نامه عذرخواهی منصوریان از استقلالی‌ها!

خبرآنلاین: علیرضا منصوریان شماره ۱۰ محبوب دو دهه گذشته استقلال که از ابتدای امسال هدایت نفت تهران را بر عهده گرفته است ، عصر جمعه برای اولین بار باید رودرروی تیم سابقش قرار بگیرد. او در نامه ای خطاب به هواداران استقلال از این رویارویی گفته و از آنها عذر خواسته که ناچار است به دلیل جبر فوتبال ، برابر استقلال قرار بگیرد و تیمش را برای موفقیت در این بازی رهبری کند. این شاید اولین بار است که یکی از کاپیتان های دو تیم محبوب پایتخت برای قرار گرفتن روبروی تیم سابقش نامه ای می نویسد و از هواداران تیمی که با آن به افتخار رسیده است عذر می خواهد . منصوریان که ۱۵ سال در استقلال بازی کرده ف برای اولین بار است که در تاریخ فوتبالش روبروی استقلال می ایستد. در این نامه آمده است:

در آستانه ديدار تيم هاي نفت تهران و استقلال در چارچوب هفته هشتم رقابت هاي ليگ برتر، سرمربي تيم نفت تهران بيانيه اي را خطاب به هواداران تيم استقلال صادر نمود. متن اين بيانيه بدين شرح است:

حرف دل با استقلالی ها

به نام خداوند بخشاینده و مهربان

هیچگاه فکر آن را هم نمی کردم که روزی حرف های دلم را برای هواداران استقلال اینگونه به نگارش در آورم. چون بیان آن برایم یکی از سخت ترین کارهای دنیاست. لذا دست به قلم شدم تا با نگارش حرف های دلم از سختی بیان آن بکاهم.

هواداران عزیز استقلال به جرات می گویم که هیچگاه در طول سال های زندگی ورزشی ام فکر آن را هم نمی کردم که روزی مجبور باشم در مقابل تیمی که عشق به فوتبال را در سن هفت سالگی با آن شناختم و هوادار بودن را ب عشق ورزیدن به رنگ آن تجربه کردم قرار گیرم. اما چرخه فوتبال ما را به سوئی برده که امروز قرار است با توجه به رعایت قوانین حرفه ای فوتبال برای اولین بار چنین اتفاقی را در زندگی ام تجربه کنم.

هواداران عزیز استقلال، من علیرضا منصوریان، این فرزند مکتب استقلال برای اولین بار در سال ۱۳۵۶ معنی علاقمندی به فوتبال را درک کردم و همان زمان رنگ زیبا و آسمانی آبی را برای هواداری انتخاب کردم و افتخار می کنم که تا همین امروز این عشق به رنگ آبی هر روز تند تر از روز قبل در رگ هایم جریان داشته. از روزی هم که خودم پا به توپ شدم، رسیدن به پیراهن مقدس استقلال کعبه آمالی بود برای من. با خواست و کمک خدا، همت و پشتکار خودم و پشتیبانی و حمایت های خانواده عزیزم سرانجام در سال ۱۳۷۳ رویای دوران کودکی ام به واقعیت پیوست و من رسما شدم یک استقلالی متعصب. از سال ۷۳ تیمی را که در دوران کودکی، نوجوانی و جوانی همراه با شما هواداران عزیز از روی سکوهای ورزشگاه های شهید شیرودی و آزادی برای آن فریاد می زدم و با پیروزی های آن شاد می شدم و با شکست های آن می گریستم، به عنوان سربازش و با پیراهن مقدسش به میدان می رفتم و به نحوی دیگر برای سربلندی و اعتلای آن تلاش کردم. تلاشی صادقانه با این امید که تو هوادار گرامی، وجدان و خدایم از من راضی باشند و یقین دارم که در انتخاب این هدف بزرگ و راه رسیدن آن مرتکب اشتباه نشدم. چرا که در این مقطع این سعادت را دارم که بعد از سال های زیاد تلاش با پیراهن استقلال این چنین مورد اقبال هوادار عزیز استقلال که مالکان و صاحبان اصلی باشگاه استقلال هستند قرار داشته باشم.

