۶۲۰۰۰۸ ۰۴ آبان ۱۳۹۶ ۰۸:۴۴

۵۰۴۷

فیلم های حاشیه دار سینمای ایران

سریال «عالیجناب» دو سال پیش کلید خورد و انتظار می رفت به سرعت وارد شبکه نمایش خانگی شود. هفته پیش بالاخره شاهد پوسترهای سریال در سوپرمارکت ها بودیم و کمی بعد اعلام شد «عالیجناب» سوم آبان می آید.

روزنامه هفت صبح - احمد رنجبر: سریال «عالیجناب» دو سال پیش کلید خورد و انتظار می رفت به سرعت وارد شبکه نمایش خانگی شود. هفته پیش بالاخره شاهد پوسترهای سریال در سوپرمارکت ها بودیم و کمی بعد اعلام شد «عالیجناب» سوم آبان می آید. در همین اثنا سام قریبیان، کارگردان سریال پستی در صفحه اینستاگرام خود به اشتراک گذاشت که پر بود از گله. او از تاخیر در توزیع، کیفیت آنونس و پوستر سریال شاکی است و در نوشته اش به سلیقه تهیه کننده و پخش کننده کنایه زده.

قریبیان به طور رسمی این موارد از سریال را به گردن نمی گیرد. کمی منتظر می مانیم تا معلوم شود آیا قریبیان هم جزو کسانی است که می گویند «این فیلم مال من نیست.» در سینمای ایران موارد زیادی می توان یافت که کارگردان از فیلم یا سریالی اعلام برائت کرده؛ سرنوشت 10 مورد شاخص آنها را بازخوانی کرده ایم.

جعفرخان از فرنگ برگشته/ علی حاتمی؛ 1366

علی حاتمی براساس نمایشنامه جعفرخان از فرنگ آمده نوشته حسن مقدم، یک سناریو نوشت با عنوان «جعفرخان از فرنگ برگشته» و آن را با حضور عزت الله انتظامی، محمدعلی کشاورز، حسین سرشار، ایرج راد و ارحام صدر کارگردانی کرد. فیلم اولین کمدی بعد از انقلاب به حساب می آید اما ممیزی اجازه نداد حق مطلب به درستی ادا شود.

ماجرا چه بود: اوایل انقلاب و سختگیری درباره فیلم های کمدی دوچندان. فیلم زنده یاد حاتمی ۲۰ دقیقه ممیزی خورد؛ او حاضر به اصلاح نبود و زیر بار نمی رود. وزارت ارشاد ابتدا به دستیار حاتمی پیشنهاد می دهد اما احمد بخشی قبول نمی کند. خودش گفته: «یدالله صمدی از ارشاد به من زنگ زد و گفت روی دیوار یک برگه زده اند که رویش نوشته علی حاتمی به دلایل فلان و فلان تا اطلاع ثانوی ممنوع الکار است. بعد از آن من را از ارشاد خواستند و گفتند این ۲۰ دقیقه را شما بساز. گفتم من به فیلم علی دست نمی زنم.»

واکنش کارگردان: چند سال پیش احمد بخشی، دستیار زنده یاد حاتمی ماجرا را این طور روایت کرده بود: «بعد از پایان ساخت «جعفرخان از فرنگ برگشته» ارشاد 20 دقیقه از فیلم را درآورد و به علی گفتند این 20 دقیقه را دوباره بگیر. علی زیر بار نرفت و به همین دلیل ممنوع الکار شد. داستان از این قرار بود که از ارشاد خارج می شود.» طبعا «جعفرخان از فرنگ برگشته» را نمی توان فیلم حاتمی دانست و خواست کارگردان هم جز این نبوده.

