چرا سریالهای ایرانی را ضعیف میدانیم؟!
سوال اینجاست که چرا یک سریال انگلیسی، آمریکایی و یا آلمانی قادر است که به پدیدهای همه گیر و جهانی تبدیل شود، اما در کشورهای آسیایی و کشور ما هیچ گاه این اتفاق روی نمیدهد و حتی در مقیاس کشور خوئدمان هم به آن شکل همه گیر و تاثیر گذار نمیشود.
برترین ها - صدف پیکامی: آیا شما هم همین عقیده را دارید؟! شما هم حتما بارها و بارها در محافل مختلف بحث سریالها را شنیده اید. سریالهای موفقی که هر ساله در جهان ساخته میشوند و فارغ از جهان بینی و مسائل پیچیدهی فکر پشت آن، مخاطبان بسیاری را درگیر خود میکند و حتی قادر است در زندگی آنها نیز تاثیر داشته باشد.
اما سوال اینجاست که چرا یک سریال انگلیسی، آمریکایی و یا آلمانی قادر است که به پدیدهای همه گیر و جهانی تبدیل شود، اما در کشورهای آسیایی و کشور ما هیچ گاه این اتفاق روی نمیدهد و حتی در مقیاس کشور خوئدمان هم به آن شکل همه گیر و تاثیر گذار نمیشود.
مطمئنا عوامل بسیاری در این جریان تاثیر گذارند که در این مطلب نمیتوانیم به همه یآنها بپردازیم. این عوامل عواملی سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و. است که بحث در هر حوزه از آنها مفصل است. اما فارغ از تمام این مسائل که بسیار مهم هم هستند، عوامل دیگری نیز وجود دارند که به هر چه ضعیفتر شدن سریالهای ایرانی کمک میکنند.
تقوایی و دایی جان ناپلئون اش
از ابتدای حضور رسانه در ایران تاکنون سریالهای بی شماری پخش شده و هر کدام بازخورد متفاوتی داشته اند. تا پیش از انقلاب اغلب مردم مانند امروز بیشتر مایل به دیدن و یا گوش کردن سریالهای خارجی داشته اند. اما ساخت سریال هایی، چون دایی جان ناپلئون به کارگردانی ناصر تقوایی، فصل جدیدی را در سریال سازی آغاز کرد. این سریال که از محبوبترین سریالهای تاریخ رسانه در ایران است، آغاز گر موج نویی در سریال سازی بود که پس از انقلاب نیز ادامه پیدا کرد.
در دهههای اول انقلاب نیز شاهد سریالهایی نه در سطح بین الملل، اما قابل قبول بوده ایم. در این میان میتوان از فیلمسازانی، چون علی حاتمی و محمد علی نجفی نام برد. اما با گذشت زمان و گستردهتر شدن رسانه، کیفیت سریالهای ایرانی نه تنها بالاتر نرفت بلکه روزبه روز شاهد ضعیفتر شدن آن نیز هستیم. یک نکتهای که باعث میشود در همان ابتدای امر سریال شکست بخورد، نبود سریال ساز حرفهای است. در ایران برخلاف کشورهای دیگر، کارگردانهای سریال ساز به تعداد انگشتان یک دست هم نمیرسند.
طلوع فتحی
در دو دههی اخیر بعد از نسل علی حاتمی و محمد علی نجفی، تنها یک سریال ساز را میتوانیم به قطعیت نام ببریم که آن هم حسن فتحی است. او با ساخت چندین سریال در تلویزیون، مهارت خود را در ساختن سریال نشان داد. سریالهای حسن فتحی به لحاظ داشتن مخاطب زیاد، بسیار موفق بود. طبیعی است که وقتی مخاطبان از یک اثر هنری چه فیلم باشد چه سریال و یا تئاتر استقبال میکنند، سازندهی اثر ترغیب میشود به ادامه دادن همان اثر و یا از تجربه اش در ساخت آن اثر برای اثر بعدی استفده میکند. اما انگار این اتفاق طبیعی در ایران خیلی شایع نیست. در اغلب موارد آثاری که ادامه دار میشوند، از اوج خود فاصله گرفته و در نهایت به جای راضی کردن مخاطب او را ناراضی میکنند.
همانطور که گفته شد دلایل بسیاری در این زمینه وجود دارد که دلایل فرهنگی و حتی مذهبی و عقیدتی در آن بسیار مهم هستند. وقتی یک سریال در عرصهی بین الملل میتواند بدرخشد و مخاطبان بی شماری را جذب نماید نیز دلایل بسیاری دارد.
