مشکلات و کمبودهای تیم ملی «امید»
همزمان با گسیل تیم ملی امید فوتبال ایران به آنتالیای ترکیه به قصد برپایی اردویی تدارکاتی در آن سامان دو واقعه مهم جلب نظر می‌کنند.
ایران ورزشی: همزمان با گسیل تیم ملی امید فوتبال ایران به آنتالیای ترکیه به قصد برپایی اردویی تدارکاتی در آن سامان دو واقعه مهم جلب نظر می‌کنند. یکی هشدار جدی حبیب کاشانی مدیر این تیم است که می‌گوید تمامی تلاش‌هایش را به کار گرفته است تا مشکلات اداری و تشکیلاتی این تیم را حل کند اما یک موضوع که حریفش نمی‌شود و نتیجه نوع نگاه موجود به امیدها است، فقدان یک دید المپیکی و همه‌سونگر به تیم ملی امید است. به اعتقاد کاشانی در حالی که همگان باید به مسائل تیم ملی امید نگاهی جدی و از سر دلسوزی و کمک داشته باشند، فقدان یک مشارکت وسیع محسوس است و نگاهی المپیکی به موضوع وجود ندارد و ماجرا را سهل گرفته‌اند و در چنین شرایطی رسیدن به هدف سخت است.
از یمن تا امیدهای ما
هدف تیم ملی امید ایران راهیابی به دور نهایی المپیک پس از ۴۰ سال دوری از آن است. در این راه امیدها باید اواسط دی به قطر سفر کنند و آنجا در مرحله نهایی مسابقات فوتبال قهرمانی زیر ۲۳ سال آسیا که در ضمن انتخابی المپیک ۲۰۱۶ برزیل هم هست نتایج لازم را بگیرند و یکی از سه تیم نخست این رقابت‌ها باشند. به عقیده کاشانی به جای یک نگرش بسیار جدی و المپیکی به این موضوع، تیم وی را رها کرده‌اند و قرارداد محمد خاکپور سرمربی زحمتکش این تیم به رغم فزون‌تر از یک سال کار او در این تیم تازه جور و روی آن توافق شده است. کاشانی همزمان با سفر امیدها به ترکیه گفت: «مثل اینکه ما متوجه اهمیت مساله و ابعاد بزرگ قضیه نیستیم. حتی یمنی که در شرایط سخت جنگی قرار دارد، ۸ ماه است که تیم ملی امید خود را به اردو برده اما ما چطور؟ آیا نمی‌خواهیم نگاهی المپیکی و سزاوارانه به این مساله داشته باشیم؟»
قانونمداری غیرقابل اجرا
رویداد دومی که در شروع مطلب به آن اشاره کردیم و محصول و نشانه و پیامد فاکتور اول است و حتی هشداری جدی‌تر از هشدار نخست به شمار می‌آید، این است که باشگاه نفت تهران اجازه نداد سه مهره ملی‌پوش امیدش راهی ترکیه شوند و در میان آنها ارسلان مطهری و محمد دانشگر هم جای دارند. این در حالی است که اسماعیل حسن‌زاده رییس کمیته انضباطی فوتبال در اظهاراتی که اصلا معلوم نیست ضمانت اجرایی دارد یا خیر و بیشتر به نظر می‌رسد که برخاسته از یک قانونمداری غیرقابل اجرا باشد تصریح کرده هر باشگاهی که نفرات دعوت شده امیدش را به اردوی ملی تحویل ندهد، در ازای هر مسابقه‌ای که از این نفرات سود جوید صفر-۳ بازنده اعلام خواهد شد. در حالی که اعلام باخت صفر-۳ قوانین خاص خود را دارد و فقط در مواردی که فیفا پیش‌بینی کرده و در نص قانون جای داده قابل اجرا است، معلوم نیست حسن‌زاده با کدامین اهرم‌های قانونی صحبت از اجرای این امر می‌کند و به نظر می‌رسد که مجازات مورد اشاره وی به خاطر منع‌های قانونی فوق‌الذکر، غیرقابل اجرا است اما منظور از آوردن نکته دوم نه ذکر این مساله و نه مساله دلالت نداشتن این مجازات انضباطی با نص قواعد فیفا بلکه تاکید بر این نکته است که باشگاه‌های داخلی نیز خود را همانند باشگاه‌های خارجی موظف به رهاسازی نفرات خود برای دیدارهای تیم ملی امید نمی‌دانند.
