محسن چاوشی: حس لحظه ام را می خوانم ...

روزنامه تماشا: محسن چاوشی این روزها بی سروصدا و مثل همیشه بدون حاشیه در حال کار روی آلبوم جدیدش یعنی «پاروی بی قایق» است. او بعد از آلبوم موفق «من خود آن سیزده ام» تک آهنگ «برقص آ» را منتشر کرد. تک آهنگی که اگرچه با جنس موسیقی همیشگی چاوشی همگون نبود اما توانست به خوبی با مخاطب ارتباط برقرار کند و به یکی از آهنگ های موفق ما تبدیل شود.

چاوشی اما این روزها و به صورت ناگهانی تک آهنگی را در فضای مجازی منتشر کرده که در همان ساعت اولیه بیش از 200 هزار بار دانلود شد. آهنگی که کاملا در فضایی ساخته شده که مخاطب چاوشی می پسندد و ترجیح می دهد آقای خاص را در این استایل ببیند.

«دوسِت داشتم» جنس موسیقی من است

محسن چاوشی همیشه نشان داده از تکرار خودش و آهنگ هایش دوری می کند و مخاطبینش را به غافلگیری عادت داده است. او که در چند آلبوم گذشته خود، با جسارت به سمت نوعی آزمونو خطای فضاهای مختلف موسیقی رفته، این روزها به بلوغ درستی از موسیقی دست پیدا کرده و با انتشار «دوسِت داشتم» به نوعی نشان داد که تصمیم دارد از فضای ترانس و هاوس فاصله بگیردو به سمت سلیقه همیشگی خود و مخاطبینش حرکت کند. چند ساعت بعد از انتشار جدیدترین تراک چاوشی، در استودیوی شخصی اش با هم گپ می زنیم.

از او در مورد انتشار «دوسِت داشتم» می پرسم که در جواب می گوید: «دوست داشتم بعد از «من خودآن سیزده ام» یک قطعه که با جنس موسیقی خودمهماهنک است به مخاطبان تقدیم کنم. «دوسِت داشتم» جنس واقعی موسیقی من است و فکر می کنم مخاطبینم هم همین را از من می خواهند.»

از محسن در مورد فیبدبک هایی که بعد از انتشار «دوسِت داشتم» به دستش رسیده می پرسم که در جواب می گوید: »در همین چند ساعتی که این آهنگ منتشر شده آنقدر ایمیل برایم آمده که نمی توانم به همه آنها پاسخ بدهم.»

وقتی از او در مورد ضممون ایمیل های رسیده می پرسم، می گوید: «در خیلی از این ایمیل ها اینطور نوشته شده که «دوسِت داشتم» ما را یاد عشق قدیمی مان انداخته و بعد از شنیدن این آهنگ به فکر برگشتن به عشق قدیمی خود افتادیم.»
اما اگر سری به شبکه های مجازی و قسمت کامنت ها بزنید می بینید که خیلی ها نوشته اند، این آهنگ را تا صبح گوش داده ایم و فقط گریه کرده ایم. محسن در این مورد می گوید: «فکر می کنم این اشکی که دوستان در مورد آن صحبت کرده اند، به نوعی اشک شوق بوده، نه اشک ماتم. من هم این نظرات را خوانده ام و سعی کردم با صحبت هایم آرامشان کنم.»


همیشه به جنوبی بودنم افتخار می کنم

«تو و خاک گلدون با هم قوم و خویشین، من و باد و بارون رفیق صمیمی» این همان بیتی از این ترانه است که محسن چاوشی آن را با لهجه آبادانی ادا کرده است. اگر این آهنگ را با دقت گوش کنید متوجه می شوید که آقای خاص کلمه صمیمی را درست شبیه به اهالی جنوب خوانده. آقای خاص در این مورد به تماشا می گوید: «صادقانه می گویم که هیچ عمدی در کار نبود و در واقع ضمر ناخودآگاهم بود که این کار رو کرد و من کلمه «صمیمی» را با لهجه آبادانی خواندم. وقتی دیدم در کار نشسته و گل درشت نشده، آن را در کار قرار دادم. من همیشه به اینکه یک جنوبی هستم افتخار کرده و می کنم.»

وقتی به او می گویم «دوسِت داشتم» نزدیک به کارهای قدیمی ات است، می گوید: «دوست دارم موسیقی متفاوت را تجربه کنم اما وقتی در باکس صدا قرار می گیرم، حس همان لحظه ام را می خوانم و کاری ندارم کاری شبیه به کارهای قبلی ام انجام می دهم یا نه.»

او ادامه می دهد: «وقتی یک ترانه به دستم می رسد، می نشینم و به این فکر می کنم که چه فضای تنظیمی به آن نزدیکتر است و در نهایت تنظیمی را انتخاب می کنم که فضای کار می خواهد. من همیشه موسیقی اسلو و حتی تلفیقش را با سازهای سنتی دوست دارم و سعی می کنم در این راستا کار کنم.»


تنظیم را دوست دارم ...

تنظیم «دوسِت داشتم» مثل «برقص آ» بر عهده خود محسن بوده! تنظیمی که اتفاق مانند تنظیم «برقص آ» کاملا حرفه ای و به جا صورت گرفته بود و درگیرایی کار تاثیر زیادی داشت. چاوشی که در «پرچم سفید» و «من خود آن سیزده ام» به صورت جدی تری وارد مقوله تنظیم شد در مورد علاقه اش به تنظیم می گوید: «شخصا به تنظیم علاقه دارم و به همین دلیل هم هست که تنظیم کارهای اخیرم را خودم انجام می دهم. از طرف دیگر گاهی یک تنظیم کننده قهار در کنار خواننده قرار دارد اما نمی تواند متوجه شود دقیقا چه چیزی در ذهن او می گذرد و خواننده هم نمی تواند حسش را به طور کامل به او تفهیم کند.در نهایت هم شاید خروجی کار با چیزی که خواننده در نظر دارد متفاوت می شود. به همین دلیل هم هست که خیلی وقت ها خودم کارهایم را تنظیم می کنم تا بتوانم حس واقعی ام را به مخاطب منتقل کنم.»

او همچنین ادامه می دهد: «دیگر به سراغ تنظیم های هاوس و ترانس نخواهم رفت چون حس می کنم در حق شعری که می خوانم اجحاف می شود و از طرف دیگر عمر این نوع موسیقی کوتاه است.»


این صفای تمام نشدنی

«دوسِت داشتم» اگرچه در نگاه اول ترانه ای به ظاهر ساده دارد اما اگر ا« را چند بار گوش کنیم متوجه خواهیم شد که حسین صفا ترانه ای ساده و در عین حال پیچیده را برای مخاطبین چاوشی روی کاغذ نوشته است. ترانه ای که به شدت به حال و هوای موسیقی چاوشی می آید و آقای خاص با استفاده از آن توانسته یک بار دیگر به دل مخاطبینش نفوذ کنئد و رضایت آنها را به دست بیاورد. نکته جالبی که در مورد حسین صفا وجود دارد، عدم تکرار او در نوشتن ترانه است.

صفا برخلاف خیلی از ترانه سراها که با گذر زمان و نوشتن ترانه های متعدد دچار نوعی تکرار می شوند، با استفاده از دایره لغات وسیعی که دراد هر روز تراتنه های بکرتر و زیباتری را روی کاغذ می آورد. حسین صفا انگار قصد تمامش دن ندارد و در مسیر ترانه سرایی برای آقای خاص از قرار معلوم تازه در حال شکوفاشدن است.

از گیرا بودن ترانه «دوسِت داشتم» همین بس که بخش های مختلف این ترانه، در این یکی دو روز به استاتوس خیلی از مردم در فیس بوک تبدیل شده و مخاطبین موسیقی به خوبی با آن ارتباط برقرار کرده اند. آنهایی که بعضی از آهنگ های «پاروی بی قایق» را شنیده اند می گویند، حسین صفا غوغایی در این آلبوم به پا کرده، غوغایی که باید منتظر آن بمانیم و از آن لذت ببریم.