سازندگان سریالی مانند بازی تاج و تخت و یا حتی کبری ۱۱ هیچ گاه با محدودیتهایی که فیلم سازان و سریال سازان ما با آنها روبرو هستند را ندارند. آنها با در اختیار داشتن سرمایههای بزرگ و آزادی عمل بیشتر حتما دست بازتری در ساخت آثار خود دارند. البته در داستان پردازی و شخصیت سازیهای آنها نیز سیاستهایی اعمال میشود که این نیز غیر قابل انکار نیست. اما زمانی که مخاطب سریالهای موفق، در حال تماشای یکی از این سریالها است، به راحتی میتواند با هر یک از شخصیتهای داستان چنان نزدیک شود که حدس بزند که او در یک موقعیت از زندگی واقعی چه عکسالعملی میتواند نشان دهد.
اهمیت شخصیت پردازی
در واقع شخصیت پردازی در سریالهای موفقی، چون سریال (friends) دوستان، چنان وارد جزئئیات روانی و خصوصی شخصیت میشود که مخاطب میتواند او را در خصوصیترین مواقع زندگی اش تصور کند. شاید این به ظاهر نکتهی مهمی نباشد، اما در واقع، شخصیت پردازیهای عمیق و چند بعدی یکی از دلایل موفق بودن سریالهای مشهور و محبوب است. سریال سازهای موفق در دنیا به گونهای عمیق وارد ژرفنای یک انسان میشوند که این انسان در یک سریال تخیلی و یا تاریخی که متعلق به قرون وسطی است میتواند برای مخاطب خود در آن سر دنیا به اندازهی اعضای خانواده اش ملموس و نزدیک باشد. این گونه شخصیت پردازی و البته موقعیت سازی در سریالهای ایرانی معمولا اتفاق نمیافتد.
در بهترین حالت، سریال ساز موفق میشود که برای مدت محدودی مخاطبان خود را همراه با اثر نگه دارد. مخاطب سریالهای ایرانی به ندرت پیش میآید که بتواند با یکی از شخصیتهای سریال به گونهای زندگی کند. در سالهای اخیر و با به عرصه آمدن شبکه نمایش خانگی، اوضاع سریال سازی به ورطهی عجیب تری نیز افتاده است. در این سالهای فعالیت شبکهی نمایش خانگی با سریالهای زیادی مواجه شده ایم که به شکلی نا منظم منتشر شده و در میان راه متوفق شده اند.
بی اعتمادی مخاطب
این اتفاق، اعتماد مخاطبان را به این رسانه کم کرده بود تا اینکه سریال شهرزاد ساختهی حسن فتحی منتشر شد. این سریال علی رغم تمام نقاط قوت و ضعف خود، به صورت منظم منتشر شد و یکی از عوامل موفقیتش نیز همین نظم انتشار آن بود. پس از شهرزاد با موج جدیدی از سریالها روبرو شدیم. گویی با موفقیت شهرزاد بسیاری فیلمسازان به این نتیجه رسیدند که موفقیت مالی در گرو سریال سازی در شبکه نمایش خانگی است. البته این نکته که سالها است صدا و سیما در خود را بر روی بسیاری از فعالان سینمایی و در کل هنرهای نمایشی بسته است نیز در این زمینه تاثیر گذار بوده است.
به هر ترتیب اکنون شاهد وفور سریال در شبکهی نمایش خانگی هستیم که هیچ کدام را نمیتوانیم آثاری قابل تامل و یا حتی عامه پسند بداینم. سریال هایی، چون ممنوعه، رقص روی شیشه و نهنگ آبی با اینکه تمام یعی خود را کرده اند که حداقل از سوی مخاطبان عام مورد استقبال قرار بگیرند، باز هم موفق نبوده اند. شاید لازم است اکنون به این نتیجه برسیم که دیگر تنها ستارههای سینما را وارد سریال کردن و فضایی امروزی و لوکس را نشان دادن برای عموم جامعه کافی نیست.
دنیای سریال پیش روی مخاطب ایرانی
با بودن شبکهای جهانی، چون اینترنت و قابل دسترس بودن سریالهای بی شماری در عرصهی بین الملل که حداقل استانداردها در آنها رعایت شده است، مخاطب ایرانی نیز ترجیح میدهد که حتی برای سرگرم شدن، اثری ساخته شده با سلیقهی بیشتر را تماشا کند. در آخر باید گفت که راه حل این موضوع عامل خیلی عجیب و پیچیدهای نیست. حال که سریال سازان ما با محدودیتهایی مواجه هستند، حداقل بهتر است با خلاقیت و نوآوری در داستان پردازی، کاراکترسازی و خلق موقعیتهای جدید و در نهایت ساختار درست داستانی و روایی، آثار خود را از ورطهی شکست نجات دهند.