سرانجام چه شد: در نهایت محمد متوسلانی «جعفرخان از فرنگ برگشته» را کامل می کند. ۲۰ دقیقه، زمان خیلی خیلی زیادی است؛ حالا اگر از حساسیت زنده یاد علی حاتمی اطلاع داشته باشیم خادم دستانه است که فیلم را متعلق به او بدانیم. «جعفرخان از فرنگ برگشته» توسط محمد متوسلانی کامل شده اما در برخی منابع رسمی مثل سوره سینما اسم زنده یاد علی حاتمی به عنوان کارگردان آمده و در چند جا از عنوان کار گروهی استفاده شده است. خود حاتمی هیچ وقت «جعفرخان از فرنگ برگشته» را متعلق به خود ندانست و بارها از آن برائت کرد.

جایگاه اثر: اگر علی حاتمی اثر خود را کامل می کرد نتیجه ای بهتر را شاهد بودیم. نگاه طنازانه او به خودباختگی فرهنگی در بخش هایی از «جعفرخان از فرنگ برگشته» مشهود است. در قسمت های دیگر اما می توان نتیجه ممیزی و حضور کارگردان دیگر را دید که باعث شده فیلم اثری کاریکاتوری شود. فارغ از همه حواشی، «جعفرخان...» یک کمدی ضعیف و الکن است.

عقرب/ بهروز افخمی؛ 1375

درست در اوج سال هایی که فیلم های اکشن با حضور جمشید هاشم پور با سر تراشیده حسابی می فروخت، دفتر پویافیلم با دعوت از کارگردان های مختلف شروع به تولید یک سری فیلم اکشن با حضور جمشید هاشم پور کرد. یکی از آنها بهروز افخمی بود که حسین فرحبخش برای ساخت عطش از او دعوت کرد.

ماجرا چه بود: پویافیلم در پی توفیق فیلم های اکشنی که با حضور جمشید هاشم پور تولید کرده بود، از بهروز افخمی در پی بازیگوشی های همیشگی اش در عرصه فیلمسازی به این دعوت پاسخ مثبت گرفت و قرار شد تا «عقرب» را برای پویافیلم بسازد. این فیلم هم قرار بود طبق همان پلات فیلم های قبلی پویافیلم ساخته شود، اما مشکل جایی بود که افخمی قصد داشت تا پلات همیشگی را بشکند و اکشنی متفاوت بسازد.

واکنش کارگردان: در آن سال ها قانون اینطوری بود که اگر فیلم به جشنواره نمی رسید، اجازه نمایش پیدا نمی کرد و باید یک سال پشت در اکران می ماند. از همین رو حسنی فرحبخش به افخمی فشار می آورد که فیلم را زود تمام کند تا به جشنواره برسد. افخمی تا آنجایی که جا داشت در برابر فشارهای فرحبخش مقاومت کرد چرا که معتقد بود این فیلم به خاطر اکشن متفاوتش باید با حساسیتی ویژه و بدون تعجیل ساخته شود؛ مسئله ای که در نهایت هیچ کدام از طرفین سر آن به توافق نرسیدند.

سرانجام چه شد: افخمی وقتی دید نمی تواند فرحبخش را قانع کند که فیلم را با تعجیل به سرانجام نرساند و بگذارد او کارش را انجام دهد، ترجیح داد که از نیمه های کار از پروژه کنار بکشد. در پی کناره گیری افخمی، فرحبخش خودش پشت دوربین رفت و سکانس های باقی مانده را گرفت. در نهایت قرار شد در تیتراژ نام بهروز افخمی به عنوان مشاور بیاید و به جای نام کارگردان از عنوان کار گروهی استفاده شود. تا به این شکل «عقرب» نه جزو کارنامه افخمی به حساب بیاید و نه حسین فرحبخش.

جایگاه اثر: یک اکشن به سیاق تمام اکشن های قبلی پویافیلم با یک سری کلیشه های ثابت که البته در آن سال ها حسابی در گیشه جواب می داد. فیلم در تهران فروش متوسطی داشت، اما در شهرستان ها آنقدر فروخت که توانست نام خودش را در بین فیلم های پرفروش و پرمخاطب سال ثبت کند.

موج مرده/ ابراهیم حاتمی کیا؛ 1379

ابراهیم حاتمی کیا بعد از «روبان قرمز» تصمیم گرفت با سرمایه گذاری بنیاد روایت که خاستگاهش از همان جا بود فیلمی در ادامه آژانس شیشه ای بسازد؛ فیلمی با همان صراحت، اما از زاویه دیدی دیگر. نتیجه این تصمیم به تولید «موج مرده» منجر شد.

ماجرا چه بود: حاتمی کیا در «موج مرده» هرچند صراحت بیشتری در نقد عملکرد آدم های جنگ در دوران صلح دارد، اما در اینجا برخلاف «آژانس شیشه ای» خیلی رو این کار را انجام می دهد. پاشنه آشیل فیلم همین جاست؛ نقطه ای که باعث شد ارکان اصلی بنیاد روایت و در راس آن مدیرعامل وقت بنیاد رو در روی فیلم قرار بگیرند و اکران آن را در جشنواره منوط به انجام ممیزی کنند. آنها یک شب قبل از اکران فیلم در جشنواره لیستی از اصلاحات دست حاتمی کیا می دهند.

واکنش کارگردان: حاتمی کیا وقتی سیاهه موارد اصلاحی به دستش می رسد، شروع به حذف سکانس های مورد نظر می کند و راش اصلاحی را کنار می گذارد تا در روز اکران فیلمش در سالن رسانه ها آن را به اهالی مطبوعات نشان دهد. صبح روزی که قرار بود فیلمش در جشنواره اکران شود با کیسه پر از راش فیلم در سالن رسانه ها حضار شد و طی صحبت هایی آتشین به انتقاد از مسئولان فرهنگی سپاه پرداخت.

سرانجام چه شد: بعد از جنجال حاتمی کیا، قرار شد فیلم بعد از جشنواره طی نمایشی خصوصی برای مسئولان نظام و نمایندگان مجلس به نمایش دربیاید. فیلم اکران شد و در نهایت تصمیم بر این شد تا بنیاد روایت مالکیت فیلم را واگذار کند. در پی این تصمیم، احمدرضا درویش وارد ماجرا شد و مالکیت فیلم را به شرط انجام برخی اصلاحات خریداری کرد. فیلم بعد از انجام یک سری ممیزی روی پرده رفت، اما اصلا مورد توجه قرار نگرفت.

جایگاه اثر: لحن عصبی کارگردان در روایت قصه و بیان حرف هایش موجب شد تا «موج مرده» برخلاف «آژانس شیشه ای» به فیلمی کم اثر که حرف هایش برندگی لازم را ندارد تبدیل شود؛ فیلمی که می توان با استناد به همین نکته آن را اثری متوسط در کارنامه حاتمی کیا به حساب آورد.

عطش/ حسین فرحبخش؛ 1381

اوایل دهه ۸۰ و زمانی که قاسم جعفری در تلویزیون یکه تازی می کرد، حسین فرحبخش از او برای ساخت یک فیلم سینمایی جوانانه با موضوع سرقت دعوت کرد؛ فیلم با نام «خواب برفی». فیلم در نهایت به «عطش» تغییر نام داد و البته کارگردانش عوض شد.

ماجرا چه بود: گفته می شد دلیل اصلی اختلاف و کناره گیری قاسم جعفری، دخالت های حسنی فرحبخش در کار او به هنگام کارگردانی بوده است. جعفری از دخالت های فرحبخش عصبانی شده بوده و همین زمینه جدایی شان را فراهم می کند. طبیعی است این جدایی باعث حذف نام کارگردان شود و اسم جعفری در تیتراژ نیاید. فیلمنامه «عطش» را پیمان معادی نوشته بود؛ فیلمنامه نویس نوظهوری که یکی دو سال قبلش فیلمنامه پرفروش «آواز قو» نامش را سر زبان ها انداخته بود.

واکنش کارگردان: قاسم جعفری روزی قرار بود فیلم «عطش» را بسازد که سریال هایش حسابی پربیننده و به اصطلاح خیابان خلوت کن بودند. او فیلم «عطش» را در سکوت کامل خبری جلوی دروبین برد، مدتی از آغاز فیلمبرداری اش نگذشته بود که اعلام شد، قاسم جعفری به دلیل اختلاف با حسین فرحبخش از پروژه کنار کشیده است. هیچگاه دو طرف در گفت و گوهایی که با رسانه ها داشتند به صراحت درباره اختلاف شان حرف نزدند و همه چیز در حد شنیده و شایعه بوده است.

سرانجام چه شد: محمدحسین فرحبخش چند سال قبل تر از «عطش»، وقتی بهروز افخمی از ادامه کارگردانی فیلم «عقرب» انصراف داد، خودش پشت دوربین رفت اما ترجیح داد تا نامش را به عنوان کارگردان در تیتراژ نیاورد. این بار نام فیلم را از خواب برفی به «عطش» تغییر داد تا این فیلم تبدیل به نخستین تجربه فیلمسازی این تهیه کننده شود. فرحبخش بعد از این تجربه، ۹ سال صبر کرد تا فیلم دوم خود (زندگی خصوصی) را بسازد.

جایگاه اثر: «عطش» خرداد سال 92 روی پرده آمد و فروش متوسطی داشت. فیلم در میان محصولات پویافیلم جزو آثار موفق قرار می گیرد که علاوه بر نگاه به گیشه قصد بیان دغدغه های جوانانه را دارد. تقابل بهرام رادان و فریبرز عرب نیا دیگر نکته قابل اتکاء «عطش» است. رادان نقش جوانکی خلافکار با آرزوهای محال را بازی می کرد.

کارناوال مرگ/ حبیب الله کاسه ساز؛ 1387

ناجا برای برگزاری دومین جشنواره فیلم پلیس، سفارش تولید چند فیلم می دهد. یکی از این فیلم ها «کارناوال مرگ» است که تولید آن به زنده یاد حبیب الله کاسه ساز محول می شود و او برای کارگردانی، رضا اعظمیان را دعوت به کار می کند. در نهایت اما خودش کارگردان فیلم می شود.

ماجرا چه بود: روند کند تولید موجب می شود که فیلم برای جشنواره پلیس آماده نشود، همین روند تولید موجب می شود تا ضبط سکانس های فیلم با دهه اول محرم همزمان شود. مخالفت ناجا با ضبط این سکانس ها در ایام سوگواری محرم، موجب توقف موقتی پروژه می شود اما بالا رفتن هزینه های تولید فیلم منجر به این می شود که ناجا از خیر تولید این پروژه بگذرد و توقف موقتی تبدیل به توقف دائمی شود.

واکنش کارگردان: رضا اعظمیان در مصاحبه هایی که انجام می داد، امیدوار به ادامه ساخت آن بود اما در نهایت کاسه ساز خودش فیلم را تمام کرد. اعظمیان سال 89 در برنامه هفت صراحتا اعلام کرد «کارناوال مرگ» به هیچ وجه فیلم او نیست و برای همین هم نمی خواهد نامش در فیلم باشد: «در هنگام ساخت این فیلم نه سیمافیلم و نه بنیاد فارابی حاضر نشد برای فیلمی که کاسه ساز آن را تهیه می کند، سرمایه گذاری کند.» کاسه ساز هم این اتهام را رد کرد.

سرانجام چه شد: کاسه ساز بعد از گذشت دو سال خودش تصمیم می گیرد با کنار گذاشتن اعظمیان فیلم را به سرانجام برساند. او در فیلمنامه و شخصیت ها تغییراتی ایجاد می کند. فیلم سال ۸۹ اکران عمومی شد اما در گیشه توفیقی به دست نیاورد. داستان آن درباره زندگی فردی مخترع و نخبه است که همسر باردار خود را در پشت کاروان های شادی عروسی از دست می دهد. او به عروس و دامادها دسته گل هایی هدیه می دهد که در آنها بمب جاسازی شده است.