اگر علیرضا منصوریان فوتبالیست بزرگی شد، اگر به فوتبال اروپا راه یافت، اگر به تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران رسید و تحت لوای پرچم سه رنگ و مقدس این کشور برای تیم ملی بازی کرد، اگر در سال ۸۸ و بلافاصله بعد از آویختن کفش ها به جرگه سرمربیان لیگ برتری پیوست، اگر به دستیاری سرمربی تیم ملی فوتبال کشور عزیزمان رسید، اگر سرمربی تیم ملی فوتبال امید (المپیک) کشورمان شد، اگر به عنوان یک دستیار بار دیگر به تیم ملی بزرگسالان ملحق شد و اگر هم اینک نیز در لیگ برتر کشورمان به عنوان سرمربی کار می کند، همه و همه از برکات حضور در استقلال عزیز و حمایت های بی شائبه شما هواداران عزیز است و صادقانه می گویم که همه زندگی ورزشی ام را بعد از خدا از استقلال دارم.

هوادار عزیزی که روی سخنم با توست و تا ابد نیز پشتم در فوتبال گرم به توست، متاسفانه امروز که با جبر حاکم بر فوتبال می باید برابر استقلال عزیز به یک رقابت سالم ورزشی بپردازم، با این سئوال مواجه شدم که آیا برابر استقلال بر روی نیمکت قرار خواهم گرفت یا خیر. گرچه تمایل قلبی برای نشستن بر روی نیمکت در این رقابت سالم ورزشی ندارم، اما با توجه به اینکه روح ورزش، سلامت کاری و اخلاقی و پایبند بودن به تعهدات را می طلبد و فلسفه ورزش همانا جوانمردی و پاکدامنی می باشد و با توجه به این که اینجانب نیز در مکتب استقلال رشد کرده و بزرگ شدم و در همین مکتب آموخته هائی دارم که تا پایان عمر نیز بدان پایبند خواهم بود و همین آموخته ها ست که پایبندی به هرگونه تعهد، قول و قرار و قرارداد را در سرلوحه تمام رفتار ها قرار می دهد.

قصد از نوشتن تمامی این مقدمات این بود که می خواستم ضمن تشکر از همه عزیزانی که درتمام این سال های حضورم در استقلال در کسوت هوادار، مدیر باشگاه، مربی، همبازیان عزیزم, پزشکان و تدارکات و هر عزیز دیگری که سهمی در رشد اینجانب در فوتبال و به ویژه در استقلال داشته و همه تاریخ سازان استقلال کسب اجازه کرده و به منظور پایمال نشدن حق و حقوق باشگاه فرهنگی ورزشی نفت، باشگاهی که با اعتماد به اینجانب، فضائی جدید و متفاوت در عرصه مربیگری بنده ایجاد نموده و به همین دلیل تا آخرین روز حضورم در عرصه ورزش مدیون این باشگاه محترم و تمامی پیش کسوتان تاریخ آن خواهم بود و تا مادامی که در خدمت این باشگاه هستم هرگز ادبیات حرفه ای و اخلاقی تمام اعضای محترم باشگاه را فراموش نخواهم کرد، باشگاهی که برای حمایت از جوانان ورزشکار سرمایه گذاری خوبی نموده و در راستای اعتماد به نسل جدید و جوان مربیان نیز پیشگام بوده، مدیریت و هیات امنای محترم این باشگاه و البته بازیکنان جوان و عزیزم، در این مسابقه صرفا ورزشی و البته سالم به تعهداتی که باشگاه نفت داشته پایبند بوده و صرفا در راستای حضور در یک رقابت سالم ورزشی همکاران و بازیکنان جوانم را در این بازی نیز همراهی نموده با این امید که هواداران عزیز استقلال از این حیث بنده را مورد عفو خود قرار دهند.

در خاتمه نیز صادقانه دعای خیر شما هواداران عزیز استقلال را طلب کرده و با ذکر این نکته که شعار "خدا - خانواده - استقلال" در قلب من نقش بسته، بار دیگر از محضر بزرگوارتان برای این انتخاب حرفه ای بر سر این دو راهی طلب رخصت کرده و برای تان سلامتی، تندرستی و دلی شاد را آرزو می کنم.

علیرضا منصوریان

هجدهم شهریور ماه یک هزار و سیصد و نود و سه