شاید اگر سازندگان سریال پیش از تولید و در مرحلهی پیش تولید از جامعه شناسان، روانشانسان و نویسندگان اهل فکر مشورت بگیرندشاید دیگر شاهد اینگونه آثار غیر واقعی و باسمهای که اکنون وجو دارند نباشیم.
نظر کاربران
این متن را یک دور بخوانید و اصلاح کنید غلط های نگارشی زیادی در آن وجود دارد.
این تحلیل کاملا سطحی بود . اتفاقا محدودیت باعث میشه که خلاقیت بالا بره . البته اگه تهیه کننده ها و کارگردان بویی از خلاقیت برده باشن . موضوع سریالها شده مواد مخدر ، خیانت ، کلاه برداری ، و چندین معضل نفرت انگیز اجتماعی . مثلا سریال شهرزاد چه نقطه قوتی داشت ؟ یه داستان من درآوردی که به زور جا دادنش توی دهه ۲۰ و ۳۰ شمسی . فقط لوکیشن شبیه اون دوران بود و نه دیالوگ ها . تمام دیالوگ ها به فارسی امروزی بود . داستان هجو و بی محتوا که هیچ حسی رو در آدم ایجاد نمیکرد . بقیه کارها هم همینطور . فقط دکانی باز شد و سفره پهن شد تا عده ای پولی به جیب بزنن و برن . همین .
پاسخ ها
محدودیت باعث خلاقیت نمیشه اون نیازِ که باعث خلاقیت میشه.شما تا نیاز به چیزی حس نکنی دست به خلاقیت نمیزنی
چون بیشتر وقتشونو تو بیمارستان میگزرونن
واي به خدا سريالامون خيلي داغونه اين سريال كانال سه كه براي ماه رمضون گذشتن مثلا
ديالوگاش اصلا كتابيه هيچكس تو زندگي عادي انقدر لوطي وار حرف نميزنه
واي به خدا سريالامون خيلي داغونه اين سريال كانال سه كه براي ماه رمضون گذشتن مثلا
ديالوگاش اصلا كتابيه هيچكس تو زندگي عادي انقدر لوطي وار حرف نميزنه
تا وقتی فیلمای با کیفیت خارجی به صورت رایگان تو اینترنته کی میاد ده تومن برای هر قسمت یه سریالی که داستان و بازیگری ضعیف داره پول بده؟
خفن ترین سریال ایرانی مثلا شهرزاد بود که اونم بازیکرهای معروف و طراحی لباسشون سایر ضعف های سریال رو پوشونده بود . آدم بدا همش پیشرفت میکردن آدم خوبا بسیار بی عرضه بودن و همش تو مخمصه میوفتادن . بعد تهش چیشد؟هیچی! و مردم ما عاشق این سریال شدن!
پاسخ ها
تازه بنظرمچنین عشق و عشق بازی و فرار دختر پسر و ...اصلااااا توی دوره ۲۰ _۳۰شمسی چیز رایجی نبوده یا اینکه دختر پسری ک هیچ نسبتی باهم ندارن وردارن برن کافه
همی الانشم دختر پسرا ب زور میرن چه برسه به اونموقع
بنظرم یا داستان با موقعیت امروزی و پوششی قدیمی بود
خفن ترین سریال ایرانی مثلا شهرزاد بود که اونم بازیکرهای معروف و طراحی لباسشون سایر ضعف های سریال رو پوشونده بود . آدم بدا همش پیشرفت میکردن آدم خوبا بسیار بی عرضه بودن و همش تو مخمصه میوفتادن . بعد تهش چیشد؟هیچی! و مردم ما عاشق این سریال شدن!
خفن ترین سریال ایرانی مثلا شهرزاد بود که اونم بازیکرهای معروف و طراحی لباسشون سایر ضعف های سریال رو پوشونده بود . آدم بدا همش پیشرفت میکردن آدم خوبا بسیار بی عرضه بودن و همش تو مخمصه میوفتادن . بعد تهش چیشد؟هیچی! و مردم ما عاشق این سریال شدن!
خفن ترین سریال ایرانی مثلا شهرزاد بود که اونم بازیکرهای معروف و طراحی لباسشون سایر ضعف های سریال رو پوشونده بود . آدم بدا همش پیشرفت میکردن آدم خوبا بسیار بی عرضه بودن و همش تو مخمصه میوفتادن . بعد تهش چیشد؟هیچی! و مردم ما عاشق این سریال شدن!