جایگاه اثر: همانطور که اشاره کردیم «کارناوال مرگم در گیشه موفق نبود. منتقدان هم توجهی به آن نکردند. با این حال اثر منفی تغییر کارگردان و توقف در تولید فیلم را نمی توان در کیفیت نهایی آن نادیده گرفت. اگر فیلم بدون حاشیه به سرانجام می رسید و در جشنواره پلیس نمایش داده می شد، وضع بهتری داشت.

سن پترزبورگ/ بهروز افخمی؛ 1388

بهروز افخمی هنوز درگیر حاشیه های «فرزند صبح» بود که برای ساخت «سن پترزبورگ» به تهیه کنندگی حمید اعتباریان به توافق رسید. اعتباریان هم هنوز از حاشیه های فیلم نافرجام «لبه پرتگاه» بهرام بیضایی خراج نشده بود که پذیرفت فیلم افخمی را تهیه کند. این همکاری اما پر بود از بگومگو بر سر فیلم.

ماجرا چه بود: در آستانه اکران فیلم بود که طرفین پرده از ماجرا برداشتند. این اتفاق زمانی رخ می داد که افخمی برای ساخت «بلک نویز» به کانادا رفته و از پسرش آیدین خواسته بود بر کار نظارت داشته باشد. اعتباریان اما فیلم را توسط مستانه مهاجر تدوین کرد و اعتراض های شدید افخمی از راه دور شروع شد. بهروز افخمی با رسانه ای کردن نامه اش به خانه سینما، خواستار عدم اکران «سن پترزبورگ» بود. می گفت در فیلم ۱۰ درصد سهم دارد و باید جلوی اکران آن گرفته شود تا خودش سر فرصت فیلم را تدوین کند.

واکنش کارگردان: بهروز افخمی وقتی که دید فیلم به اکران نزدیک شده به شیوه خودش از «سن پترزبورگ» اعلام برائت کرد و رسما آن را فیلم کسی دیگر تعبیر کرد: «آقای اعتباریان می توانند برای پرکردن این جای خالی از نام یک شخصی حقیقی (مثلا خودشان یا...) یا یک نام مستعار (مثلا آلن اسمیتی) یا حتی یک عبارت انتزاعی (مثلا حیات اجتماعی امروز ایران) استفاده کنند و از رضایت من آسوده خاطر باشند.» البته اعلام برائت افخمی کنایی بود وگرنه بعد از پایان حواشی روی خواسته اش تاکید می کرد.

سرانجام چه شد: «سن پترزبورگ» سال ۱۳۸۹ اکران عمومی شد و توانست رده پنجم فروش سال را از آن خود کند. کسانی که برای تماشای آن به سینما می رفتند پشیمان از سالن بیرون نمی آمدند و منتقدان و رسانه ها هم توجه ای ویژه به آن داشتند. با این حال به وضوح عدم حضور بهروز افخمی موقع تدوین فیلم قابل لمس است که باعث شد «سن پترزبورگ» به لحاظ کیفی لطمه ببیند و دوپاره شود. نیمه اول فیلم اثری جذاب، با ریتم بالا و پر از شوخی است اما در نیمه دوم میزان ضرباهنگ فیلم پایین می آید.

جایگاه اثر: به رغم حواشی، «سن پترزبورگ» فیلمی قابل دفاع است. داستانی جذاب دارد و شوخی هایش از مخاطب خنده می گیرد. فیلم جزو کمدی های خوب چند سال اخیر سینما دسته بندی می شود که البته در صورت حضور کامل افخمی در مراحل فنی می توانست موقعیت ویژه تری داشته باشد.

فرزند صبح/ بهروز افخمی؛ 1389

به مناسبت صدمین سال تولد امام خمینی قرار شد یکی دو پروژه داستانی با موضع زندگی ایشان ساخته شود. مرکز نشر آثار حضرت امام (ره)، تولید چند پروژه را در دستور کارش قرار داد که یکی از آنها «فرزند صبح» به کارگردانی بهروز افخمی بود؛ فیلمی با محوریت زندگی دوران کودکی و نوجوانی امام خمینی.

ماجرا چه بود: افخمی یک بار تولید این پروژه را استارت زد، اما به دلیل مهیا نشدن امکانات از ساختش صرف نظر کرد تا اینکه دوباره و بعد از ساخت «گاوخونی» تصمیم گرفت آن را از سر بگیرد. پروژه سال ۸۳ کلید خورد، اما فیلمبرداری افخمی با وسواس زیادی مراحل پس تولید را شروع کرد، روند پیشرفت به قدری کند بود که آرام آرام اختلافات از همین جا کلید خورد. سفر افخمی به کانادا و رها شدن فیلم اختلافات را علنی کرد.

واکنش کارگردان: افخمی بعد از انتخابات سال 88 برای مدتی از ایران رفت و ساکن کانادا شد. در این مدت فیلم «فرزند صبح» به ظاهر در حال طی کردن مراحل فنی اش بود، اما عملا پروژه متوقف شده بود و هیچ پیشرفتی در روند آماده سازی آن حاصل نشده بود. پیرو همین ماجرا محمدرضا شرف الدین، تهیه کننده پروژه وارد ماجرا شد تا پروژه را هر طور که شده به سرانجام برساند. از همین رو بدون مشورت با افخمی کارهای مربوط به تدوین، دوبله و... را انجام داد و همین موجب شد تا افخمی با انتشار نامه ای اعتراضی، انصراف خود را از فیلم اعلام کند.

سرانجام چه شد: افخمی، بعد از انتشار نامه اش صراحتا اعلام کرد که «فرزند صبح» فیلم او نیست، این در حالی بود که شرف الدین به سرعت در حال انجام امور فنی فیلم بود تا آن را برای حضور در جشنواره بیست و نهم فیلم فجر آماده کند. فیلم برای بخش مسابقه پذیرفته شد و در جشنواره به نمایش درآمد. اما ماحصل چیزی که روی پرده رفت، یک فیلم آشفته و بی سر و ته بود که اعتراض اهالی رسانه و... را به همراه داشت. فیلم بعد اکران محدود در جشنواره برای همیشه به بایگانی رفت.

جایگاه اثر: افخمی مدعی است که نسخه به نمایش درآمده ناقص است و اگر فیلم زیر نظر او آماده شود به اثری درخور نام امام خمینی (ره) تبدیل خواهدشد. اما با وجود این ادعا سرمایه گذار فیلم ترجیح داد «فرزند صبح» در بایگانی بماند. هر چند که افخمی در مصاحبه هایش عنوان می کند مالکیت فیلم را خریده و قصد دارد نسخه خودش را آماده نمایش کند.

پنجاه قدم آخر/ کیومرث پوراحمد؛ 1392

«اتوبوس شب» برای کیومرث پوراحمد خوش یمن بود. او در اولین تجربه دفاع مقدسی خود تحسین ها را برانگیخت و باعث شد سال ها بعد عزمش را برای فیلمسازی در این حوزه جرم کند. او «پنجاه قدم آخر» را هم با نگاهی متفاوت با همکاری بنیاد روایت ساخت.

ماجرا چه بود: «پنجاه قدم آخر» سوژه نابی دارد؛ فیلم سرگذشت واقعی یکی از نیروهای اطلاعات لشکر زرهی نجف اشرف در عملیات والفجر ۴ را نمایش می دهد. روایت دقیق پوراحمد نفس مخاطبانی که برای نخستین بار در جشنواره فیلم را می دیدند بند آورده بود اما زا یک جایی به بعد فیلم دوپاره می شود. تغییر لحن فیلم و کشدار شدن برخی صحنه ها دستمایه انتقاد و البته تمسخر فیلم شد. پوراحمد آن زمان فقط عذرخواهی کرد و توضیحی دیگر نداد.

