گریه‌ای که بند نمی‌آمد؛ گفتگو با یحیی
یحیی گل‌محمدی می‌گوید هنوز هم خاطرات تلخ بازی با ایرلند و بحرین در مقدماتی و پلی آف جام جهانی ۲۰۰۲ از ذهنش پاک نشده است.
ورزش سه: یحیی گل‌محمدی می‌گوید هنوز هم خاطرات تلخ بازی با ایرلند و بحرین در مقدماتی و پلی آف جام جهانی ۲۰۰۲ از ذهنش پاک نشده است.
بی‌شک یکی از تلخ‌ترین بازی‌های تاریخ فوتبال ایران در ورزشگاه آزادی رقم خورد؛ جایی که شاگردان میروسلاو بلاژویج که پس از کسب عنوان سومی جهان به ایران آمده بود تا با نسل طلایی ایران معجره‌ای مشابه را اینبار در جام جهانی ۲۰۰۲ تکرار کند، با گل دیرهنگام یحیی گل‌محمدی مقابل ایرلند و ستارگان آن سال‌هایش به برتری رسید ولی این گل برای جبران شکست ۲ بر صفر در دوبلین کافی نبود، تا تیم ملی ایران که یکی از شایسته‌ترین تیم‌های آسیایی در شروع قرن ۲۱ بود، حضور در جام جهانی ۲۰۰۲ کره جنوبی و ژاپن را از دست بدهد.
یحیی گل‌محمدی مربی موفق این روزهای پرسپولیس، در آن سال ها هم توانسته بود پس از یک وقفه، به واسطه حضور بلاژویچ به ترکیب اصلی تیم ملی راه پیدا کند. حرف‌ها یا به نوعی درد ول‌هایمان را گل‌محمدی با این سوال شروع شد که آیا این تلخ ترین پیروزی و از سوی دیگر دردناک‌ترین شکست شما بوده یا خیر که او در واکنش به این سوال گفت:« درست است. بازی برگشت با ایرلند قطعا تلخ ترین پیروزی تاریخ تیم ملی ایران است و برای من هم همینطور است. بدون شک آن پیروزی خیلی دردناک بود. کنار آمدن با این بازی خیلی سخت بود. تیم ایرلند هم خیلی تیم خوبی بود و فکر می کنم نزدیک به ۴۰ بازی نباخته بود. برد این بازی ارزشمند بود ولی نتیجه ای که می‌خواستیم را نگرفتیم.»
بخش بعدی حرف هایش گل‌محمدی در رابطه با دوری از تیم ملی بود که با حضور بلاژویچ به پایان رسید. او در این مورد توضیح داد:« من دوران سختی را وقتی از پرسپولیس جدا شدم و به فولادخوزستان رفتم، تجربه کردم. روزهای سختی را در فولاد پشت سر گذاشتم و تمرینات دشواری را سپری کردیم. جا دارد از آقای بگوویچ تشکر کنم که کمک زیادی به من در آن دوران کردند و توانستم خودم را دوباره به فوتبال ایران ثابت کنم. در تیم ملی هم آقای بلاژویچ و آقای برانکو به من اعتماد کردند و علیرغم اینکه یکی دو بار مصدوم شدم، اعتمادشان به من را از دست ندادند. خدا را شکر بعد از جدایی از پرسپولیس دوران خوبی داشتم. وقفه ای در دعوت شدن من به تیم ملی وجود داشت؛ من ۳۱ سالم بود و حدود ۱۴ بازی تیم ملی داشتم ولی بعد از ۳۱ سالگی بازی های ملی من به ۷۵ رسید. دوران خوبی برای من بود، چون در تیم ملی بودم.»
یحیی بار دیگر به ناکامی تیم ملی در راهیابی به جام جهانی ۲۰۰۲ اشاره کرد و افزود:« در آن سال ما واقعا سال خوبی داشتیم و حقمان بود به جام جهانی برویم. حیف شد و هنوز هم که هنوز است حسرت آن روزها را می خورم. در آن مقطع هواداران خیلی دوست داشتند این تیم به جام جهانی برود.»
سرمربی فعلی پرسپولیس در ادامه به نکته دیگری اشاره کرد و گفت:« من مطمئنم اگر این تیم به جام جهانی ۲۰۰۲ می رفت، می توانست از گروهش صعود کند. واقعا نسل خیلی خوبی بود. نسل پرتلاش؛ تکنیکی؛ فوتبالی و اخلاقی.»
او در مورد صحنه تک گل ایران در مقابل ایرلند بیان کرد:« یکی از مدافعان آنها مامور یارگیری با من بود و خیلی سفت و سخت هم این کار را انجام می داد. من اول به تیرک یک آمدم ولی برگشتم و او را جا گذاشتم. سانتر مهدی هم خیلی خوب بود و درست روی پیشانی ام نشست. آن صحنه را هیچ وقت فراموش نمیکنم؛ بعد از زدن گل احساس کردم که دیگر فرصتی نیست و فقط چند ثانیه باقی مانده بود. شاید اگر 5 دقیقه هم زودتر گل می زدیم، می توانستیم گل مساوی را هم بزنیم. در مجموع خاطرات شیرین و تلخی داشتیم. هنوزم حسرت نرفتن به جام جهانی را داریم ولی 4 سال بعد با قدرت به جام جهانی رفتیم و نشان دادیم که چه تیم خوبی هستیم.»
یحیی سپس به اتفاقات دیدارهای مقدماتی جام جهانی 2002 و به خصوص دیدار برابر بحرین که همگی برعلیه ایران بودند اشاره کرد و افزود:« اتفاقاتی که افتاد، همه برعلیه ما بود. از بازی رفت و برگشت با بحرین تا بقیه بازی ها. بازی رفت که با بحرین صفر صفر شدیم، بحرینی ها خیلی خودشان را زمین می زدند. یک صحنه در آن بازی من از دفاع پا به توپ شدم و با علی دایی یک دو کردم ولی داور آفساید گرفت، در صورتی که اصلا آفساید نبود. آن گل اگر قبول می شد، اصلا به بازی ایرلند نمی رسیم. واقعا حیف شد؛ آن صحنه خیلی تاثیرگذار بود در نرفتن ما به جام جهانی. داوران آن دوران خیلی ضعیف بودند و اگر آن بازی را می بردیم، به صورت مستقیم به جام جهانی صعود می کردیم.»
سرمربی پرسپولیس در مورد بازی برگشت با بحرین توضیح داد:« من و مهرداد میناوند در آن بازی مصدوم بودیم. تصمیم بدی گرفته شد و زود به بحرین رفتیم و تمرکز خوبی نداشتیم. بعد از آن بازی هم برگشتیم و با امارات بازی کردیم و بردیم.»
بخش پایانی صحبت های یحیی گل‌محمدی در رابطه با هوادارانی بود که روز بازی برگشت با ایرلند در ورزشگاه حضور داشتند و تقریبا از دقیقه 70 دست از حمایت تیم کشیدند. او در این مورد بیان کرد:« خب هواداران خیلی ایمان داشتند که این تیم به جام جهانی می رود و همه منتظر جشن صعود بودیم. همه مشتاق به دیدن این تیم در جام جهانی بودند. در بازی برگشت با ایرلند هم باورشان نمی شد، این تیم به جام جهانی صعود نکرده و تحملشان را از دست دادند. حق هم داشتند. آن دوره خیلی حیف شد و خیلی حسرت خوردیم که چرا این تیم به جام جهانی صعود نکرد؛ واقعا حقمان بود.»
نظر کاربران
از اون پناتی چیپ هم چیزی میگفتین
این مو مصنوعی فیلمشه .
یحیی گل محمدی .موی خودش ..از اون پییزا فروش .منصوریان چه خبر ..که ماه اسمون خجالت میکشه ..شب میره بیرون ..غیر از حجازی خدابیامرز ادم درست .حسابی داشتین ..اون از پورحیدری که بازیکنان کیسه حتی تو مراسمش شرکت نکردن ..نمک نشناسها