خفن ترین سریال ایرانی مثلا شهرزاد بود که اونم بازیکرهای معروف و طراحی لباسشون سایر ضعف های سریال رو پوشونده بود . آدم بدا همش پیشرفت میکردن آدم خوبا بسیار بی عرضه بودن و همش تو مخمصه میوفتادن . بعد تهش چیشد؟هیچی! و مردم ما عاشق این سریال شدن!
خفن ترین سریال ایرانی مثلا شهرزاد بود که اونم بازیکرهای معروف و طراحی لباسشون سایر ضعف های سریال رو پوشونده بود . آدم بدا همش پیشرفت میکردن آدم خوبا بسیار بی عرضه بودن و همش تو مخمصه میوفتادن . بعد تهش چیشد؟هیچی! و مردم ما عاشق این سریال شدن!
خفن ترین سریال ایرانی مثلا شهرزاد بود که اونم بازیکرهای معروف و طراحی لباسشون سایر ضعف های سریال رو پوشونده بود . آدم بدا همش پیشرفت میکردن آدم خوبا بسیار بی عرضه بودن و همش تو مخمصه میوفتادن . بعد تهش چیشد؟هیچی! و مردم ما عاشق این سریال شدن!
خفن ترین سریال ایرانی مثلا شهرزاد بود که اونم بازیکرهای معروف و طراحی لباسشون سایر ضعف های سریال رو پوشونده بود . آدم بدا همش پیشرفت میکردن آدم خوبا بسیار بی عرضه بودن و همش تو مخمصه میوفتادن . بعد تهش چیشد؟هیچی! و مردم ما عاشق این سریال شدن!
خفن ترین سریال ایرانی مثلا شهرزاد بود که اونم بازیکرهای معروف و طراحی لباسشون سایر ضعف های سریال رو پوشونده بود . آدم بدا همش پیشرفت میکردن آدم خوبا بسیار بی عرضه بودن و همش تو مخمصه میوفتادن . بعد تهش چیشد؟هیچی! و مردم ما عاشق این سریال شدن!
چون مزخرفن
ذائقه مردم ایران فرق میکنه در ایران فقط فیلم های طنز مبتذل یا عاشقانه فروش میکنن
مثلا اگر بهترین سریال دنیا یعنی بریکینگ بد در ایران ساخته میشد فروش آن از سریال عاشقانه هم کمتر میشد
پاسخ ها
مردم ایران خودشون وحشی هستن لیاقت فیلمایی مثل برکینگ بدو دارن که سریع الگو برداری کنن؟سر سریال جومونگ یارو خودشو با سوسانو کشت!
فقط سریال های کره ایی خیلی عالی ان
پاسخ ها
یه مشت منگل با دیالوگای تکراری زن و مردشونم معلوم نیس
چون واقعا ضعیفن حالا باز فیلم سینمایی ها بهترن ولی اکثره سریالاش چرتن چرت
خیلی از این سریالای نمایش خانگی واقعا آبکی و بی محتوا هستن
چون واقعا آبکی ان.(نه همه)
چون ضعیفن
پاسخ واضحه چون مزخرفن.
علت:
موازی کاری صدا و سیما با سایر ارگانها ها
نداشتن آزادی بیان
پوشش دور از واقعیت بانوان
پاسخ ها
حالا مثلا پوشش بانوان واقعی بشه،چه تاثیری تو فیلم میزاره ،داستانهای آبکی و یه خطی و بدون خلاقیت یهو تبدیل میشن به شاهکار ؟
نه
ولی حداقل فیلم ها قابل باورتر میشن
متاسفانه اکثرا کسایی که سریال میسازن فقط به دنبال جمع کردن یه اکیپ روی فیلم نامه ضعیف و چندتا بازیگر و شروع کار هستن و اصلا درک درستی از سریال ساختن و فیلم ساختن ندارن اصلا از شخصیت سازی چیزی نمیدونن اینکه یه نفر کار ضعیف میده باز میره سر یه کار دیگه که اونم ضعیفه اصرار به چرت و پرت به خورد مردم دادن به هر قیمتی و بابت اون دستمزد میگیرن بنظرم سریال دیده نشه اصن نباید پول آنچنان پرداخت بشه اینجور آدمای قوی میان رو کار که بلدن چیکار بکنن اکثرا سریالا شده محور دختر پسر این زنگ میزنه به اون جلوی خونوادش بایسته و باز تکرار و تکرار بارها بارها ساخته شده و باز ساخته میشه دیگه جوریه اگه اسم سریال رو نزنن زیرش تو جابجا میگیری با سریالای دیگه از بس سطحی و بی مایس
این یک بهانه هست که ما با محدودیت روبه رو هستیم همیشه انسان در محدودیت توانایی گرفتن نتیجه بهتری رو داره چون دایره دید محدود میشه و بعدم اینکه ما یه کشور اسلامی هستیم چجوری میخوان با یه کشور با دین متفاوت رقابت کنند؛ وقتی مصاحبه های فیلم دهه فجر رو مبینی اولین چیزی که جلب توجه میکنه نا کارامدی نصف بیشتر کارگردانان و گزارشگر های هنری به چشم میخوره وقتی یه سوال از کارگردان و بازیگر پرسیده میشه با جدیت هرچه تمام جواب سوال رو به طور غیر منطقی داده میشه مهم نیست جواب درست یا اشتباه فقط باید جواب داده بشه بعد هم بدون هیچ بحثی همون جواب اشتباه چاپ میشه و ظبط میشه و به خورد مردم میره مهم نیست که کارگردان آدم بی سوادی هست یا اون گزارشگر فقط مهم انجام دادن کار و تمام شدن اون زمان و جلسه هست ، وقتی یه فیلم هالیودی ساخته میشه هیچ وقت مخاطب و روزنامه نگار خنگ فرض نمی کنند شاید من اون دید هنری که کارگردان فلان فیلم داره رو نداشته باشم پس یعنی آدم نیستم یا بی سوادم . فیلم های هالیودی معمولا طوری ساخته میشه که از نوجوان تا دوره میانسال رو جذب کنه نه فقط ۵۰۰ نفر که سلیقه عجیب دارند بعدم انتقاد رو قبول می کنند وگرنه چه دلیلی داره بازیگری یا کارگردانی رو انتخاب کنی وقتی نمیتونی بفهمی چیزی که ساختی مردم دوست ندارند . مردم مجبور نیستن وقتی یه کارگردان و بازیگر میخوان مشهور باشن اونا رو با شرایط ضعیف قبول کنند باید دنبال آدم با لیاقت باشیم حتی اگه اون آدم بیست سالش باشه نه ۶۰ سال
پاسخ ها
چطور محدودیت کلمات شامل حال این یارو نشده؟ چقدر هم ضر زده بدمصب
این سریال جدید شبکه سه رو دیدین؟ نمیدونم چی فرض کردن ملت رو
کاربر 17:26
کاش جرات داشتی و می گفتی از کدوم شهر داری پیام میدی ،هر چند فهمیدنش کار سختی نیست ،یا افغانی هستی یا تورک
وحشی هم خودتی و ایل و تبار ات مثل آفت زدید به مملکت ما پررویی هم می کنید ،شغال صفت !
پاسخ ها
۱۷:۲۶ دفعه بعدی که پیام گذاشتی اسم شهرت را هم بنویس تا ببینیم این چه .. میتونه بخوره. معلومه افغانیا و تورکا خوب از خجالت خودش و خانواده نامحترمش درومدن خخخخخ
برای اینکه محتوا ندارد
تا این همه فیلمهای خارجیه پر محتوا و ظاهری زیبا دارد کی این قوطیهای که فقط وحشی گری یاد مردم میدن نگاه میکند هنوز افتابه لگن تو دید مردم میگذارند
۱۴۵۳ ی صد باری بنویس الدنگ
۱۷۲۶ راست میگه انگل کفتار
۰۹۵۳ از ایکه وحشی هستین راست میگه فیلمها همه بر مبنا وحشی گری غزبید
بزرگترین ضعف فیلمنامه سریالای ایرانیه،داستانها و شخصیتها اصلا عمق ندارن و کاملا سطحی و دم دستی هستن و هیچ تلاشی برای بالابردن کیفیت نمیکنن چون تو سینما با دوتا جوک و تیکه جنسی میدونن فروششون برمیگرده تو تلویزیون چون دقیقه ای پول میگیرن هی آب میبندن به سریال
پاسخ ها
چون مزه دهن مخاطبشون دستشون اومده و میدونند که مخاطبانشون یه مشت ابله و احمق و وحشی بیش نیستند
تو سریال های ایرانی سریال های باکیفیت هم هستند وتو سریال های خارجی هم سریال های بی کیفیتی هستند این قدر مرغ همسایه رو غاز ندونید.
از نظر من به خاظر این هست که ایران خیلی محدودیت میذاره وسه فیلمسازان و سریال سازان