واکنش کارگردان: سکوت پوراحمد چندی پیش شکست و گفت «پنجاه قدم آخر» فیلم او نیست: «وقتی مونتاژ اولیه «پنجاه قدم آخر» تمام شد، قرار شد همین نسخه ناقص را به سرمایه گذار 50 درصد نشان بدهم. یک آقای بزرگوار با چند تن از معاونانش آمد و نسخه ناقص فیلم را دید و گفت این پاک ترین، زلال ترین، انسانی ترین فیلم دفاع مقدسی است.» پوراحمد این را هم گفته که «پنجاه قدم آخر قرانی دعوای دو سردار شد که می خواستند روی یکدیگر را کم کنند.»

سرانجام چه شد: نمایش «پنجاه قدم آخر» در سینمای مطبوعات با سوت و کف ممتد همراه بود. این واکنش منفی باعث شد فیلم تدوین مجدد شود ولی باز هم در گیشه شکست سنگینی خورد؛ آن زمان کیومرث پوراحمد ترجیح داد سکوت کند. به تازگی گفته در تدوین دقایق پایانی فیلم دخالتی نداشته است. نکته جالب اینکه «پنجاه قدم آخر» برای شبکه نمایش خانگی کوتاه شده و کیفیت آن بالا رفته اما پوراحمد می گوید از سرنوشت آن بی اطلاع است و دیگر فیلم را ندیده.

جایگاه اثر: راستش هنوز این میزان از واکنش منفی همکاران رسانه ای در جشنواره برای مان غیرقابل هضم است. «پنجاه قدم آخر» ایراد دارد اما نه آنقدر که با کف و سوت بدرقه شود. فیلم در تدوین مجدد، سر و شکل بهتری گرفته و ریتم آن بالاتر رفته.

آمین. منوچهر هادی؛ 1394

سال ۹۳ منوچهر هادی تصمیم گرفت اولین سریال پلیسی اش را بسازد. جواد نوروزبیگی تهیه کنندگی «آمین» را برعهده گرفت و ناجی هنر و سینما فیلم هم سرمایه گذار بودند. هادی نقش اول سریالش را به هادی ساعی سپرد و کار را کلید زد. پروسه تولید اما زیاد از حد کش آمد.

ماجرا چه بود: «آمین» بنا بود سال ۹۳ در هفته نیروی انتظامی روی آنتن برود. حتی تلویزیون آنونس های آن را پخش کرد اما مصاحبه منوچهر هادی با خبرگزاری ایسنا نشان داد نه تنها سریال به هفته ناجا نمی رسد که کلا سرنوشت آن نامعلوم است. این نخستین حاشیه سریال نبود و هر بار اعتراض کارگردان از بی پولی به گوش می رسید اما این بار ماجرا جدی بود و پروژه واقعا خوابید. بعد از آن هم سریال با کارگردان دیگری ادامه پیدا کرد و به سرانجام رسید.

واکنش کارگردان: چند ماه گذشت تا این که خبر آمد بهرنگ توفیقی ادامه سریال را کارگردانی خواهدکرد. او بعد از سه ماه تصویربرداری کار را به پایان رساند. «آمین» سال 94 همزمان با هفته ناجا روی آنتن شبکه یک رفت. البته اندکی تغییر نسبت به قبل داشت. در تیزرها نام منوچهر هادی ابتدا قید می شد و کمی بعد نام بهرنگ توفیقی به شکل دیزالو جای آن را می گرفت. هادی اعلام کرد سریال «آمین» مال او نیست و خواستار حذف نامش از تیتراژ شد.

