سقوط ستارگان

برترین ها: یکی از هواپیماهای خطوط هواپیمایی بریتانیا برای سوخت گیری در فرودگاه مونیخ فرود آمد . این هواپیما قصد داشت تیم منچستر یونایتد را که در رقابت های جام باشگاه های اروپا در یوگسلاوی و برابر تیم ستاره سرخ بلگراد به پیروزی رسیده بود ، به انگلستان باز گرداند.

جیمز تین خلبان هواپیما در حالی که باند هواپیما را برف پوشانده بود ، ۲ بار برای تیک آف تلاش کرد و در تلاش سوم موفق شد تا هواپیما را از زمین بلند کند ، و ای کاش این کار را نمی کرد.

در تلاش سوم هواپیما به سرعت لازم برای بلند شدن می رسد اما نمی تواند از زمین بلند شود و در نتیجه به حفاظ های فرودگاه بر خورد می کند و به زمین کوبیده میشود.

هواپیمای حامل ستارگان ، به ناگه منفجرو غرق در آتش می شود. در این سانحه ۲۳ تن از یونایتدی ها جان خود را از دست دادند.

اکنون نزدیک به نیم قرن از آن حادثه می گذرد و مشهورترین نجات یافته این حادثه لب به سخن می گشاید.

سر بابی چارلتون می گوید هر روز به حادثه تلخ ۶ فوریه ۱۹۵۸ فکر می کند و خاطره آن روز باعث می شود که هر بار گریه کند. او می گوید توصف آن صحنه همیشه برایش غیر ممکن بوده اما وی سرانجام لب به سخن گشود تا در مورد آن روز سرنوشت ساز در زندگی اش صحبت کند. آن هواپیما پس از دو تیک آف ناموفق سرانجام به هوا بر می خیزد . چارلتون در این باره می گوید : " زمان ریادی طول کشید تا توانستیم از زمین بلند شویم و من ناگهان فهمیدم که همگی احساسی را دارند که من دارم ، زمانی که داشتم به بیرون از پنجره نگاه می کردم دیدم که به حفاظ کنار باند برخورد کردیم . بر خورد بدی بود و همگی فهمیدیم ... "


" زمانی که داشتم به بیرون از پنجره نگاه می کردم دیدم که به حفاظ کنار باند برخورد کردیم. برخورد بدی بود و همگی فهمیدیم اوضاع بسیار وخیم است. " بر اساس اظهارات سر بابی چارلتون بسیاری از بازیکنان تیم منچستر در آن مقطع ترسیده بودند و حتی بسیاری از آنها گریه می کردند و جیغ می زدند اما صدای موتورهای هواپیما آنقدر زیاد بود که صدای گریه ها به سختی شنیده می شده است.

زمانی که هواپیما در حال تکه تکه شدن بود ف سر بابی از هواپیما به بیرون پرتاب می شود. یک ساعت و ربع بعد بابی به هوش می آید اطرافش را نگاه می کند و می بیند روی صندلی اش است اما ۵۰ یارد از لاشه هواپیمای سوخته فاصله دارد.

او در کنار هری گرگ از این حادثه جان سالم به در برده بود. این فکر که او نجات یافته در حالی که بسیاری از دوستانش مرده اند وی را ناراحت می کرد. وی هنوز هم چنین احساسی دارد.

سر بابی چارلتون می گوید : " همه ما با هم دوست بودیم ، نمی توانستم بفهمم چگونه ۵۰ یارد دورتر از هواپیما افتاده ام و هنوز بر روی صندلی ام قرار دارم. من هیچ آسیبی ندیده بودم و فقط کمی احساس سردرد داشتم. چگونه چنین اتفاقی رخ داد؟ نمی توانستم مرگ دوستانم را باور کنم . من هر روز در مورد ابن اتفاق فکر می کنم و باید بگویم کمی احساس گناه می کنم . و در این زمان که دارم این مساله را بازگو می کنم هنوز هم احساس گناه و عذاب وجدان دارم. "


برای سر بابی چارلتون که در آن زمان ۲۰ سال سن داشت به یاد آوردن برخی از خاطرات آن زمان بسیار سخت است : " مت باسبی مربی تیم ناله می کرد و به سر و سینه اش می کوبید . جنازه راجر بیرن دیگر بازیکن تیم در قسمت دیگری افتاده بود. " چارلتون در این باره تنها می گوید : " به اطراف و مصدومان نگاه می کردم و هرگز نخواهم توانست آن حادثه را توصیف کنم. "

سر بابی چارلتون که بدون شک یکی از بزرگترین بازیکنان انگلستان بوده و است و نقش کلیدی در قهرمانی این تیم در جام جهانی ۱۹۶۶ داشت در ادامه می کوید : " وقتی به گذشته نگاه می کنم می فهمم که خیلی خوش شانس بوده ام. آن اتفاق یکی از بزرگترین تراژدی های ورزشی ام بود زیرا تیم ما در آن زمان یکی از بهتربم تیم های دنیا بود . ولی با آن حادثه از بین رفت . "