آیینه عبرت؛ سرگذشت درخت ۸ میلیون یورویی

خبرورزشی: ویدئویی از متلک علی کریمی به فدراسیون فوتبال در فضای مجازی هست. روزی که جادوگر برای تمرین و بازی با تیم رسانه ورزش رفت و با عادل فردوسی‌پور هم دیدار داشت. آن روز کریمی حین عبور از محوطه درختکاری کمپ، یاد درختی کرد که ویلموتس آن را کاشت. با کنایه گفت: «درختی که ۸ میلیون یورو برای ایران آب خورد!» این جمله و کنایه ۳ وجهی بود.

اول- کریمی یادآوری کرد که خودش اولین منتقد تاج و همراهانش بوده و بر خلاف بقیه زمان مسندنشینی او حرفش را زده.

دوم- جادوگر اطمینان دارد که ما در فیفا بازنده‌ایم و ویلموتس ۶ میلیون یورو باقی مانده را هم می‌گیرد.

سوم- این پول را «ایران» باید بدهد نه مهدی تاج. اما آن داستان یک تکه گمشده یا مغفول مانده هم داشت. اینکه خبری آمد - مدت‌ها قبل - که آن درخت را از جایش درآورده‌اند! اما کی؟

با دستور آقایان بوده که یادمان برود و فراموش کنیم تا اثری از آثار این فاجعه نماند. این تفکری است که می‌گوید آثار و نشانه‌ها را از جلوی چشم مردم دور کن تا فراموش کنند و یادشان برود هر آنچه را می‌خواهی و در نظر داری. این تفکر البته برای قرن قبل بود و نه عصر رسانه که هر کس قادر به انتشار هر چیزی هست تا همه ببینند.

اینکه این تفکر هنوز طرفدار دارد و اجرایی می‌شود، جای سؤال است و طنز قضیه نیز در کسی است که درخت را درآورد، شاگرد باغبانی که هر از چندی می‌آید و در تمام باغ‌ها و گلخانه‌ها کارش را می‌کند.

درختی که در آن مراسم رنگین- با هزینه چند ده‌میلیونی- کاشته شد و فیلم و عکسش را همه پخش کردند (انگار که فتح‌الفتوح شده) در خلوت یک سر ظهری یا دم عصری یک جوان آن را از جا کند....

ولی آیا خاطره فاجعه را هم می‌شود به همین سادگی از جاد درآورد؟ تا مردم و تاریخ فراموش کنند؟