سرانجام چه شد: نام منوچهر هادی از تیتراژ سریال «آمین» حذف شد اما در منابع رسمی مثل ویکی پدیا هنوز این سریال به عنوان یکی از آثار تلویزیونی او دیده می شود. در زمان پخش سریال هادی واکنش خاصی نداشت و فقط به طور ضمنی بار دیگر تهیه کننده را محکوم کرد. او چندی پیش در گفت و گو با هفت صبح که به مناسبت «عاشقانه» انجام شد، یک بار دیگر به نوروزبیگی کنایه زد و دلخوری اش را از شرایط پیش آمده برای «آمین» نشان داد.

جایگاه اثر: سریال «امین» مانند غالب سریال های پلیسی، اثری متوسط است. این سریال در زمان پخش بیننده زیادی نداشت و نتوانست موج ایجاد کند. جدا از این امر کیفیت بازی هادی ساعی زمینه ساز انتقادهای فراوانی به سریال شد و همان چند نکته خوب هم زیر سایه بازی بد ساعی از بین رفت.

قاتل اهلی/ مسعود کیمیایی؛ 1395

مسعود کیمیایی یکی، دو بار برای ساخت دورخیز کرد اما هر بار مشکلی پیش آمد. او در نهایت موفق شد پروانه ساخت «قاتل اهلی» را به تهیه کنندگی منصور لشکری قوچانی بگیرد. او تهیه کننده اما متمولی است و حضورش می تواند آسودگی خیال بابت هزینه های تولید به همراه داشته باشد.

ماجرا چه بود: خبرهایی که از تولید «قاتل اهلی» بیرون می آمد، حکایت از شرایط خوب روند ساخت آن داشت. تهیه کننده و کارگردان مدام در یک قاب با لبخند عکس می گرفتند اما روزهای آخر خبر آمد فیلم متوقف شده. یکی، دو روز بعد مشخص شد بین کیمیایی و لشکری قوچانی بر سر میزان حضور پولاد کیمیایی اختلاف پیش آمده است. کارگردان می خواست سکانس هایی تازه با حضور پولاد به فیلم اضافه شود اما تهیه کننده می گفت حاضر نیست از برآورد اولیه عدول کند.

واکنش کارگردان: وقتی قوچانی با درخواست کیمیایی مخالفت کرد، او هم گفت که فیلمش بدون این سکانس ها ناقص است. بگومگوها ادامه داشت و در نهایت «قاتل اهلی» به جشنواره سال پیش رسید. کیمیایی برخلاف چند سال اخیر، در نشست خبری فیلم حضور پیدا کرد و معلوم بود برای نقد فیلمش نیامده و می خواهد حرف های دیگری بزند. او در طول نشست فیلم به لشکری قوچانی نیش زد و پولاد هم همراهش بود. کیمیایی، تهیه کننده را به عدم درک اصول فنی فیلم متهم می کرد.

سرانجام چه شد: چندی بعد مسعود لشکری قوچانی خبر دادگاهی شدن کیمیایی را رسانه ای کرد. تصویری از حضور کیمیایی در دادگاه هم منتشر شد؛ مدتی اما خبری نبود تا این که خود لشکری قوچانی اعلام کرد مشکلات برطرف شده: «با توجه به اینکه «قاتل اهلی» با تدوین مجدد توسط خود مسعود کیمیایی انجام شده است می توانیم در اکران عمومی شاهد یک اثر بسیار متفاوت و خوب از این کارگردان بزرگ سینمای ایران باشیم.»

جایگاه اثر: «قاتل اهلی» در میان ساخته های چند سال اخیر او یک سر و گردن بالاتر می ایستد. در نسخه ای که در جشنواره فجر دیدیم به وضوح می شد پی به اختلاف کارگردان و تهیه کننده برد و اثرش را در «قاتل اهلی» دید. در نسخه جدید عیب ها برطرف شده؟ اگر این اتفاق رخ داده باشد، با فیلمی قابل دفاع رو به رو هستیم.