استدلال‌ها و علت‌ها
خارجی‌ها استدلال‌شان این است که چون مسابقات تحت نظارت «IOC» و من‌جمله المپیک زیرمجموعه فیفا نیست و به تبع آن شامل «Fifa Day»ها نمی‌شود، هیچ الزامی برای شرکت دادن نفرات‌شان در این مسابقات و اردوهای مربوطه ندارند و برخی باشگاه‌های داخلی هم استدلال‌شان بر این پایه استوار است که وقتی ترکیب تیم امید دایما دستخوش تغییر می‌شود و سه چهار مهره دعوت شده یک تیم ممکن است اصلا به ترکیب ثابت امید راه نیابند، ماندن آنها در تیم‌های باشگاهی‌شان ارجح است بخصوص اگر آن باشگاه‌ها در خطر سقوط به دسته‌ای پایین‌تر قرار داشته باشند و روزهای بدی را سپری کنند که این دقیقا شامل نفت می‌شود. یحیی گل‌محمدی سرمربی ذوب‌آهن نیز که تیمش برخلاف نفت روزهای خوبی را تجربه می‌کند، دو هفته پیش در گلایه‌ای صریح از مسوولان فنی تیم امید پرسید چرا چهار پنج مهره تیم وی را به اردوی اخیر امارات برده‌اند و آنجا در مسابقات تدارکاتی کمترین استفاده را از آنها کرده‌اند و اگر بنا بر استفاده نکردن بوده، لااقل اجازه می‌دادند که آنها در اصفهان بمانند و به ذوب‌آهن که احتیاج مبرمی به آنها دارد، یاری برسانند.
راه سخت پیش رو
قضاوت درباره مسائل فوق را به خوانندگان این سطور می‌سپاریم و فقط بر این نکته که در لابه‌لای مسائل کاملا جلوه‌گری دارد اشاره می‌کنیم که برخی ملی‌پوشان امید باشگاه‌ها نیز شاید برخلاف میل شخصی‌شان کاملا مصروف و وقف تیم ملی امید نشوند زیرا از آنها چیزهایی به جز این طلب می‌شود و شاید آنها حاضر نباشند نعمت دستمزدهای کلان‌شان در رده باشگاهی و موهبت بازی در تیم ملی بزرگسالان را که در صورت همراهی نکردن امیدها، قوت و احتمال بیشتری برای آنها می‌یابد، به آسانی از دست بدهند و به این خاطر شاید بهانه‌ای جور شود و اصلا نروند یا بروند و سنگ تمام نگذارند. با اینکه در زمان برپایی رقابت‌های قریب‌الوقوع قطر تیم ملی بزرگسالان هیچ برنامه‌ای ندارد و به تبع آن ظاهرا مشکلی برای حضور نفرات مشترک در اردوهای بزرگسالان و امیدها در این آوردگاه وجود ندارد اما طی یک سال و اندی اخیر در این خصوص کم بحث و جدل نداشته‌ایم و برنده اکثر این مجادله‌ها تیم کارلوس کی‌روش بوده است.
با این اوصاف چقدر می‌توان برای تیم امید در پیکارهای قطر شانس موفقیت قایل شد؟ در پاسخ باید گفت این تیم در مرحله اول (گروهی) با تیم‌های قطر و سوریه که خود از مدعیان جدی صعودند و همچنین چین، هم‌دسته شده است و اگر هم از این مرحله گذر کند، در مرحله حذفی با رقبایی بس قوی‌تر بازی خواهد داشت. آیا توضیحاتی که آوردیم شما را نسبت به آینده این تیم بیمناک نمی‌کند و به تبع آن رسیدگی هر چه سریع‌تر و هر چه بیشتر به مشکلات و کمبودهای امیدها را ضروری نشان نمی‌دهد؟
از یمن تا امیدهای ما
هدف تیم ملی امید ایران راهیابی به دور نهایی المپیک پس از ۴۰ سال دوری از آن است. در این راه امیدها باید اواسط دی به قطر سفر کنند و آنجا در مرحله نهایی مسابقات فوتبال قهرمانی زیر ۲۳ سال آسیا که در ضمن انتخابی المپیک ۲۰۱۶ برزیل هم هست نتایج لازم را بگیرند و یکی از سه تیم نخست این رقابت‌ها باشند. به عقیده کاشانی به جای یک نگرش بسیار جدی و المپیکی به این موضوع، تیم وی را رها کرده‌اند و قرارداد محمد خاکپور سرمربی زحمتکش این تیم به رغم فزون‌تر از یک سال کار او در این تیم تازه جور و روی آن توافق شده است. کاشانی همزمان با سفر امیدها به ترکیه گفت: «مثل اینکه ما متوجه اهمیت مساله و ابعاد بزرگ قضیه نیستیم. حتی یمنی که در شرایط سخت جنگی قرار دارد، ۸ ماه است که تیم ملی امید خود را به اردو برده اما ما چطور؟ آیا نمی‌خواهیم نگاهی المپیکی و سزاوارانه به این مساله داشته باشیم؟»
قانونمداری غیرقابل اجرا
رویداد دومی که در شروع مطلب به آن اشاره کردیم و محصول و نشانه و پیامد فاکتور اول است و حتی هشداری جدی‌تر از هشدار نخست به شمار می‌آید، این است که باشگاه نفت تهران اجازه نداد سه مهره ملی‌پوش امیدش راهی ترکیه شوند و در میان آنها ارسلان مطهری و محمد دانشگر هم جای دارند. این در حالی است که اسماعیل حسن‌زاده رییس کمیته انضباطی فوتبال در اظهاراتی که اصلا معلوم نیست ضمانت اجرایی دارد یا خیر و بیشتر به نظر می‌رسد که برخاسته از یک قانونمداری غیرقابل اجرا باشد تصریح کرده هر باشگاهی که نفرات دعوت شده امیدش را به اردوی ملی تحویل ندهد، در ازای هر مسابقه‌ای که از این نفرات سود جوید صفر-۳ بازنده اعلام خواهد شد. در حالی که اعلام باخت صفر-۳ قوانین خاص خود را دارد و فقط در مواردی که فیفا پیش‌بینی کرده و در نص قانون جای داده قابل اجرا است، معلوم نیست حسن‌زاده با کدامین اهرم‌های قانونی صحبت از اجرای این امر می‌کند و به نظر می‌رسد که مجازات مورد اشاره وی به خاطر منع‌های قانونی فوق‌الذکر، غیرقابل اجرا است اما منظور از آوردن نکته دوم نه ذکر این مساله و نه مساله دلالت نداشتن این مجازات انضباطی با نص قواعد فیفا بلکه تاکید بر این نکته است که باشگاه‌های داخلی نیز خود را همانند باشگاه‌های خارجی موظف به رهاسازی نفرات خود برای دیدارهای تیم ملی امید نمی‌دانند.
