آلابا: دوست ندارم با راموس مقایسه شوم

ایلنا: آلابا مدافع اتریشی رئال مادرید در آستانه دیدار با اینتر و طی مصاحبه ای که با Sport Bild داشت، گفت:

قوانین لالیگا اجازه نمی دهد تا شماره ۲۷، پیراهنی که در بایرن مونیخ می پوشیدم را داشته باشم و رئال مادرید از من خواست که پیراهن شماره ۴ را بپوشم. سرخیو راموس یک افسانه مطلق است. عملکرد او در داخل و خارج زمین یک الگو است. اما من آلابا هستم و نمی خواهم با دیگران مقایسه شوم، و می خواهم داستان خودم را اینجا بنویسم.

وی در مودر همکاری مجدد با کارلو آنچلوتی اظهار داشت:

خیلی خوشحالم که دوباره می توانم با آنچلوتی کار کنم. او انسانی صادق است و به عنوان مربی تجربه بسیار زیادی دارد. روز اول، کارلو به زبان آلمانی به من خوشآمد گفت، بنابراین چیزهایی از دوران حضورش در آلمان به خاطر دارد. اما بعد از آن انگلیسی صحبت کردیم.

او در مورد نقش تونی کروس در جا افتادنش در این تیم بیان کرد:

وقتی برای اولین بار همدیگر را در رختکن دیدیم، لبخند زدیم. تونی مخصوصاً در ابتدا، خیلی به من کمک کرده است. او عامل مهمی در روند هماهنگی و جا افتادن من بوده است. همسر او هم کمک فوق العاده ای به پارتنر من کرده است.

آلابا در خصوص انتقادها به خاطر بوسیدن آرم رئال مادرید بیان داشت:

می خواهم این مسئله را شفاف سازی کنم: در آن روز ما با طیف وسیعی از ژست ها عکس گرفتیم. برای من روزی هیجان انگیز و بسیار احساسی بود. خوشحال بودم که بالاخره این انتقال انجام شده بود. می خواستم نشان دهم چقدر خوشحالم که می توانم چالش جدیدی را شروع کنم. نمی خواستم با بوسیدن آرم رئال مادرید کسی را تحریک کنم، مخصوصآ بایرن مونیخ و هوادارانش را؛ من ۱۳ سال شگفت انگیز آنجا داشتم که بسیار مثبت و احساسی بود. آنجا به عنوان انسان و بازیکن رشد کردم و هواداران همیشه حمایتم می کردند که هیچوقت آنها را فراموش نمی کنم. تا ابد به این باشگاه احترام قائلم و دوستش خواهم داشت. هیچ اتفاقی نمی تواند آن را تغییر دهد.

وی در مورد ادعای رومنیگه مبنی بر رد پیشنهاد دستمزد سالانه ۱۹.۵ میلیون یورویی بایرن مونیخ گفت:

همیشه رابطه خوبی با آقای رومنیگه داشته و دارم. وقتی تصمیم به ترک بایرن مونیخ شروع چالشی جدید گرفتم، به او گفتم که به خاطر پیشرفت در زمینه بازی و شخصی این تصمیم را گرفته ام. می خواستم چیز جدیدی را تجربه کنم. در این مورد به آقای رومنیگه اطلاع دادم، او هم درک کرد و بهترین ها را برای من خواست. خیلی خوب خداحافظی کردیم و بعد از بازی آخر همه با هم در آلیانز آرنا بودیم.

نه تنها به خاطر کارنامه ام، بلکه به خاطر زندگی ام قدردان بایرن مونیخ هستم. به عنوان نوجوانی ۱۶ ساله به بایرن آمدم و آنجا به یک مرد تبدیل شدم، و مونیخ به خانه دوم من تبدیل شد. این تصمیم برای من فوق العاده سخت بود. ما از ۱۳ سال حضور در یک باشگاه صحبت می کنیم. اینها خاطرات هستند و دوستی هایی که یک عمر به جا می مانند. عبور از روند خداحافظی برای من زمان بر بود.