالی را دیده و در راستای رفع و ترمیم آن گام‌هایی بردارد. شاید برای استقلال که در میان مدافعانش هیچ بازیکن تکنیکی در اختیار ندارد بهتر باشد با همان روشی به میدان برود که ایتالیا می‌رفت. در واقع منصوریان می‌تواند بی‌توجه به اجبار منزجرکننده‌ای که در فوتبال باب شده و همه تیم‌ها را به سوی بازی با روش چهار دفاع می‌کشاند، همچون تیم ملی ایتالیا با روش ۳ دفاع به میدان برود که این روش حتی گاهی استوارتر از بازی با چهار دفاع است. بی‌اغماض استقلال با عناصری همچون مگویان، حاج محمدی و کنعانی‌زادگان فاقد بازیکنانی تکنیکی و بازیساز در دفاع است و باید از این بازیکنان در روش ۳ دفاعه بهره بگیرد و آنها را از حصار بازی در سیستم چهار دفاع خارج کند.
البته شاید سلیقه منصوریان با این انتظارها همخوانی نداشته باشد یا اساسا او توجهی به این توصیه‌های فنی نداشته باشد.
ایتالیا در این رقابت‌ها بار دیگر دفاع رسوخ ناپذیر خود را بر رقبا دیکته کرد و با همان کاتاناچوی معروف خود توانست سمفونی دفاع به حمله را به زیبایی بنوازد. کونته سرمربی تیم ملی ایتالیا در این بازی‌ها برخلاف همه تیم‌ها از سیستم دفاع ۳ نفره بهره گرفت و به خوبی توانست از این روش در راستای بستن منفذهای دفاعی‌اش بر رقبا بهره بگیرد. روشی که در هیچ تیمی به اجرا در نیامد. در واقع فقط این تیم ملی ایتالیا بود که از دفاع ۳ نفره استفاده می‌کرد.
روش مذکور شاید به زعم برخی مربیان از کارافتاده و قدیمی باشد اما واقعیت این است که سیستم‌ها را باید براساس توانایی‌های بازیکنان انتخاب کرد نه فقط الگوهای رایج تاکتیکی. وضعیتی که در تیم ملی ایتالیا شاهد بودیم را می‌توانیم ارتباط بدهیم به یکی از مهم‌ترین تیم‌های فوتبال ایران که به نظر می‌رسد آنها نیز ابزار بازی با چهار دفاع را در اختیار ندارند.
استقلال منصوریان گر چه در این فصل برخوردار است از مدافعان کناری رونده و کوشایی همچون وریا غفوری، میثم مجیدی و احتمالا امید نورافکن اما استقلالی که منصوریان برایمان ساخته از داشتن مدافعان بازیساز عمیقا بی‌بهره است. فاکتوری که اهمیت والایی در سیستم چهار دفاعه دارد و بی‌شک اگر تیم‌هایی که قصد بازی با این روش را دارند، از مدافعان بازیساز و تکنیکی بی‌بهره باشند برای اجرای دفاع چهار نفره با مشکل مواجه می‌شوند.
نظیر همین اشکالات در استقلال فصل پیش نیز وجود داشت و بارها به مظلومی نیز توصیه شد با دفاع ۳ نفره تیمش را راهی میدان کند اما سرمربی سابق آبی‌ها اعتقادی به این روش نداشت و در همان مسیری که از ابتدای فصل آغاز کرده بود حرکت کرد تا اینکه استقلال را در بازی‌های مهم فصل نظیر دربی ۸۲ و البته بازی سرنوشت‌ساز با تراکتورسازی فاقد هماهنگی لازم در قلب خط دفاع دیدیم.
در حقیقت شاید اشکال بازی بدون در اختیار داشتن دفاع میانی بازیساز در بازی‌های آسان و نیمه آسان به چشم نیاید اما ناگهان در بازی مهم و سخت فصل حفره‌های بزرگ در قلب خط دفاع عیان می‌شود که در استقلال اینگونه بود.
حال از منصوریان که در آغاز راه خود با استقلال قرار دارد انتظار می‌رود که این اشکال‌های احتمالی را دیده و در راستای رفع و ترمیم آن گام‌هایی بردارد. شاید برای استقلال که در میان مدافعانش هیچ بازیکن تکنیکی در اختیار ندارد بهتر باشد با همان روشی به میدان برود که ایتالیا می‌رفت. در واقع منصوریان می‌تواند بی‌توجه به اجبار منزجرکننده‌ای که در فوتبال باب شده و همه تیم‌ها را به سوی بازی با روش چهار دفاع می‌کشاند، همچون تیم ملی ایتالیا با روش ۳ دفاع به میدان برود که این روش حتی گاهی استوارتر از بازی با چهار دفاع است. بی‌اغماض استقلال با عناصری همچون مگویان، حاج محمدی و کنعانی‌زادگان فاقد بازیکنانی تکنیکی و بازیساز در دفاع است و باید از این بازیکنان در روش ۳ دفاعه بهره بگیرد و آنها را از حصار بازی در سیستم چهار دفاع خارج کند.
البته شاید سلیقه منصوریان با این انتظارها همخوانی نداشته باشد یا اساسا او توجهی به این توصیه‌های فنی نداشته باشد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر