حسین علیزاده: موسیقی ایرانی هم مثل فیلم‌فارسی شده است
سجده حسین علیزاده به استاد صبا
یازدهمین نشست نقد و بررسی موسیقی شهرکتاب، ۱۲ شهریورماه، اختصاص به نقد و بررسی آثار حسین علیزاده داشت.
«حسین علیزاده» در نشست نقد و بررسی آثارش گفت: یکی از سازنده‌ترین بحث‌ها در زمینه موسیقی، بحث موجود بین اهالی موسیقی و روشنفکران است، اما متاسفانه جامعه روشنفکری ما در این زمینه بسیار فقیر است. این فقر از آن جهت اهمیت دارد که فرد روشنفکر، نیاز بیشتری به فرهنگ دارد، اما در زمینه موسیقی، شنونده خوبی ندارد.
وی، اثر هنری را اثری دانست که جامعه نسبت به آن آگاه باشد و توضیح داد: اثر هنری زمانی اثر هنری محسوب می‌شود که جامعه نسبت به آن آگاه باشد. هرچه سطح آگاهی جامعه بیشتر باشد، هنرمند متعهد هم بیشتر سر ذوق می‌آید و کار می‌کند و هم پویاتر می‌شود. در واقع هنر برای جامعه‌ای با تمام روابط انسانی‌اش ساخته می‌شود و با توجه به روابط انسانی موجود در آن است که اثر هنری به وجود می‌آید.
خوب یا بد نوشتن در مطبوعات ایران ارزش محسوب نمی‌شود
علیزاده به جریانی که در مطبوعات کشورمان با عنوان نقد موسیقی وجود دارد، اشاره و بیان کرد: نقد به معنی باز کردن، آنالیز کردن و شناساندن آنچه در ذهن یک هنرمند برای خلق یک اثر اتفاق افتاده، است. متاسفانه در ایران این‌گونه نقد در مطبوعات دیده نمی‌شود و معمولا فکر می‌کنند یا باید در مورد یک اثر خوب یا بد بنویسند. دلیل این قضیه به این موضوع بر می‌گردد که نمی‌توانند به حیطه تکنیکی و شناخت عناصر تشکیل دهنده یک اثر وارد شوند. خوب و بد نوشتن در مطبوعات ایران ارزش محسوب نمی‌شود، به این دلیل که به عنوان سلیقه شخصی در نظر گرفته می‌شود.
این آهنگساز با اشاره به این‌که در ایران هنوز معیاری برای خوب یا بد بودن هنر نداریم، بیان کرد: با توجه به این‌که معیار خوب و بد برای هنر در نظر گرفته نشده است، برنامه‌ریزی فرهنگی مناسبی هم از سوی دولت در این زمینه طراحی نشده است.
تشبیه حسین علیزاده از موسیقی ایران به فیلم‌فارسی
علیزاده، موسیقی ایران را به فیلم‌فارسی تشبیه کرد و ادامه داد: در موسیقی ایرانی هم همانند فیلم‌فارسی، الگوی ثابتی جا افتاده بود؛ آن زمان‌ها، با این‌که سن کمی داشتم، اما به خوبی این موضوع را می‌فهمیدم. اولین چیزی که به ذهنم رسید «همنوازان ماهور» بود که در سال 54 ساختم و بدون خواننده آن را اجرا کردم. شاید امروز اجرای برنامه بدون خواننده خیلی عجیب نباشد، اما درآن زمان یک اتفاق عجیب محسوب می‌شد و معنی نداشت. من در آن اجرا به بچه‌ها گفتم باید فکر کنید چراغ‌ها را خاموش کرده‌اند و شما باید از طریق ساز زدن جواب یکدیگر را دهید.
وی ادامه داد: در همه جای دنیا فیلم و موسیقی فیلم دارند، در ایران نیز به واسطه تولید فیلم، شاهد ساخته شدن موسیقی فیلم هستیم. من نیز در این عرصه تجربیاتی داشته‌ام و برای خودم این ماموریت را تعریف کرده‌ام که از تمامی فرهنگ‌های موسیقایی ایران در این آثار استفاده کنم. من در «نیوه مانگ» از موسیقی کردی بسیار بهره گرفتم و در طول کار به یاد عزیزی بودم که موسیقی کردی را از او یاد گرفتم و او بسیار زود از میان ما رفت.
سجده حسین علیزاده به استاد صبا
علیزاده در ادامه با اشاره به ویژگی‌های اساتیدی چون ابوالحسن صبا گفت: اولین کسی نبودم که با موسیقی به تصویرسازی پرداختم، بزرگانی چون صبا که من به او سجده می‌کنم، این کار را کرده‌اند.
منبع: برنا
وی، اثر هنری را اثری دانست که جامعه نسبت به آن آگاه باشد و توضیح داد: اثر هنری زمانی اثر هنری محسوب می‌شود که جامعه نسبت به آن آگاه باشد. هرچه سطح آگاهی جامعه بیشتر باشد، هنرمند متعهد هم بیشتر سر ذوق می‌آید و کار می‌کند و هم پویاتر می‌شود. در واقع هنر برای جامعه‌ای با تمام روابط انسانی‌اش ساخته می‌شود و با توجه به روابط انسانی موجود در آن است که اثر هنری به وجود می‌آید.
خوب یا بد نوشتن در مطبوعات ایران ارزش محسوب نمی‌شود
علیزاده به جریانی که در مطبوعات کشورمان با عنوان نقد موسیقی وجود دارد، اشاره و بیان کرد: نقد به معنی باز کردن، آنالیز کردن و شناساندن آنچه در ذهن یک هنرمند برای خلق یک اثر اتفاق افتاده، است. متاسفانه در ایران این‌گونه نقد در مطبوعات دیده نمی‌شود و معمولا فکر می‌کنند یا باید در مورد یک اثر خوب یا بد بنویسند. دلیل این قضیه به این موضوع بر می‌گردد که نمی‌توانند به حیطه تکنیکی و شناخت عناصر تشکیل دهنده یک اثر وارد شوند. خوب و بد نوشتن در مطبوعات ایران ارزش محسوب نمی‌شود، به این دلیل که به عنوان سلیقه شخصی در نظر گرفته می‌شود.
این آهنگساز با اشاره به این‌که در ایران هنوز معیاری برای خوب یا بد بودن هنر نداریم، بیان کرد: با توجه به این‌که معیار خوب و بد برای هنر در نظر گرفته نشده است، برنامه‌ریزی فرهنگی مناسبی هم از سوی دولت در این زمینه طراحی نشده است.
تشبیه حسین علیزاده از موسیقی ایران به فیلم‌فارسی
علیزاده، موسیقی ایران را به فیلم‌فارسی تشبیه کرد و ادامه داد: در موسیقی ایرانی هم همانند فیلم‌فارسی، الگوی ثابتی جا افتاده بود؛ آن زمان‌ها، با این‌که سن کمی داشتم، اما به خوبی این موضوع را می‌فهمیدم. اولین چیزی که به ذهنم رسید «همنوازان ماهور» بود که در سال 54 ساختم و بدون خواننده آن را اجرا کردم. شاید امروز اجرای برنامه بدون خواننده خیلی عجیب نباشد، اما درآن زمان یک اتفاق عجیب محسوب می‌شد و معنی نداشت. من در آن اجرا به بچه‌ها گفتم باید فکر کنید چراغ‌ها را خاموش کرده‌اند و شما باید از طریق ساز زدن جواب یکدیگر را دهید.
وی ادامه داد: در همه جای دنیا فیلم و موسیقی فیلم دارند، در ایران نیز به واسطه تولید فیلم، شاهد ساخته شدن موسیقی فیلم هستیم. من نیز در این عرصه تجربیاتی داشته‌ام و برای خودم این ماموریت را تعریف کرده‌ام که از تمامی فرهنگ‌های موسیقایی ایران در این آثار استفاده کنم. من در «نیوه مانگ» از موسیقی کردی بسیار بهره گرفتم و در طول کار به یاد عزیزی بودم که موسیقی کردی را از او یاد گرفتم و او بسیار زود از میان ما رفت.
سجده حسین علیزاده به استاد صبا
علیزاده در ادامه با اشاره به ویژگی‌های اساتیدی چون ابوالحسن صبا گفت: اولین کسی نبودم که با موسیقی به تصویرسازی پرداختم، بزرگانی چون صبا که من به او سجده می‌کنم، این کار را کرده‌اند.
منبع: برنا
باز نشر: مجله اینترنتی Bartarinha.ir
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر