این دلقک های آشوبگرا؛ از «جک نیکلسون» تا «جرد لتو»
یکی از جذابیت های حاشیه ای و البته مهم جوخه انتحاری حضور «جرد لتو» (Jared Leto) در نقش جوکر است. پس از بتمن های نولان و بازی هیت لجر در نقش جوکر، این نخستین بار است که این شخصیت شرور دوباره روی پرده سینما دیده می شود.
مجله همشهری دانستنیها: یکی از جذابیت های حاشیه ای و البته مهم جوخه انتحاری حضور «جرد لتو» (Jared Leto) در نقش جوکر است. پس از بتمن های نولان و بازی هیت لجر در نقش جوکر، این نخستین بار است که این شخصیت شرور دوباره روی پرده سینما دیده می شود. به همین بهانه سراغ شخصیت جوکر در طول تاریخ کامیک بوک ها و سینما رفته ایم.
بتمن نخستین بار در قسمت بیست و هفتم مجموعه Detective Comics در ماه مه سال ۱۹۳۹ (خرداد ۱۳۱۸) ظاهر شد. سال بعد مجموعه کامیکی به خود بتمن اختصاص داده شد و در همان شماره اول این مجموعه سر و کله جوکر به عنوان دشمن اصلی بتمن پیدا شد.
پدیدآورندگان اصلی این مجموعه (و شخصیت جوکر) «بیل فینگر» (نویسنده) و «باب کین» (نقاش مجموعه) بودند. آنها شخصیت جوکر را براساس تصویری از «کنراد ویت» (Conrad Veidt) در فیلم صامت «مردی که می خندد (۱۹۲۸)» خلق کردند. ابتدا قرار بود جوکر در پایان نخستین مجموعه ای که ظاهر شد، کشته شود. چون پدیدآورندگان بتمن تصور می کردند بازگشت شخصیت های شرور در مجموعه های بعدی باعث می شود بتمن ضعیف به نظر برسد.
اما سردبیر مجموعه «ویتنی السورث» پتانسیل نهفته این شخصیت را کشف کرد و توانست خالقان کامیک بوک ها را قانع کند تا مهلت بیشتری به شخصیت جوکر بدهند. جوکر در نه مجموعه از ۱۲ مجموعه نخست از کامیک بوک های بتمن ظاهر شد و پس از آن هم درمجموعه های بعدی همچنان به عنوان یکی از مهم ترین دشمنان بتمن حضور داشت.
جوکر ابتدا به شکل قاتلی بی رحم تصویر شد، اما کم کم به شخصیتی تبدیل شد که به شوخی ها و بازی های عجیب و غریب علاقه ای خاص دارد. این موضوع بیشتر به خاطر سن و سال کم مخاطبان کامیک بوک ها در اواخر دهه ۱۹۵۰/۱۳۳۰ بود. در خلال دهه ۱۹۷۰/۱۳۵۰ و ۱۹۸۰/۱۳۶۰ نویسنده ها دوباره جوکر را به ریشه های خشونت آمیزش بازگرداندند.
در همین دوره بود که جوکر «جیستون تاد» (دومین رابین) را کشت و «باربارا گوردون» را فلج کرد. «هارلی کویین» دوست عجیب و غریب جوکر در میانه های دهه ۱۹۹۰/۱۳۷۰ از راه رسید. دیوانگی آشکار جوکر تیمارستان شهر آرخام را به اقامت گاه معمول او تبدیل کرده است ولی به نظر «گرانت موریسون» نویسنده مجموعه کامیک بوک های «تیمارستان آرخام» جوکر نه فقط دیوانه نیست، بلکه «سوپر- عاقل» است و به همین دلیل همواره خودش را با جهان پیرامون مطابقت می دهد تا بتواند از پس دیوانگی جهان بربیاید.
به این ترتیب جوکر گاهی دلقکی بدجنس است و گاهی سایکوپتی بسیار خطرناک. هرگز داستان مستحکمی درباره اصل و نسب جوکر گفته نشده است و گذشته او همچنان در هاله ابهام قرار دارد. بهترین چیزی که درباره گذشته جوکر می دانیم اشاره ای است مبنی بر اینکه او در گذشته مجرمی تحت تعقیب بوده و با عنوان «نقاب قرمز» شناخته می شده است.
در جریان سرقتی ناموفق، او داخل مخزنی از مواد شیمیایی دمی افتد و بر اثر همین مواد شیمیایی پوستش سفید و موهایش سبز می شود. اما حتی همین شرح کوتاه هم در طول مدت حضور جوکر در جهان کامیک بوک ها دستخوش دگرگونی بوده است؛ در سال ۱۹۵۱ (۱۳۳۰) کارمند آزمایشگاهی بود که شخصیتی دوگانه داشت اما در مجموعه «جوک کشنده (۱۹۸۸)» اثر «آلن مور» جوکر استنداپ کمدینی ناموفق بوده که مجبور شده دست به جنایب بزند. در داستان آلن مور، جوکر می گوید اگر لازم باشد گذشته ای داشته باشد، ترجیح می دهد انتخاب های متفاوتی برای این گذشته امکان پذیر باشد.
سزار رومرو- ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۸
«سزار رومرو» (Cesar Romero) بازیگری که شهرتش به خاطر بازی در نقش های رمانتیک و وسترن در دهه های ۱۹۳۰ تا ۱۹۵۰ بود، نقش جوکر را در سریال بتمن به کارگرداین «آدام وست» بازی کرد. این سریال که در دهه ۱۹۶۰ به صورت رنگی ساخته و پخش می شد. یکی از محبوب ترین سریال های آن دهه بود. سزار رومرو در ۱۹ اپیزود ظاهر شد.
رومرو همچنین در فیلمی به سال ۱۹۶۶ (۱۳۴۵) همراه با «فرانک گورشین» (در نقش ریدار)، «لی مری ودر» (در نقش کت وومن) و «بورخس مردیث» ( در نقش پنگوئن) ظاهر شد. در این فیلم این چهار شخصیت گروهی به نام «اتحاد جهان زیرین» را تشکیل می دادند. شخصیت جوکری که رومرو خلق کرد، مانند لحن کامیک بوک های آن دوران، آرام بود و چندان خطرناک به نظر نمی رسید.
سزار رومرو از تراشیدن سبیلش برای بازی در این نقش خودداری کرد و در نتیجه می شد سبیل رومرو را زیر گریم صورتش تشخیص داد.
جک نیکلسون ۱۹۸۹
در بازسازی «تیم برتون» از «شوالیه تاریکی» روایتی از گذشته جوکر به دست می داد. در این روایت نام اصلی جوکر «جک ناپیر» (Jack Napier) بود. گنگستری بلندپرواز که در زندگی قبلی اش والدین «بورس وین» (Bruce Wayne) (شخصیت روزمینی بتمن) را کشته است.
طبق این روایت درواقع خود جوکر باعث به وجود آمدن بتمن شده است. همچنین وقتی که بتمن جک ناپیر را داخل مخزن مواد شیمیای می اندازد. جوکر را به وجود می آورد. از نظر فیزیک بدنی بدن نسبتا فربه و قد کوتاه جک نیکلسون مناسب نقش جوکر (که بلند و لاغر است) نبود.
چهره پردازی نیکلسون برای این نقش، حتی در سال 1989 (1368)- سال ساخت فیلم- خوب به نظر نمی رسید. اما از نظر اجرای نقش، سابقه بازی نیکلسون در فیلم هایی از قبیل «پرواز بر فراز آشیانه فاخته»، «درخشش» و «جادوگران ایست و یک» باعث شد نقش آفرینی نیکلسون به عنوان جوکر کاملا متقاعدکننده از کار دربیاید.
مارک همیل؛ 1992 تا 2016
با اینکه «مارک همیل» (Mark Hamill) از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۶ (۱۳۷۱ تا ۱۳۹۵) در مجموعه ای از سریال ها و فیلم های انیمیشنی و بازی های ویدیویی، صداپیشه نقش جوکر بود. اشاره نکردن به نام او نشانه غفلت و بی مبالاتی خواهدبود. جوکر مارک همیل حقه باز و شوم است و لهجه ای بریتانیایی و خنده ای دیوانه وار دارد. مارک همیل برای اجرای صدای جوکر چندین بار نامزد جوایز مختلف شده و چند جایزه هم برده است.
چند بار گفته شد مارک همیل قرار است از این شغل بازنشسته شود ولی باز هم در نهایت همیل دوباره به اجرای صدای جوکر ادامه داد و هنوز هم ادامه می دهد. کار بعدی مارک همیل در اقتباسی از «جوک کشنده» خواهدبود.
هیث لجر: ۲۰۰۸
انتخاب هیث لجر برای ایفای نقش جوکر (در فیلم بتمن کریستوفر نولان) یکی از تعجب برانگیزترین تصمیم ها بود اما بعد از به نمایش درآمدن فیلم. همان ها که از انتخاب تعجب کرده بودند از نقش آفرینی هیث لجر حیرت کردند. جوکر هیث لجر در اقتباس مدرن کریستوفر نولان از ماجراهای بتمن، جوکری عبوس و سیاه بود. جوکری با موی کم، بدون آرام و قرار و پوچ گرا که هیچ بویی از شوخی، بذله گویی و لطافت طبع نبرده بود.
این جوکر زخم وحشتناکی روی چهره داشت و هر بار ماجرایی جدید درباره نحوه زخمی شدنش روایت می کرد (یادآور ایده آلن مور برای انتخاب های متعدد جوکر مورد زندگی گذشته اش).
برخی منتقدان ایراد گرفتند که معلوم نیست طرح و نقشه واقعی جوکر چیست. این دسته از منتقدان درواقع متوجه این نکته نشده بودند که جوکر هیچ طرح و نقشه ای ندارد! جوکر چیزی جز ایجاد آسوب و بی اعتبار شدن بتمن نمی خواهد. کسانی واقعا از تماشای سوختن جهان در آتش لذت می برند.
گاتهام: ۲۰۱۵ تا...
«گاتهام» (Gotham) نام سریالی از شبکه فاکس است که ماجراهای آن به پیش از ظهور بتمن در شهر گاتهام بر می گردد. این سریال هنوز جوکر ار معرفی نکرده اما نشانه هایی شبیه به شخصیت جوکر در این سریال وجود دارد. پیش از آغاز سریال حتی حرف از استندآپ کمدین ترکه ای بود که در باشگاه شخصی به نام «فیش مونی» کار می کند. سپس نوبت به اپیزودی رسید که گروهی از جنایت کاران با نقاب قرمز در آن بودند که تمام اعضای این گروه کشته شدند. پس از آن شخصیتی به نام «جروم» با بازی «کامورن موناگان» رسید. پسری سیرک باز که در چند اپیزود حضوری پرسر و صدا داشت تا اینکه ماجراهای مربوط به او پایان یافت.
بعد از جروم، نوبت به «جری» با بازی «لوری پتی» رسید. جری یک باشگاه شبانه داشت و عضو یک گروه راک بود که با شکل و ظاهر جوکر برنامه اجرا می کرد. تقریبا می شود مطمئن بود پیش از آنکه جوکر واقعی سر برسد، باز هم بیننده موارد دیگری از این دست در سریال خواهیم دید.
جرد لتو: ۲۰۱۶
هنوز جوکر «جرد لتو» راهی سینما نشده اما از همین حالا هم می دانیم این جوکر چه شکلی خواهدبود: پوست سفید، موی سبز، دندان های روکش دار، عصا و بدنی که همه جای آن خالکوبی شده است. اما کیفیت جوکر جرد لتو همچنان نامعلوم است و تا زمان نمایش عمومی فیلم «جوخه انتحاری» نمی شود درباره آن نظر داد. البته چیزهایی درباره روش بازیگری متد اکتینگ دیوانه وار جرد لتو می دانیم. (ویل اسمیت یکی از بازیگران اصلی فیلم گفته است هیچ وقت جرد لتو را در پشت صحنه فیلم ندیده؛ اشاره به اینکه ویل اسمیت همیشه با جوکر مواجه شده است.) همچنین به گفته کارگردان فیلم، می دانیم جوکر جرد لتو به طرزی اصیل «ترسناک» است. خود جرد لتو هم گفته است این جوکر «تفاوتی بنیادی با [جوکرهای] قبل دارد. به هر حال برای دیدن جوکر بعدی در فیلم «جوخه انتحاری» مجبوریم لحظه شماری کنیم.
بتمن نخستین بار در قسمت بیست و هفتم مجموعه Detective Comics در ماه مه سال ۱۹۳۹ (خرداد ۱۳۱۸) ظاهر شد. سال بعد مجموعه کامیکی به خود بتمن اختصاص داده شد و در همان شماره اول این مجموعه سر و کله جوکر به عنوان دشمن اصلی بتمن پیدا شد.
پدیدآورندگان اصلی این مجموعه (و شخصیت جوکر) «بیل فینگر» (نویسنده) و «باب کین» (نقاش مجموعه) بودند. آنها شخصیت جوکر را براساس تصویری از «کنراد ویت» (Conrad Veidt) در فیلم صامت «مردی که می خندد (۱۹۲۸)» خلق کردند. ابتدا قرار بود جوکر در پایان نخستین مجموعه ای که ظاهر شد، کشته شود. چون پدیدآورندگان بتمن تصور می کردند بازگشت شخصیت های شرور در مجموعه های بعدی باعث می شود بتمن ضعیف به نظر برسد.
اما سردبیر مجموعه «ویتنی السورث» پتانسیل نهفته این شخصیت را کشف کرد و توانست خالقان کامیک بوک ها را قانع کند تا مهلت بیشتری به شخصیت جوکر بدهند. جوکر در نه مجموعه از ۱۲ مجموعه نخست از کامیک بوک های بتمن ظاهر شد و پس از آن هم درمجموعه های بعدی همچنان به عنوان یکی از مهم ترین دشمنان بتمن حضور داشت.
جوکر ابتدا به شکل قاتلی بی رحم تصویر شد، اما کم کم به شخصیتی تبدیل شد که به شوخی ها و بازی های عجیب و غریب علاقه ای خاص دارد. این موضوع بیشتر به خاطر سن و سال کم مخاطبان کامیک بوک ها در اواخر دهه ۱۹۵۰/۱۳۳۰ بود. در خلال دهه ۱۹۷۰/۱۳۵۰ و ۱۹۸۰/۱۳۶۰ نویسنده ها دوباره جوکر را به ریشه های خشونت آمیزش بازگرداندند.
در همین دوره بود که جوکر «جیستون تاد» (دومین رابین) را کشت و «باربارا گوردون» را فلج کرد. «هارلی کویین» دوست عجیب و غریب جوکر در میانه های دهه ۱۹۹۰/۱۳۷۰ از راه رسید. دیوانگی آشکار جوکر تیمارستان شهر آرخام را به اقامت گاه معمول او تبدیل کرده است ولی به نظر «گرانت موریسون» نویسنده مجموعه کامیک بوک های «تیمارستان آرخام» جوکر نه فقط دیوانه نیست، بلکه «سوپر- عاقل» است و به همین دلیل همواره خودش را با جهان پیرامون مطابقت می دهد تا بتواند از پس دیوانگی جهان بربیاید.
به این ترتیب جوکر گاهی دلقکی بدجنس است و گاهی سایکوپتی بسیار خطرناک. هرگز داستان مستحکمی درباره اصل و نسب جوکر گفته نشده است و گذشته او همچنان در هاله ابهام قرار دارد. بهترین چیزی که درباره گذشته جوکر می دانیم اشاره ای است مبنی بر اینکه او در گذشته مجرمی تحت تعقیب بوده و با عنوان «نقاب قرمز» شناخته می شده است.
در جریان سرقتی ناموفق، او داخل مخزنی از مواد شیمیایی دمی افتد و بر اثر همین مواد شیمیایی پوستش سفید و موهایش سبز می شود. اما حتی همین شرح کوتاه هم در طول مدت حضور جوکر در جهان کامیک بوک ها دستخوش دگرگونی بوده است؛ در سال ۱۹۵۱ (۱۳۳۰) کارمند آزمایشگاهی بود که شخصیتی دوگانه داشت اما در مجموعه «جوک کشنده (۱۹۸۸)» اثر «آلن مور» جوکر استنداپ کمدینی ناموفق بوده که مجبور شده دست به جنایب بزند. در داستان آلن مور، جوکر می گوید اگر لازم باشد گذشته ای داشته باشد، ترجیح می دهد انتخاب های متفاوتی برای این گذشته امکان پذیر باشد.
سزار رومرو- ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۸
«سزار رومرو» (Cesar Romero) بازیگری که شهرتش به خاطر بازی در نقش های رمانتیک و وسترن در دهه های ۱۹۳۰ تا ۱۹۵۰ بود، نقش جوکر را در سریال بتمن به کارگرداین «آدام وست» بازی کرد. این سریال که در دهه ۱۹۶۰ به صورت رنگی ساخته و پخش می شد. یکی از محبوب ترین سریال های آن دهه بود. سزار رومرو در ۱۹ اپیزود ظاهر شد.
رومرو همچنین در فیلمی به سال ۱۹۶۶ (۱۳۴۵) همراه با «فرانک گورشین» (در نقش ریدار)، «لی مری ودر» (در نقش کت وومن) و «بورخس مردیث» ( در نقش پنگوئن) ظاهر شد. در این فیلم این چهار شخصیت گروهی به نام «اتحاد جهان زیرین» را تشکیل می دادند. شخصیت جوکری که رومرو خلق کرد، مانند لحن کامیک بوک های آن دوران، آرام بود و چندان خطرناک به نظر نمی رسید.
سزار رومرو از تراشیدن سبیلش برای بازی در این نقش خودداری کرد و در نتیجه می شد سبیل رومرو را زیر گریم صورتش تشخیص داد.
جک نیکلسون ۱۹۸۹
در بازسازی «تیم برتون» از «شوالیه تاریکی» روایتی از گذشته جوکر به دست می داد. در این روایت نام اصلی جوکر «جک ناپیر» (Jack Napier) بود. گنگستری بلندپرواز که در زندگی قبلی اش والدین «بورس وین» (Bruce Wayne) (شخصیت روزمینی بتمن) را کشته است.
طبق این روایت درواقع خود جوکر باعث به وجود آمدن بتمن شده است. همچنین وقتی که بتمن جک ناپیر را داخل مخزن مواد شیمیای می اندازد. جوکر را به وجود می آورد. از نظر فیزیک بدنی بدن نسبتا فربه و قد کوتاه جک نیکلسون مناسب نقش جوکر (که بلند و لاغر است) نبود.
چهره پردازی نیکلسون برای این نقش، حتی در سال 1989 (1368)- سال ساخت فیلم- خوب به نظر نمی رسید. اما از نظر اجرای نقش، سابقه بازی نیکلسون در فیلم هایی از قبیل «پرواز بر فراز آشیانه فاخته»، «درخشش» و «جادوگران ایست و یک» باعث شد نقش آفرینی نیکلسون به عنوان جوکر کاملا متقاعدکننده از کار دربیاید.
مارک همیل؛ 1992 تا 2016
با اینکه «مارک همیل» (Mark Hamill) از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۶ (۱۳۷۱ تا ۱۳۹۵) در مجموعه ای از سریال ها و فیلم های انیمیشنی و بازی های ویدیویی، صداپیشه نقش جوکر بود. اشاره نکردن به نام او نشانه غفلت و بی مبالاتی خواهدبود. جوکر مارک همیل حقه باز و شوم است و لهجه ای بریتانیایی و خنده ای دیوانه وار دارد. مارک همیل برای اجرای صدای جوکر چندین بار نامزد جوایز مختلف شده و چند جایزه هم برده است.
چند بار گفته شد مارک همیل قرار است از این شغل بازنشسته شود ولی باز هم در نهایت همیل دوباره به اجرای صدای جوکر ادامه داد و هنوز هم ادامه می دهد. کار بعدی مارک همیل در اقتباسی از «جوک کشنده» خواهدبود.
هیث لجر: ۲۰۰۸
انتخاب هیث لجر برای ایفای نقش جوکر (در فیلم بتمن کریستوفر نولان) یکی از تعجب برانگیزترین تصمیم ها بود اما بعد از به نمایش درآمدن فیلم. همان ها که از انتخاب تعجب کرده بودند از نقش آفرینی هیث لجر حیرت کردند. جوکر هیث لجر در اقتباس مدرن کریستوفر نولان از ماجراهای بتمن، جوکری عبوس و سیاه بود. جوکری با موی کم، بدون آرام و قرار و پوچ گرا که هیچ بویی از شوخی، بذله گویی و لطافت طبع نبرده بود.
این جوکر زخم وحشتناکی روی چهره داشت و هر بار ماجرایی جدید درباره نحوه زخمی شدنش روایت می کرد (یادآور ایده آلن مور برای انتخاب های متعدد جوکر مورد زندگی گذشته اش).
برخی منتقدان ایراد گرفتند که معلوم نیست طرح و نقشه واقعی جوکر چیست. این دسته از منتقدان درواقع متوجه این نکته نشده بودند که جوکر هیچ طرح و نقشه ای ندارد! جوکر چیزی جز ایجاد آسوب و بی اعتبار شدن بتمن نمی خواهد. کسانی واقعا از تماشای سوختن جهان در آتش لذت می برند.
گاتهام: ۲۰۱۵ تا...
«گاتهام» (Gotham) نام سریالی از شبکه فاکس است که ماجراهای آن به پیش از ظهور بتمن در شهر گاتهام بر می گردد. این سریال هنوز جوکر ار معرفی نکرده اما نشانه هایی شبیه به شخصیت جوکر در این سریال وجود دارد. پیش از آغاز سریال حتی حرف از استندآپ کمدین ترکه ای بود که در باشگاه شخصی به نام «فیش مونی» کار می کند. سپس نوبت به اپیزودی رسید که گروهی از جنایت کاران با نقاب قرمز در آن بودند که تمام اعضای این گروه کشته شدند. پس از آن شخصیتی به نام «جروم» با بازی «کامورن موناگان» رسید. پسری سیرک باز که در چند اپیزود حضوری پرسر و صدا داشت تا اینکه ماجراهای مربوط به او پایان یافت.
بعد از جروم، نوبت به «جری» با بازی «لوری پتی» رسید. جری یک باشگاه شبانه داشت و عضو یک گروه راک بود که با شکل و ظاهر جوکر برنامه اجرا می کرد. تقریبا می شود مطمئن بود پیش از آنکه جوکر واقعی سر برسد، باز هم بیننده موارد دیگری از این دست در سریال خواهیم دید.
جرد لتو: ۲۰۱۶
هنوز جوکر «جرد لتو» راهی سینما نشده اما از همین حالا هم می دانیم این جوکر چه شکلی خواهدبود: پوست سفید، موی سبز، دندان های روکش دار، عصا و بدنی که همه جای آن خالکوبی شده است. اما کیفیت جوکر جرد لتو همچنان نامعلوم است و تا زمان نمایش عمومی فیلم «جوخه انتحاری» نمی شود درباره آن نظر داد. البته چیزهایی درباره روش بازیگری متد اکتینگ دیوانه وار جرد لتو می دانیم. (ویل اسمیت یکی از بازیگران اصلی فیلم گفته است هیچ وقت جرد لتو را در پشت صحنه فیلم ندیده؛ اشاره به اینکه ویل اسمیت همیشه با جوکر مواجه شده است.) همچنین به گفته کارگردان فیلم، می دانیم جوکر جرد لتو به طرزی اصیل «ترسناک» است. خود جرد لتو هم گفته است این جوکر «تفاوتی بنیادی با [جوکرهای] قبل دارد. به هر حال برای دیدن جوکر بعدی در فیلم «جوخه انتحاری» مجبوریم لحظه شماری کنیم.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
این فیلم بهترین فیلمه!
و فقط نظر من نیست هرکی که دیده(همه دیدن!) اینو میدونه و همه هم میدونن که جوکر اینجا دلقک نیست اتفاقا توی فیلمای قبلی که جوکر فقط نقش یه بازیچه واسه بتمنو داشت و نه معلوم بود از کجا اومده و نا معلوم بود سر و ته داستان از کجا پیداش میشه؛جوکر مثل یه دلقک بود (من نمیخام به بازیگرا توهین کنم من دارم از جرد لتو حمایت میکنم!)
اما توی این فیلم جوکر یه نقش مستقل داره
اون عشقو میفهمه اون از پس همه برمیاد و میشه گفت یه قهرمانه.
خداییش جوکر جوخه انتحار بهترینه...
این فیلم بهترین فیلمه!
و فقط نظر من نیست هرکی که دیده(همه دیدن!) اینو میدونه و همه هم میدونن که جوکر اینجا دلقک نیست اتفاقا توی فیلمای قبلی که جوکر فقط نقش یه بازیچه واسه بتمنو داشت و نه معلوم بود از کجا اومده و نا معلوم بود سر و ته داستان از کجا پیداش میشه؛جوکر مثل یه دلقک بود (من نمیخام به بازیگرا توهین کنم من دارم از جرد لتو حمایت میکنم!)
اما توی این فیلم جوکر یه نقش مستقل داره
اون عشقو میفهمه اون از پس همه برمیاد و میشه گفت یه قهرمانه.
خداییش جوکر جوخه انتحار بهترینه...
این جوجه لتو یکم اومده نقش بازی کرده و رفته . مطمٔنم این کوچولو از تفنگم میترسه . هیث لجر یه اسطوره اس