بودجه جشنوارههای بینالمللی از کجا می آید؟
چند جشنواره سینمایی در سراسر دنیا وجود دارد؟ این جشنوارهها هزینههای خود را چگونه تأمین میکنند؟ سهم دولتها در این میان تا چه حد است؟
حال این سؤال مطرح است که چه کسی این جشنوارهها را پایه گذاری میکند؟ و بودجه این جشنوارهها پس از آن چگونه تأمین میشود؟ سهم دولتها در این میان تا چه حد است؟
در این گزارش بر آن شدهایم که تا در حد امکان به این پرسشها پاسخ دهیم.
اگرچه تعدادی از جشنوارههای سینمایی قابل توجه دنیا همچون ونیز، کن و برلین، توسط دولتهایشان پایهگذاری شده و بخش اعظمی از بودجه برگزاریشان نیز توسط این دولتها تأمین میشود ولی آنچه مسلم است تعداد جشنوارههای مستقل و یا غیر دولتی سینمایی فعال در دنیا، با استفاده از منابع خصوصی بودجه سالانه خود را تأمین میکنند؛ از فروش بلیط و حق عضویت گرفته تا استفاده از اسپانسرهای خصوصی.
بسیاری از جشنوارههای فیلم جهان، بخش اعظمی از بودجهاشان از یک منبع اصلی و مهم تأمین شده و در این میان اسپانسرهای مختلف این فرصت را دارند تا با تأمین بخشی از بودجه برگزار جشنواره که اغلب مقدار قابل توجهی است، برند خود را تبلیغ کنند و به سودی سرشار دست یابند.
از سوی دیگر برخی جشنوارههای بزرگ جهان چون کن، تورنتو، مونترال و جنوب از جنوب غربی و جشنوارههایی به نسبت کوچکتر چون جشنواره فیلم میامی و جشنواره بینالمللی فیلم زنان بمبئی در هند که امروزه به مکانی برای فیلمسازان برجسته جهان برای ارائه آخرین ساختههایشان تبدیل شدهاند، فرصتی را برای فیلمسازان نوپا یا شناخته نشده فراهم میکنند تا از طریق پرداخت مبالغی به جشنواره، بتوانند آثارشان را در این جشنواره به نمایش درآورند.
البته از سویی دیگر جشنوارههایی چون تلوراید و ساندنس هرساله این فرصت را برای تعداد بسیاری کمی از تازه کارهای عرصه سینما فراهم میکنند و در ازای آن پولی نیز دریافت نمیکنند.
جشنوارههایی چون روتردام، جشنواره فیلم بمبئی و تعداد زیادی از جشنوارههای سینمایی کوچکی که در سطح ایالات متحده آمریکا برگزار میشوند نیز از جمله این جشنوارهها هستند.
جشنواره بینالمللی فیلم پورتلند نیز از این دست فیلمسازان مبلغی را مطالبه میکند ولی در این میان فیلمسازان اهل شمال غربی ایالات متحده آمریکا و برخی دیگر از مناطق از پرداخت این ورودی معاف هستند.
ساندس؛محلی برای حضور مستقلها در حضور نیروهای داوطلب
جشنواره ساندنس سال ۱۹۸۴ با هدف حمایت از فیلمها و فیلمسازان مستقل «رابرت ردفورد» تأسیس شد.
این جشنواره در کنار فرصتهای شغلی ثابتی که دارد هر ساله از بیش از هزار و ۲۰۰ داوطلب برای برگزاری جشنواره کمک میگیرد.
این جشنواره هر ساله از طریق سایت رسمی خود و برخی دیگر از سایتها فراخوان علاقمندان به همکاری با جشنواره را منتشر میکند که البته این داوطلبان که به طور مجانی و صرف علاقه خود با این جشنواره همکاری میکنند باید برخی شرایط را دارا باشند.
به عنوان مثال بیش از ۲۱ سال داشته باشند و بتوانند به صورت ۲۴ ساعته (حدود ۳ تا ۶ شیفت) با جشنواره همکاری داشته باشند که البته جشنواره از این طریق در بخش زیادی از هزینههای مربوط به نیروهای انسانی مورد نیاز خود تخفیف میدهد.
جشنواره کن؛از شکل گیری در مقابل فاشیسم تا کمک شهرداری
این جشنواره که محل حضور تعداد زیادی از علاقمندان به سینما و چهرههای شاخص در عرصههای مختلف سینمایی است، بخش زیادی از بودجه تقریبی ۲۰ میلیون یوروئیاش را از طریق کمکهای دولتی تأمین میکند ولی در این میان اسپانسرهای خصوصی نیز سهم قابل توجهی در این بودجه دارند، برندهای مختلف که در میان آنها صنعت مد از جایگاه خاصی برخوردار است، با پرداخت هزینههای کلان به سودهای کلانتر دست مییابند.
کمکهای دولت فرانسه از طریق مرکز سینمای ملی (CNC) زیر مجموعه وزارت فرهنگ فرانسه، مقامات شهر کن (شهرداری کن) و دیگر ارگانهای دولتی محلی به این جشنواره سرازیر میشود و در این پروسه تعدادی از مؤسسات و گروههای سینمایی نیز دولت را همراهی میکنند.
البته کمکهای دولتی به این جشنواره، همواره در گذشته باعث میشد تا رسانههای و برخی چهرههای منتقد، از این جشنواره به عنوان جشنوارهای تحت تأثیر سیاستهای دولت فرانسه و روابط دیپلماتیک این کشور با دیگر کشور، یاد میکنند.
به همین خاطر عدهای از فیلمسازان با هدف رهایی از چهارچوب هر گونه سانسور و اعمال نفوذ سیاسی، سال ۱۹۶۹ میلادی بخشی جنبی تحت عنوان «دو هفته با کارگردانان» را راهاندازی کردند.
در سال ۱۹۷۲ نیز کمیته کارگردانان جشنواره کن در سیاستهای این جشنواره دست به تغییراتی رادیکالی زد و از آن پس فرایند برگزیدههای فیلم در بخشهای مختلف سینمایی را به گونه طراحی کرد که بتواند خود به طور مستقل برگزیدگان هر ساله را مشحص کرد و در همان سال جایزه نخل طلا با عنوان برترین جایزه جشنواره برای بهترین فیلم نامگذاری کرد.
جشنواره برلین و بودجه بیش از 6 میلیون یورویی دولتی
نماد این جشنواره نیز خرس است که به همین خاطر جایزه برتر این جشنواره در بخش بهترین فیلم سال نیز خرس طلاست.
بودجه سالانه برگزاری این جشنواره ۲۲ میلیون یورو برآورد شده است که ۶ میلیون و ۵۰۰ هزار یورو از این مبلغ توسط وزارت فرهنگ دولت آلمان تأمین میشود.این در حالی است که بقیه این بودجه از طریق فروش بلیطهای ورودی و همچنین اسپانسرهای متعدد تأمین میشود.
حداقل قسمت بلیط ورودی این جشنواره طی سال گذشته میلادی ۱۰ یورو بوده که البته در این میان بلیط فیلمهای شرکت کننده در بخش اصلی مسابقه تحت عنوان بلیط ویژه گرانتر از ورودی عادی این جشنواره است.
هرساله در این جشنواره حدود ۴۹۰ هزار علاقمند به سینما و ۱۹ هزار نفر ستاره، تهیهکننده، پخشکننده و خریداری فیلم، سرمایهگذار و روزنامهنگار در این جشنواره حضور مییابند.
از سال ۲۰۰۳ تا به امروز نیز، هر ساله حدود ۳۵۰ استعداد جوان در عرصه فیلمسازی برای حضور در اردوی استعداد جشنواره فیلم برلین دعوت میشوند.
جشنواره ونیز؛ نیمی از هزینهها دولتی و نیمی دیگر اسپانسر
این جشنواره که هرساله با بودجه معادل ۱۲ میلیون یورو برگزار میشود، ۷ میلیون یورو (معادل ۵ میلیون و ۸۰۰ هزار پوند) از هزینههایش را توسط دولت تأمین میکند و بقیه این بودجه که مبلغ قابل توجهی است توسط اسپانسرهای خصوصی تأمین میشود.
شرکت اتومبیلسازی ایتالیایی مازاراتی اسپانسر اصلی جشنواره ونیز در هفتادمین دوره از رقابتها
در کنار این جشنواره هر ساله یک جشنواره سینمایی مهم دیگر تحت عنوان جشنواره فیلم رم هر ساله در ایتالیا برگزار میشود، با این تفاوت که این جشنواره یک جشنواره کاملا خصوصی است.
این جشنواره که بودجه برگزاری آن ۱۲ میلیون پوند (۱۰ میلیون یورو) برآورد شده است، ۵۰ درصد از هزینههای خود را از طریق سرمایه گذارهای خصوصی به ویژه بانکها و ۵۰ درصد دیگر آن را از جانب مؤسسات دولتی بالاخص شهر رم تهیه میکند.
این جشنواره اولین بار در سال ۲۰۰۶ میلادی برگزار شد که در آن سال ۴۸۹ هزار نفر به این جشنواره آمد. در آن دوره ۱۰۲ فیلم از ۳۳ کشور جهان به نمایش درآمد و ۱۱۷ هزار بلیط فروخته شد.
ارسال نظر