استدلال‌ها و علت‌ها
خارجی‌ها استدلال‌شان این است که چون مسابقات تحت نظارت «IOC» و من‌جمله المپیک زیرمجموعه فیفا نیست و به تبع آن شامل «Fifa Day»ها نمی‌شود، هیچ الزامی برای شرکت دادن نفرات‌شان در این مسابقات و اردوهای مربوطه ندارند و برخی باشگاه‌های داخلی هم استدلال‌شان بر این پایه استوار است که وقتی ترکیب تیم امید دایما دستخوش تغییر می‌شود و سه چهار مهره دعوت شده یک تیم ممکن است اصلا به ترکیب ثابت امید راه نیابند، ماندن آنها در تیم‌های باشگاهی‌شان ارجح است بخصوص اگر آن باشگاه‌ها در خطر سقوط به دسته‌ای پایین‌تر قرار داشته باشند و روزهای بدی را سپری کنند که این دقیقا شامل نفت می‌شود. یحیی گل‌محمدی سرمربی ذوب‌آهن نیز که تیمش برخلاف نفت روزهای خوبی را تجربه می‌کند، دو هفته پیش در گلایه‌ای صریح از مسوولان فنی تیم امید پرسید چرا چهار پنج مهره تیم وی را به اردوی اخیر امارات برده‌اند و آنجا در مسابقات تدارکاتی کمترین استفاده را از آنها کرده‌اند و اگر بنا بر استفاده نکردن بوده، لااقل اجازه می‌دادند که آنها در اصفهان بمانند و به ذوب‌آهن که احتیاج مبرمی به آنها دارد، یاری برسانند.
راه سخت پیش رو
قضاوت درباره مسائل فوق را به خوانندگان این سطور می‌سپاریم و فقط بر این نکته که در لابه‌لای مسائل کاملا جلوه‌گری دارد اشاره می‌کنیم که برخی ملی‌پوشان امید باشگاه‌ها نیز شاید برخلاف میل شخصی‌شان کاملا مصروف و وقف تیم ملی امید نشوند زیرا از آنها چیزهایی به جز این طلب می‌شود و شاید آنها حاضر نباشند نعمت دستمزدهای کلان‌شان در رده باشگاهی و موهبت بازی در تیم ملی بزرگسالان را که در صورت همراهی نکردن امیدها، قوت و احتمال بیشتری برای آنها می‌یابد، به آسانی از دست بدهند و به این خاطر شاید بهانه‌ای جور شود و اصلا نروند یا بروند و سنگ تمام نگذارند. با اینکه در زمان برپایی رقابت‌های قریب‌الوقوع قطر تیم ملی بزرگسالان هیچ برنامه‌ای ندارد و به تبع آن ظاهرا مشکلی برای حضور نفرات مشترک در اردوهای بزرگسالان و امیدها در این آوردگاه وجود ندارد اما طی یک سال و اندی اخیر در این خصوص کم بحث و جدل نداشته‌ایم و برنده اکثر این مجادله‌ها تیم کارلوس کی‌روش بوده است.
با این اوصاف چقدر می‌توان برای تیم امید در پیکارهای قطر شانس موفقیت قایل شد؟ در پاسخ باید گفت این تیم در مرحله اول (گروهی) با تیم‌های قطر و سوریه که خود از مدعیان جدی صعودند و همچنین چین، هم‌دسته شده است و اگر هم از این مرحله گذر کند، در مرحله حذفی با رقبایی بس قوی‌تر بازی خواهد داشت. آیا توضیحاتی که آوردیم شما را نسبت به آینده این تیم بیمناک نمی‌کند و به تبع آن رسیدگی هر چه سریع‌تر و هر چه بیشتر به مشکلات و کمبودهای امیدها را ضروری نشان نمی‌دهد؟
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر