همه آلبوم های احسان خواجه امیری

همشهری جوان: چند هفته ای می شود که آلبوم «عاشقانه ها» احسان خواجه امیری منتشر شده و تنوانسته مورد پسند دوستداران موسیقی هم قرار بگیرد. این «مورد پسند قرار گرفتن» اتفاقی است که کمتر این روزها شامل حال آلبوم چهره های پرطفدار موسیقی می شود و معمولا آثار جدید اهالی موسیقی با ضعف ها و کمبود های فراوانی منتشر شده و از سوی مخاطب این روزهای پیگیر بازار، عمدتا" پس زده شده است.

دلایل این رفتار هم تقریبا مسخص است: بالا رفتن سطح توقع مخاطب و به وادی تکرار رسیدن آثار. بدیهی است که مخاطب با شنیدن یک اثر خوب از هنرمند مورد علاقه اش، برای کار بعدی توقعات بیشتر و بالاتری دارد و دیگر به موفقیت و رشد اثر قبلی قانع نیست. هنرمند هم با علم به این موضوع، سعی در تجربه فضاهای جدید دارد و در این بین امکان دارد برخی افراط و تفریط ها باعث شوند آن برهه از عمر هنری اش دستخوش همین تجربه ها قرار بگیرد و با یک اشتباه، همه کارنامه کاری اش را زید سوال ببرد. در سال های اخیر بارها شاهد این اتفاق برای بسیاری از هنرمندان موسیقی پاپ بوده ایم.

این چرخه رای خیلی ها تکرار شده و همین طور در حال تلفات گرفتن است. بعد از گل کردن و به قول معروف «گرفتن» یک آلبوم و یکی، دو کنسرت ۲ هزار نفری و چند گفتگو و گزارش در مجلات، آقای خواننده بلافاصله از راه به در می شود و خلاقیت های ذاتی اش را چیز فراتر از سلیقه مخاطب می بیند و همین باعث می شود آلبوم بعدی با کله زمین بخورد. وقتی انتقادها به گوشش می رسد علیه منتقدان موضع می گیرد و با ادبیاتی دور از شأن در مقابل آنها قرار می گیرد و بعد از تجربه سوم، دیگر راه بازگشتی ندارد و به یک مهره سوخته تبدیل می شود.

این چرخه برای بسیاری از هنرمندان سال های اخیر بازار موسیقی تکرار شده و همین طور ادامه پیدا کرده.

اما در این بین بعضی چهره ها با علم به این موضوع مسیرشان را در طول فعالیت هنری شان عوض کرده اند تا بتوانند نتایج جالب توجهی را تجربه کنند. انتشار آلبوم «عاشقانه ها» و استقبال جالب توجه مردم و مخاطبین باعث شد نگاهی بیندازیم به مسیری که احسان خواجه امیری برای رسیدن به این نقطه آن را پیموده و به اینجا رسیده، جایگاهی که حالا محکم تر از حتی بهترین سال های هنری او در گذشته به نظر می رسد و حالا به جرأت می توان از او به عنوان یکی از بهترین های موسیقی پاپ بعد از انقلاب یاد کرد.

آلبوم اول: «من و بابا» / سال ۱۳۸۰

احسان خواجه امیری ۱۷ ساله است و در کنار پدرش ارام آرام در حال آشنا شدن با تکنیک های آوازی است. با چند نرم افزار آهنگسازی هم آشنا شده و آرام آرام نشان می دهد که استعداد ارثی اش در خوانندگی را کشف کرده. آلبوم «من و بابا» را به صورت دو صدائه با پدرش در سال ۸۰ وارد بازار می کند تا با استفاده از نام پدر، بگوید من پسر «ایرج»ام و منتظرم باشید.

واکنش ها

مردم سراغ آلبوم می روند تا حتی برای شنیدن صدای پسر استاد هم که شده، آن را گوش کنند. پدر در دو قطعه از این آلبوم حضور دارد و حاصل اولین تجربه های «احسان» حتی اگر خلاقیت چشمگیری نداشته باشد، نام او را در جامعه هنری سر زبان ها انداخت.


