بازگشایی تونل قطر - پرسپولیس بعد از ۳۰ سال

ایران ورزشی: از پرسپولیس الان تا ۳۰ سال پیش انگار یک دنیا فاصله است. نه کاری به غیرت و تعصب بازیکنان دارم نه بحث کیفیت و استعدادشان را پیش می‌کشم. تمرکزم در این مطلب روی پولی است که ستاره‌های تیم از باشگاه‌شان می‌گیرند.

واقعیت اینکه ۳۰ سال قبل باشگاهی وجود نداشت. فقط یک تیم فوتبال بود که هر هفته مسابقه می‌داد و کلی آدم را آخر هفته جمع می‌کرد داخل استادیوم و به نوعی روزشان را می‌ساخت ضمن اینکه از آخر آن هفته تا هفته بعد که دوباره بازی کند زمینه کری خواندن با هوادار تیم رقیب را هم فراهم می‌کرد.

امروز و بعد از ۳۰ سال پرسپولیس باز هم خیلی به باشگاه در معنای اصلی لغت شبیه نیست و غیر از این تیم فوتبال نه تشکیلات آکادمی درست و حسابی دارد نه در سایر رشته‌ها فعالیت مستمر. به لحاظ درآمدزایی و اسپانسرینگ هم همه چیز سطحی بین آماتور و نیمه حرفه‌ای گرفته و همچنان هشت باشگاه گرو نه‌اش بوده و خیلی از کارها غیراصولی پیش می‌رود.

با وجود اینها بازیکنان پرسپولیس کم پول نمی‌گیرند. یعنی در مقایسه با سی سال قبل همه چیز عوض شده تا جایی که ستاره‌های آن دوران طلایی با مقایسه شرایط الان و ده سال اخیر با دوران خودشان آهی از ته دل بکشند و یکی که ازشان بپرسد «اگر الان بازی می‌کردید چقدر قرارداد می‌بستید؟» یک رقم نجومی را با خیال راحت و دل قرص تحویل جوانک سؤال کننده بدهند.

با این احوال شرایط امروز ستاره‌های مهم پرسپولیس شباهت زیادی به وضعیت ستاره‌های سی سال قبل تیم پیدا کرده. همان روزگاری که بازیکنان شاخص پرسپولیس برای یک فصل هم که شده به قطر می‌رفتند تا پول خوبی از فوتبال بازی کردن‌شان بگیرند و زندگی‌شان را سر و سامان بدهند چون قبل از آن هیچ چیز از فوتبال نصیب‌شان نشده بود.با شنیدن اخبار و شایعات مربوط به کوچ احتمالی دو ستاره دیگر پرسپولیس به قطر شرایط تیم فعلی تا حدود زیادی شبیه به تیم سی سال قبل شده. همان زمانی که ناصر محمدخانی و درخشان راه رفتن به قطر را برای بقیه ستاره‌های تیم باز کردند و پشت‌بند آنها پنجعلی، پیوس، کرمانی مقام، عاشوری و شیرمحمدی برای یک فصل هم که شده به دوحه رفتند و پول خوبی با خودشان به تهران آوردند که به نوعی پایه زندگی فعلی‌شان را سفت کرده.

حالا صحبت از احتمال پیوستن احمد نوراللهی و محمدحسین کنعانی زادگان دو بازیکن ملی‌پوش پرسپولیس به تیم‌های قطری است و غیر از سایت‌های این کشور خبرنگارانشان هم جداگانه به این مطلب می‌پردازند. کادر فنی پرسپولیس هم از پیشنهادهای کنعانی خبر دارد اما از آفرهای احتمالی احمد نور بی‌خبر است.

در عین حال همه از ضرر و زیان‌های رفتن ترابی و شجاع از پرسپولیس به قطر خبر دارند. البته زیانی که پرسپولیس دید نه خودشان. در این بین ترابی برگشت و شایعه بازگشت شجاع هم شنیده می‌شود. شاید نوراللهی و کنعانی هم یک فصل به قطر بروند، پول خوب بگیرند و بعد مستقیم به همین پرسپولیس برگردند.

هفت ماه قبل شجاع پیش خودش دودوتا چهارتا کرد که بعد از ازدواجش اگر بخواهد یک آپارتمان در مناطق لاکچری تهران بگیرد و مقروض نشود با رقم قرارداد پرسپولیس نمی‌تواند اما با قراردادهای ۷۰۰-۶۰۰ هزار دلاری قطری‌ها و با تفاوت وحشتناک نرخ دلار و ریال این کار شدنی است حتی اگر به قیمت یک سال فحش خوردن از هواداران و ریزش ۵۰۰ هزار تایی فالوورهایش در اینستاگرام باشد.حالا هم احتمالاً احمد نور و کنعانی به این مسأله فکر می‌کنند و پیشنهادهای دلاری ذهن‌شان را قلقلک می‌دهد.

اما با بازگشت ترابی به پرسپولیس تونل دوحه - تهران بین لیگ قطر و پرسپولیس باز شد و احتمال دارد بازگشت شجاع این معبررا عریض‌تر هم بکند. تونلی که سی سال قبل یکی از ستاره‌های آن زمان پرسپولیس در حفر و عریض کردنش نقش داشت. مرتضی کرمانی مقام که از هواداران لقب «به به تو» فوتبال ایران را گرفت و یک سال در الاتحاد (الغرافه) بازی کرد اما برخلاف پیوس، درخشان، شیرمحمدی، محمدخانی و پنجعلی که همه غیر از درآمدشان از مربیگری و مدرسه فوتبال بیزنس دیگری مثل مغازه، ساختمان سازی و... راه انداختند و صاحب خانه و ماشین و ... شدند همین حالا در خانه اجاره‌ای زندگی می‌کند.

کرمان مقدم می‌گوید: «در پرسپولیس که بودیم اصلاً پولی نبود. شاید سالی ۳۰-۲۰ هزار تومان که آن را هواداران به علی پروین می‌دادند و او هم بین ما پخش می‌کرد. الان انصافاً پرسپولیس خوب پول می‌دهد اما بازیکنان هم حق دارند فکر زندگی خودشان باشند و طبیعی است هر کسی به زندگی‌اش فکر کند. دوران ما پولی در کار نبود و فقط به عشق مردم بازی می‌کردیم. آن مقطعی هم که رفتیم قطر فقط به خاطر مشکل مالی بود.»

کرمانی یکی از آنهایی است که پول خوبی گرفت اما آینده‌نگر نبود. اتفاقی که بعید است برای بازیکنان فعلی پرسپولیس بیفتد: «سال اول ۱۳-۱۲ میلیون گرفتم که با آن پول می‌توانستم ۱۳-۱۲ تا آپارتمان در تهران بخرم. اصلا می‌توانستم دو تا خیابان را بخرم چون آن زمان همه چیز ارزان بود اما برخلاف هم دوره‌ای‌هایم که زرنگ بودند و بلد بودند از پولشان چطوری استفاده کنند من نتوانستم و اهمیتی هم ندادم. یک کاری شروع کردیم که به جایی نرسید ضمن اینکه یکی دو تا از رفقا هم پول‌مان را خوردند و اینجوری شد که همه چیز از دستم رفت.»

کرمانی می‌گوید نه مشاور خوبی داشت نه اینکه خودش اهل حساب و کتاب بود کما اینکه همین حالا هم که افسوس می‌خورد ته جمله‌اش می‌گوید بی‌خیال، تنت سلامت: «من که رفتم قطر مدتی بعد همسرم آمد و پسرم هم همان جا به دنیا آمد. من اقامت قطر داشتم اما دیگر نرفتم و سوخت. با توجه به اینکه پسرم آنجا به دنیا آمد می‌توانستم شرایط خوبی داشته باشم اما نماندم.»

اما موضوع عجیب درباره کرمانی و ستاره‌های آن زمان پرسپولیس این بود که بلافاصله بعد از رفتن به قطر دوباره به پرسپولیس برمی‌گشتند. مسأله‌ای که در مورد ترابی و امیری (این یکی به ترکیه رفت) اتفاق افتاد اما معلوم نیست در مورد شجاع هم مصداق پیدا کند یا اگر کنعانی و نوراللهی به قطر رفتند مستقیم برگردند به تیمی که در آنجا معروف شدند: «وقتی می‌خواستم برگردم از بهمن پیشنهاد ده میلیونی داشتم به علاوه یک خودرو اوپل اما نرفتم چون کسی که خونش قرمز باشد انتخابی جز پرسپولیس ندارد ضمن اینکه در قطر پول خوبی هم گرفته بودم و دستم باز بود. البته در ۳۱ سالگی همان سالی که تیم با استانکو قهرمان شد از یک تیم اصفهانی و یک تیم دیگر پیشنهاد داشتم که نرفتم چون فکر می‌کردم در پرسپولیس می‌مانم اما هیچ جا نرفتم و همان سال فوتبالم تمام شد.»

۳۰ سال قبل کوچ مقطعی ستاره‌های مهم پرسپولیس به قطر قهرمانی دوم جام در جام را از پرسپولیس گرفت و سال قبل رفتن ترابی و شجاع باز هم به قطر کاری کرد تا تیم در یک قدمی جام قهرمانی قاره از رسیدن به آن باز بماند. حالا همه نگرانند که دوباره این سناریو تکرار شود و حتی اگر تونل پرسپولیس - قطر باز شده و این رفتن‌ها بازگشتی هم در کار داشته باشد بیم آن می‌رود که جدایی حتی مقطعی ستاره‌های مهم تیم لطمات بزرگی به پرسپولیس بزند. مثلاً اینکه رویای قهرمانی آسیا را دوباره نقش بر آب کند؛ از این مهم‌تر هم مگر داریم؟