قهرمانی تراکتور با شلوغ‌ترین «ساکت» دنیا!
کسانی که با اطمینان می‌گفتند تصمیم گرفته شده که استقلال قهرمان شود کجا هستند؟ یحیی گل‌محمدی و آقای زنوزی هنوز هم با همان ایمان این حرف‌ها را می‌زنند؟
عصرایران: استقلال تهران جام حذفی را از دست داد. یک شکست دلسردکننده در آخرین روز از فصل فوتبالی ایران. در عصر یک روز شهریوری در ورزشگاه نه چندان خالی امام رضای مشهد، فقط یک نیمه کافی بود تا فرهاد مجیدی تسلیم شود.
وقتی تراکتور با سه گل محمد خانزاده، اشکان دژاگه و اکبر ایمانی از استقلال پیش افتاد، پرویز مظلومی مربی و بازیکن اسبق استقلال که در استودیو فوتبال برتر حضور داشت به شدت از کادر فنی استقلال و مدیریت این تیم گله کرد. او که تیمش در دیداری عجیب در ده دقیقه مقابل تیم ده نفره پرسپولیس گل خورد حالا یکی از منتقدین فرهاد مجیدی است.
آنها در حالیکه چند روز پیش‌تر در یک بازی حساس در ۱۲۰ دقیقه پرسپولیس را شکست دادند و خسته‌تر بودند اما با اشتیاق بیشتری حمله می‌کردند، چیزی که انتظار می‌رفت. این تیم اما انگار بخشی از تمرکزش را در جدال فرساینده و بیهوده مجیدی-سعادتمند هدر داده بودند و آنچنان گیج بازی می‌کرد که غافلگیر شد. گرچه عملکرد سیدحسین حسینی روی هر سه گلی که دریافت کردند آنقدر ناشیانه بود که احتمالاً مدیران استقلال باید به فکر یک جایگزین برای او باشند.
نیمه دوم با حملات پرتعداد استقلال یک سویه بود، مهدی قائدی گل زد، ساکت الهامی سرمربی نه چندان ساکت تراکتور به داور حمله کرد، کارت قرمز گرفت و روی سکوها رفت، ارسلان مطهری به تیر زد و بعد به تور. تراکتور ۳-۲ استقلال.
عملکرد تراکتور در تمام نیمه دوم با اعتراض، دراز کشیدن روی زمین، زیر توپ زدن و البته بازی عجیب و بد مسعود شجاعی و تعویض عجیب‌تر اشکان دژاگه همراه بود. ساکت الهامی تقریباً تمام تلاشش را برای ناکامی کرد اما استقلال هم جز سانترهای وریا غفوری انگار جان و تاکتیک دیگری نداشت تا قرمزهای آذربایجان فاتح جام شوند.
صحنه‌های پایانی این بازی را می‌شود هزار بار دید و از آن نکته‌ها نوشت. اشکان دژاگه با چهره‌ای که خشم، بهت و جنون از آن می‌بارید، قدم زدن‌های شجاعی و دریبل‌های کشویی که سالهاست به نتیجه نمی‌رسد، اعتراض آزادی‌فر به تعویض و قهرش، مشت‌های ساکت الهامی که با اعتراض‌های بیهوده اخراج شد و تیمش را تا مرز فروپاشی برد، تنهایی فرهاد مجیدی کنار خط، تقلای ارسلان مطهری و ...
تراکتور قهرمان شد. تیمی که از این سالها در چهارگوشه دنیا بازیکن و مربی خرید به یک افتخار ارزشمند با یک مربی و بازیکنان ایرانی دست یافت. ساکت الهامی برای ایستادن روی این سکو فشار زیادی را متحمل شد و شاید یکی از دلایل خشم و عصبانیت او همین باشد. این جام خستگی چند فصل را از تن آنها در می‌آورد. هواداران وفادار تراختور حق دارند که این موفقیت را جشن بگیرند.
اما کسانی که با اطمینان می‌گفتند تصمیم گرفته شده که استقلال قهرمان شود کجا هستند؟ یحیی گل‌محمدی و آقای زنوزی هنوز هم با همان ایمان این حرف‌ها را می‌زنند؟ تراکتور سه گل زد که گل دوم آنها اتفاقاً با یک تصمیم سختگیرانه می‌شد آن را خطا اعلام کرد. آیا همان باندی که عده‌ای معتقد بودند برای قهرمانی استقلال متحد شده‌اند در مشهد نظرشان عوض شد و گفتند کمک کنیم تراکتور قهرمان شود؟ وقت نیست از این کودکی‌ها دست بکشیم؟
استقلال شکست خورد تا آنها جامی که گمان می‌کردند کف دستشان است را از دست بدهند. ادامه ناکامی‌های سلسله‌وار این تیم در سال‌های اخیر. آیا هنوز هم معتقدند که وزیر ورزش نخواست این تیم موفق شود؟
کسانی می‌گویند این شکست دست سعادتمند را بالا برد تا با خیال راحت فرهاد مجیدی را برکنار کند و فرهاد مجیدی که گفته بود هر نتیجه‌ای بگیرد از این تیم جدا می‌شود هم احتمالاً پی زندگی‌اش می‌رود. اما حال هواداران این تیم چطور است؟ آنها کجا بروند؟ حق ندارند از این آشفتگی گله‌مند باشند وقتی بزرگان تیم که باید به تیم آرامش بدهند چرا باید اینطور کودکانه به جان هم بیفتند و باعث شوند یک جام به این سادگی از دست بروند؟ این تنش بیهوده نشان نداد که گاهی عیب درون تیم خودی است نه بیرون؟
احسان محمدی
ارسال نظر