آلبوم دوم: «برای اولین بار» / سال 1384

احسان تجربه های زیادی به دست آورده و حالا دیگر بیشتر می شود در موردش صحبت کرد. در همان نخستین گفتگوهایش به وضوح دلخوری اش را بابت دادن القابی مثل «پسر ایرج» نشان می دهد تا به نوعی مشخص شود استقلال کاری برایش از هر چیزی بیشتر اهمیت دارد. دو سال از آلبوم «من و بابا» گذشته که صدای «احسان خواجه امیری» از تلویزیون هم به گوش می رسد. این ترانه ظرف دو هفته انتخاب اکثر مخاطبان موسیقی تبدیل می شود: «هر چی آرزوی خوبه مال تو / هرچی که خاطره داری مال من ...».

واکنش ها

احسان با این تیتراژ توانست خیلی زود در دل خیلی ها خودش را جا کند و آلبوم دوم و انفرادی اش را در روزهایی که این قطعه در اوج محبوبیت بودوارد بازار کرد: «برای اولین بار». او ترانه آن روزها محبوب «هرچی آرزوی خوبه مال تو» را هم در این آلبوم گنجاند تا ملت برای داشتن نسخه با کیفیت این قطعه هم که شده، سراغش بروند و با این روش بقیه آثارش را هم به گوش دوستدارانش برساند. این آلبوم در سال ۸۴ منتشر شد و باعث شد بازار شلوغ آن سال های موسیقی پاپ، رسما حضور خواننده ای جدید و با کاراکتر را تجربه کند. کنسرت های احسان از همان سال های نخست برگزاری پذیرای خانواده ها بود. از همان زمان او به یک خواننده «خانوادگی» معروف شد که آثارش را همه اقشار جامعه دوست داشتند.


آلبوم سوم: «سلام آخر» / سال 1386

حضور مداوم خواجه امیری در تلویزیون و اختصاص تیتراژهای به این خواننده صدای خیلی ها را در آورده. اتهام هایی از قبیل «مافیای صدا و سیما» و «نور چشمی تلویزیون» به او نسبت داده شود ولی این خواننده در سکوت کامل کار خودش را می کند. حرف و حدیث های زیادی درباره اختلاف نظرهای او و پدرش در برخی رسانه ها منتشر شد و باعث شده خیلی ها نگران ادامه روند هنری او باشند ولی بالاخره این سر و صداها باعث شد او سکوتش را بشکند و برای اولین بار درباره پدرش سخن به زبان بیاورد: «من عاشق صدای پدرم هستم. هیچ وقت صدایش از ذهنم پاک نمی شود. او پهلوان آواز ایران است. اصلا کسانی که در آن دهه در موسیقی ایران زحمت می کشیدند، بی نظیر و تکرار نشدنی بودند.»

آلبوم سوم احسان خواجه امیری به نام «سلام آخر» منتشر شد و خود احسان اعتقاد دارد که او را باید با این آلبوم بشناسند.

قطعه پر طرفدار «میوه ممنوعه» هم در همین اثنا در تلویزیون منتشر شده و حالا خواجه امیری در اوج محبوبیت قرار دارد. امام او باهوش تر از این است این قطعه محبوب را باز هم در آلبومش قرار دهدو دوباره اتهام ها علیه اش درباره خواننده «تلویزیونی» اوج بگیرد.

واکنش ها

روند رو به رشد خواجه امیری ادامه دارد و «سلام آخر» جزو پرفروش ترین آثار آن سال می شود. کنسرت های این خواننده به شدت رونق گرفته. پخش قطعات او از تلویزیون هم باعث شده او در اوج دوران کاری اش قرار بگیرید. واکنش های خوب درباره این آلبوم ادامه دارد و همین باعث می شود خیلی ها برای انتشار کار بعدی این خواننده لحظه شماری کنند.


آلبوم چهارم: «فصل تازه» / سال 1387


با توجه به اسم آلبوم خیلی ها منتظر یک اثر حرفه ای و متفاوت از احسان در پایان سال ۸۷ بودند اما آلبوم «فصل تازه» آن چیزی نبود که انتظار می رفت. ملودی و تنظیم های تکراری یکی از علل معمولی بودن این آلبوم به حساب می آمد. احسان خواجه امیری در کنار پدرام کشتکار و مهرداد نصرتی آهنگسازان این آلبوم بودند و کار تنظیم هم به عهده خود احسان و پدرام کشتکار و علی ثابت بود. این خواننده تیتراژهای موفقی هم در زمان انتشار این اثر در تلویزیون داشت که باز هم مثل آلبوم قبلی تصمیم گرفت آنها را در آلبوم قرار ندهد.

واکنش ها

یکی از نقاط مثبت این اثر می توان سر کاستی آن به اسم «نمیدونی» دانست. قطعه ای که اجازه نداد واکنش های منفی و نقدهای تند علیه او، بیشتر و بیشتر شود. هر چند کم بودن فاصله انتشار این آلبوم نسبت به اثر قبلی (یک سال) و تکراری بودن برخی ملودی ها انتقادهای پراکنده ای از قبیل کم کاری و کار سطحی را به سوی این خواننده روانه کرد.


آلبوم پنجم: «یه خاطره از فردا» / سال 1389

شاید بشود این آلبوم را بدترین آلبوم همه سال های فعالیت هنری خواجه امیری نامید. آلبومی که بسیار دور از حد و اندازه های این خواننده تولید و روانه بازا شد و حتی بعضی ها را نگران کرد که مبادا احسان به پایان عصر خلاقیتش نزدیک شده باشد! این اثر انتقادهایی از قبیل ضعف عمده در ترانه سرایی و ملودی سازی را به خود دید. جالب اینجاست که خود خواجه امیری هم ضعف های آلبوم را پذیرفت و حتی در مقام پاسخ به انتقادات هم برنیامد.

واکنش ها

انتقادهای تندی به دست آقای خواننده رسید. این واکنش ها به حدی بود که خواجه امیری تا سه سال از انتشار آلبوم جدید جلوگیری کرد و بسیاری از پیشنهادهای تیتراژ تلویزیونی را هم رد کرد. او تمام وقتش را صرف تهیه و تولید آلبوم جدیدش کرد. البته در همه این سال ها کنسرت های او با همان رونق قبل در جریان بود. شاید خاطره خوب مخاطبان این خواننده از آثار قدیمی را بشود دلیل اصلی این ماجرا قلمداد کرد.


آلبوم ششم: «عاشقانه ها» / سال 1391

بازگشت به نقطه اوج همیشه و در هر حالتی از رسیدن به این نقطه سخت تر و دشوارتر است. شاید این موضوع را خود احسان خواجه امیری بهتر از هر کس دیگری بداند. ولی با انتشار آلبوم جدیدش همه معادلات این سال ها را به هم زد و با یک آلبوم قوی توانست خودش را دوباره احیا کند و از انتقادات تند خلاص شود. تیم کاری جدید او در این اثر را باید برگ برنده او خطاب کرد تا آلبومی که به قول خواجه امیری «پر هزینه ترین» آلبوم این خواننده بوده، از درد اکثر منتقدین بهترین آلبوم او هم لقب بگیرد.

واکنش ها

محسن چاوشی اولین کسی بود که انتشار این اثر را به خواجه امیری تبریک گفت. اتفاقی که خیلی کم پیش می آید. چاوشی با این رفتار نشان داد که واقعا این اثر توانسته نظرش را جلب کند. قطعه «کجایی» این آلبوم از همان روزهای اول انتشار به شدت با استقبال مخاطبان خواجه امیری رو به رو شده. بازخوردهایی هم که از اجرای زنده این قطعات در کنسرت اخیر این خواننده دیده شده، نشان می دهدسوای منتقدین و کارشناسان موسیقی، مردم هم به خوبی توانسته اند با این آلبوم ارتباط برقرار کنند. احسان خواجه امیری حالا با یک آلبوم خوب، بازگشتی قدرتمند را به بازار موسیقی تجربه می کند.