جوزف گوردن: به پول سینما نیازی ندارم!

روزنامه صبا: علاقه‌مندان به سینما در دهه اخیر عادت کرده‌اند که هر سال شاهد نقش‌آفرینی جوزف گوردن لوویت در اثری مهم باشند، از سویی دیگر گوردن لوویت نیز دیگر با نادیده‌شدن در فصل جوایز کنار آمده است و به نظر می‌رسد، قبول کرده است که موفقیت های چشمگیرش در میان مخاطبان و منتقدان هیچ تناسبی با جوایز مهم سینمایی‌اش ندارد‌؛ امری که با تلاش بیشتر در سال‌های پیش رو می‌تواند به مسئله‌ای جدی‌تر برای وی مبدل شود.

گوردن لوویت در چند سال با فیلمسازانی نظیر استیون اسپیلبرگ در «لینکلن»، کریستوفر نولان در «تلقین» و «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد»، رابرت زمیکیس در «عبور» و تازه‌ترین آن‌ها با الیور استون در «اسنودن» همکاری داشته است. با این وجود گوردن لوویت که تا چند سال پیش با عنوان هیث لجر کوچک شناخته می‌شد اکنون به بازیگری صاحب‌نام مبدل شده که به صرف حضورش در یک پروژه می‌تواند موفقیت‌های اثر را در گیشه تضمین کند. گوردن لوویت همچنان فردی کم‌حرف، پرانرژی و ساده است که به‌راحتی درباره احساسات درونی‌اش صحبت می‌کند و تجربه‌های باارزشی که در این سال‌ها کسب کرده است را بسیار بی‌آلایش با مخاطبش در میان می‌گذارد.

گفت‌وگوی تاکز با گوردن لوویت علاوه بر بررسی دلایل حضور وی در اثر پرحاشیه‌ای چون «اسنودن» به چگونگی عبور وی از دوران کودکی و نوجوانی به دوره جوانی و تبدیل وی به یکی از بهترین و موفق‌ترین بازیگران نسل خودش می‌پردازد. شایان ذکر است گوردن لوویت در این روزها برنامه زنده تلویزیونی با نام «بالاترین رکوردهای تلویزیون» را اداره می‌کند و در کنار تهیه این برنامه متفاوت، وظیفه اجرای آن را نیز برعهده دارد؛ موضوع مهمی که توانایی‌های وی در زمینه اجرای برنامه‌های زنده را نیز به اثبات می‌رساند.

آقای جوزف گوردن لوویت دلیل این‌که همواره با خود دوربین فیلمبرداری کوچکی حمل می‌کنید چیست؟

واقعیت این است که من به ثبت اتفاق‌هایی که در لحظه رخ می‌دهد علاقه زیادی دارم، من مدت‌ها پیش از این‌که گوشی‌های هوشمند این قابلیت را به‌راحتی در اختیار همه قرار بدهند به این موضوع علاقه داشتم و با خود دوربین فیلمبرداری حمل می‌کردم. من حتی از نوارهای مینی‌دی‌وی نیز برای ضبط لحظه‌هایی که با آن مواجه می‌شدم استفاده می‌کردم. آن زمان پرداختن به چنین علاقه‌ای تقریبا کار بسیار مشکلی بود و من تا مدت‌ها وزن زیادی را در کوله‌ام با خود این‌طرف و آن‌طرف می‌بردم و شب‌به‌شب محتویات فیلم‌ها را روی هارددیسک منتقل می‌کردم. من حتی به‌خاطر دارم پیش از ظهور دنیای دیجیتال نیز این کار را انجام می‌دادم و از دوربین خانوادگیمان برای انجام این کار استفاده می‌کردم؛ عملی که باعث می‌شد هر شب ما به نوارهای وی‌اچ‌اس هجوم ببریم و سعی کنیم آن‌ها را به‌صورت کاملا مبتدیانه تدوین کنیم.

در حال حاضر شرایط تغییر کرده و ما می‌توانیم به‌راحتی فیلمبرداری کرده و چند ثانیه بعد آن را برای دوستان خود بفرستیم.

درست است، امکانات امروز برای کودکان آن زمان تقریبا باورنکردنی به نظر می‌رسد، اکنون شما می‌توانید در چند لحظه با گوشی تلفن خود لحظه‌ای را ثبت کرده و چند لحظه بعد آن را تدوین کنید. این شگفت‌انگیز است. این رویای ده‌سالگی من بود که در حال حاضر به واقعیت تبدیل شده است.

پس شما در خانه‌ای بزرگ شده‌اید که از پیشرفت تکنولوژی استقبال می‌کرد؟

بله، پدر من همواره رایانه خانه را بروز می‌کرد و مطمئن می‌شد که من و برادرم از آن استفاده می‌کنیم. بنابراین زمانی که تکنولوژی بناگهان قدم‌های بسیار بلندی برداشت و از اتصال اینترنتی با رایانه به تلفن‌های همراه رسید، من بسیار خوشحال بودم و فکر می‌کردم که این اتفاقی فوق‌العاده است و می‌تواند جنبه‌های مثبت فراوانی داشته باشد؛ جنبه‌هایی که از دسترسی ساده تمامی مردم به اطلاعات عمومی، فرهنگی، تاریخی و علمی نشأت می‌گرفت.

اما بی‌شک این تفکر شما در حال حاضر تغییر کرده است.

