یادداشت جنجالی مدیر تولید آلبوم خاص
همه جنجال های آلبوم خاص
قرار دادن خوانندگان در فضای رقابتی_رفاقتی در کنار هم را بسیار دوست دارم. تا دلتان هم بخواهد از این پروژهها دارم. «خاص» هم یکی از همین پروژهها بود. ولی واقعیت این است که «خاص» با همه موفقیتهایش آن چیزی نشد که انتظارش را داشتم.
پروژه قبلی که آلبومی مذهبی بود، در اواسط کار با بدقولیها و تخلفات تهیه کنندهاش به بیراهه رفت و نتیجهاش این شد که من کنار کشیدم و آنها هم سه خواننده ضعیف به جمع پنج خواننده مطرحی که من آورده بودم، اضافه کردند و کار به نام دوستان سابق تمام شد. قرار بود در «خاص» آن اشتباهات را تکرار نکنم. همین کار را هم کردم. دوستان خوبی دور هم جمع شدیم. ولی مگر میشود خوانندگان و صنف موسیقی در جایی باشند و حاشیه نباشد؟ اگر میگویم «خاص» با همه موفقیتهایش، ایدهآل من نشد، به همین دلایل بود.
* چون دوستان در پشت سر با هم خوب نبودند و کنار هم قرار گرفتن هم برایشان سخت بود. هر کسی میخواست فقط دوستان خودش در آلبوم باشد.
* چون از همان اول حسادتها و کپیکاریها شروع شد.
* چون دوستان آتشبیار معرکه شدند و هر روز داستان تازهای درست کردند که کار انجام نشود.
* چون توهم همیشگی شهرت و اعتبار خودش را بیشتر از همیشه نشان میداد.
* چون حرف بردند و آوردند.
* چون بعضیهایشان معنای رقابت را نمیدانستند، رفاقت را هم همینطور. همکاران هم که سنگتمام برایمان گذاشتند.
بیتعارف بگویم. امروز در موسیقی ما بحث مالی خیلی مهمتر از کار خوب و حتی اعتباری شده که ذره ذره برای اهالی مطرح موسیقی جمع شده است. معنی بعضی از انتقادات خوانندگان را هم نمیفهمم. چون زیر و بم «خاص» را میدانم، به هیچ کدامشان حق نمیدهم. البته داستان قطعه «خاص» و تغییر نامش چیز دیگری است که حرفهایش قبلا زده شده.
گفتم که به هیچ کدامشان حق نمیدهم. چه به آن خواننده یا بهتر بگویم دوست صمیمی ام که چون قطعهاش خیلی خوب شده بود، با هزار بهانه کار را از آلبوم درآورد تا آن را در آلبوم خودش بگذارد که لابد در کلکل بین خوانندگان که قبل از انتشار آلبوم به راه افتاده بود، کم نیاورده باشد و با همه رقابت کند! چه به آن خوانندهای که با وجودی که خواننده واقعا خوبی است، ولی آنقدر توهم دارد که همه کار کرد که عکسش کنار عکس محسن چاووشی باشد و آهنگش هم به سفارش تنظیمکنندهاش، قطعه دوم (حتی تهدید هم کرد ولی...)؛
چه به آن خوانندهای که میگفت فقط عکس او باید در وسط کادر باشد و بقیه پشت سر او. الآن هم با کلی ناراحتی پیغام فرستاده که دیگر با من همکاری نخواهد کرد (حرفش را پای دلخوری و توقعش گذاشته ام). چه به آن دوستی که وقتی سوژه «خاص» را از من شنید و دید، قرارداد چند نفر بسته شده، پیش بعضی از خوانندگان رفت و در جمعهای دوستانهشان گفت که او در حال تولید این آلبوم است. الآن که چند نفر به او زنگ زده و پرسیدهاند که پس اسمت کو؟ کارش شده هر روز زنگ زدن و پیامک دادن که چرا از من در آلبوم حداقل تشکر نکردید و از الآن پشت سرمان سمپاشیهایش را شروع کرده.
چه به آن خوانندهای که به جای آنکه جلوی سقوط هر روزه اش را بگیرد، بین ما نفوذی گذاشته بود که از همه کارهای ما خبردار باشد، انگار که توطئه یا خدای نکرده بلوایی در راه است؛ یا مدیر برنامه معروفی که هر روز خواننده جداشدهاش را شانتاژ میکرد که در این آلبوم نباشد و به دامان او برگردد. الآن هم به جای تبریک به خوانندهاش پیامکهای تمسخرآمیز میفرستد. چه به آن خوانندهای که گفت اگر فلانی و فلانی باشند، من نیستم و قبل از اینکه او تعیینکننده باشد، کنار گذاشته شد و الآن هم در چند جا گفته که کاش در آلبوم بود که معلوم شود او خواننده بهتری است و...
بگذریم. درد دل زیاد است. حکایت آن دوستانی هم که حرفهای و منطقی برخورد کردند، از همه جداست که حرفهای گری و درک بالای خودشان را نشان دادند.
قیمتها هم با این ارقامی که به خبرنگارها گفتهاند خیلی تفاوت دارد. هفت میلیون که نه، هشت میلیون قیمت متوسط پرداخت شده در این آلبوم است. توهمها را که با نیازها بالا میرود دست کم نگیر بهمن جان...
حرفها زیاد است، نه در مورد آلبوم «خاص» که گوشه کوچکی از اتفاقات و حواشی جاری موسیقی پاپ در این آلبوم هم رخ داده که اگر رفاقتها و دوستیهای محکممان با دوستان نبود، شاید هیچ زمان «خاصی» هم در کار نبود. گفتنیها را در مورد موسیقی امروزمان باید در فرصتی بهتر بگویم که دردهایمان در موسیقیمان را بهتر بشناسیم. پس تا بعد.
در ضمن: «خاص ۲» هنوز کنسل نشده است. شاید در فرصتی بهتر در همان نزدیکیها این آلبوم هم با تغییرات اساسی به بازار بیاید. «خاص» با همه حواشیاش جمع شد. درست که ایدهآل من نشد ولی موفقیتها و استقبالی که از آن شده ثابت کرده که واقعا کار بزرگی بوده که به سرانجام خوبی هم رسیده است. این آلبوم شد جاده صافکن حضور خوانندگان مطرح و چهرههای مطرح در تمامی بخشهای یک موسیقی در کنار هم که اگر واقعیت را بخواهید، حضور در کنار هم و رقابت با هم را کمتر میتوانند تحمل کنند. میخواهم باز هم این در کنار هم بودنها را تجربه کنم. به امید روزهای بهتر و خوش موسیقی..
ارسال نظر