پیشنهادهای فرهنگی آخر هفته

«آینه بغل» به کارگردانی منوچهر هادی مطابق دیگر کارهای هادی، فرصتی برای فروش تمایلات لاکچری به مردم است فیلمی که آشکارا از اختلاف طبقاتی و حسرت های طبقه متوسط سواری می گیرد و طنزی کهنه و و دمده را به مخاطب عرضه می کند و جالب این جاست که می خنداند.

برترین ها - ایمان عبدلی:

اکران: «آینه بغل» به کارگردانی منوچهر هادی مطابق دیگر کارهای هادی، فرصتی برای فروش تمایلات لاکچری به مردم است فیلمی که آشکارا از اختلاف طبقاتی و حسرت های طبقه متوسط سواری می گیرد و طنزی کهنه و و دمده را به مخاطب عرضه می کند و جالب این جاست که می خنداند، اینجا فرصتی برای بررسی فیلم نیست اما کاش آسیب شناسی شود که مخاطب سینمای فارسی چرا ان قدر از کمدی های تکراری و قابل پیش بینی و فاقد خلاقیت استقبال می کند؟

«خانه کاغذی» اکران شده. فیلمی به کارگردانی مهدی صباغ زاده با بازی پرویز پرستویی و تینا پاکروان و مهدی پاکدل، آن طور که در تبلیغات فیلم آمده با یک عاشقانه - سیاسی مواجهیم. ترکیب جذابی است به شرط آن که خوب پرداخت شده باشد.

خلاصه داستان: امیرعلی ابراهیمی روزنامه‌نگار کنارکشیده در خانه‌ قدیمی‌اش همراه دخترش سارا که او هم روزنامه‌نگار است زندگی می‌کند. بازگشت مینو که روزگاری عاشق هم بوده‌اند و شنیدن حقایق درباره‌ دلایل رفتن او، امیرعلی را مجاب به بازگشت دوباره و افشای اسراری می‌کند که بابت آن‌ها خود را بازنشسته کرده. از سوی دیگر سارا که دل در گروی عشق سردبیرش دارد، راه و رسمی متفاوت از پدر برای زندگی‌اش انتخاب کرده است...

تماشاخانه: هر کاری جدیدی از جلال تهرانی به اندازه کافی وسوسه برانگیز است. نمایش های او دنیای چند وجهی و پیچیده اما جذاب دارد. انگار که باید با یک چراغ قوه به دنبال روایت تودر توی او راه بیفتی و صید خودت را از داستان داشته باشی. فرم کار تهرانی در «دو دلقک و نصفی» به مانند همیشه جسورانه است و این بار از تماشاچی هم مدد می گیرد. نمایش با استفاده از المان های کمدی، داستانی تراژیک را تعریف می کند و به نقش انسان در چرخه بی رحم روزمرگی دنیای مدرن می پردازد و او را با پرسش «من کیستم» به شکلی عملی مواجه می کند.

در واقع ما کاره ای نیستیم ما یا خودمون رو اداره میکنیم یا یکی اداره مون می‌کنه

من چی کاره ام؟ من کی ام؟

فرض که حقی هم از کسی ضایع شده باشه، پس اون دنیا برای چیه؟

همه مون با هم برابریم...برادریم...خواهریم... به شرطی که خودمون رو سازماندهی کنیم
از وقت مون استفاده ی مفید کنیم

هر روز صبح با نشاط و روحیه کارمون رو شروع کنیم و امیدوار باشیم که... امیدوار باشیم که
ببین اگه من دلقکم ، تو هم هستی...تو اینو میفهمی؟ بله؟

نمایش خانگی: «کارگر ساده نیازمندیم» روایت چند کارگر شهرستانی مقیم تهران است که گرفتار یک نزول خور حرفه ای می شوند و زندگی شان به یغما می رود. فیلمی که منوچهر هادی ساخته و گرچه پیرنگ خیلی تازه ای ندارد و اما خوش ساخت است و بازی های خوبی هم دارد.

بهرام افشاری در صدر بازی های این فیلم قرار دارد. فیلم از آن دست فیلم اجتماعی های خوش ریتم است که البته آمیخته با کلیشه های کهنه ی آدم بد پولدار و آدم خوب های فقیر است. کلا کلیشه در فیلم موج می زند، اما همه ی نقاط ضعف فیلم با قدرت قصه گویی خوب منوچهر هادی پوشیده شده. مشکل اصلی داستان شاید این باشد که به واقعیت ها و ظرایف ارتباطات امروزی جامعه کم توجهی کرده و کمی در مهندسی روابط آدم های داستان نگاهی کهنه و دمده دارد، چیزی شبیه به فیلمفارسی ها.

خورجین: «کریمر علیه کریمر» به کارگردانی رابرت بنتون محصول سال ۱۹۷۹ که برنده پنج اسکار هم شد. دو بازیگر اصلی کار داستین هافمن و مریل استریپ هستند. فیلم درباره یک زوج د آستانه فروپاشی هست که در این میان در مورد سرنوشت فرزندشان نمی توانند تصمیم قاطعی بگیرندو هم مادر هم پدر والدین خوبی هستند و فرزند در میان دوراهی است. فیلمساز با نزدیکی درست به شخصیت هایش درامی روانکاوانه را به درستی و با بهره گیری از مباحث روانشناسی جذاب و گیرا تعریف می کند. نظریه تعادل سیستمی و کم شدن یک عنصر از خانواده و چگونگی ایجاد تعادل پس از فقدان یک عضو آشکارا در روایت جریان دارد.

فیلم با اینکه از موقعیت های آشنایی چون جدایی فرزند از والدین و یا صحنه های پر سوز و گداز دادگاه استفاده کرده؛ اما هیچ گاه به کلیشه نمی افتد و روایتش را با آبرو تعریف می کند و در عین حال حسگرهای عاطفی مخاطبرا هم به کار می اندازد.

کیوسک: «همشهری داستان» ویژه نامه شب یلدا با کلی روایت خوشمزه و البته داستان های کوتاه در باب غذا و آشپزی شماره ای خواندنی عرضه کرده است که به حال و هوای یلدا هم می آید. مهمانی پاییزه باغ خانم نوشته اصغر عبداللهی، طرز تهیه یک ملت از سید جواد رسولی، دوشبره از علی خدایی و چگونه از پلوپز استفاده کنیم از خواندنی ترین های این شماره هستند.

در ضمن «همشهری داستان» مثل همیشه با عکس هایی که در واقع یک گالری عکس را برای مخاطب ترتیب می دهد، سرو شکل جالبی به مجله داده است. صفحه آرایی مناسب و قطع کتابی و صد البته محتوای متفاوت و نه محدود شده به اسامی خاص این شماره همشهری داستان را خریدنی کرده است.

کتاب: «اراده به دانستن» اثری از میشل فوکو به ترجمه ی نیکو سرخوش و افشین جهاندیده که در نشر نی منتشر شده است. کتاب در پنج بخش به فرضیه سرکوب، تحریک به گفتمان ها، علم جنسی، سامانه ی سکسوالیته و مسائلی از این دست می پردازد. مولف با بررسی تاریخ به انقیاد درآوردن گفتمان مبتنی بر میل جنسی، نشان می دهد که با رسمی شدن یک گفتمان غیر رسمی چگونه خواست حکومت و اقتصاد و بازار بر آن گفتمان غلبه می کند. کل فضای آن حالتی مصنوع و غیر طبیعی پیدا می کند. علاقه مندان به تحلیل فضای فکری جامعه از نثر روان و مباحث ملموس این کتاب لذت می برند. حدود ۱۸۰ صفحه هم حجم کتاب است.