اکبرپور: از پیراهن آبی محرومم کردند
بازیکن سابق استقلال گفت: «اگر فکر میکردم بعضیها تا این اندازه فراموش کارند پشت دستم را داغ میگذاشتم و تهران نمیآمدم.»
علیرضا اکبرپور این بار با کلی گلایه و شکوه پاسخ سئوالات ما را داد. وقتی دیگر سکوها بیقرار او نیستند لابد باید سر از منظومههای زمستانی درآورد و رنج بیشمارش را در یک مصاحبه دم دستی عیان کند.
اظهارات اکبرپور را در ادامه می خوانید:
* هر سال این موقعها یاد آن دربی جهنمی میافتیم و البته گل تو!
- ما که از یاد رفتیم اگر فکر میکردم بعضیها تا این اندازه فراموش کارند پشت دستم را داغ میگذاشتم و تهران نمیآمدم...
* مثل اینکه خیلی دلخوری؟
- چند وقت پیش رفتم سر تمرین استقلال اما هیچ کس مرا نشناخت. حق هم دارند بالاخره ما ده سال عمرمان را دود کردیم و فرستادیم هوا شاید هم انتظار داشتند من به تازه از ره رسیدهها عرض ادب کنم...
* دوست نداری از دربی حرف بزنیم؟
- آخه که وقتی یادش میافتم پشتم میلرزد. وقتی توپ چسبید به تور آنقدر هیجان زده شدم که چشمانم جایی را ندید و اشتباهی رفتم سمت تیفوسیهای پرسپولیس. صدهزار نفر یا میخندیدند و روی ابرهابودند و یا گریه میکردند.
* آن استقلال با این تیم لاجوردی ۹۳ چه تفاوتی داشت؟
- ما به عشق پیراهن بازی میکردیم. وقتی ناصرخان مرا از تبریز آورد تهران و پیراهن آبی را تنم کرد تب کردم. حاضر بودم همه دنیا را بدهم و آن پیراهن را برای نود دقیقه بپوشم و بجنگم. حالا فقط پول است که حرف اول و آخر را میزند. همین پول باعث میشود یک مشت تازه به دوران رسیده یاد از کسانی که سرشان را برای این تیم دادند نکنند.
* این روزهای علیرضا اکبرپور چگونه میگذرد؟
- کنج خانه نشستهام و با حامیام فوتبال بازی میکنم. اتاق خواب را کردهایم زمین فوتبال و تک به تک بازی میکنیم. این بچه عاشق فوتبال است.
* پس میخواهد جاپای ترک اوغلان بگذارد؟
- اگر قرار باشد فوتبال ایران بر مدار بی مرامی و بیتعصبی بچرخد هزار سال دیگر نمیگذارم سمت فوتبال برود. من به اندازه کافی از این لعبت عجیب، زخم خوردم. وقتی سالی یک بار باشگاه سراغمان را نمیگیرد و از یاد حضرات رفتهایم بهتر است حامی لااقل مثل پدرش اسیر آدم های منفعت طلب نشود.
* تو الان چند سالهای؟
- ۴۰ ساله.
* پس با رضا عنایتی تفاوت سنی نداری؟
- همین الان از خیلیها بهتر بازی میکنم. مرا در ۳۱ سالگی از پیراهن آبی محروم کردند. تا ابد تنگ نظرها را نمیبخشم.
ارسال نظر