نمی‌توان با قطعیت چنین حرفی زد، این مسئله بسیار پیچیده است. واقعیت این است من هیچ‌گاه به نکات مثبت فراگیرشدن چنین تکنولوژی کارآمدی شک نکردم تا زمانی درگیر پروژه «اسنودن» شدم. درحقیقت زمانی که افشاگری‌های جاسوسی گسترده‌ای در سال ۲۰۱۳ جهان را فرا گرفت. برای من داشتن حریم خصوصی مانند سلامت عقل، امری الزامی است. شاید این موضوع پیش کشیده شود که دلیل اعتراض من به نبود حریم خصوصی و سوءاستفاده نکردن از تکنولوژی روز به‌دلیل حرفه بازیگری من است. بی‌شک این حرفه باعث شده من نسبت به دیگران بیشتر روی این مسئله حساس باشیم ولی فکر می‌کنم این حق طبیعی هر شخصی با هر حرفه‌ای است که از تعرض به حریم خصوصی‌اش ناراحت شود.

بحث بازیگران نیز زیاد تفاوتی با دیگر افراد یک جامعه ندارد، ما باید حق انتخاب در میان ویدیو یا تصویری که از ما پخش می‌شود را داشته باشیم، چون ما با انتخاب و دستچین کردن تصاویری که از خودمان پخش می‌کنیم روزگار می‌گذرانیم. هر شخص در اجتماعی متمدن حق دارد نظر شخصی‌اش را در موارد مختلف بیان کند ولی گاهی این ابراز عقیده امری شخصی است که نباید در اختیار همه قرار بگیرد. در حال حاضر ما با این خطر جدی مواجه هستیم که اشخاصی هستند که هر زمان بخواهند می‌توانند سراغ آرشیو صدای ضبط‌شده ما رفته و آن‌ها را منتشر کنند.

همه ما در این مورد به‌صورت یکسان عذاب خواهیم کشید؟

کاملا درست است و مشکل اصلی از جایی آغاز شده که دانستن این موضوع که عده‌ای قدرت انجام این کار را دارند بسیار هولناک است زیرا فکر می‌کنید آن‌ها هر زمان اراده کنند می‌توانند به شما آسیب برسانند. در کلامی دیگر شما با این واقعیت مواجه می‌شوید که دیگر در هیچ شرایطی حریم خصوصی امن نخواهید داشت.

زمانی که تصمیم گرفتید در فیلم «اسنودن» ایفای نقش کنید از این‌که نقش یک فرد تحت تعقیب توسط مسئولان کشورتان را بازی کنید، نگران نبودید؟

افراد و همکاران زیادی در زندگی حرفه‌ای من بودند که در این مورد به من هشدار دادند، آن‌ها می‌گفتند که با این کار حداقل از لحاظ تجاری حرفه خود را نابود خواهم کرد، واقعیت این است که من بسیار خوش‌شانس بودم که از کودکی در تلویزیون ایفای نقش کردم و پس‌انداز قابل ملاحظه‌ای در قبال سال‌ها نقش‌آفرینی‌ام در سینما و تلویزیون به دست آورده‌ام، بنابراین نیازی به پول‌هایی که قرار بود از این لحظه به بعد دربیاورم ندارم و کیفیت نقش حتی اگر خلاف جریان باشد برایم اهمیت بیشتری دارد.

و البته باید این را هم در نظر گرفت که الیور استون به‌عنوان کارگردان می‌تواند شما را در مسیری که تصمیم گرفته‌اید در آن قدم بردارید همراهی کند.

الیور فیلمسازی بود که من او را بسیار دوست داشتم، وقتی حضور در این اثر را به من پیشنهاد داد بلافاصله آن را قبول کردم، حتی پیش از این‌که بحث همکاری ما پیش بیاید او با فیلم «دون جان» که اولین تجربه فیلمسازی من بود بسیار مهربانانه برخورد کرد، او درباره چند مورد خاص در کارگردانی با من صحبت کرد و سپس نکاتی را در مورد ویرایش با دوربین و سر صحنه به من آموخت، این نهایت لطف شخصی چون الیور استون به فیلمسازی تازه به میدان آمده بود. درحقیقت او کمک‌هایش را پیش از همکاری ما در «اسنودن» آغاز کرد.

آیا علاقه دارید فیلمسازی خود را ادامه دهید؟

در حال حاضر مقدمات ساخت فیلم دوم خود را آماده کرده‌ام، به کارگردانی علاقه زیادی دارم ولی در همین لحظه به ادامه برنامه تلویزیونی که چند قسمت از آن پخش شده است علاقه بیشتری دارم، برنامه تلویزیونی با نام «بالاترین رکوردها در تلویزیون» که توسط کمپانی من و برادرم تهیه می‌شود.

به نظر می‌رسد شما شیفته ادامه حرفه‌تان به‌عنوان فیلمساز و تهیه آثار تلویزیونی هستید.

به‌صورت کاملا صادقانه می‌گویم، من فکر می‌کنم راهی که آغاز کرده‌ایم شیوه مناسبی برای ترویج سینما و فیلمسازی برای نسل‌های بعدی است. ما در «بالاترین رکوردها در تلویزیون» سعی داریم بنیانگذار گونه‌ای برنامه تلویزیونی و حتی گونه‌ای فیلمسازی باشیم، این درست است که شیوه کار ما شباهت‌هایی به برنامه‌های دهه۷۰ یا ۸۰ دارد ولی درحال‌حاضر وضعیت بسیار متفاوت است و شما می‌توانید به‌راحتی با تلفن همراه خود فیلم بسازید. حرفه بازیگری من در کنار ارایه چنین علایق و رویکردهایی در صنعت سینما و تلویزیون ادامه خواهد داشت.